Μία απορία... Οι δικές σας απαντήσεις..(;)

Μία απορία... Οι δικές σας απαντήσεις..(;)

Λύστε μου μία απορία: γιατί, ενώ όλοι είμαστε μόνοι μας και ακούμε παντού "δεν υπάρχει φιλία, έρωτας κτλ..", δεν μπορούμε να τα βρούμε μεταξύ μας; Γιατί μόνο κατηγορούμε τους άλλους; Γιατί μας είναι πιο εύκολο να τους κάνουμε κακό ή να τους μιλήσουμε άσχημα από το να πούμε κάτι όμορφο, το οποίο τελικά μας είναι απίστευτα δύσκολο να το εκφράσουμε; 

Φαντάζομαι ότι η λύση βρίσκεται σε αυτό που έχει πει η αγαπημένη Βαμβουνάκη στο βιβλίο «Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης» (βλ. παρακάτω «Απόσπασμα 1», θα το βρείτε και ΕΔΩ).. ή στο άλλο -επίσης δικό της- που είχα αναρτήσει πριν λίγες μέρες στο facebook για τους εγωιστές (βλ. παρακάτω «Απόσπασμα 2»)..

Αλλά το πρόβλημα είναι αλλού.. Ακόμη κι αν είναι έτσι, αν όντως η λύση είναι σε αυτά τα αποσπάσματα, εμείς τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτόν τον «μίζερο εαυτό μας που μας στενεύει»; Γιατί όλο τον ψάχνουμε και δεν είναι πουθενά;;;....... Και πώς θα τον βρούμε;