Ερωταποκρίσεις Αγίου Αναστασίου του Σιναϊτου

Οι περί θεολογίας αναφορές του Αγίου Ιωάννου Σιναΐτου - Νεόφυτος μοναχός Γρηγοριάτης

Οι περί θεολογίας αναφορές του Αγίου Ιωάννου Σιναΐτου

Νεόφυτος μοναχός Γρηγοριάτης

          Ο μακαριστός πατήρ Γεώργιος Φλωρόφσκυ, που είναι ο μέγιστος θεολόγος τού (20^ου) εικοστού αιώνος μετά Χριστόν, είπε κάποτε τα εξής τρία:

          «Πρώτον: Σήμερα δεν έχουμε απλώς κρίση θεολογίας, αλλά πρωτίστως έχουμε κρίση πίστεως.».

          «Δεύτερον: Αν δεν ανέβω στο ιερό βήμα να τελέσω την Θεία Λειτουργία, δεν ανεβαίνω στο καθηγητικό βήμα για να διδάξω ή να κηρύξω.».

          «Τρίτον: Πνευματικά είμαστε όλοι Έλληνες.».

          Τα τρία αυτά αποφθέγματα είναι πατερικώτατα, ορθοδοξώτατα, Ελληνικώτατα. Εκφράζουν εν ολίγοι τα αδιέξοδα, πνευματικά και θεολογικά, στα οποία περιήλθε όλος ο σύγχρονος κόσμος, αλλά δίδουν και τη λύση των αδιεξόδων αυτών: Η Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία και η Ελληνορθόδοξη Παράδοση, Ζωή, Πολιτισμός, Θεολογία και Πνευματικότητα.

          Στα ίχνη, λοιπόν, των αγίων Πατέρων, παλαιών και νέων, όπως είναι οι σύγχρονοί μας ορθόδοξοι θεολόγοι πατήρ Γεώργιος Φλωρόφσκυ, πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς, πατήρ Δημήτριος Στανιλοάε, Μητροπολίτης Ναυπάκτου πατήρ Ιερόθεος Βλάχος, πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης, πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός, πατήρ Θεόδωρος Ζήσης, πατήρ Γεώργιος Καψάνης, Κωνσταντίνος Μουρατίδης, Γεώργιος Μαντζαρίδης και Παναγιώτης Νέλλας, ας βαδίσουμε και εμείς ταπεινά, υπάκουα, με πνεύμα μαθητείας, αφανείας, αδοξίας, αφιλαργυρίας, αφιλοδοξίας και αφιληδονίας.

          Θα θέλαμε στην παρούσα αναφορά να φανερώσουμε, δείξουμε εκείνα τα χωρία από το βιβλίο του Αγίου Ιωάννου Σιναΐτου, η Κλίμακα, τα οποία αναφέρονται στην υπόθεση «θεολογία». Διότι ανα δεν επιστρέψουμε δημιουργικά, όχι στατικά και μουμιοποιημένα, στην Ορθόδοξη Θεολογία των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, δεν πρόκειται να εξέλθουμε νικητές στον αγώνα μας κατά του διαβόλου και των οργάνων του. Ο διάβολος πάντοτε, ιδιαιτέρως όμως σήμερα, πολεμάει την Ορθόδοξη Εκκλησία και το ανθρώπινο γένος και με αιρετικές θέσεις θεολογικές, διαστρεβλώνοντας ακόμη και τα πατερικά κείμενα. Το αποτέλεσμα είναι ότι κατοχυρώνονται η λήθη, η άγνοια και η ραθυμία μας, η φιλοδοξία, η φιλαργυρία και η φιληδονία μας με πατερικά κείμενα!

          Ας δούμε, λοιπόν, τι λέγει περί θεολογίας ο Άγιος Ιωάννης Σιναΐτης, τον οποίον παρακαλούμε ταπεινώς να μας φωτίζει πάντοτε να ορθοτομούμε τον λόγο της αληθείας:

α.             «Δεν θα κατηγορηθούμε, αγαπητοί μου, δεν θα κατηγορηθούμε την ώρα του θανάτου μας, διότι δεν εθαυματουργήσαμε ή διότι δεν εθεολογήσαμε ή διότι δεν εγίναμε θεωρητικοί. Οπωσδήποτε όμως θα δώσουμε λόγο στον Θεό, διότι δεν επενθήσαμε συνεχώς.».
(Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου, Κλίμαξ, εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 1978, Λόγος Ζ’, περί χαροποιού πένθους, σελ. 155 – 156).
Σχόλιο: Επομένως, απαραίτητη προϋπόθεση για να θεολογεί κάποιος Ορθοδόξως και Ανατολικώς, είναι το χαροποιόν πένθος, χωρίς το οποίον, πρόσωπον Θεού δεν πρόκειται να δούμε. Άλλωστε η κάθαρση των παθών, ο φωτισμός και η θεία έλλαμψη, που είναι τα τρία στάδια της θεώσεως, δε γίνονται κατορθωτά, χωρίς το χαροποιόν πένθος.

β.             «Ο βυθός των δογμάτων είναι βαθύς και ο νους του ησυχαστού πηδά και βυθίζεται σ’ αυτά, όχι χωρίς κίνδυνο. Είναι επικίνδυνο να κολυμπά κανείς με τα ρούχα του· ομοίως και το να εγγίζει την θεολογία, ενώ έχει πάθη..».
(Αγίου Ιωάννου Σιναΐτου, Κλίμαξ, ένθα ανωτέρω, Λόγος ΚΖ’, περί ησυχίας, σελ. 336).
Σχόλιο: Ο φιλόσοφος και θεολόγος κύριος Χρήστος Γιανναράς «εκολύμπησε με τα ρούχα του στα βαθειά νερά και πνίγηκε», διότι χωρίς να έχει απαλλαγεί από τα πάθη, ετόλμησε να βυθισθεί, μέσα στο βυθό των δογμάτων με εγωιστική έπαρση, διανοουμενίστικη νοησιαρχία, ορθολογισμό και ακαδημαϊκή επιστημοσύνη. Ας προσέξουμε και εμείς λοιπόν, να μην πάθουμε τα ίδια.

γ.             «Η αύξησις του φόβου είναι αρχή της αγάπης. Και το τέλος της αγνείας είναι προϋπόθεσις της θεολογίας. Εκείνος που ένωσε τελείως τις αισθήσεις του με τον Θεό, μυσταγωγείται στη θεολογία από τον ίδιο τον Θεό. Εάν όμως, οι αισθήσεις δεν έχουν ενωθεί με τον Θεόν, είναι δύσκολο και επικίνδυνο να θεολογεί κανείς.
Ο ενυπόστατος Λόγος του Θεού Πατρός σε εκείνον που θα κατοικήσει, θα χαρίσει τελεία αγνότητα και καθαρότητα νεκρώνοντας τον θάνατο(δηλαδή τα πάθη που νεκρώνουν την ψυχή). Μετά από την νέκρωση αυτή, ο μαθητής του Χριστού φωτίζεται και γίνεται γνώστης της θεολογίας. Ο αγνός γνωρίζει τον Αγνόν, εφ’ όσον «ο Λόγος Κυρίου, δηλαδή ο Υιός του Κυρίου και Θεού, αγνός εστί διαμένων εις αιώνα αιώνος.» (Πρβλ. Ψαλμοί ια’ 7, ιη’ 10). Και όποιος δεν εγνώρισε κατ’ αυτόν τον τρόπον τον Θεό, ομιλεί περί Θεού «στατιστικώς».
(Αγίου Ιωάννου Σιναΐτου, Κλίμαξ, ένθα ανωτέρω, Λόγος Λ’, περί αγάπης, ελπίδος και πίστεως, σελ. 376 – 377).

Ὁ ὅρκος (Ἅγιος Ἀναστάσιος Σιναΐτης) by hristospanagia5

  

Ερώτηση: Αν κανείς ορίσει με όρκο να κάνει κάτι καλό, όπως, για παράδειγμα, να μην πιεί κρασί για κάποιο διάστημα ή να νηστέψει ή να κάνει κάτι άλλο παρόμοιο, και έπειτα από ραθυμία δεν μπορέσει να εκπληρώσει αυτό που επιχείρησε, τι οφείλει να κάνει;
Απόκριση: Γενικά, το να ορίζει κανείς κάτι τέτοιο με όρκο είναι σφαλερό και πρέπει να αποφεύγεται. Δεν μας κυβερνά η ανάγκη αλλά η αυτεξούσια προαίρεση, και δεν πρέπει να υποδουλώνουμε την ελεύθερη βούλησή μας βιάζοντάς την με όρκο. Ούτε πάλι να απέχουμε από κάποιο από τα δημιουργήματα του Θεού θεωρώντας το κακό, αλλά όλα να τα χρησιμοποιούμε με διάκριση. Ωστόσο οι άγιοι πατέρες, οι οποίοι συνέταξαν για εμάς τις ιερές ευχές, έκαναν και γι’ αυτό το θέμα μία ευχή* που μέσω του ιερέα λύνει τον άνθρωπο· γιατί έχει λεχθεί στους αληθινούς ιερείς του Θεού: «Όσα θα λύσετε στη γη, θα είναι λυμένα και στον ουρανό» (Ματθ. 18:18).

Αυτός όμως που θα λύσει και θα παραβεί τον όρκο του, οφείλει να ομολογεί στον Θεό το σφάλμα του και να κατηγορεί τη ραθυμία και την επιπολαιότητά του. Αν δηλαδή κάποιος που υποσχέθηκε κάτι σε θνητό βασιλιά δεν τολμά μέχρι θανάτου να παραβεί την υπόσχεση, πόσο περισσότερο άξιος τιμωρίας θα είναι αυτός που έδωσε με όρκο υπόσχεση στον αθάνατο και ουράνιο Βασιλιά και έπειτα αθέτησε ό,τι υποσχέθηκε; Όμως η μετάνοια έχει μεγάλη δύναμη.
* Βλ. στο Ευχολόγιον το Μέγα: «Ευχή επί των εν επιτιμίοις όντων και εαυτούς όρκω δεσμούντων» και «Ευχή επί των προπετώς ομνυόντων».

(Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Β’, Υπόθεση ΚΔ’ (24). Εκδόσεις “Το Περιβόλι της Παναγίας”, Θεσσαλονίκη 2003.)

(Πηγή ηλ. κειμένου: koinoniaorthodoxias.org)
http://alopsis.gr/%ce%bf-%cf%8c%cf%81%ce%ba%ce%bf%cf%82-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ac%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%b9%ce%bd%ce%b1%ce%90%cf%84%ce%b7%cf%82/

Πόσοι τρόποι Σωτηρίας ὑπάρχουν; by hristospanagia5

  

Ο Άγιος Αναστάσιος Σιναϊτης απαντά ως εξής στο ερώτημα «Πόσοι τρόποι Σωτηρίας Yπάρχουν;»:

«Τρεις τρόποι υπάρχουν:

Ο πρώτος του να μην αμαρτάνουμε πια.

Ο δεύτερος να μετανοήσει κανείς επάξια.

Υπάρχει και τρίτος τρόπος σωτηρίας γι’ αυτούς που αμάρτησαν. Οι δοκιμασίες και οι θλίψεις και η υπομονή, σύμφωνα με αυτό που έχει λεχθεί: «Με φίμωτρο σιδερένιο και χαλινάρι σφίξε τα σαγόνια αυτών που δεν σε πλησιάζουν» (Ψαλμός 31,9), πράγμα που έπαθε ο Ναβουχοδονόσορ (Δαν. 4,1).

Γιατί υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες ο Θεός αυτόν που αμαρτάνει και δεν μετανοεί, τον βάζει σε δοκιμασία, και με τις δοκιμασίες έρχεται σε ταπείνωση, και με την ταπείνωση σώζεται χωρίς άσκηση, όπως ο τελώνης και ο ληστής».

(Από το έργο του «ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ).

από το βιβλίο: «Υπομονή: Το θεμέλιο των αρετών! – Κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας» – Του Κ.Γ. Παπαδημητρακόπουλου (Εκδόσεις «Φωτοδότες).

https://oikohouse.wordpress.com/

http://epanosifi.blogspot.gr/2016/12/y.html

Ὁ νεκρέγερτος λόγος τοῦ Ἱερέα (Ἅγ. Άναστάσιος ὁ Σιναϊτης)

Ο όσιος και θαυματουργός πατέρας μας Αναστάσιος ο Σιναΐτης μάς διηγήθηκε μία θαυμαστή και παράδοξη διήγηση λέγοντας τα εξής:

«Κάποτε που βρέθηκα στη Λαοδίκεια της Συρίας, κοντά στο όρος του Λιβάνου, απέναντι των Γαυθισών, άκουσα από τους εκεί γέροντες ένα αξιομνημόνευτο γεγονός.

»Υπήρχε, λέει, εκεί κάποιος πρεσβύτερος που ζούσε μέχρι πριν δύο χρόνια. Μια νύχτα πήγε σ’ αυτόν ένας άνθρωπος και του ζητούσε με πολλή βιασύνη να σηκωθεί να βαπτίσει το παιδί του που ήταν βρέφος και κινδύνευε από στιγμή σε στιγμή να πεθάνει.

»Σηκώθηκε λοιπόν από το κρεβάτι του ο πρεσβύτερος και άρχισε αμέσως να λέει την ακολουθία του βαπτίσματος. Καθώς όμως ετοίμαζαν το νερό και το άγιο έλαιο και ενώ ο πρεσβύτερος συνέχιζε την ακολουθία, το παιδί πέθανε αβάπτιστο.

Πήρε τότε ο πρεσβύτερος το παιδί, το έβαλε μπροστά στο βαπτιστήριο και είπε: “Σε σένα, τον σύνδουλό μου άγγελο, λέω, μ’ εκείνη την εξουσία που έδωσε ο Χριστός σ’ εμάς τους ιερείς να δένουμε και να λύνουμε στον ουρανό και στη γη (πρβλ. Ματθ. 18, 18)· δώσε την ψυχή αυτού του παιδιού πίσω στο σώμα του μέχρι να βαπτιστεί, διότι δεν στάλθηκες για να το πάρεις αβάπτιστο.Διότι ξέρει ο Κύριός σου, που είναι και δικός μου Κύριος, ότι δεν αμέλησα, αλλά μόλις ξύπνησα αμέσως άρχισα την ακολουθία του βαπτίσματος”. Με τα λόγια αυτά του πρεσβυτέρου προς τον άγγελο αναστήθηκε το παιδί, το βάπτισαν και αμέσως κοιμήθηκε εν Κυρίω.

»Όταν εγώ το άκουσα αυτό, θεώρησα δίκαιο να μην το αποσιωπήσω, αλλά να το γράψω για τη δόξα και την τιμή του μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού και για την ωφέλεια των ακροατών.

»Κανείς λοιπόν να μην κρίνει ιερέα του Θεού, ακόμη και αν τον δει να πέφτει σε κάποιο σφάλμα. Διότι, αν ο λόγος και ο δεσμός του ιερέα ισχύει για τους αγγέλους, πόσο περισσότερο ισχύει για τους ανθρώπους;».

ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΣΙΝΑΪΤΗΣ

[«Άγνωστες σελίδες του Γεροντικού»,

μέρος Α΄, κεφ. 11ο, σελ. 58–61,

μετάφραση–επιμέλεια:

Δημ. Χρισταφακόπουλος,

εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας»,

https://proskynitis.blogspot.gr/2017/09/blog-post_31.html?m=1

«Περί ἀθέων αἱρετικῶν καί ψευδοπροφητῶν»ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΙΟΥ

  «ΠΕΡΙ ΑΘΕΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΤΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ»

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΙΟΥ

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΙΝΑ ΟΡΟΥΣ

ΛΟΓΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ

Ευλόγησον Πάτερ,

Ακούσατε οι Ποιμένες την φωνήν του Αρχιποιμένος, ακούσατε και προσέχετε τον εαυτόν σας, και παντί τω Ποιμνίω. Βλέπετε τους κύνας, βλέπετε τους κλέπτας, «ο γαρ μη εισερχόμενος δια της θύρας εις την αυλήν των προβάτων αλλά αναβαίνων αλλαχόθεν, εκείνος κλέπτης εστί και ληστής». Και πάλιν λέγειν περί αυτών, «Ο μη ων μετ’έμού κατ’εμού εστί».Τουτέστιν εναντίον μου είναι και πάλιν προς αυτούς λέγει, «Εσείς εκ του πατρός σας του διαβόλου είσθε», και πάλιν, «αλλοίμονον εις εσάς ότι κλείετε την Βασιλείαν των ουρανών. Διότι και εσείς δεν έρχεσθε και τους άλλους δεν αφίνετε να έλθουν».

Και αλλού πάλιν, «εσείς δεν είσθε από τα πρόβατα τα εδικά μου». Βλέπεις πως ΠΑΝΤΑΧΟΥ Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΣΤΗΛΙΤΕΥΕΙ ΚΑΙ ΠΟΜΠΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΑΣΕΒΕΙΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ,ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΛΑΝΗΘΩΜΕΝ ΗΜΕΙΣ; Ω!της αφάτου φιλανθρωπίας, ω της αφάτου συγκαταβάσεως, ω της ανεικάστου αγαθότητος! «Τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω περί πάντων τούτων»; Ω Ποιμένες και Συμποιμένες, δού γαρ ολίγα από τα πολλά είπαμεν, πως πανταχού μας προστάττει ο Δεσπότης να φυλαγώμεθα, και βοά δια των αχράντων Ευαγγελίων. «Βλέπετε, γρηγορείτε,σπουδάσατε, αγωνίσασθε», και ου μόνον δια των Ευαγγελίων, αλλά και δια των Θεοφόρων Προφητών και των Θεολόγων Αποστόλων τα όμοια λέγει, διότι εις όλους αυτούς αυτός ομιλεί, καθώς βούλεται, και μαρτυρεί μου τον λόγον ο Παύλος λέγων: «Του εν ημίν λαλούντος Χριστού».

Ας φέρωμεν λοιπόν τους Θεολόγους Αποστόλους εις το μέσον, και ας ακούσωμεν εξ’αυτών τι μας παραγγέλουν περί των αθέων αιρετικών. Ειπέ ημίν, μακάριε Πέτρε, όπου σε εμακάρισεν ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Ειπέ μας περί των πλανώντων και μελλόντων εξαπατάν την του Χριστού Ποίμνην, την οποίαν σου την παρέδωκε και σου την εμπιστεύθη ο Αρχιποίμην και Επίσκοπος των ψυχών ημών. Ειπέ όσα σου εχάρισε το Πνεύμα το Άγιον, και δυνάμωσον την Ποίμνην σου κατά των κρυφών λύκων,καθώς και ο διδάσκαλος σου Χριστός ο Κύριος ημών. Ο μακάριος Πέτρος είπε: «Τούτο πρώτον γινώσκετε, ότι έρχονται εν ταις υστεριναίς ημέραις εμπαίκται, να πορεύωνται κατά τας ιδίας επιθυμίας», και πάλιν λέγει: «Από εσάς θέλουν γενούν ψευδοδιδάσκαλοι, οι οποίοι θέλουν κάμει αιρέσεις απωλείας, και τον Δεσπότην τον αγοράσαντα αυτούς αρνούμενοι, και πολλοί θέλουν εξακολουθήσει την πλάνην αυτών, των οποίων η ανταπόδοσις δεν αργεί, και η απώλεια ου νυστάξει. Της κατάρας τέκνα, διατί αφήκαν τον ίσιον δρόμον και περιπατούν κατά την πλάνην του νοός αυτών». Ταύτα είπεν ο Πέτρος,ο αληθώς μακάριος Πέτρος, η πέτρα της Πίστεως, εις την οποίαν ωκοδόμησεν ο Χριστός την Εκκλησίαν. Πέτρος όπου κρατεί τα κλειδιά της Βασιλείας των ουρανών. Πέτρος όπου επεριπάτησεν επάνω εις τα κύματα, ο Θερμός εραστής του Δεσπότου Χριστού, ο θανατώσας τον Σίμωνα τον μάγον εις την Ρώμην, ως Πρωτοκορυφαίος και Προστάτης, τον πρωτοληστήν και κλέπτην, και μαθητήν του διαβόλου εις τας αιρέσεις. Πάλιν ο Ιωάννης είπε: «Φανερά εστί τα έργα του διαβόλου». Βλέπεις πως εις όλους ο Χριστός λαλεί; διότι και εις το Ευαγγέλιον τα όμοια είπε προς αυτούς, ότι εσείς από τον πατέρα σας τον διάβολον είσθε. Ηξεύρω πολλούς όπου λέγουν, ότι και αυτός ο Θεός έπλασε λέγοντας, πως χωρίς του Θεού δεν εγίνηκεν ουδέν πράγμα, μη νοώντας τι είναι εκείνα όπου λέγουσιν, ουδέ δια ποία βεβαιώνουσιν. Ότι μεν ο Θεός τους έκτισε, το λέγω και εγώ, αλλά τους έκτισε δια να κάμνουν έργα καλά, δια να τους ακολουθούμεν, και να γενούμεν τέκνα Θεού δια της Ορθής Πίστεως. Αλλ’επί το προκείμενον ας γυρίσωμεν, ο Ιωάννης είπε: «Και τώρα πολλοί αντίχριστοι εγίνηκαν», και πάλιν λέγει «Βλέπετε εαυτούς, δια να μη χάσετε εκείνα όπου εδουλεύετε, ότι πολλοί πλάνοι εφάνηκαν εις τον κόσμον». Και πάλιν «Αγαπητοί, μη παντί πνεύματι πιστεύετε», ήγουν εις πάσαν διδασκαλίαν μην πιστεύετε «αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα, εάν ήναι από του Θεού, (Συγχωρέστε την παρέμβαση της αναξιότητάς μου.)

{Πρωτοφανής,προκλητική και διεστραμμένη πέρα ως πέρα, η αιρετική (παπική) αντίληψη των ΑΝΤΙ-χρίστων σήμερα, όπου δεν θέλουν το ευλογημένο ποίμνιο να δοκιμάζει (να εξετάζει) τα πνεύματα των ομιλούντων αν είναι από του Θεού. Απαιτούν τυφλή υπακοή,ως έχοντες το αλάθητο. Πλανηθέντες αισθάνονται πνευματικότεροι και ανώτεροι του Ιωάννου της Βροντής και αντιτάσσονται στον Λόγο του. Ως άφρονες ,διεστραμμένοι, ΔΕΝ γνωρίζουν τι τους περιμένει!!..

Οι δε ακολουθούντες αυτούς,ως άβουλοι και αδύναμοι,ιδιοτελείς «τη απωλεία παραδίδονται»,ακόμη και αν αγνοούν.} ότι πολλοί ψευδοπροφήται ήλθον εις τον κόσμον» και πάλιν λέγει: «Είτις έρχεται προς εσάς, και δεν φέρει ταύτην την διδαχήν μαζύ του, μη τον δέχεσθε εις τα σπήτια, και μη τον χαιρετάτε, διότι όποιος τον χαιρετά, κοινωνεί εις τα έργα του τα πονηρά» και πάλιν λέγει: «Καθ’ένας όπου παραβαίνει, και δεν στέκεται εις την διδαχήν του Χριστού, Θεόν δεν έχει».Ταύτα λέγει ο Ιωάννης, ο Υιός της βροντής, ο ηγαπημένος υπέρ πάντας τους Αγίους,ο στερεώσας  από περάτων έως περάτων της οικουμένης την Εκκλησίαν. Ο Ιωάννης όπου έφραξε τα στόματα των αιρετικών με την Θεολογίαν.