Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Ἀναφορά στό βίο καί τό ἔργο τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν

Ἀναφορά στό βίο καί τό ἔργο τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, 
τῶν φωτεινῶν ὁροσήμων τοῦ παγκοσμίου πολιτισμοῦ.

Τοῦ Λάμπρου Κ. Σκόντζου, Θεολόγου – Καθηγητοῦ.
 
Ἡ ἑλληνικὴ παιδεία καὶ ὁ πολιτισμὸς ἔχουν τὴ δική τους ἑορτή. Στὶς 30 Ἰανουαρίου ἑορτάζουν μαζὶ μὲ τὴν Ἐκκλησία μας τὴ μνήμη τριῶν ξεχωριστῶν προσωπικοτήτων τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, τῶν ἰσάριθμων Ἱεραρχῶν, τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ καὶ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Τιμώντας ἐκείνους, τιμοῦμε μαζὶ ὅλα τὰ εὐγενῆ ἀνθρώπινα ἐπιτεύγματα καὶ τὸν πολιτισμό, διότι αὐτοὶ τὰ βίωσαν καὶ τὰ καλλιέργησαν στὸ ἔπακρο καὶ γι’ αὐτὸ δικαίως καθιερώθηκαν προστάτες τους...
 
Ὁ Μέγας Βασίλειος γεννήθηκε στὴν Καισαρεία τῆς Καππαδοκίας τὸ 330. Οἱ γονεῖς του Βασίλειος καὶ Ἐμμέλεια, μαζὶ μὲ τὴ γιαγιά του Μακρίνα, φρόντισαν νὰ γεμίσουν τὴν ψυχή του μὲ εὐσέβεια καὶ ἀγάπη γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Σπούδασε στὶς πιὸ ὀνομαστὲς σχολὲς τῆς ἐποχῆς του, μὲ ἀποκορύφωμα τὶς φιλοσοφικὲς σχολὲς τῶν Ἀθηνῶν. Ἐκεῖ, μαζὶ μὲ τὸ φίλο του Γρηγόριο τὸ Ναζιανζηνό, σπούδασε τέσσερα χρόνια (351- 355) φιλοσοφία, νομικά, ρητορική, γεωμετρία, ἀστρονομία, μουσικὴ καὶ ἰατρική. Ὅταν ὁλοκλήρωσε τὶς σπουδές του ἐπέστρεψε στὴν πατρίδα του καὶ ἐργάστηκε ὡς δικηγόρος καὶ δάσκαλος τῆς ρητορικῆς. Παράλληλα ἐπισκέφτηκε διάφορα ὀνομαστὰ μοναστικὰ κέντρα προκειμένου νὰ γνωρίσει τὴν μοναχικὴ ζωή. Τὸ 360 ἀποσύρθηκε μαζὶ μὲ τὸ φίλο του Γρηγόριο σὲ ἐρημικὴ τοποθεσία, κοντὰ στὸνἼρη ποταμὸ τοῦ Πόντου, ὅπου μόνασε ὣς τὸ 363 μελετώντας καὶ συγγράφοντας. Τὸ 363 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στὴν Καισαρεία, ἀναπτύσσοντας τεράστια φιλανθρωπικὴ δράση. Τὸ 370 ἐκλέχτηκε ἀρχιεπίσκοπος Καισάρειας τῆς Καππαδοκίας. Τότε ἀρχίζει ἕνα καταπληκτικὸ κοινωνικὸ ἔργο. 
 
Ἵδρυσε τὴν περίφημη «Βασιλειάδα», ἕνα τεράστιο συγκρότημα εὐποιΐας, τὸ ὁποῖο περιελάμβανε νοσοκομεῖο, ὀρφανοτροφεῖο, πτωχοκομεῖο, ἐπαγγελματικὲς σχολές, κ.λ.π. Μέσα σὲ αὐτὸ ἔβρισκαν καταφύγιο καὶ βοήθεια χιλιάδες ἄνθρωποι. Κατὰ τὸν φοβερὸ λιμὸ τοῦ 367 – 368 ἔσωσε ἀπὸ βέβαιο θάνατο ὅλους τοὺς φτωχοὺς τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τῆς Καισάρειας. Ταυτόχρονα ἀνέπτυξε τεράστια ποιμαντικὴ καὶ συγγραφικὴ δράση. Ὑπῆρξε δεινὸς θεολόγος, μέγας συγγραφέας, τοῦ ὁποίου τὸ ἔργο εἶναι μέχρι σήμερα πρωτοπόρο. Ἐξαιτίας τοῦ φιλάσθενου ὀργανισμοῦ του καὶ τοῦ ἀφάνταστου κόπου τοῦ ἔργου του πέθανε νέος 49 ἐτῶν στὶς 31 Δεκεμβρίου τοῦ 378. Ἡ κηδεία του ἔγινε τὴν 1η Ἰανουαρίου τοῦ 379 μὲ πρωτοφανεῖς ἐκδηλώσεις σεβασμοῦ καὶ τιμῆς ἀπὸ ἐχθροὺς καὶ φίλους. Ἡ Ἐκκλησία μας τὴν ἡμέρα αὐτὴ τιμᾶ τὴν μνήμη του.

Ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γεννήθηκε τὸ 329 στὴν Ναζιανζὸ τῆς Καππαδοκίας. Ὁ πατέρας του Γρηγόριος καὶ ἡ μητέρα του Νόννα, εὔποροι ὄντες, ἔδωσαν μεγάλη μόρφωση μὰ καὶ εὐσέβεια στὸ παιδί τους. Φοίτησε στὶς ὀνομαστὲς σχολὲς τῆς Καισάρειας τῆς Καππαδοκίας, τῆς Καισάρειας τῆς Παλαιστίνης, τῆς Ἀλεξάνδρειας καὶ τῶν Ἀθηνῶν. Ὅπως ἀναφέραμε, ἐκεῖ γνωρίστηκε μὲ τὸν Βασίλειο. Ὅταν ὁλοκλήρωσε τὶς σπουδές του γύρισε στὴν Ναζιανζὸ καὶ προτίμησε νὰ ἀφιερωθεῖ στὴν ὑπηρεσία τῆς Ἐκκλησίας. Μόνασε γιὰ ἕνα χρόνο μαζὶ μὲ τὸ Βασίλειο στὸνἼρη ποταμὸ τοῦ Πόντου καὶ στὴ συνέχεια χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος Σασίμων. Τὸ 379 σύνοδος ἐπισκόπων τῆς Ἀντιόχειας ἀποφάσισε νὰ μεταβεῖ ὁ Γρηγόριος στὴν Κωνσταντινούπολη προκειμένου νὰ ἀντιμετωπισθεῖ ἡ ἀρειανικὴ λαίλαπα στὴν Βασιλεύουσα. 
 
Μὲ ὁρμητήριο ἕνα μικρὸ ναὸ κήρυττε στὰ πλήθη καὶ σὲ μικρὸ χρονικὸ διάστημα κατόρθωσε νὰ ἀναχαιτίσει τὴν αἵρεση. 
 
Τὸ 380 ἀναδείχτηκε ἀρχιεπίσκοπος τῆς Κωνσταντινούπολης χωρὶς οὐσιαστικὰ νὰ τὸ ἐπιθυμεῖ. Ὅταν κάποιοι ἀμφισβήτησαν τὴν ἐκλογή του γιὰ τυπικοὺς λόγους παραιτήθηκε καὶ ἐπέστρεψε στὴν Καππαδοκία, ζώντας τὸ ὑπόλοιπο τοῦ βίου του μὲ προσευχή, ἄσκηση, φιλανθρωπία καὶ ἡσυχία. Συνέγραψε τεράστιο θεολογικὸ καὶ ποιητικὸ ἔργο. Πέθανε στὶς 25 Ἰανουαρίου τοῦ 390. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία τὴ μνήμη του.

Ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια τὸ 354. Ὁ πατέρας του ἦταν εἰδωλολάτρης, τὸν ὁποῖο μετέστρεψε στὸν Χριστιανισμὸ ἡ σύζυγός του καὶ μητέρα τοῦ Ἰωάννη ὑπέροχη Ἀνθοῦσα. Ἀφοῦ ὁλοκλήρωσε τὴν ἐγκύκλιο μόρφωσή του, προσκολλήθηκε στὸν ὀνομαστὸ εἰδωλολάτρη Λιβάνιο ὥστε νὰ συμπληρώσει τὶς σπουδές του στὴ ρητορικὴ καὶ στὴ φιλοσοφία. Ἡ ἐπίδοσή του ἦταν τέτοια ὥστε ὁ Λιβάνιος τὸν προόριζε γιὰ διάδοχό του στὴ Σχολή! Ἀμέσως μετὰ σπούδασε Θεολογία στὴν ὀνομαστὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Ἀντιόχειας. Ἄσκησε γιὰ λίγο χρόνο τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ρήτορα, στὸ ὁποῖο σημείωσε μεγάλη ἐπιτυχία. Ὅμως πολὺ γρήγορα ἐγκατέλειψε τὴν κοσμικὴ δόξα, τὸ προσοδοφόρο ἐπάγγελμα καὶ τὶς ἰαχὲς τοῦ πλήθους καὶ ἀφιερώθηκε στὴν ὑπηρεσία τῆς ἐκκλησίας. Τὸ 380 χειροτονήθηκε διάκονος καὶ τὸ 385 πρεσβύτερος στὴν Ἀντιόχεια. Γιὰ δεκατρία ὁλόκληρα χρόνια ἐργάστηκε δραστήρια καὶ ἀναδείχθηκε πρότυπο ποιμένα, διδασκάλου καὶ κοινωνικοῦ ἐργάτη. Πλῆθος ἀναξιοπαθούντων ἔβρισκαν κοντά του πνευματικὴ καὶ ὑλικὴ στήριξη. Τὸ 398 ὁδηγήθηκε παρὰ τὴ θέλησή του νὰ ἀναλάβει τὸ θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
 
Ὡς Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Βασιλεύουσας ἀνέλαβε ἕναν τιτάνιο ἀγώνα κατὰ τῆς διαφθορᾶς καὶ τῆς ἀκολασίας ποὺ εἶχε ἐπικρατήσει στὴν πλούσια πρωτεύουσα τοῦ κράτους.
 
Ξεκίνησε τὸ ξεκαθάρισμα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἔφτασε μέχρι τὰ ἀνάκτορα καὶ ἰδιαίτερα στηλίτευσε τὴν διεφθαρμένη αὐτοκράτειρα Εὐδοξία. Ἦρθε σὲ ρήξη μὲ τοὺς ἰσχυροὺς τοῦ χρήματος καὶ τῆς κρατικῆς ἐξουσίας. Ὅλοι αὐτοὶ κατόρθωσαν ἀκόμα καὶ μὲ ἀπόφαση ψευδοσυνόδου ( Ἱέρειας τοῦ 407) νὰ ἐξοριστεῖ δυὸ φορὲς στὸν Πόντο. Στὶς 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 407 δὲν ἄντεξε τὶς κακουχίες καὶ πέθανε καθ’ ὁδὸν στὰ βάθη τῆς Ἀρμενίας.

Τὸ ἔργο τοῦ Ἰωάννη ὑπῆρξε τεράστιο. Τὸ συγγραφικό του ἔργο κολοσσιαῖο. Ἡ κοινωνική του προσφορὰ ἀνεκτίμητη. Ἡ Ἐκκλησία μας τοῦ προσέδωσε τὸν τίτλο Χρυσόστομος, διότι ὑπῆρξε πραγματικὰ ὁ μεγαλύτερος Πατέρας ρήτορας, τὸ γλυκόλαλο ἀηδόνι τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως παρατηρεῖ σύγχρονος στοχαστής. Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στὶς 13 Νοεμβρίου.

Ἡ τριάδα τῶν κορυφαίων αὐτῶν ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἔχει καθιερωθεῖ στὴ συνείδηση τῶν πιστῶν, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, ὡς οἱ φωτεινὲς ἐκεῖνες προσωπικότητες οἱ ὁποῖες ἔπαιξαν καθοριστικὸ ρόλο στὴ διαμόρφωση τοῦ παγκόσμιου πολιτισμοῦ. Εἶναι οἱ ἐκπρόσωποι μιᾶς πλειάδας φωτόμορφων πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο διέσωσαν ὅ,τι πολύτιμο εἶχε δημιουργήσει ἡ ἀνθρώπινη διάνοια ὣς τότε, κυρίως τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ μέσα στὸ πνεῦμα τοῦ φωτός, τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς ἀγάπης τῆς ἀπαράμιλλης διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, συνέθεσαν τὸν νέο πολιτισμὸ τοῦ κόσμου, τὸν ἑλληνοχριστιανικό. 
 
 
Οἱ τρεῖς ἱεράρχες ἔχουν καθιερωθεῖ ὡς οἱ προστάτες τῶν γραμμάτων καὶ τοῦ πολιτισμοῦ ἀπὸ τὸν 10ο κιόλας αἰώνα ἀπὸ τὸν φωτισμένο ἐπίσκοπο Εὐχαΐτων Ἰωάννη Μαυρόποδα. Ἐκεῖνος εἶχε βάλει τέλος στὴν ἱερὴ διαμάχη στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὸ ποιός ἀπὸ τοὺς τρεῖς Ἱεράρχες ὑπῆρξε ὁ πιὸ σπουδαῖος. Τέτοια ἦταν ἡ ἐπίδραση τῶν μεγάλων αὐτῶν προσωπικοτήτων στὴ συνείδηση τῶν πιστῶν! Ἔτσι ἀπὸ τότε στὴν ἱερὴ κοινὴ μνήμη τους (30 Ἰανουαρίου) μαζὶ μὲ αὐτοὺς τιμῶνται τὰ γράμματα καὶ ἑορτάζουν οἱ παράγοντες τῆς παιδείας, διδάσκοντες καὶ διδασκόμενοι.
 
Οἱ ὑπέροχες φωτεινὲς αὐτὲς προσωπικότητες ἀποτελοῦν τὴν ἠχηρὴ ἀπάντηση σὲ ὅσους εἴτε ἀπὸ ἄγνοια, εἴτε ἀπὸ σκόπιμη ἐμπάθεια συκοφαντοῦν τὸν Χριστιανισμὸ ὡς δῆθεν σκοταδιστικὸ σύστημα, τὸ ὁποῖο κατάστρεψε τὸν ἀρχαῖο πολιτισμὸ καὶ ὁδήγησε τὴν ἀνθρωπότητα στὸ σκοτεινὸ μεσαίωνα. Οἱ τρεῖς Ἱεράρχες, καὶ τὸ σύνολο σχεδὸν τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὑπῆρξαν φορεῖς ὑψηλῆς μορφωτικῆς στάθμης. Ὁ Μέγας Βασίλειος κατεῖχε ὅλη σχεδὸν τὴ γνώση τῆς ἐποχῆς του, ἦταν θεολόγος, φιλόλογος, ἰατρός, γεωμέτρης, φυσιοδίφης, νομικός, ρήτορας, μουσικὸς κ.λ.π. Ὁ Γρηγόριος ὑπῆρξε μέγας θεολόγος, ἀπαράμιλλος ποιητὴς ἀρχαϊκῶν στίχων, ρήτορας καὶ φιλόσοφος. Χάρη στὴν κολοσσιαία μόρφωσή του διετέλεσε καθηγητὴς τῶν ὀνομαστῶν φιλοσοφικῶν σχολῶν τῶν Ἀθηνῶν! Ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὑπῆρξε ὀνομαστὸς ρήτορας, νομικός, θεολόγος, ἄριστος φιλόλογος καὶ ἀπαράμιλλος χειριστὴς τοῦ λόγου, γι’ αὐτὸ ὀνομάστηκε καὶ Χρυσόστομος. Ὁ ὀνομαστὸς ἐθνικὸς δάσκαλός του Λιβάνιος εἶχε πεῖ μὲ πίκρα πὼς τὸν ὑπέροχο αὐτὸ μαθητή του τὸν κέρδισε ὁ Χριστιανισμὸς καὶ ἔτσι ὁ ἐθνισμὸς ἔχασε μία σπάνια πνευματικὴ προσωπικότητα!

Ἡ συγκεκριμένη ἱστορικὴ περίοδος ποὺ ἔζησαν ἦταν ἐποχὴ μεταβατική, ἔντονων πνευματικῶν συγκρούσεων. Ὁ ἀρχαῖος κόσμος ἔδυε κάτω ἀπὸ τὴν ἱστορικὴ ἀναγκαιότητα καὶ μία νέα πραγματικότητα ἔπαιρνε τὴ θέση του στὸ πνευματικὸ στερέωμα, ὁ Χριστιανισμός. Αὐτὴ ἡ μετάβαση δὲν ἔγινε χωρὶς συγκρούσεις καὶ τριβές. Ὁ θνήσκων ἐθνισμὸς ἀνθίστατο μὲ ὅσες δυνάμεις τοῦ εἶχαν ἀπομείνει. Ἡ θλιβερὴ περίπτωση τοῦ ψευτορομαντικοῦ Ἰουλιανοῦ (361-363) νὰ νεκραναστήσει τὴν εἰδωλολατρία μὲ τὴ βία καὶ τοὺς διωγμοὺς κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ, χωρὶς φυσικὰ ἀποτέλεσμα, ἀποτελεῖ μία φανερὴ πτυχὴ τῆς ταραγμένης ἐκείνης ἐποχῆς. Οἱ ἐν λόγῳ πατέρες ὅμως ὄχι μόνο εἶδαν τήν, χωρὶς πισωγύρισμα, ροὴ τῶν ἱστορικῶν πραγμάτων ἀλλὰ συνέβαλαν θετικὰ σ’ αὐτό. Παράλληλα κράτησαν συνετὴ στάση μπροστὰ στὶς βαρβαρότητες τοῦ ἐθνισμοῦ. Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Γρηγορίου πρὸς τὸν φίλο του καὶ πρώην συμμαθητή του Ἰουλιανό. Προέτρεπε τὸν φανατικὸ αὐτοκράτορα νὰ μελετήσει καλλίτερα τὸν ἑλληνισμὸ ὥστε νὰ διδαχθεῖ μέσα ἀπὸ αὐτὸν ὅτι δὲν δικαιολογοῦνται διωγμοὶ καὶ κακουργίες στὸ ὄνομα αὐτοῦ. «Τὸ ἑλληνίζειν ἐστὶ πολυσή μαντον», τόνιζε ὁ σοφὸς ἱεράρχης. Μετὰ τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ ὁ θηριώδης αὐτοκράτορας ἄρχισε νὰ ἀλλάζει στάση κατὰ τῶν Χρισιανῶν.

Οἱ τρεῖς Ἱεράρχες δὲν ἦταν μόνο θιασῶτες τοῦ λόγου, ἀλλὰ καὶ ἀκάματοι ἐργάτες τοῦ ἔργου. Μιὰ σύντομη ματιὰ στὸ βίο τους, μᾶς βεβαιώνει γιὰ τὸ πολύπλευρο ποιμαντικό, κοινωνικὸ καὶ πνευματικό τους ἔργο. Ὅπως προαναφέραμε ἡ περίφημη καὶ μοναδικὴ «Βασιλειάδα» τοῦ Μ. Βασιλείου στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας, οἱ τιτάνιοι ἀγῶνες κατὰ τῶν ἀρειανῶν τῆς Κωνσταντινούπολης τοῦ Γρηγορίου καὶ τὸ θαυμαστὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο τοῦ Χρυσοστόμου στὴν Ἀντιόχεια καὶ μετὰ στὴν Κωνσταντινούπολη, εἶναι κάποιες ἀπὸ τὶς δραστηριότητές τους. Παράλληλα μᾶς ἄφησαν ἕνα ἀπέραντο συγγραφικὸ ἔργο, στὸ ὁποῖο διασώζεται ὄχι μόνο ὁ μοναδικὸς ἑλληνικὸς λόγος ἀλλὰ καὶ ὅ,τι καλὸ εἶχε δημιουργήσει ἡ ἀρχαιότητα. Ἀναφέρω γιὰ παράδειγμα τοὺς 17.000 ποιητικοὺς στίχους τοῦ Γρηγορίου οἱ ὁποῖοι εἶναι ἐφάμιλλοι τῶν ἔργων τῶν μεγάλων ποιητῶν τῆς ἑλληνικῆς ἀρχαιότητας. Ἀναφέρω ἀκόμα καὶ τὶς προτροπὲς τοῦ Βασιλείου ὥστε νὰ ὠφεληθοῦν οἱ νέοι μελετώντας ἐπιλεκτικὰ τοὺςἝλληνες σοφοὺς καὶ συγγραφεῖς.
 
Οἱ μεγάλοι αὐτοὶ πατέρες δὲν καλλιέργησαν στὰ πρόσωπά τους μόνο τὸ πνεῦμα 
ἀλλὰ καὶ τὴν ἀρετή. 
 
Τὰ ἱερὰ συναξάριά τους ἀναφέρονται μὲ λεπτομέρειες στὴν καλλιέργεια καὶ τὴ βίωση τῶν ἀρετῶν στὴν καθημερινή τους ζωή. Παροιμιώδης ὑπῆρξε, γιὰ παράδειγμα, ἡ ἀκτημοσύνη τοῦ Βασιλείου, ἡ γλυκύτητα καὶ ἡ εὐγένεια τοῦ χαρακτήρα τοῦ Γρηγορίου καὶ ἡ συμπόνια πρὸς τοὺς ἐνδεεῖς τοῦ Χρυσοστόμου. Τὰ γνήσια ἀνθρώπινα πρότυπα, ποὺ σκιαγραφοῦσαν στὰ συγγράμματά τους, μιμοῦνταν πρῶτοι αὐτοί.

Οἱ τρεῖς αὐτοὶ μεγάλοι «φωστῆρες τῆς τρισηλίου Θεότητος» πρέπει νὰ εἶναι καὶ στὶς ἀσέληνες σκοτεινὲς μέρες μας φωτεινὰ ὁρόσημα καὶ πνευματικοὶ δεῖκτες τόσο ὅλων τῶν παραγόντων τῆς παιδείας ὅσο καὶ ὅλων τῶν σκεπτόμενων ἀνθρώπων. Ὁ πνευματικὸς ἀποπροσανατολισμὸς καὶ ἡ πολιτιστικὴ πενία τῆς ἐποχῆς μας ἐπιβάλλει νὰ στραφοῦμε στὶς καθάριες πνευματικὲς πηγὲς τῶν προγόνων μας, νὰ ἐνστερνιστοῦμε τὶς διαχρονικὲς ἰδέες τους ὅπως αὐτὲς καλλιεργήθηκαν μέσα στὴν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας, ὥστε νὰ μπορέσουμε νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ πνευματικὸ τέλμα ποὺ μᾶς ἐγκλώβισε ἡ σύγχρονη ἀπολυτοποίηση τῆς τεχνολογίας σὲ βάρος τοῦ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ.

Μητρόπολη Σπάρτης
                                                                              
nefthalim.blogspot.gr

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015

Πατερικὲς συμβουλὲς γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ ἀπὸ τὸν Γέροντα Χαράλαμπο Διονυσιάτη


Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ μοναχοῦ Ἰωσήφ, «Ἱερομόναχος Χαράλαμπος Διονυσιάτης», 
ὁ Διδάσκαλος τῆς Νοερᾶς Προσευχῆς.

Ὁ ἀείμνηστος Γέροντας, ὁρισμένα πράγματα τὰ θεωροῦσεν ἀπαραίτητα, ὡς προϋπόθεσιν προόδου τοῦ μοναχοῦ.
Τὸ πρῶτον εἶναι ἡ ὑποκαὴ καὶ τὸ δεύτερον ἡ ἀκριβὴς ἐπιτέλεσις τῶν πνευματικῶν καθηκόντων, δηλαδή: ὁ ἐνδιάτακτος κανόνας στὸ κελλί, ἡ κατ΄ ἰδίαν προσευχὴ καὶ ἡ συστηματικὴ συμμετοχὴ στὶς κοινὲς ἀκολουθίες.
Ἐπειδὴ ὅμως κατὰ παρεξήγησιν, πολλοὶ νομίζουν ὅτι οἱ πνευματικοὶ ἀγῶνες ἀφοροῦν μόνον τοὺς μοναχούς, ὁ μακαριστὸς Γέροντας ἐτόνιζε πάντοτε κατηγορηματικά, ὅτι αὐτὰ ἰσχύουν γιὰ ὅλους τοὺς ἀγωνιζομένους χριστιανούς, ἀσφαλῶς κατὰ τὸ μέτρον τῶν... δυνάμεών τους.
Μάλιστα ὡς πρὸς τοὺς κληρικοὺς ἦταν αὐστηρός, σὲ βαθμὸ νὰ ἀρνεῖται νὰ ἐξομολογῆ ἱερωμένους ποὺ δὲν ἐκτελοῦσαν καθημερινῶς τὶς ἐνδιάτακτες ἀκολουθίες, ἔστω κι ἂν δὲν ὑπῆρχεν ἐκκλησίασμα στὸν ναό. Ὁ ἱερέας, ἔλεγε, καιροφυλακτεῖ μὲ τὴν προσευχὴ γιὰ τὸ ποίμνιο, ὅπως ὁ τσοπάνος. Σὲ ὅσους δὲν ἦταν ἐφικτὸ νὰ πηγαινοέρχονται στὸ ναό, τοὺς συνιστοῦσε, τὶς καθημερινὲς νὰ διαβάζουν στὸ σπίτι τους τὴν σειρὰν τῶν ἀκολουθιῶν τοῦ εἰκοσιτετραώρου, ἀλλὰ καὶ νὰ λειτουργοῦν κι ἐνδιάμεσα, ἐκτὸς ἀπὸ Κυριακήν, ὅσο εἶναι δυνατόν.
Μπορῶ νὰ πῶ ὅτι, ὑπάρχουν ἀκόμα καὶ στὸν κόσμον ἱερομόναχοι, πνευματικά του τέκνα, οἱ ὁποῖοι κατὰ μίμησιν τοῦ διδασκάλου τους, λειτουργοῦν καθημερινῶς, ὅλον τὸν χρόνον.
Γιὰ ὅσους ὅμως ἐμυήθηκαν στὴν ἐργασίαν τῆς νοερᾶς προσευχῆς, τοὺς συνιστοῦσε...
ν΄ ἀντικαθιστοῦν μέρος ἢ καὶ ὅλην τὴν ἀκολουθία μὲ κομβοσχοίνι, ἐπαναλαμβάνοντας συνεχῶς τὸ γλυκήτατον ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Δὲν εἶναι λίγα ἀπὸ τὰ πνευματικὰ τέκνα του, ποὺ διέπρεψαν στὴν εὐλογημένην ἐργασίαν τῆς νοερᾶς προσευχῆς, ἐντὸς ἀλλὰ καὶ ἐκτὸς Ἁγ. Ὅρους.
Μάλιστα γιὰ νὰ μὴ νομίση κανεὶς ἀμελής, ὅτι αὐτὰ τὰ πράγματα δὲν γίνονται σήμερα καὶ μάλιστα στὸν κόσμον, τονίζω ὅτι γνωρίζω συγκεκριμένα πρόσωπα, τὰ ὁποῖα μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ Γέροντα κατόρθωσαν νὰ προσεύχονται καθημερινῶς, «ὄρθρου βαθέος» ἐπὶ τρεῖς-τέσσερεις ὧρες, ἐκτός τῆς βραδυνῆς καὶ ὅποιας ἄλλης προσευχῆς. Γνωρίζω ἀκόμη ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν εὐχὴν καὶ διδαχὴν τοῦ Γέροντα, συνήθισαν νὰ ἐπαναλαμβάνουν τὴν ἡμέραν ἀδιαλείπτως τὴν εὐχήν, εἴτε νοερῶς εἴτε ψιθυριστά με την γλῶσσαν.
Ὑπάρχουν ὁλόκληρες οἰκογένειες οἱ ὁποῖες, τουλάχιστον δύο φορὲς τὴν ἡμέρα ἐπιτελοῦν στὸ σπίτι τους κοινὴ λατρείαν καὶ ἀπαραίτητα τὸ ἀπόδειπνον καὶ τοὺς χαιρετισμούς.
Γνωρίζω πολλούς, ποὺ κατόρθωσαν νὰ ἐπιβληθοῦν στὰ παιδιά τους, οὕτως ὥστε νὰ πετάξουν τὴν τηλεόρασιν ἀπὸ τὸ σπίτι, ὡς ἐμπόδιο στὴν πνευματικὴν πρόοδο. Σχετικὰ μὲ τὴν διάβρωσιν καὶ φθορὰν τῆς τηλεόρασης μᾶς ἔλεγεν ἕνας ἀδελφὸς τὰ ἑξῆς:
«Δὲν φθάνει ποὺ μὲ τὴν τηλεόρασι διαστρέφουν τὰ παιδιά μας μὲ ἀκατάλληλα θεάματα, ἐπὶ πλέον ὅμως διαλυσαν τὴν συνοχὴν καὶ τὴν ζεστασιάν τῆς οἰκογένειας. Ἔρχομαι μὲ τόση λαχτάραν ἀπὸ τὴν δουλειὰν γιὰ νὰ χαρῶ ἐπὶ τέλους λίγο μὲ τὴν οἰκογένειά μου. Κοιτάζεις· τί νὰ δῆς! ὁ ἕνας στὸ ἕνα κανάλι βλέπει μίκυ-μάους, ὁ ἄλλος ποδόσφαιρο καὶ ἄλλοτε παρουσιάζουν κάθε εἴδους αἰσχρόν. Μολύνουν καὶ μικροὺς καὶ μεγάλους. Σκέφτηκα ὅτι ἡ μόνη λύσις εἶναι νὰ κλείσω τὴν τηλεόρασιν. Ὅμως φοβᾶμαι τώρα τὰ παιδιά. Ἂν ἀντιδράσουν, μπορεῖ νὰ ΄χουμε καὶ χειρότερα. Ἂν βγοῦν ἀπὸ τὸ σπίτι καὶ χάσω τὸν ἔλεγχον, τότε μὴ χειρότερα. Μπλέκουν μὲ ναρκωτικά, ἀσωτίες κλπ. Καταστρέφονται τελείως. Ὁ Θεὸς νὰ βάλη τὸ χέρι του».

Κλίμαξ- Μνήμη θανάτου

Ιωάννης ο Σιναΐτης, Άγιος: Κλίμαξ - Λόγος Στ΄ (Περί Μνήμης Θανάτου)
1. ΠΡΙΝ ΑΠΟ κάθε λόγο προηγείται η σκέψις. Έτσι και η μνήμη του θανάτου και των αμαρτιών μας προηγείται από τα δάκρυα και το πένθος. Διά τούτο και τα ετοποθετήσαμε στην φυσική τους θέσι και σειρά του λόγου.

2. Η μνήμη του θανάτου είναι καθημερινός θάνατος. Και η μνήμη της εξόδου μας από την ζωή αυτή, είναι συνεχής στεναγμός.

3. Η δειλία του θανάτου είναι φυσικό ιδίωμα του ανθρώπου, το οποίον οφείλεται στην παρακοή του Αδάμ. Ο τρόμος όμως του θανάτου αποδεικνύει ότι υπάρχουν αμαρτίες για τις οποίες δεν εδείχθηκε μετάνοια.

4. Δειλιάζει ο Χριστός εμπρός στον θάνατο, αλλά δεν τρέμει, για να δείξη καθαρά τα ιδιώματα των δύο Του φύσεων, (θείας και ανθρώπινης).

5. Όπως ο άρτος είναι αναγκαιότερος από κάθε άλλη τροφή, έτσι και η σκέψις του θανάτου από κάθε άλλη πνευματική εργασία.

6. Η μνήμη του θανάτου σ΄αυτούς που ζουν στο Κοινόβιο δημιουργεί κόπους, λεπτολόγησι των αμαρτιών τους και γλυκειά υποδοχή των «ατιμιών». Ενώ στους ησυχαστάς πού ζούν μακρυά από θορύβους προξενεί απελευθέρωσι από βιοτικές φροντίδες, αδιάλειπτη προσευχή και φυλακή του νου – αρετές πού είναι και μητέρες και θυγατέρες της μνήμης του θανάτου.

7. Όπως ξεχωρίζει ο κασσίτερος από το ασήμι, όσο και αν ομοιάζουν εξωτερικά, έτσι είναι καταφανής και έκδηλη στους διακριτικούς η φυσική από την παρά φύσιν δειλία του θανάτου.

8. Αληθής απόδειξις εκείνων πού με όλη τους την καρδιά συναισθάνονται και ενθυμούνται τον θάνατο είναι η θεληματική απροσπάθεια προς κάθε κτίσμα και η τελεία απάρνησις του ιδίου θελήματος.
Εκείνος πού καθημερινά περιμένει τον θάνατο είναι οπωσδήποτε δόκιμος και σπουδαίος αγωνιστής. Ενώ εκείνος πού τον επιθυμεί κάθε ώρα είναι άγιος.

9. Δεν είναι πάντοτε καλή η επιθυμία του θανάτου. Υπάρχουν βέβαια εκείνου πού αμαρτάνουν συνεχώς παρασυρόμενοι από την κακή συνήθεια και οι οποίοι ζητούν με ταπείνωσι τον θάνατο (για να παύσουν πλέον να αμαρτάνουν).
Υπάρχουν όμως και αυτοί πού δεν αποφασίζουν να μετανοήσουν και πού επικαλούνται τον θάνατο από απελπισία.

Είναι ακόμη και εκείνοι πού έχουν την υπερήφανη ιδέα για τον εαυτό τους ότι έγιναν απαθείς, και άρα δεν φοβούνται πλέον τον ερχομό του θανάτου.

Υπάρχουν τέλος και άλλοι -εάν βέβαια υπάρχουν τέτοιοι και στην εποχή μας- οι οποίοι επιζητούν να εκδημήσουν (προς Κύριον), διότι τους παρακινεί η μυστική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.

10. Μερικοί ευσεβείς έχουν την απορία και ζητούν να μάθουν, γιατί άραγε, αφού τόσο πολύ μας ευεργετεί η μνήμη του θανάτου, ο Θεός μας απέκρυψε την ώρα του, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι με αυτόν ακριβώς τον τρόπο ο Θεός επιτυγχάνει θαυμάσια την σωτηρία μας!

Διότι κανείς δεν θα προσερχόταν αμέσως στο βάπτισμα ή στην μοναχική πολιτεία, εάν εγνώριζε την ώρα του θανάτου του. Θα περνούσε όλες τις ημέρες της ζωής του μέσα στην αμαρτία και μόνο όταν πλησίαζε η ώρα του θανάτου του θα έτρεχε προς το βάπτισμα και την μετάνοια. Εφ΄όσον όμως θα είχε ζυμωθή με την κακία, από την μακροχρόνιο συνήθεια, θα έμενε τελείως αδιόρθωτος.

11. Όταν πενθής για τις αμαρτίες σου, μην ακούσης ποτέ τον «κύνα» εκείνον, ο οποίος σου παρουσιάζει τον Θεόν φιλάνθρωπο. Διότι ο σκοπός του είναι να βγάλη από μέσα σου το πένθος και τον «άφοβον φόβο»(1). Μην τον ακούσης, παρά μόνο όταν τυχόν ιδής τον εαυτόν σου να παρασύρεται σε βαθειά απόγνωσι.

12. Αυτός που θέλει να διατηρή πάντοτε μέσα του την μνήμη του θανάτου και της Κρίσεως του Θεού, ενώ συγχρόνως αφίνει τον εαυτό του να περισπάται σε φροντίδες και μέριμνες υλικές, ομοιάζει με εκείνον πού ενώ κολυμβά, θέλει ταυτόχρονα να κτυπά παλαμάκια.

13. Η ζωηρά μνήμη του θανάτου ολιγοστεύει τα φαγητά. Και όταν περικόπτωνται με ταπεινοσύνη τα φαγητά, κόπτονται μαζί και τα πάθη.

14. Η αναλγησία (σκληρότης) της καρδιάς φέρνει πώρωσι στον νου, και τα πολλά φαγητά ξηραίνουν τις πηγές των δακρύων. Η δίψα και η αγρυπνία πιέζουν την καρδιά. Και όταν πιεσθή η καρδιά, εκπηδούν τα δάκρυα.

15. Αυτά που είπαμε, στους γαστριμάργους φαίνονται σκληρά, ενώ στους οκνηρούς απίστευτα. Ο «πρακτικός» όμως άνθρωπος θα τα δοκιμάση και θα τα βρή με προθυμία. Αυτός πού θα τα βρή και θα τα γευθή, θα χαμογελάση ικανοποιημένος. Ενώ εκείνος πού ακόμη τα αναζητεί, θα σκυθρωπάση περισσότερο.

16. Οι Πατέρες ορίζουν ότι η τελεία αγάπη είναι «άπτωτος», (διότι μας προστατεύει από κάθε πτώσι). Παρόμοια και εγώ ορίζω ότι η τελεία συναίσθησις του θανάτου είναι «άφοβος», (διότι μας απαλλάσσει από κάθε άλλο φόβο).

17. Ο νους του «πρακτικού» μπορεί να ασκή πολλών ειδών εργασίες. Να σκέπτεται δηλαδή την αγάπη προς τον Θεόν, να ενθυμήται τόν Θεόν, να ενθυμήται την ουράνιο βασιλεία, να ενθυμήται τον ζήλο των Μαρτύρων, να ενθυμήται ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών, όπως ο Ψαλμωδός πού έλεγε, «προωρώμην τον Κύριον» κλπ. (Ψαλμ. ιε΄ 8). Να ενθυμήται ακόμη τους αγίους αγγέλους, τον χωρισμό της ψυχής του από το σώμα, την συνάντησι με τα τελώνια του αέρος, την απόφασι του Κριτού, την κόλασι.
Από μεγάλες εργασίες αρχίσαμε, (όπως είναι η αγάπη του Θεού), και καταλήξαμε σ΄αυτές που μας προστατεύουν από πτώσεις, (όπως είναι ο φόβος της κολάσεως).

18. Κάποια φορά ένα Αιγύπτιος μοναχός μού διηγήθηκε τα εξής: «Αφ΄ότου παγιώθηκε δυνατά μέσα στην καρδιά μου η μνήμη του θανάτου, (δεν είχα καθόλου όρεξι για φαγητό). Και κάποτε πού χρειάσθηκε να παρηγορήσω λίγο το πήλινο σώμα μου,. Η μνήμη αυτή σαν δικαστής μού το απηγόρευσε. Και το πλέον αξιοθαύμαστο είναι ότι, παρ΄όλο που προσεπάθησα, δεν κατόρθωσα να την αποδιώξω».

19. Ένας άλλος πού ασκήτευε εδώ στην περιοχή που ονομάζεται Θολάς, πολλές φορές με την σκέψι του θανάτου εγινόταν εκτός εαυτού. Και σαν λιπόθυμο ή επιληπτικό τον ανεσήκωναν, αναίσθητο σχεδόν, οι εκεί ευρισκόμενοι αδελφοί.

20. Δεν θα παραλείψω να σου παρουσιάσω και την ιστορία του Ησυχίου του Χωρηβίτου. Αυτός ζούσε αμελέστατα χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον για την ψυχή του. Κάποτε λοιπόν συνέβη να ασθενήση βαρύτατα και να φθάση στο σημείο, ώστε επί μία ώρα ακριβώς να φαίνεται ότι απέθανε.

Συνήλθε όμως πάλι, οπότε μας ικετεύει όλους να φύγωμε αμέσως. Και αφού έκτισε την πόρτα του κελιού του, έμεινε κλεισμένος μέσα δώδεκα χρόνια, χωρίς να ομιλήση καθόλου με κανένα. Όλο αυτό το διάστημα δεν γευόταν τίποτε άλλο, εκτός από ψωμί και νερό. Καθόταν μόνο εκστατικός εμπρός σε εκείνα πού είδε στην έκστασί του. Τόσο πολύ σκεπτικός, ώστε ποτέ πλέον δεν άλλαξε η έκφρασίς του. Και πάντοτε σαν αφηρημένος, χύνοντας αθόρυβα και συνεχώς θερμά δάκρυα.

Μόνο όταν πλησίασε η ώρα του θανάτου του, αποφράξαμε την πόρτα και εισήλθαμε μέσα. Και αφού πολύ τον παρακαλέσαμε, τούτο μόνο είπε: «Συγχωρήστε με, αδελφοί. Αυτός που εγνώρισε τι σημαίνει μνήμη θανάτου, δεν θα μπορέση ποτέ πλέον να αμαρτήση». Εμείς εθαυμάζαμε βλέποντας τον άλλοτε αμελέστατο να έχη μεταμορφωθή τόσο απότομα με την μακαριστή αυτή αλλαγή και μεταμόρφωσι. Και αφού τον εθάψαμε με ευλάβεια στο κοιμητήριο πού ευρίσκεται κοντά στο κάστρο, ύστερα από μερικές ημέρες αναζητήσαμε το άγιό του λείψανο, αλλά δεν τον ευρήκαμε. Με το θαυμαστό αυτό σημείο ο Κύριος επληροφόρησε πόσο ευάρεστα δέχθηκε την επιμελημένη και αξιέπαινη μετάνοιά του, όλους εκείνους πού θα απεφάσιζαν να διορθωθούν, ύστερα και από πολλή ακόμη αμέλεια.

21. Μερικοί θεωρούν ότι η θαλασσία άβυσσος δεν έχει όρια. Και την ονομάζουν περιοχή απύθμενον. Παρόμοια και η σκέψις του θανάτου δημιουργεί στην ψυχή τέτοια κατάστασι, ώστε και η αγνότης και η έν γένει πνευματική εργασία να παρουσιάζεται άφθαστος, (χωρίς τέρμα δηλαδή). Αυτό το επιβεβαιώνει και ο προηγούμενος Όσιος. Όσοι τον μιμούνται, προσθέτουν φόβο στον φόβο, ακατάπαυστα, μέχρις ότου εξαντληθή και αυτή η δύναμις των οστών τους.

22. Ας βεβαιωθούμε ότι και τούτο είναι δώρον Θεού, μέσα σε όλα τα αγαθά Του. Αρκεί να σκεφθούμε ότι πολλές φορές, αν και πλησιάζομε σε τάφους, είμαστε αδάκρυτοι και ασυγκίνητοι. Ενώ αντίθετα πολλές φορές, χωρίς να αντικρύζωμε κάτι παρόμοιο, κατανυσσόμεθα.

23. Όποιος νεκρώθηκε για όλα τα γήϊνα, αυτός ενθυμείται τον θάνατο. Εκείνος όμως πού διατηρεί μαζί τους δεσμούς δεν ευκαιρεί για κάτι τέτοιο, αφού άλλωστε με την συμπεριφορά του γίνεται ο ίδιος εχθρός του εαυτού του.

24. Μη θέλης να δείχνης σε όλους με λόγια την αγάπη σου, αλλά καλύτερα ζήτει από τον Θεόν να τους την φανερώση εκείνος με τρόπο μυστικό. Διαφορετικά δεν θα σου επαρκέση ο χρόνος και για συνομιλίες και για κατάνυξι.

25. Μην απατάσαι, ανόητε εργάτη, ότι με τον επόμενο χρόνο θα αναπληρώσης τον χρόνο πού έχασες. Διότι και της κάθε ημέρας ο χρόνος δεν επαρκεί ώστε να εκπληρώσωμε όπως πρέπει τις καθημερινές μας υποχρεώσεις προς τον Δεσπότη.

26. Δεν είναι δυνατόν, είπε κάποιος, δεν είναι δυνατόν να περάσουμε με ευλάβεια την σημερινή ημέρα, εάν δεν την λογαριάσωμε σαν την τελευταία της ζωής μας. Και είναι αξιοθαύμαστο, ότι κάτι παρόμοιο εξέφρασαν και οι Έλληνες φιλόσοφοι, οι οποίοι εχαρακτήρισαν την φιλοσοφία «μελέτη θανάτου».

Βαθμίς έκτη! Όποιος την ανέβηκε, δεν πρόκειται πλέον να αμαρτήση, εφ΄ όσον ασφαλώς είναι αληθινός ο λόγος εκείνος της Γραφής: «Μιμνήσκου τά έσχατά σου, και είς τον αιώνα ού μη αμάρτης» (Σοφ. Σειράχ ζ΄ 36).

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2015

ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΟΥΝ ΑΝΑΠΑΥΣΗ

Γ.Παϊσιος:Οι Γάλλοι δεν θα βρουν ανάπαυση
Η συνείδηση ελέγχει
Στην Γαλλία, παρ' όλο που είναι κράτος προοδευμένο - δεν είναι υπανάπτυκτο -, τελευταία (1) ογδόντα χιλιάδες έγιναν Μουσουλμάνοι.
Γιατί; Γιατί έχουν κάνει την αμαρτία μόδα.
Βλέπεις όμως, ελέγχονται και θέλησαν να αναπαύσουν την συνείδησή τους.
Και όπως οι Αρχαίοι Έλληνες, για να δικαιολογούν τα πάθη τους, είχαν βρει τους δώδεκα θεούς, έτσι και αυτοί έψαξαν να βρουν μια θρησκεία που να δικαιολογεί τα πάθη τους, για να τους αναπαύση σ' αυτό το θέμα.
Ο Μουσουλμανισμός κατά κάποιο τρόπο τους εξυπηρετεί.
Επιτρέπει να πάρουν όσες γυναίκες θέλουν, υπόσχεται στην άλλη ζωή ένα βουνό πιλάφι, μια λίμνη γιαούρτι, ένα ποτάμι μέλι!
Και όσες αμαρτίες και να έχουν, άμα τους λούσουν με ζεστό νερό, όταν πεθάνουν, καθαρίζονται!
Πάνε στον Αλλάχ καθαροί! Τι άλλο θέλουν; Όλα βολικά!
Αλλά οι Γάλλοι δεν θα βρουν ανάπαυση. Πάνε να αναπαυθούν, αλλά δεν θα αναπαυθούν, γιατί τα πάθη δεν δικαιολογούνται.
Οτιδήποτε και αν κάνουν οι άνθρωποι, και αναίσθητοι να είναι, πάλι ανάπαυση δεν βρίσκουν, πάνε να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, αλλά εσωτερικά βασανίζονται, είναι αγριεμένοι.
Γι' αυτό ζητούν ψυχαγωγίες, τρέχουν στα νταούλια, μεθούν, βλέπουν τηλεόραση.
Χαζεύουν δηλαδή, για να ξεχνιούνται, γιατί ελέγχονται.
Και όταν κοιμούνται, λες ότι ησυχάζουν;
Υπάρχει συνείδηση, βλέπεις.
Η πρώτη Αγία Γραφή που έδωσε ο Θεός στους Πρωτοπλάστους είναι η συνείδηση, και εμείς την ξεσηκώνουμε φωτοτυπία τώρα από τους γονείς μας.
Όσο και αν την καταπατήση κανείς την συνείδησή του, πάλι μέσα του ελέγχεται.
Γι' αυτό λένε: "Τον τρώει το σαράκι".
Ναι, δεν υπάρχει γλυκύτερο πράγμα από το να έχη κανείς αναπαυμένη την συνείδησή του.
Φτερά νιώθει μέσα του, πετάει.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ A'  

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015

Ο Γέροντας Παΐσιος δεν ήταν ρήτορας ή συγγραφέας αλλά Μοναχός!




Ο Γέροντας Παΐσιος  είναι Άγιος στην συνείδηση του πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Πολλοί άνθρωποι γνώρισαν τον Γέροντα όταν ακόμα ήταν στη ζωή, πήραν την ευχή του, ασπάστηκαν τα ασκητικά του χέρια, άκουσαν την φωνή του, τα μάτια τους περιεργάστηκαν την οσιακή του μορφή. Άλλοι πάλι γνώρισαν τον Γέροντα μέσα από βιβλία, μέσα από άρθρα, μέσα από αναρτήσεις στον διαδίκτυο. Όλοι όμως, αυτοί δηλαδή που τον συνάντησαν πρόσωπο με πρόσωπο και αυτοί που τον γνώρισαν μέσα από τις διηγήσεις περί αυτού ένιωσαν αυτό το γλυκό και διακριτικό άγγιγμα της αγάπης και της αγιότητας του Γέροντα.
Εγώ δεν συνάντησα τον Γέροντα Παΐσιο, όμως διάβασα γι’ αυτόν, τον συνάντησα νοερώς στο κελάκι του, την ώρα που προσευχόταν κατά μόνας και την ώρα που περιστοιχιζόταν από πολλούς προσκυνητές…την ώρα που αγρυπνούσε ψάλλοντας και την ώρα που οι πόνοι από τις αρρώστιες κατέκλυζαν το σώμα του και αυτός σιωπηλός έλεγε την ευχή…

Οι λόγοι του Γέροντα κατακλύζουν το διαδίκτυο, ιστορίες από την ζωή του, νουθεσίες του, «προφητείες» του κτλ. Και όντως όλα αυτά αγγίζουν τις καρδιές όλων των χριστιανών όμως όχι διότι ο Γέροντας ήταν μεγάλος συγγραφέας ή μεγάλος ρήτορας ή μεγάλος θεολόγος ακαδημαϊκού επιπέδου, αλλά διότι ο Γέροντας Παΐσιος  ήταν Μοναχός! Έζησε τιμώντας το ράσο που φορούσε. Έζησε τιμώντας την μοναχική του ιδιότητα και τις υποσχέσεις που είχε δώσει κατά την μοναχική του κουρά.
Οι λόγοι του Γέροντα Παϊσίου έχουν δύναμη διότι έχουν την Χάρη του Παναγίου Πνεύματος. Ο Γέροντας δεν ανέλυε διάφορα θέματα χρησιμοποιώντας περίτεχνο λόγο αλλά μιλούσε απλά και ανεπιτήδευτα, μιλούσε καρδιακά και εμπειρικά. Γι’ αυτό και οι λόγοι του συγκλόνιζαν και συγκλονίζουν κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο, διότι η ζωή του ήταν (και είναι) γεμάτη Χριστό!
Όμως νομίζω ότι χάνουμε το νόημα των λόγων του Γέροντα εάν μείνουμε στο τι είπε….το θέμα δεν είναι το τι είπε ο Γέροντας αλλά στο τι ήταν ο Γέροντας. Δεν είναι το θέμα τι έλεγε αλλά το πώς έζησε, δεν είναι το θέμα οι προφητείες που λέγονται ότι είπε αλλά το πώς κατάφερε τελικά να ζει και τώρα (μετά τον θάνατό του) μαζί με τον Σωτήρα Χριστό.
Το να διαβάζουμε λοιπόν αυτά που είπε ο Γέροντας  Παΐσιος σίγουρα είναι ωφέλιμο, όμως μακάριοι είναι αυτοί που θα προσπαθήσουν να ζήσουν σαν τον Γέροντα. Διότι τελικά οι θεωρίες και τα λόγια είναι νεκρά εάν δεν υπάρχει πράξη. Τα βιβλία αγαπητοί μου δεν θα μας σώσουν, θα μας σώσει ο Χριστός…και τον Χριστό θα τον βρούμε μέσω της προσωπικής μας ασκήσεως όπως δηλαδή έκανε και ο Γέροντας και κάθε Όσιος και Οσία της Εκκλησίας μας. Θα βρούμε τον Χριστό μέσα στην ταπείνωση, μέσα στην μετάνοια, μέσα στην προσευχή, την εγκράτεια, την συγχωρετικότητα…την μυστηριακή ζωή.
Ο Γέροντας Παΐσιος τιμάται σήμερα από όλους μας όχι για αυτά που είπε αλλά για αυτό που έγινε, όχι γι’ αυτά που «προφήτευσε» αλλά γι’ αυτά που έζησε...για το πώς έζησε!
Αργά ή γρήγορα η Εκκλησία και επίσημα θα τον αναγνωρίσει Άγιο αποδίδοντας με αυτόν τον τρόπο έναν ανθρώπινο χαρακτηρισμό, μιας και ο Γέροντας Παΐσιος πραγμάτωσε τον σκοπό της ζωής του…συνάντησε τον Χριστό. Οι Άγιοι δεν έχουν ανάγκη από εμάς να τους επαινούμε ή να τους δοξάζουμε μιας και δοξάζονται από τον ίδιο τον Θεό. Εμείς έχουμε ανάγκη να τους τιμούμε και να προσευχόμαστε σε αυτούς να πρεσβεύουν για εμάς. Εμείς έχουμε ανάγκη να τους έχουμε παραδείγματα όχι λόγων αλλά πράξεων, όχι στείρων ρητορειών και προφητειών αλλά καρποφόρων πνευματικών ασκήσεων.
Πολλοί είναι οι σημερινοί ακαδημαϊκοί θεολόγοι, πολλοί είναι αυτοί που έχουν το χάρισμα της ρητορείας ή της συγγραφείς βιβλίων όμως όλοι αυτοί υπολείπονται του Γέροντος Παϊσίου διότι ο Γέροντας είχε κάτι που όλοι αυτοί δεν έχουν…Είχε Άγιο Πνεύμα. Οι λόγοι του, οι κινήσεις του, τα γραπτά του, το ψάλσιμό του ήταν χαριτωμένα διότι ήταν πλημμυρισμένα με την Χάρη του Παναγίου Πνεύματος η οποία «τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί».
Η ζωή του Γέροντος Παϊσίου ας γίνει ο οδοδείκτης και της δικής μας ζωής, διότι εάν μείνουμε στους λόγους και στα βιβλία που έχουν εκδοθεί στο όνομά του…τότε δεν κάνουμε τίποτα. Εάν μείνουμε απλά στο να ειδωλοποιούμε τους λόγους του…τότε δεν κάνουμε τίποτα. Εάν μείνουμε απλά στο να περιμένουμε να πραγματοποιηθούν οι «προφητείες» του…τότε δεν προοδεύουμε πνευματικά.
Τιμή αγίου είναι η μίμησής του… ας μιμηθούμε λοιπόν την ζωή του και ας αφήσουμε την "Παϊσιοπροφητολατρεία"…
Ας έχουμε τον Γέροντα Παΐσιο παράδειγμα ασκητικού φρονήματος, ταπείνωσης, ανεξικακίας και ας μην τον κάνουμε συνεργάτη και συνένοχό μας στην κακία κατά άλλων ανθρώπων και εθνών.
Ας προσευχόμαστε στον Γέροντα Παΐσιο να πρεσβεύει υπέρ ημών, ώστε και εμείς να γευτούμε από αυτήν την ζωή την παρουσία του Χριστού όπως και αυτός την βίωσε. Μίας παρουσίας που μεταμορφώνει ακόμα και τον πιο αμαρτωλό άνθρωπο…σε αγάπη, σε μία ανείπωτη δοξολογία προς τον Θεό, σε ένα δάκρυ ευγνωμοσύνης, σε ένα «ευχαριστώ»...σε Άγιο.

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ - Η κάθαρση του νου και της καρδιάς



Zoom in (real dimensions: 319 x 500)Εικόνα

- Γέροντα, πως έρχεται η κάθαρση του νου και της καρδιάς;
- Σας έχω πει ότι, για να εξαγνισθούν ο νους και η καρδιά, δεν πρέπει ο άνθρωπος να δέχεται τους πονηρούς λογισμούς που του φέρνει το ταγκαλάκι, ούτε ο ίδιος να σκέφτεται πονηρά. Να προσπαθή να βάζη πάντα καλό λογισμό, να μη σκανδαλίζεται εύκολα και να βλέπη με επιείκεια και αγάπη τα σφάλματα των άλλων. Όταν πληθαίνουν οι καλοί λογισμοί, ο άνθρωπος εξαγνίζεται ψυχικά, κινείται με ευλάβεια, ειρηνεύει, και η ζωή του είναι Παράδεισος. Διαφορετικά, τα βλέπει όλα με καχυποψία και γίνεται η ζωή του κόλαση. Μόνος του κάνει την ζωή του κόλαση.
Χρειάζεται να εργασθούμε για την κάθαρση. Μπορεί να αναγνωρίζουμε τα χάλια μας αλλά αυτό δεν αρκεί. Αν δεν δεχώμαστε πονηρούς λογισμούς και οι ίδιοι δεν σκεφτώμαστε πονηρά, αλλά για ό,τι μας λένε , για ό,τι βλέπουμε βάζουμε καλό λογισμό, θα καθαρίσουν ο νους και η καρδιά. Και να απαλλαγούμε από τους δικούς μας λογισμούς, του διαβόλου τα πειράγματα θα υπάρχουν, αλλά δεν θα κολλούν, αν είναι καθαρή η καρδιά.

- Γέροντα, η προσευχή δεν βοηθάει στην κάθαρση του νου;
- Δεν φθάνει μόνο η προσευχή. Το να καίη κανείς κιλά λιβάνι, όταν προσεύχεται, αν ο νους του είναι γεμάτος από κακούς λογισμούς για τους άλλους, δεν ωφελεί. Από τον νου κατεβαίνει το τηλεγράφημα στην καρδιά και κάνει τον άνθρωπο θηρίο. Ο Θεός θέλει να έχουμε «καρδίαν καθαράν», και η καρδιά μας να είναι καθαρή, όταν δεν επιτρέπουμε να περνάη από τον νου μας κακός λογισμός για τους άλλους.

- Γέροντα, πρώτα φέρνει ο άνθρωπος καλό λογισμό και ύστερα βοηθάει ο Θεός;
- Κοίταξε, μόνον όταν ο άνθρωπος βάζη καλό λογισμό, δικαιούται την θεία βοήθεια. Με τον καλό λογισμό καθαρίζει την πονηρή του καρδιά, διότι «εκ της καρδίας εξέρχονται» όλα τα κακά, και πάλι «εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα». Τον ανταμείβει μάλιστα ο Θεός για τον καλό λογισμό που βάζει.


Πηγή: Από το βιβλίο «Πνευματικός αγώνας» Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Γ'

Μεθ ημών ο Θεός - Kabarnos Νικόδημος ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ - ΠΑΙΣΙΟΣ

ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ

ΑΔΙ


ΜΕΛΕΤΗΜΑ 1ον
Με την Προσευχή μιλάει ο Άνθρωπος άμεσα με τον Θεό.
Με την Προσευχή ο άνθρωπος γίνεται παιδί του Θεού!
Με την Προσευχή ΞΕΠΕΡΝΙΟΥΝΤΑΙ
ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΤΟΥΤΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ :
Οι Θλίψεις,
Οι Στενοχώριες,
Τα Βάσανα,
Οι Δυστυχίες,
Οι Στερήσεις,
Οι Μηχανορραφίες,
Οι Ραδιουργίες,
Οι Καταλαλιές Και
Οι Συκοφαντίες.
Με την Προσευχή Συντρίβονται τα βέλη των ορατών και αοράτων εχθρών.
Με την Προσευχή αποκτούμε Τη Μακαρία Υπομονή του Θεανθρώπου και Σωτήρα Χριστού και των αγίων ανδρών της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης.
Με την Προσευχή αποκτούμε περισσότερη πνευματική δύναμη!…
Με την Προσευχή παίρνουμε την ουράνια παρηγοριά και παραμυθία της ψυχής!
Με την Προσευχή αποκτούμε την Ουράνια Σοφία.
Με την Προσευχή τελούνται τα επτά μυστήρια της Εκκλησίας μας.
Με την ΠΡΟΣΕΥΧΗ λαμβάνουμε ΤΟΝ ΕΠΙΟΥΣΙΟΝ ΆΡΤΟΝ, δηλαδή τα υλικά και τα πνευματικά αγαθά!
Με την προσευχή αντλούμε περισσότερο θάρρος, υπομονή και ελπίδες.
Με την Προσευχή οι άγιοι άνδρες της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης ΕΤΕΛΕΣΑΝ ΘΑΥΜΑΤΑ, νεκρούς ανέστησαν, ασθενείς θεράπευσαν και λογής-λογής βασανιστήρια υπέμειναν!…
Με την Προσευχή γινόμαστε όμοιοι με τους αγ. Αγγέλους, οι οποίοι νύχτα-μέρα υμνούν και δοξολογούν τον Θεό!
Με την Προσευχή γίνονται τα θαύματα.
Με την ΠροσευχήΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ Ανίατες Ασθένειες και εκδιώκονται τα δαιμόνια!
Με Την Προσευχη Μπορουμε Να Σταθουμε Στα Ποδια Μας Και Να Βαδισουμε Απροσκοπτα Το Δρομο Του Θεου.
Με την Προσευχή δυναμώνεται η πίστη μας στον Θεό!…
Με την Προσευχή ο νους και η καρδιά μας καθαρίζονται από κάθε κοσμική πονηρία!
Με την Προσευχή ο νους και η καρδιά μας γίνονται ναός του Παναγίου Πνεύματος!
Με την Προσευχή ο Πατήρ, ο Υιός και το άγιον Πνεύμα εισέρχονται και κατοικούν στις καρδιές μας!…
Με την Προσευχή η γλώσσα μας γίνεται σάλπιγγα του Αγ.Πνεύματος, σαλπίζουσα ουράνια ρήματα.
Με την Προσευχή μας δίνονται αόρατα οδηγίες και συμβουλές από το Πανάγιο Πνεύμα!…
ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ
Ο Φυλακας Άγγελος Και Μας ΦΥΛΑΣΣΕΙ Απο Καθε Κακο.
Με την Προσευχή Αποφεύγουμε Να Σκεφθούμε Ή Να Κάμουμε Το Κακό.
Με την Προσευχή γινόμαστε Ταπεινότεροι και αγαθότεροι.
Με την Προσευχή νικάμε τις πανουργίες ορατών και αοράτων εχθρών!
Με Την Προσευχη Παρηγορουμεθα Και Ανακουφιζομεθα Στις Λογης-Λογης Θλιψεις Της Ζωης!…
ΓΙΑ ΝΑ ΩΦΕΛΗΘΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΕΠΕΙ:
Α) ΝΑ ΞΕΧΝΑΣ ΚΑΘΕ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΟΣΜΙΚΗ.
Β) ΤΟ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΠΡΟΦΕΡΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΑΥΤΟΝ ΝΑ ΣΥΛΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΝΟΥΣ ΜΑΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΜΗ ΛΑΛΕΙ ΑΛΛΑ Η ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ Ο ΝΟΥΣ ΜΑΣ.
Τότε αληθινά η προσευχή μας ανεβαίνει στον Ουράνιον Πατέρα και παίρνουμε τα μεγάλα χαρίσματα και τις δωρεές του Αγ. Πνεύματος και συγχωρούνται οι αμαρτίες μας…
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 2ον
,Η προσευχή είναι από τις κυριώτερες και ισχυρότερες δυνάμεις, που κάνουν τον προσευχόμενο ΝΑ ΞΑΝΑΓΕΝΝΙΕΤΑΙ και του χαρίζουν σωματική και πνευματική ευεξία.
ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
,Ούτε οι αμαρτίες μας συγχωρούνται
,Ούτε Μυστήριον κάνουμε
,Ούτε και ο Θεός μας δίνει τη βοήθεια του και τη χάρη Του.
Η προσευχή είναι τα μάτια και τα φτερά της ψυχής μας και μας δίνει θάρρος και δύναμη ν’αντικρύσουμε τον Θεό.
ΌΜΩΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΕΠΕΙ:
Α) Το ήθος μας να είναι Ταπεινό, τρεφόμενο μ’ αγνές ελπίδες,
Β) Να μεταχειριζόμαστε όσα ταπεινώνουν και ησυχάζουν το σώμα, ελευθερώνοντας το νου από κάθε ενόχληση,
Γ) ΤΑ ΕΝΔΥΜΑΤΑ ΜΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΠΕΙΝΑ,
Δ) ΟΙ ΤΡΟΦΕΣ ΜΑΣ να ειναι εκεινες που πρεπει και τα πιοτά μας ελαφρά και με μέτρο,
Ε) η ορθοστασια μας και οι γονυκλισιες μας αναλογες με τις δυναμεις μας,
Στ) Ο ΥΠΝΟΣ ΜΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΙΓΟΣ ΚΑΙ ΣΕ ΣΚΛΗΡΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ,
Ζ) ΝΑ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΟΣΑ ΔΑΜΑΖΟΥΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΞΥΠΝΟΥΝ ΤΟ ΝΟΥ ΦΕΡΝΟΝΤΑΣ ΜΑΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΘΕΟ. Σ’ ΑΥΤΟ ΒΟΗΘΟΥΝ ΠΟΛΥ:
,Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΜΗΝΕΙΩΝ ΤΩΝ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ,
,ΤΑ ΝΗΠΤΙΚΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΚΑΙ
,ΟΙ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΕΣ ΨΑΛΜΩΔΙΕΣ ΚΑΙ
Η) Να νιώθουμε σ’ όλη τους την έκταση Τα Θαύματα, Που Έγιναν Και Γίνονται Σ’ Όλον Τον Κόσμο.
Προσεύχου, λοιπόν, αδελφέ μου, Με Το Στόμα,
ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΣΕ ΦΩΤΙΣΕΙ Η Θ. ΧΑΡΗ Να Προσεύχεσαι Και Με Την ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ.
ΤΟΤΕ ΘΑ ΣΥΝΤΕΛΕΣΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΜΕ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΕΟΡΤΗ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ.
,ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ,
,ΑΣ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ!
,Αυτή Ας Κυβερνάει όλες σου τις πράξεις!
,Αυτή γεννάει τη μετάνοια και το δάκρυ!
Αυτή προχωρεί ως τα μύχια των λογισμών μας.
Αυτή είναι η γεννήτρια της Θείας Αγάπης!
Αυτή καθαρίζει το λογιστικό της ψυχής.
Αυτή Εξαγνίζει τους Αγγέλους και τους Αγίους!…
Αυτή φυλάγει καθαρό το επιθυμητικό της ψυχής με το να βρίσκεται μπροστά στο Θεό, να ομιλεί και να προσκολλάται σ’ Αυτόν μ’ όλη της την επιθυμία. Γιατί καθένας που αγαπάει και φοβάται το Θεό είναι αδύνατο να μη σκέπτεται ταπεινά, είναι αδύνατο να κυβερνάται από το θυμό.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΛΕΜΕ ΠΩΣ Η ΟΣΙΑ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ.
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 3ον
Ο Θεός έχει παραχωρήσει Στη Θέληση Και Στη Δύναμη του ανθρώπου
ΜΟΝΟ ΤΗΝ..ΠΟΣΟΤΗΤΑ ..ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.
Έχει Διδαξει Τη Συνεχη Και Αδιαλειπτη Προσευχη Παντοτε Και Σε Καθε Τοπο.Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο γινόμεθα κάτοχοι του μυστικού της αληθινής προσευχής και πίστεως.
ΜΟΝΟΝ ΕΤΣΙ ΤΗΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΥΜΕ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ.
Η ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
Οι Ξανθόπουλοι Κάλλιστος και Ιγνάτιος Συμβουλεύουν:
ΣΥΧΝΗ προσευχή ΣΤΟ ΌΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΈΡΓΟ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ,
Επειδη Η Συχνοτητα Τελειοποιει Ακομη Και Την Ατελη Προσευχη.
Ο δε Διάδοχος της Φωτικής παραδέχεται ότι, όταν άνθρωπος ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΟΣΟΝ ΜΠΟΡΕΙ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ, Δεν Πέφτει Εύκολα Σε Αμαρτήματα.
Μάθε ότι κάθε παλμός και κάθε σκέψη προσευχής οφείλεται σ’ ενέργεια του Αγ. Πνεύματος και είναι η μυστική φωνή του Αγγέλου φύλακος του καθενός μας.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΠΟΥ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΘΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΫΠΑΡΧΟΥΣΑ ΚΑΙ ΑΥΤΕΝΕΡΓΟΥΣΑ ΑΝΟΡΘΩΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ.
Μην Ανησυχεις Λοιπον Απο Την Ατελεια Και Την Ξηρασια Της Προσευχης Σου,
Αλλα Περιμενε Μ’ Επιμονη Τον Καρπο Της Συχνης Επικλησεως Του Θειου Ονοματος Και Δεν Θ’ Αργησει Να Ελθει.
ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΜΕΛΕΙΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΚΥΡΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΙΤΙΑ, ΠΟΥ ΕΣΠΡΩΞΕ ΤΟΝ ΑΠ. ΠΕΤΡΟ ΣΤΟ Ν’ ΑΡΝΗΘΕΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ!…
Αυτή ήταν εκείνη που τον είχε κάνει Περήφανο γιατί όποιος νομίζει τον εαυτό του Ασφαλή Και Σταθερό,
ΔΕΝ ΖΗΤΑΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Ο Θ. Πέτρος είχε πολλούς λόγους να καταφύγει στην προσευχή:
Γιατι Ο Κυριος Του Το Ειχε Παραγγειλει Λεγοντας Σ’ Ολους Τους Αποστολους:
«ΈΧΕΤΕ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΠΕΙΤΕ ΣΕ ΠΕΙΡΑΣΜΟ».
Ακόμη και ιδιαίτερη παρατήρηση του έκαμε ο Κύριος, όταν του είπε:
«ΠΕΤΡΕ ΚΟΙΜΑΣΑΙ;»
Ακόμη ο Πέτρος είχε πρόσφατο το παράδειγμα του Κυρίου,
Που ΠροσευχότανΣυνέχεια Επί Τρεις Ώρες.
Κι όμως όλα αυτά Δεν Μπόρεσαν Να Τον Κάνουν
ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΡΥ ΎΠΝΟ, ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΙΧΕ ΚΥΡΙΕΥΣΕΙ.
Βλέπεις, αδελφέ, πόσο αδύνατος είναι ο ταλαίπωρος άνθρωπος,
Όταν δεν ζητάει ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ βοήθεια από τον Θεό;
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 4ον

Ο ΠΕΤΡΟΣ, ο κορυφαίος των Αποστόλων, στον οποίον ο Πατήρ απεκάλυψε τη Θεότητα του Ιησού Χριστού λέγοντας:
«Συ είσαι ο Χριστός, ο υιός του αληθινού Θεού»,
Ο ΠΕΤΡΟΣ, Που Ειδε Με Τα Ματια Του Τη Θεοτητα Του Χριστου Πανω Στο Ορος Θαβώρ,
ΑΥΤΟΣ Ο ΠΕΤΡΟΣ, όταν μ’ απλότητα μια ασήμαντη γυναίκα τον ρώτησε «Μήπως είσαι και συ από τους ανθρώπους τούτου», δηλαδή του Ιησού, χωρίς δισταγμό αποκρίθηκε:
«ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ»!
Και δεν σταμάτησε μόνο σε τούτη την άρνηση, αλλά μπροστά σ’ όλο το βλάσφημο εκείνο πλήθος
«Τότε Άρχισε Να Αναθεματίζει Και Να ΟΡΚΙΖΕΤΑΙ Πως Δεν Γνωρίζει Καθόλου Τον Άνθρωπον Αυτόν».
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑΤΙ;
Διοτι ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, Για Ν’ Αμυνθει Στην Επιθεση.
Γιατι Ειχε ΑΜΕΛΗΣΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ Και Δεν Ειχε Ενωθει
Δια Μεσου Της ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ Με Τον Παντοδυναμο Κυριο
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΟΠΟΙΟΝ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ.
Κατανταει Να ΑΡΝΕΙΤΑΙ Τον Κυριο Για Πολυ Ασημαντα Πραγματα.
Και αφού τον ΑΡΝΗΘΕΙ, εξακολουθεί ν’ απομακρύνεται απ’ Αυτόν πέφτοντας από τη μια αμαρτία στην άλλη.
Γι’ αυτό και ο Κύριος είπε την παραβολή :
Της ΧΗΡΑΣ Και Του Κριτου Της Αδικιας:
«ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΙΝΗΣΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΒΑΡΙΟΜΑΣΤΕ».
Μάθε λοιπόν και συ, αδελφέ, με άλλου πάθημα,
δηλαδή με το κατρακύλισμα τούτο του Απ. Πέτρου,
να μη κρατείς ποτέ τον εαυτό σου από το να προστρέχει προς τον Κύριο με την προσευχή, ιδιαίτερα σε στιγμές πειρασμού και θλίψεων
Γιατί Ξέρω Πως ΑΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ,
Ένα απλό πείραγμα,
Ένας μόνο λόγος,
Μιά μονάχα αντίρρηση οποιουδήποτε
Είναι Αρκετά Να Σε Κάνουν Ν’ ΑΡΝΗΘΕΙΣ Όλες Σου Τις Καλές Πράξεις Και Συνήθειες,
Που έκαμες για τη σωτηρία της ψυχής σου και
Να λησμονήσεις εκείνον τον Δεσπότην, που τόσο πολύ σ’ ευεργέτησε κι έδωσε το Αίμα Του και τη ζωή Του για σένα…
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 5ον
Άπειρες είναι οι αιτίες, που μέρα και νύχτα στη ζωή μας,
ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ:
Όλος ο Κόσμος γύρω μας.
Όλα τα Κτίσματα του Δημιουργού μας παρακινούν ν’ αναπέμψουμε Δεήσεις προς τον Κύριον.
Ο Ήλιος που μας χαρίζει το φως της ημέρας.
Το Φεγγάρι με τ’ άστρα, που τις ξάστερες νύχτες γίνονται αδαμαντοστόλιστη κορώνα της γης.
Τα Σύννεφα με τις αστραπές και τις μπόρες,
ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ!
Η Απεραντοσύνη της θάλασσας, άλλοτε με τη γαλήνη κι άλλοτε με τα κύματα της.
Τα Πουλιά που πετάνε επάνω μας τιτιβίζοντας χαρούμενα…
Όλα μας λενε: «Προσευχησου Στον Πλαστη Μας»…».
Οι καθημερινές μας ανάγκες,
Η Συναίσθηση Της Μικρότητας Μας μέσα στο απέραντο σύμπαν,
Μας Παρακινουν Να Ζητουμε Καθε Τοσο Με Προσευχες Τη Βοηθεια Του Κυριου.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ:
Με Τις Εθνικές Καταστροφές, όταν οι πρόγονοι μας δεν ακολουθούσαν το δρόμο του Θεού και
Με Τις Ανόδους και νικηφόρους πολέμους, όταν εκτελούσαν τις εντολές Του, ΜΑΣ ΕΠΙΤΑΣΣΕΙ:
«ΜΗ ΞΕΧΝΑΣ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΤΟ ΘΕΟ».
Οι προγονικές συνήθειες, που κληρονομήσαμε από τους γονείς μας.
Οι γραπτοί και άγραφοι νόμοι.
Με λίγα λόγια ο ηθικός νόμος, που με θεϊκή έμπνευση καταγράφτηκε στα Ευαγγέλια,
Μας Βροντοφωνούν να βρισκόμαστε σε διαρκή επικοινωνία με τον Ουράνιο Πατέρα.
Τα άπειρα παραδείγματα των Αγίων και των Μαρτύρων της Εκκλησίας μας, που η προσευχή τους πλημμύριζε με γαλήνη και καρτερία και στις πιο φρικτές στιγμές των μαρτυρίων τους!
Αλλά και ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς, που σταυρώθηκε για τη σωτηρία μας,
ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΜΕΡΑ-ΝΥΧΤΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.
ΑΡΚΕΙ Ν’ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ.
Αρκεί Να Συναισθανθουμε Το Σκοπο Της Αποστολης Μας Σε Τουτο Τον Προσκαιρο Κοσμο Και Θα Δουμε ΟΛΟΦΩΤΟ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ Να Μας Οδηγει Προς Τον Κυριο Της Αιωνιας Ζωης.
Προσπάθησε λοιπόν και συ, αδελφέ, να έχεις πάντα ανοιχτά τα μάτια και τ’ αυτιά της ψυχής σου, για να βλέπεις και ν’ ακούς όλα αυτά, που σου μιλάνε για την προσευχή και σου δείχνουν φωτεινό το δρόμο προς τον Θεό!…
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 6ον
Ο Πανάγαθος Θεός ακούει τις προσευχές όλων μας ανεξαιρέτως, αρκεί να εκπορεύονται και εκπέμπονται από τα βάθη της καρδιάς μας. Ακόμη και των αμαρτωλών τις προσευχές ακούει ο Κύριος, όταν γίνονται με πίστη και πραγματική μετάνοια.
Χαίρεται μάλιστα ο Κύριος, όταν οι αμαρτωλοί, πικρά μετανιωμένοι για τις πράξεις τους, ζητούν συγχώρεση.
Έτσι χάρηκε ο πατέρας της παραβολής του Ασώτου κι έσφαξε το μόσχο το σιτευτό, μόλις γύρισε ο παραστρατημένος υιός του!
Ο ΠΡΟΦΗΤΑΝΑΞ ΔΑΒΙΔ, ο μεγάλος αυτός ποιητής και ψαλμωδός, που ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΝΤΑΙ Στο Ανυπερβλητο ΨΑΛΤΗΡΙ «Αμάρτησα απέναντι του Κυρίου» ομολόγησε, όταν συνήλθε από το παραστράτημα του.
Και ο Κύριος ΣΟΥ ΣΥΓΧΩΡΕΣΑ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΣΟΥ, ΜΗ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΕΝΟΧΩΡΕΙΣΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΗΝ».
Όταν ο αυταρχικότατος και σκληρότατος βασιλιάς των Ιουδαίων Μανασσής ΤΑΠΕΙΝΩΘΗΚΕ
Νικημενος Κι Αιχμαλωτισμενος Απο Τους Ασσυριους
Και Προσεφυγε Στον Θεο Και Τον Παρακαλεσε Να Τον Συγχωρεσει Για Τ’ Αμαρτηματα Του,
Εκείνος «και υπήκουσε αυτού και υπήκουσε της βοής αυτού και επέστρεψεν αυτόν εις Ιερουσαλήμ επί την βασιλείαν αυτού»…
Κατά την παραβολή του Κυρίου Ιησού,
Όταν ο Τελώνης μπήκε στο ναό και Ταπεινός Και Συντριμμένος ζήτησε συγχώρεση λέγοντας
«ΘΕΕ ΜΟΥ, ΛΥΠΗΣΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΕ»,
επειδή τα λόγια βγήκαν από τα μύχια της καρδιάς του, έκαναν τον Μεγαλοδύναμο να τον Συγχωρέσει.
Και κατά τη Σταύρωση του Κυρίου μας Ιησού, ένα «Μνήσθητι μου, Κύριε», δηλαδή «Θυμήσου με, Κύριε, όταν έλθεις στη Βασιλεία σου» του ενός από τους δύο ληστές, στάθηκε ικανό, για να μπει αυτός μέσα στον Παράδεισο!
Μη διστάσεις λοιπόν και συ, αδελφέ μου, όταν ως άνθρωπος πέσεις σε κάποιο αμάρτημα, Να Ζητήσεις Τη Συγχώρεση από τον Κύριο μας. Να είσαι βέβαιος, πως, όταν η μετάνοια σου είναι πραγματική, θα σου δοθεί η άφεση.
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 7ον
Αν ο Πανάγαθος Θεός ακούει τις προσευχές
Των Αμαρτωλών που μετανοούν,
Πολύ Περισσότερο Ακούει Και Τις Προσευχές Των Δικαίωνκαι τους στέλνει τη βοήθεια Του.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η Άννα, η μητέρα του προφήτη Σαμουήλ.
Την ενάρετη κι ευτυχισμένη ζωή της την εσκίαζε ο καημός, ότι είχε προχωρήσει αρκετά στην ηλικία και δεν είχε αποκτήσει παιδί. Κατέφυγε τότε στον Θεό και προσευχήθηκε στον Κύριο και με δάκρυα θερμά τον παρακάλεσε να λύσει τη στείρωση της.
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΣΑΚΟΥΣΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΔΩΣΕ ΤΟΝ ΣΑΜΟΥΗΛ…
Η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα.
Έτσι, Ο Προφητης Ηλιας «Με Προσευχη Παρακαλεσε Το Θεο Να Μη Βρεξει Και Δεν Εβρεξε Τρια Χρονια Και Εξι Μηνες. Και πάλι προσευχήθηκε και ο ουρανός έβρεξε και η γη έδωκε πλούσια τους καρπούς της».
Ο Ελισσαίος ανέστησε το παιδί της Σωμανίτιδας με προσευχή. Και είναι σ’ όλους γνωστό πώς ο προφήτης Δανιήλ με την προσευχή έφραξε τα στόματα των λεόντων! Και πως και οι τρείς παίδες μέσα στην κάμινο με την προσευχή έσβησαν τη δύναμη της φωτιάς!
ΖΗΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΣΥ, ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ,ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΟΥΤην Προστασια Και Τη Βοηθεια Του Επουρανιου Πατερα και να είσαι βέβαιος, ότι, εάν τα αιτήματα σου είναι αγνά και ψυχωφελή, θα εισακουσθείς από τον Κύριο. Έχε δε υπόψη σου ότι τα αιτήματα θα ακουσθούν, όταν έχεις ακλόνητη πίστη στον Θεό. Και η πίστη αποκτάται και στερεώνεται μονάχα με την προσευχή!
Όταν με πίστη απευθυνόμαστε προς τον Κύριο παρακαλώντας Τον για δίκαια πράγματα, μας ακούει.
Όμως Η Προσευχη Μας Πρεπει Να Γινεται Με Ταπεινωση, Ομοια Μ’εκεινη Του Τελωνη.
Η Περηφανεια Στην Προσευχη Φερνει Τ’ Αντιθετα Αποτελεσματα, Οπως Εγινε Με Το Φαρισαιο Της Ιδιας Παραβολης.
«Όπως Η Προσευχή Του Ταπεινού κάμπτει τον Θεό,
Ετσι Και Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΥ Κανει Τον Ύψιστο Να Θυμωνει Μαζι Σου και να υπολογίζει την προσευχή σου ως αμαρτία» γράφουν οι Νηπτικοί Πατέρες…
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 8ον
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΕΝΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ.
Όταν ο άνθρωπος είναι ενωμένος με τον Θεό, είναι επόμενο να μη ξεφεύγει από το Νόμο του Θεού και να προσέχει σε κάθε βήμα του. Έτσι με την προσευχή όλοι μας οι σκοποί στη ζωή είναι θεάρεστοι.
Όλες μας οι ενέργειες στέφονται από επιτυχία, γιατί έχουμε συμπαραστάτη μας το Θεό.
Είναι λοιπόν η ΠΡΟΣΕΥΧΗ κάτι αναγκαίο και πρωταρχικό στη ζωή μας.
Όμως ο σατανάς Μας Παραμονεύει Πάντοτε, για να βρει μιά στιγμή, Που Δεν Κρατάμε Το Όπλο ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ, ώστε Να Μας Παρασύρει Στο Δρόμο Του, Που Πάντα Είναι Εύκολος Και Κατηφορικός.
Να, Γιατι Επιβαλλεται Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ Να Ειναι Παντοτε Συνεχης Και Αδιαλειπτη.
Η εκτέλεση των άλλων χριστιανικών καθηκόντων μας γίνεται κατά διαστήματα,
Το Καθήκον Όμως ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ Επιβάλλεται Να Γίνεται Αδιάκοπα Και Συνεχώς.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ, ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ, ΟΤΙ:
ΚΑΙ Η ΑΠΛΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ
ΠΡΟΣΕΥΧΗ !
Και δε χωράει αμφιβολία, ότι αυτό μπορεί και πρέπει να γίνεται συνεχώς, σε κάθε αναπνοή μας…
Μ’ αυτόν τον τρόπο η σκέψη μας και η μνήμη μας κατευθύνονται συνεχώς στον Θεό. Η πορεία αυτή της σκέψης μας στη θεϊκή παρουσία σημαίνει δόσιμο ολοκληρωτικό του είναι μας στον Κύριον Ιησούν. Σημαίνει δόσιμο της ψυχής μας σ’ Αυτόν.
Να, Γιατι Οι Άγιοι Πατερες Μας Συμβουλευουν Να Επικαλουμεθα Το Όνομα Του Κυριου Ιησου Σε Καθε Αναπνοη Μας.
Οι δυνάμεις του κακού, που είναι αντίθετες στην προσευχή της καρδιάς μας, μας επιτίθενται από δύο μέρη: Από τ’ αριστερά και από τα δεξιά. Δηλαδή: Όταν Δεν Μπορουν Να Μας Εμποδισουν Απο Την Προσευχη
Με Τις Ματαιες Και Αμαρτωλες Σκεψεις,
Φερνουν Στο Μυαλο Μας Λογης-Λογης ΥΛΙΣΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ, Για ΝαΜαταιωσουν Την Προσευχη Μας, Που Δεν Ανεχεται Να Υποφερει Ο Μισοκαλος Σατανας
Και Κανει Το Παν, Για Να Μας Ξεγελασει
Να Εγκαταλειψουμε Τη Συνομιλια Μας Με Το Θεο,Αρχίζοντας ΚοσμικέςΣυνομιλίες Μ’ Ανθρώπους
Κλεινε Λοιπον, Αδελφε Μου, σαν άλλος Οδυσσέας Τ’ Αυτιά Της Ψυχής Σου προς Τις Σειρήνες Του Κόσμου Του Αιώνα Τούτου,
Που Κατά Το Ταξίδι Της Ζωής Σου Ακούς Από Δεξιά Ή Αριστερά Σου Να Σου Τραγουδούν Μαγικά Τραγούδια
Για Υλιστικές Θεωρίες Και Μοντέρνες Ιδέες.
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 9ον
Για να είναι αληθινή η προσευχή, πρέπει να γίνεται με αποκλειστικό σκοπό να Μας Συνδεσει Με Τον Θεο,
Γι’ Αυτο Η Καλυτερη, Η Αληθινη Προσευχη Ειναι Εκείνη, Που Γίνεται Στα Κρυφά.
Για τη μυστική προσευχή ο Ευαγγελιστής Ματθαίος γράφει:
«Συ, Οταν Προσευχεσαι, ΕΜΠΑ ΣΤΟ ΤΑΜΙΕΙΟ ΣΟΥ Και Αφου Κλεισεις Καλα Την Πορτα Σου, Προσευχησου Στον Πατερα Σου Εκει Στα ΚΡΥΦΑ».
ΤΑΜΙΕΙΟ
ΕΔΩ ΕΝΝΟΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΨΥΧΙΚΟ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟ ΓΕΝΙΚΑ.
Εκεί όπου φυλάγουμε Τους Μύχιους Λογισμούς Μας, τα συναισθήματα μας και τις επιθυμίες μας.
Εκεί μας συμβουλεύει να μπαίνουμε κάθε φορά που θέλουμε να ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΜΕ.
Και Οταν Μας Λεει Να Κλεινουμε Την Πορτα, Εννοει Την Πορτα Κυριως Των Σωματικων Περισπασμων Και Φροντιδων.
Μόνο με το κλείσιμο αυτής της πόρτας εξασφαλιζόμαστε από κάθε πειρασμό και ο νούς μας προσηλώνεται στον Θεό!…
Ο δε ιερός Θεοτόκης γράφει:
«Όταν προσεύχεσαι, βάλε όλη σου την προσοχή και επιμέλεια:
Να Ακούνε Τ’ Αυτιά Σου Όσα Λέει Το Στόμα Σου, Και Να Αισθάνεται Η Καρδιά Σου Όσα Λαλεί Η Γλώσσα Σου
Τότε αληθινά μπήκες μέσα στο ταμιείο σου και έκλεισες την πόρτα σου.
Τότε αληθινά η προσευχή σου ανεβαίνει σαν θυμίαμα ενώπιον του Κυρίου και κατεβάζει από τον Ουρανό τη συγχώρεση των αμαρτιών σου και τα μεγάλα χαρίσματα του φιλάνθρωπου Θεού».
Αφετηρια Και Παντοτινη Ενεργεια Για Την Εξασφαλιση Της Σωτηριας Μας Ειναι Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ,
που κατ’ αυτόν τον τρόπο γίνεται το πρώτο καθήκον κάθε Χριστιανού, που θέλει να φέρει άξια το όνομα του Κυρίου μας. Για τους λόγους αυτούς το Αγ. Ευαγγέλιο παραγγέλλει
ΤΗΝ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.
Όλες οι πράξεις ευσεβείας έχουν η κάθε μια τον καιρό της.
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΔΕΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΧΡΟΝΙΚΑ,
ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΤΗΣ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.
Χωρίς την προσευχή καμμιά αγαθή πράξη δεν γίνεται καλά.
ΌΠΟΙΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΣΥΝΕΧΩΣ,
ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΑΕΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ.
Όσο όμως περισσότερο επιμένει, τόσο γρηγορότερα συνηθίζει και εξοικειώνεται με την προσευχή.
Και η γλώσσα του και τα χείλη του αποκτούν τέτοια ικανότητα, ώστε χωρίς καμμιά προσπάθεια ύστερα από λίγο καιρό, αυτός που προσεύχεται Αντιλαμβάνεται Ότι Η Προσευχή Του Έγινε Ένα Συνεχές Και Ουσιώδες ΑΠΟΚΤΗΜΑ.
Κι άν καμμιά φορά του συμβεί για ένα οποιοδήποτε λόγο να την σταματήσει, αισθάνεται έντονα σαν κάτι να του λείπει!…
Κατ’ αυτόν τον τρόπο Η Προσευχή Του Γίνεται Συνήθεια και το μυαλό του αρχίζει να συνηθίζει και να παρακολουθεί την ενέργεια των χειλέων.
Έτσι έχει για γενικό αποτέλεσμα τη δημιουργία Μιας Πηγής Ευφροσύνης Για Την Καρδιά, απ’ όπου πια εκπέμπεται
η αληθινή προσευχή!…
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 10ον
Τούτη τη γενική διαπίστωση, αδελφέ μου, πρέπει να σε σπρώξει και σένα να γίνεις Λειτουργός Της Αδιάλειπτης Προσευχής, που θα χαρίσει φωτισμό στο μυαλό σου και θα διώξει μακριά από σένα όλες τις κακές σκέψεις.
Εάν επιθυμείς πραγματικά ν’ αποδιώξεις κάθε αντιχριστιανική σκέψη και να εξαγνίσεις το νου σου, αυτό θα το καταφέρεις με την προσευχή.
Τίποτε δεν μπορεί να ρυθμίσει τις σκέψεις μας όσο η Προσευχή!…
Ο ’Αγ. Ιωάννης της Κλίμακος λέει τα εξής:
«ΝΙΚΗΣΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ»
ΔΕΝ ΘΑ ΕΥΡΕΙΣ ΑΛΛΟ ΟΠΛΟ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ’ ΑΥΤΟ!
Ομοίως και τα πάθη σου θα κατασιγάσεις μέσα σου και θα τα εξαλείψεις με την προσευχή»!…
«ΜΕΙΖΩΝ Ο ΕΝ ΗΜΙΝ ή Ο ΕΝ ΤΩ ΚΟΣΜΩ»,
Λέει η Αγ. Γραφή. Μη Φοβασαι
ούτε ατυχήματα ούτε καταστροφές.
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΘΑ ΣΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ ΚΑΙ Θ’ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΚΑΘΕ ΚΑΚΟ ΑΠΟ ΣΕΝΑ.
Θυμήσου τον Απ. Πέτρο, όταν έδειξε ολιγοπιστία και άρχιζε να βυθίζεται στη θάλασσα της Τιβεριάδας.. Και πρόσεξε, Άν Είσαι Οκνηρός Κι Απρόσεκτος στην προσευχή, δεν θα σημειώσεις πρόοδο ούτε στην επιδίωξη αφοσιώσεως σου στον Κύριο ούτε στην απόκτηση της ειρήνης και της σωτηρίας.
Όσο Για Την ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, Πρεπει Να Ξερεις Πως Στην Ουσια Της Ειναι Η Συνεχης Επικληση Του Ονοματος Του Κυριου Ιησου Και Θεου Μας.
Αν επικαλούμαστε ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ, προφέροντας το Ψιθυριστά Ή Νοερά:
Κι όταν Στεκόμαστε
Κι όταν Καθόμαστε,
Κι όταν ΣυνομιλούμεΚι όταν ΠερπατούμεΚι όταν Τρώγουμε
Κι όταν κάνουμε Ό,Τιδήποτε Άλλο Παντού και πάντοτε,
ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ!
Η συχνότητα στην προσευχή
Δημιουργεί μια συνήθεια για προσευχή, που δεν αργεί να γίνει δεύτερη φύση και φέρνει συχνά το νου και την καρδιά σε ανώτερη ψυχική κατάσταση!
Η συχνή εξάσκηση στην προσευχή απομακρύνει την ψυχή από τα διάφορα αμαρτήματα επιστρατεύοντας την και εξασκώντας την να κάνει αυτό που είναι ουσιώδες, για να πετύχει την ένωση της με τον Θεό.
Η ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
είναι ο μοναδικός τρόπος για να φθάσει κανείς στο ύψος της αληθινής και Καθαράς Προσευχής.
Αποτελεί το καλύτερο μέσο αποτελεσματικής Προπαρασκευής για προσευχή και τον ασφαλέστερο δρόμο, για να φτάσει ο άνθρωπος στο τέρμα, την Σωτηρία Της Ψυχής Του!
Δεν μπορεί να θεωρείται Χριστιανός εκείνος Που Αγνοεί τα παρακάτω:
Α) Ότι Πρεπει Να Προσευχεται Συχνα Και Με Επιμελεια Και Οτι Ο Θεος Επιθυμει Αυτην Την Προσευχη Του,
Β) ότι πολλες φορες Τιμωρουμεθα Απο Την Αμελεια Μαςγια προσευχη, και
Γ) Οτι Ολοι Οι Άγιοι Προσευχονταν Θερμα Και Συνεχως.
Ο Νικήτας Στηθάτος στη Φιλοκαλία λέει για την προσευχή:
«Αυτος Που Κατορθωσε Να Πετυχει Την Πραγματικη Προσευχη Και Πλημμυριστηκε Το Ειναι Του Απο Την Αγαπη Του Χριστου,
Δεν Γινεται Αιχμαλωτος Των Αισθησεων Του Και Δεν Δινει Την Προτιμηση Του Σε Τιποτε.
ΔΕΝ ΥΠΕΡΤΙΜΑΕΙ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ
Δεν ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑκαι ομοιάζει με τον Θεό, που ανατέλλει τον ήλιο επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους».
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 11ον
Τη Νοερα Προσευχη Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΜΠΟΡΕΙ Να Την Αποκτησει Και Να Την Κανει Μεσο Επικοινωνιας Του Με Τον Κυριο.
Δεν στοιχίζει τίποτε,
Εκτός Από Την Προσπάθεια Της Σιωπήςκαι τη φροντίδα για την όσο το δυνατό συχνότερη επίκληση του γλυκύτατου ονόματος του Κυρίου Ιησού, που γεμίζει τον άνθρωπο με αγαλλίαση.
Η ενδοσκόπηση του ψυχικού μας κόσμου μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε τί μυστήριο είναι ο άνθρωπος.
Να νιώσουμε Την Ευφροσύνη Της Αυτογνωσίας και
Να Χύνουμε Πικρά Δάκρυα Μετανοίας Για Τις Πτώσεις Μας Και Την Αδυναμία Της Θελήσεως Μας.
Με το νου μέσα την καρδιά μας μπορούμε
Να Κάνουμε Σιωπηλοί Κρίσεις Και Επικρίσεις Και
Να Διαβάζουμε Μυστικά Ολόκληρα Βιβλία.
Έτσι, Ας Μην Αφηνουμε Το Νου Μας Να Λεει ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ,
ΠΑΡΑ ΤΗ ΣΥΝΤΟΜΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟΛΟΓΙΣΤΗ ΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ
«ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ».
Αλλά δεν αρκεί μόνον αυτό. Χρειάζεται ακόμη να κινήσεις και τη θέληση σου, δηλαδή να λες την ευχήν αυτή Μ’ Όλη Τη Δύναμη Της Αγάπης Σου προς τον Κύριον Ιησούν.
Μονον Οταν Απερισπαστη Απο Αλλες Εννοιες Και Σκεψεις Ελθει Η Ψυχη Μας Σ’ Επαφη Με Τον Κυριο,
Τοτε Προσκολλαται Με Αγαπη Στα Νοηματα Της Ευχης
ΌΜΩΣ Ο ΝΟΥΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ
ΕΧΕΙ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΝΑ ΠΕΤΑΕΙ,
ΚΑΘΩΣ ΛΕΜΕ,
ΣΤΑ ΑΙΣΘΗΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΞΩ ΚΟΣΜΟΥΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΩΣ ΑΤΟΜΑ.
Ανάγκη λοιπόν να καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια,
Για Να Κατευθύνεται Την Ώρα Της Προσευχής Όλη Μας Η Σκέψη Στην ΚΑΡΔΙΑ.
Για να το πετύχουμε αυτό γρηγορότερα ΟΙ ΆΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ τα παρακάτω:
Όταν λέμε Τη Νοερά Προσευχή,
ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΝΟΗ ΜΑΣ
κατά τρόπο ώστε Να Μην αναπνέουμε με φυσικό ρυθμό,
Αλλ’ Ύστερα Από Κάθε Επαγγελία Της Ευχής.
Το Κρατημα Αυτο Της Αναπνοης Γινεται Αιτια Να Στενοχωρειται Η Καρδια Μας Μ’ Αποτελεσμα Να Πονει.
Συνεπεια Του Πονου Ειναι Να Επιστρεφει Ο Νους Στην Καρδια Και Στη Συνεχεια Η Αναμνηση Του Θεου Μας Φερνει Μια Γλυκεια Ευχαριστηση.
«Εμνήσθην του Θεού και Ηυφράνθην», δηλαδή: «Θυμήθηκα τον Θεόν και ευχαριστήθηκα».
Είναι Διαπιστωμένο Πια ότι εκείνοι που Μνημονεύουν το όνομα του Κυρίου Νιώθουν Ηδονή Και Ευχαρίστηση.
Έπειτα με το λίγο και μικρό αυτό κράτημα της αναπνοής λεπτύνεται η σκληρότητα της καρδιάς και γίνεται:
Πιο Ταπεινή Και Πιο Κατάλληλη Για Κατάνυξη Και Πιο Εύκολη Στα Δάκρυα.
Μ’ άλλα λόγια ο ψυχικός μας κόσμος γίνεται πιο κατάλληλος για να λάμψει μέσα μας το Θείο φως!… Λέει ο Αγ. Μάρκος «Η ανάμνηση του Θεού για την καρδιά είναι πόνος που προκαλείται για την ευσέβεια. Όποιος ξεχνάει το Θεό γίνεται δούλος των παθών και ανάλγητος στον πόνο». Αλλού πάλι ο ίδιος λέει:
«Ο νούς όταν προσεύχεται απερίσπαστος, στενοχωρεί την καρδιά και τις συντετριμμένες και ταπεινωμένες καρδιές ο Θεός ποτέ δεν τις εξουθενώνει».
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 12ον
Από τα παραπάνω βγαίνει το συμπέρασμα ότι πιο πολύ :
Οι Αρχάριοι Έχουν Ανάγκη Από Το ΚΡΑΤΗΜΑ Της Αναπνοής,
Όταν Προσεύχονται.
Όσο για τους προοδευμένους στην εργασία της νοεράς προσευχής, και χωρίς το κράτημα αυτό μπορούν ν’ αυτοσυγκεντρώνονται και να προσεύχονται. Όμως Κι Αυτοι, Σε Στιγμες Πολεμου Λογισμων Και Παθων, Με Τη Συμμετρη Αναπνοη, Που Επιβαλλει Το Κρατημα Της, Θα Τα Καταφερουν Καλυτερα
Σε παρακαλώ λοιπόν θερμά, αδελφέ μου, μαζί με την άλλη ακολουθία και προσευχή, που κάθε μέρα διαβάζεις, να καταγίνεσαι και με την καρδιακή και νοερά αυτή προσευχή, έχοντας την για αδιάλειπτο και παντοτινό σου έργο. Όταν καλείς μέσα από την καρδιά σου τον ενδιάθετο λόγο το γλυκύ, κοσμοπόθητο και παντοπόθητο όνομα του Ιησού,
Όταν αναπλάθεις με το νου σου τον Ιησού,
Όταν ποθείς και αγαπάς μ’ όλη σου τη θέληση τον Ιησού,
Όταν επιστρέφεις όλες σου τις ψυχικές δυνάμεις στον Ιησού και
Όταν με συντριβή και ταπείνωση ζητείς το έλεος από τον Ιησού,
Σε Πληροφορώ Ότι Θα Απολαύσεις Μεγάλη Ωφέλεια Και Θα Θερίσεις Πλούσιους Καρπούς.
Και άν δεν μπορείς πάντοτε να καταγίνεσαι μ’ αυτό, γιατί θα σ’ εμποδίζουν οι φροντίδες κι οι ταραχές του κόσμου τούτου,
Έχε Τουλάχιστο Καθορισμένες Μια-Δυο Ώρες Τη Μέρα-Πιο Πολύ Τα Βράδυα- Κατά Τις Οποίες Να Αποσύρεσαι Σε Τόπο Ήσυχο Και Σκοτεινό Και Να Καταγίνεσαι Εκεί Απερίσπαστος Με Την Ιερή Και Πνευματική Αυτή Εργασία.
Σίγουρα Τότε Θα Έχεις Και Συ Τα Αποτελέσματα Της Προσευχής Που Φανερώνονται Πλούσια Στο Πνεύμα Μας, Στα Συναισθήματα Μας Αλλά Και Στις Αποκαλύψεις.
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 13ον
Οι καρποί της νοεράς προσευχής είναι οι εξής:
«Πρώτος καρπός: Εκείνος που κλείνεται μέσα στην καρδιά του, ΑΠΟΞΕΝΩΝΕΤΑΙ ΑΠ’ ΌΛΑ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
και, καθώς ζει μέσα στο πνεύμα,
Δεν Καταχτιέται Από Τις Επιθυμίες Της Σάρκας.
Ακόμη, όταν ο νους ενός ανθρώπου συνηθίσει να μένει μέσα στην καρδιά, αυτός ο άνθρωπος όχι μόνον αγαπάει να κλείνει την πόρτα του σπιτιού του και να ησυχάζει, όχι μόνον να κλείνει την πόρτα του στόματος του και να σιωπά,
Αλλά με την προσευχή του Κλείνει Και Την Εσωτερική Πόρτα Των Λογισμών και δεν αφήνει τα πονηρά πνεύματα να λαλούν με αυτούς όσα κακά και πονηρά θέλουν.
Διότι με τους πονηρούς λογισμούς γίνεται ακάθαρτος ο άνθρωπος ενώπιον του Θεού του ανακρίνοντος καρδίας και νεφρούς. Γι’ αυτό και ο Αγ. Ιωάννης της Κλίμακος λέει:
«ΚΛΕΙΝΕ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΚΕΛΛΙΟΥ ΣΟΥΓΙΑ ΤΟ ΣΩΜΑ,
ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣΓΙΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ
ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΡΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ».
Δευτερος Καρπος:Ειναι, Κατα Τον Θεσσαλονικης Γρηγοριον,Η Με Τη Νοερα Προσευχη ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΩΣ, ΠΕΝΘΟΥΣ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΩΝ.
Ερωτά ο άγιος: «Πώς να μη ταπεινωθεί ο δυστυχής, όταν βλέπει όλον τον κόσμο της καρδιάς του Σκοτεινό Και Ζοφώδη από το πυκνό σκότος, το οποίο προξενήθηκε σ’ αυτόν από τις τόσες αμαρτίες που έκαμε στη ζωή με λόγια, μ’ έργα και με λογισμούς;»
Γράφει και ο Όσιος Μάρκος:
«Εκεινος Που Ειναι Αιχμαλωτος Των Λογισμων Του, Πως Ειναι Δυνατο Να Δει Την Αμαρτια Που Εχει Μεσα Του,Αφου Σκεπαζεται Απο Τους Λογισμους;
Πώς είναι δυνατό να τη διακρίνει, αφού σκεπάζεται από το σκοτάδι και την ομίχλη της ψυχής, που προέρχεται από κακές πράξεις;».
Πώς να μη πενθήσει και να μη λυπηθεί ο ταλαίπωρος, όταν βλέπει το λογιστικό του μέρος γεμάτο από τόσους Υπερήφανους Λογισμούς;
Από τόσους άλογους και τόσους βλάσφημους καιΔαιμονιώδεις Λογισμούς;
Πώς να μη κλάψει ο ελεεινός, όταν βλέπει το επιθυμητικό αιχμάλωτο από τόσους Αισχρούς Λογισμούςκαι τόσες άτοπες επιθυμίες, και το θυμικό του σε τόσες Άτακτες Ορμές Μίσους Και Φθόνου Κατά Του Πλησίον Του;
Πώς να μη φωνάζει προς τον Κύριον Ιησούν να τον ελεήσει και να τον ιατρεύσει;
Πώς να μη φωνάξει προς τον Κύριον Ιησούν, όταν βλέπει όλον τον εσωτερικόν άνθρωπον όχι ναό του Θεού και της Χάριτος, αλλά σπήλαιον των ληστών και εργαστήριον της αμαρτίας και των δαιμόνων;
Όθεν με την ταπείνωση τούτη και το πένθος και τα δάκρυα ίλεως γίνεται ο Θεός εις αυτόν και τον ανακουφίζει από τα πάθη και τον ελευθερώνει από τις προσβολές των λογισμών και των δαιμόνων…
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 14ον
Τριτος ΚαρποςΤης Νοερας Προσευχης Ειναι Η Επιστροφη Του Νου Στην Καρδια Και Η Διαμονη Σ’ Αυτην,
Οπότε Βλέπει Ο Νους Τις Κακές Κλίσεις Της Καρδιάς,
τις πονηρές κινήσεις των λογισμών του,
τις επιβουλές και
τις κλοπές κι ενέδρες των ακαθάρτων πνευμάτων.
Έτσι Βλεπει Καθαρα, Σαν Σε Καθρεπτη, Ολα Του Τα ΣφαλματαΜεχρι Τα Παραμικρα
Κι Ετσι Επικαλειται Τον Κυριον Ιησουν Σε Βοηθεια Και Ζητει Συγχωρεση, Μετανοει, Λυπειται, Προσθετει Πενθος Στο Πενθος, Ταπεινωση Στην Ταπεινωση Και Κανει Οσα Μπορει, Για Να Διορθωθει Και Να Μην Αμαρτανει Πλεον.
Για τούτο και περί της νοεράς προσευχής είπε ο Αγ. Ιωάννης της Κλίμακος: «Την Κατασταση Που Επικρατει Μεσα ΣουΗ Προσευχη Σου Θα Την Φανερωσει.
Καθρέπτην αυτήν έχουν δώσει για τους μοναχούς, οι Θεολόγοι».
Τέταρτος καρπός της νοεράς προσευχής είναι :
Η Καθαροτητα Της Ανθρωπινης Φυσεως Και Η Μετα Την Καθαρση Διδομενη Υπερφυσικη Ενεργεια Του Αγ. Πνευματος.
Οι Αγ. Πατέρες μετά τις νηστείες, αγρυπνίες, γονυκλισίες και λοιπές κακοπάθειες του σώματος, Για Να Καθαρίσουν την ανθρώπινη φύση από τα πάθη,
Επενόησαν Και Τη Μέθοδο Της Επιστροφής Του Νου Στην Καρδιά.
Έτσι αφ’ ενός Καθαρίζονται Ευκολότερα Ο Νους Και Η Καρδιά, που είναι τα πλέον ευκολότρεπτα στο κακό και αφ’ ετέρου κάνουν κατάλληλη την ανθρώπινη φύση να δεχθεί την υπερφυσική Χάρη κι ενέργεια του Θεού.
Έτσι Μπορει Το Να Αγαπησει Ο Ανθρωπος Τον Θεον Εξ Ολης Της Ψυχης Του, Εξ Ολης Της Καρδιας Του, Εξ Ολης Της Ισχυος Του Και Εξ Ολης Της Διανοιας Του, Κατα Την Πρωτην Εντολην
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 15ον
Πεμπτος Καρπος Της Νοερας Προσευχης Είναι: ότι,
Εάν Ο Νους Συνηθίσει Να Μπαίνει Στην Καρδιά Και Να Συνομιλεί
ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΘΕΤΟ ΛΟΓΟ
Και Να Βρίσκει Το Θέλημα Του, Δεν Μένει Χωρίς Χαρά Και Ευφροσύνη.
Συμβαίνει δηλαδή κάτι παρόμοιο με κάποιον ξενιτεμένο, που, όταν γυρίσει στο σπίτι του, χαίρεται και ευφραίνεται, που αξιώθηκε να δει τη γυναίκα και τα παιδιά του ύστερα από τόσα χρόνια ξενιτιάς.
Έτσι συμβαίνει και στο νουν, όταν εισέλθει στην καρδιά του, καθώς λέει και ο Θείος Νικηφόρος ο μονάζων:
«Όπως Ο Ανδρας Που Ελειπε Καιρο Απο Το Σπιτι Του, Οταν Επιστρεψει, Γινεται Εξαλλος Απο Τη Χαρα Του,
Ετσι Και Ο Νους,Οταν Ενωθει Με Την Ψυχη, Γεμιζει Απο Ανειπωτη Χαρα Κι Ευφροσυνη».
Αφήνω κατά μέρος Όλα Τα Άλλα Αγαθά Κι ΥπερφυσικάΧαρίσματα, τα οποία αξιώνεται ο πιστός από τη νοερά τούτη επιστροφή του νου και την καρδιακή προσευχή.
Μπορείς, αδελφέ μου, να φυλάξεις το νου και την καρδιά σου άν όχι τελείως καθαρά και απαθή- γιατί τούτο είναι δύσκολο να το πετύχεις μέσα στον κόσμο-, Τουλάχιστον Ολιγοπαθή Και Όσο Σου Είναι Δυνατόν Καθαρά. Η Αγ. Γραφή λέει:
«ΦΥΛΑΓΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ και μην αφήνεις κανένα Κρυφό Λογισμό να γίνει ΑΝΟΜΗΜΑ στην καρδιά σου».
Και ο ΣΟΛΟΜΩΝ παραγγέλλει:
«Πρόσεχε όλες τις Πόρτες της καρδιάς σου, Γιατί Όλες Είναι Έξοδοι Προς Την Ζωήν».
Ο Αγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης εκφράζεται ως εξής Για Τη Συνεχή Επίκληση του ονόματος του Ιησού:
Ο Ιησούς Ας Είναι Το Γλυκύ Μελέτημα της καρδιάς σου.
Ο Ιησούς ας είναι Το Εντρύφημα Της Γλώσσας Σου.
Ο Ιησούς ας είναι Το Συνεχές Αδολέσχημα και η ιδέα του νου σου.
Ο Ιησούς Ας Είναι Η Αναπνοή Σου και ποτέ να μη χορταίνεις επικαλούμενος τον Ιησούν.
Από αυτή τη συνεχή και γλυκύτατη μνήμη του Ιησού θέλουν εμφυτευθεί και γίνουν μεγάλα δένδρα οι τρεις εκείνες μεγάλες και θεολογικές αρετές,
«Η ΠΙΣΤΗ, Η ΕΛΠΙΣ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ».
Λοιπόν και συ, αδελφέ μου, Λεγε Το Ονομα Του Ιησου Με Αγαπη Και Δακρυα, διότι κατά τον Αγ. Ισαάκ «Η θύμηση των αγαπημένων προκαλεί δάκρυα». Όταν έτσι κάνεις, ύστερα από λίγο καιρό θα έχεις τη συναίσθηση ότι η προσευχή του Χριστού πέρασε από τα χείλη στην καρδιά σου και στον κάθε χτύπο της επαναλαμβάνονται οι λέξεις της. Τα μάτια σου τότε θα σου φαίνεται ότι θα βλέπουν με την καρδιά σου και μέσα της θα νιώθεις κάτι σαν ελαφρό πόνο, ενώ στη σκέψη σου θα βασιλεύει μεγάλη αγάπη για τον Κύριον Ιησούν.
Όποιος ασχολείται με την αδιάκοπη εσωτερική προσευχή Όχι Μόνο Σωφρονεί, Αλλά Και Βλέπει Καλά Και Θεολογεί:
«ΖΕΙΤΕ ΑΓΝΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΚΥΠΤΕΤΕ ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ»,λέει ο Θ. Παύλος.
Η προσευχή είναι ένα ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ που βοηθάει τον άνθρωπο να επικοινωνεί με το Δημιουργό του.
Όλοι οι άγιοι Πατέρες στην κατά κόσμο ζωή τους την προσευχή είχαν κάνει καθημερινή απασχόληση τους και κυριαρχικό βίωμα τους.
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 16ον
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει:
Οι Τροποι Με Τους Οποιους Πρεπει Να Προσευχεσαι Ειναι Δυο, Εσωτερικος Και Εξωτερικος.
Ο Εσωτερικος είναι το να βιάζεσαι ΝΑ ΣΥΜΜΑΖΩΝΕΙΣ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ στα λόγια της προσευχής κι άλλο κανένα πράγμα Να Μην Τον Αφήνεις να συλλογίζεται στοχαζόμενος ότι παρίστασαι ενώπιον του Θεού.
Και για να συμμαζώνεται ο νους σου ευκολότερα Βάστα Και Λίγο Την Αναπνοή Σου. Την δε καρδιά σου κάνε την να νοστιμεύεται στα λεγόμενα, καθώς νοστιμεύεται και στα καλά φαγητά.
Να Εχεις Ταπεινωση, Συντριβη Και Κατανυξη, και άλλοτε μεν να προσεύχεσαι με το νου και την καρδιά, που είναι καλύτερο, άλλοτε δε και με το στόμα.
Ο Δε Εξωτερικος Τροπος, κατά τον αυτόν Αγ. Νικόδημον, είναι:
ΤΟ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ :
ΠΟΤΕ ΣΚΥΒΟΝΤΑΣ ΚΑΤΩ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗ ΣΟΥ, ΣΑΝ ΤΟΝ ΤΕΛΩΝΗ,
ΠΟΤΕ ΣΤΕΚΟΜΕΝΟΣ,
ΠΟΤΕ ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΣ ΚΑΙ
ΠΟΤΕ ΣΗΚΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ.
Όλοι αυτοί οι τρόποι είναι μαρτυρημένοι από τις Θείες Γραφές.
Ο Καιρος Της Προσευχηςείναι το να προσεύχεσαι στους διορισμένους από την Εκκλησία Επτά Καιρούς :
Εσπερινόν, Απόδειπνον, Μεσονυκτικόν, Όρθρον Και Ώρες
Κατά το ψαλμικό «Επτά φορές τη μέρα Σε ύμνησα».
Ιδιαίτερα Να Βιάζεις Τον Εαυτό Σου στο να προσεύχεσαι παντοτινά και αδιάλειπτα, καθώς παραγγέλλει ο Απ. Παύλος:
«ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ».
Να προσεύχεσαι λοιπόν και όταν κάνεις την τέχνη σου ή άλλη σου υπηρεσία και να τις αρταίνεις με την προσευχή ωσάν με αλάτι, κατά τον Μέγαν Βασίλειον.
Ο Τοπος Της Προσευχης κατά πρώτον λόγον είναι ο Ναός. Κατά δεύτερον λόγον να είναι Ο Πλέον Ήσυχος Τόπος Του Σπιτιού Σου. Διότι βλέπουμε και τον Απ. Πέτρο που «ανέβη πάνω στο δώμα του σπιτιού να προσευχηθεί».
Λοιπόν με τέτοιο τρόπο προσευχόμενος ομολόγησε ότι όλη σου η ελπίδα και δύναμη είναι ακουμβισμένη πάνω στη δύναμη του λυτρωτού σου και όσο Εκείνος σε κρατάει να μη πέσεις, τόσο θέλεις μείνει όρθιος και από τους πειρασμούς ανίκητος!. Και συνεχίζει ο Αγ. Νικόδημος:
«ΚΑΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ, ΟΤΙ :
ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΕΜΠΡΟΣ Ν’ ΑΦΙΕΡΩΝΕΣΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΔΕΣΠΟΤΗ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΑΠΟΚΑΜΗΣ ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΥ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΝ ΑΙΤΗΜΑΤΑ».
Και αν δεν σου τα δώσει, λέγει ο Μέγας Βασίλειος:
«Κι άν περάση μήνας κι άν χρόνος κι αν τρία ή τέσσερα και περισσότερα έτη, Ώσπου Να Εισακουσθείς, Μη Παραιτείσαι,
ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΖΗΤΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΥΠΗΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΑΓΑΘΟΝ». Επειδή βλέπουμε τον δίκαιον εκείνον Ισαάκ, που παρακαλούσε τον Θεό είκοσι ολόκληρα χρόνια, για να του δώσει παιδί και ύστερα τον εισήκουσε. Και πολλοί από τους Αγίους εφώναζαν στο Θεό κάθε μέρα «Έλεος, Έλεος, Έλεος», άλλος επί πενήντα και άλλος εξήντα χρόνια και ύστερα έπαιρναν το ζητούμενο ή στον καιρόν της ζωής ή στον καιρό του θανάτου!..
Κατά τον Μέγα Βασίλειο κάνει τούτο ο Θεός και δεν μας δίνει εύκολα το ζητούμενο και γι’ άλλες αιτίες, που Αυτός ξέρει, κυρίως όμως, για να μας κάνει να στεκόμαστε πάντοτε κοντά Του και για να φυλάξουμε αυτό, που πήραμε με τόσες δυσκολίες.
ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ, ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ, ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ :
ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ,
Με Το Οποιον Ωσαν Με Ενα Χρυσο Κλειδι Να Μπορεις Ν’ Ανοιγεις Σε Καθε Καιρο Κατα Τις Αναγκες Σου Τους Θησαυρους Της Χαριτος Και Βοηθειας Του.
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 17ον
Άς δουμε ομως τι λενε και οι αλλοι άγιοι πατερες περι της νοερας προσευχης:
Ο Άγ. Ησύχιος γράφει για τη προσευχή: «Από τη συνεχή μνήμη και επίκληση του Κυρίου Ιησού προέρχεται μέσα στο νου μας Μια Θεϊκή Κατάσταση. Τούτο συμβαίνει, Αν Επικαλουμεθα Τον Κυριον Ιησουν Με Θερμη Καρδιας Βοωντες Προς Αυτον Μερα-Νυχτα,
Οποτε Η Συνεχεια Γενναει Τη Συνηθεια Και Η Συνηθεια Γινεται Δευτερη Φυση!…
Όταν έρθει σ’ αυτήν την κατάσταση :Ο Νους Μας, Επιζητεί Τους Πολέμιους Διαβόλους – Όπως Ο Κυνηγητικός Σκύλος Το Λαγό Στο Δάσος –
«ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ»!
Ο Άγ. Μακάριος Αιγύπτιος για να μας δείξει ότι συνέχεια και με προσοχή πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό, γράφει: «Καθώς μια οικία, που έχει μέσα της τον νοικοκύρη, είναι καθαρή, έτσι και η ψυχή που έχει μέσα της το Δεσπότη Χριστό διαμένοντα είναι πεντακάθαρη, διότι τον Κύριο με όλους τους πνευματικούς θησαυρούς έχει ένοικον και ηνίοχον!..
Ουαί δε στην ψυχήν εκείνην, της οποίας αποδημεί ο Δεσπότης Χριστός!.. Γιατί τότε η ψυχή αυτή Είναι Έρημη Από Αρετέςκαι γεμάτη από κάθε ακαθαρσία και ακαταστασία.
Εκεί Σειρήνες Και Δαίμονες Κατοικούν, Όπως Στην Ερημωθείσα Οικία Αίλουροι Και Σκυλιά Και Κάθε Ακαθαρσία.
Ουαί στην ψυχήν εκείνην, η οποία δεν σηκώνεται από το φοβερό πέσιμο της και μέσα της Έχει Τους Δαίμονες, Που Την Πειθαναγκάζουν ν’ αποστρέφεται τον Ουράνιον Νυμφίον της αποσπώντας το νου της από το Νυμφίο Χριστό και Παρασύροντας Τον Στις Βιοτικές Μέριμνες…
Όταν δε η ψυχή αυτή επιστρέψει στον Κύριο επικαλούμενη Αυτόν νύχτα-μέρα, θα «εκδικήσει» αυτήν, όπως υπεσχέθη, και θα καθαρίσει αυτήν από την κακία που έχει μέσα της, οπότε άμωμη και άσπιλη νύμφη θα παραστήσει αυτήν ενώπιον Του.
Εάν δεν πιστεύεις ότι αυτά είναι αληθινά – όπως και είναι – εξέτασε τον ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ:
Α) ΑΝ ΣΕ ΟΔΗΓΕΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΑΙ
Β) ΑΝ ΤΡΩΓΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΒΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΣΗ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ (=Θ. ΚΟΙΝΩΝΙΑ).
Εαν Ομως Εισαι Ερημος Και Στερεισαι Τουτων, Ζητα Μερα Και Νυχτα Να Λαβεις Αυτα Που Στερεισαι.
Όταν λοιπόν, αδελφέ μου, βλέπεις τον αισθητόν Ήλιον, ύψωνε τη διάνοια σου στον νοητόν και τούτον ζήτησε, γιατί είσαι τυφλός!.
Όταν θεωρείς φως, στρέψε τη ψυχή σου και βλέπε, άν βρήκες το αληθινό και αγαθό φως!… Διότι όλος αυτός ο φαινόμενος κόσμος είναι σκιά του νοητού και αοράτου κόσμου.
Έτσι παρά τον φαινόμενον άνθρωπον Υπάρχει Και Άλλος Αφανής!… Και μάτια, που τύφλωσε ο σατανάς και αυτιά που εκούφανε ο μισόκαλος. Και τούτον τον έσω άνθρωπον Ηλθε Ν’ Αποκαταστησει Υγιη Ο Κυριος Ιησους, «εις όν άμα τω Πατρί και Πνεύματι Αγίω πρέπει τιμή και δόξα αιώνιος. Αμήν».
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 18ον
Ο ΆΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΓΡΑΦΕΙ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΝΟΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΝΟΗ:
«…Σύ λοιπόν, αδελφέ μου, Αφού Καθήσεις Και Συγκεντρώσεις Το Νού Σου, Εισήγαγε Αυτόν Στην Οπή Της Μύτης,
Με Την Οποία Μπαίνει Ο Αέρας, Και
Βίασε Το Νού Σου Να Συνεισέλθει Στην Καρδιά Σου,
ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΑ ΚΙ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ!..
Συνήθιζε Να Μην Εξέρχεται Γρήγορα Ο Νους Σου Από Την Καρδιά Σου, όπου ευχαριστείται και κατά το λόγιο του Κυρίου
«Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΕΝΤΟΣ ΗΜΩΝ ΕΣΤΙ».
Οπότε με την καθαρή προσευχή Όλα Τα ΕκτόςΤα Αποστρέφεται Και Τα Μισεί».
Ο Θεοφύλακτος στις Επιστολές του προς τους Μοναχούς και τις Μοναχές, γράφει: «Όλοι Οι Χριστιανοι, Μικροι Και Μεγαλοι, Ανδρες Και Γυναικες, Μαλιστα Δε Οι Μοναχοι Και Οι Μοναχες
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ
Και Εκει Που Δουλευουν Τις Τεχνες Τους
Και Οταν Τρωγουν
Και Οταν Περπατουν Λεγοντες Ποτε Με Το Στομα Και Ποτε Με Το Νου Και Την Καρδια Τη Συντομη Ευχη
«ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ».
ΚΑΙ Μ’ ΑΥΤΗ Ν’ ΑΡΤΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΣΑΝ ΜΕ ΑΛΑΤΙ Ν’ ΑΛΑΤΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΤΟΥΣ.
Ευλογουνται μ’ αυτη ολες τους οι υποθεσεις και
Αγιαζονται τα στοματα και οι καρδιες τους δια του αγιου ονοματος του Κυριου Ιησου. Για τουτο και ο θειος χρυσοστομος παραγγελλει ς’ ολους τους τεχνιτες τουτα:
«Εισαι χειροτεχνης; ψαλλε.
Καθεσαι; ψαλλε. Ειναι μεγαλος βοηθος ο ψαλμος».
Ο κάθε Χριστιανός οφείλει πάντοτε να θυμάται το Θεό και να Τον αγαπάει. Επειδή μ’ όποιο πράγμα Έχει Δεθεί Η Καρδιά Μας, εκείνο μας τραβάει πάντα κοντά Του, και αυτό πρέπει να είναι ο Θεός. Κι όταν η καρδιά μας ποθεί το Θεό, Αυτός είναι και ο Κύριος της.
Όχι Μονον Οταν Ευτυχουμε Στη Ζωη Μας, Αλλα Και Ολον Τον Αλλο Χρονο ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ.
«ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΘΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ»,
Μας συμβουλεύει και ο θείος Παύλος.
Κατά την αποστολική υποθήκη ο καλός Χριστιανός ό,τι κάνει το κάνει για τη δόξα του Θεού. Έτσι κάθε πράξη και λόγος και κάθε ενέργεια αποτελεί νοερά προσευχή. «Προσεύχεται για μας πάντοτε ο νους, όταν ξεφράξουμε όλες τις διεξόδους της μνήμης για το Θεό, γιατί δουλειά του πρέπει να είναι οι θεάρεστες σκέψεις» λέει ο Αγ. Διάδοχος.
«Ας μη προφασιζόμαστε λέγοντας πως είναι δυνατό να προσευχηθεί εκείνος που εργάζεται στις βιοτικές ασχολίες, αφού δεν μπορεί την ώρα της δουλειάς να πάει στο Ναό.
Γιατι ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ Μπορεις Να Προσευχηθεις.
Κανένας τόπος δεν εμποδίζει και καμμιά ώρα δεν είναι ακατάλληλη. Κι άν τα γόνατα δεν κλίνεις κι άν το στήθος δεν χτυπήσεις και τα χέρια σου στον Ουρανό δεν σηκώσεις, Αρκεί Μόνο Διάνοια Καθαρή να δείξεις και δημιούργησες ό,τι χρειάζεται για προσευχή», γράφει ο Ι. Χρυσόστομος. Φοβερός είναι και ο λόγος Γέροντος:
«Αν ο μοναχος Νομιζει Πως Μονον οταν βρισκεται σεσταση προσευχης, τοτε μονον προσευχεται, ο μοναχος αυτος Καθολου Δεν Προσευχεται».
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 19ον
Ο Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος στο λόγο του περί νήψεως και προσευχής, λέει τα πιο κάτω: «Αδελφοί, ν’ασχολείσθε πάντοτε με τη νοερά προσευχή και να μην απομακρύνεστε από τον Κύριο Ιησούν, μέχρις ότου πετύχετε τα ελέη Του και τους οικτιρμούς Του.
Να Μη Ζητατε Τιποτε Αλλο Ειμη Το Απειρον Αυτου Ελεος Και Τουτο Αρκει Για Τη Σωτηρια Σας.
Ζητούντες δε το έλεος του Θεού,
Να Βοάτε με ταπεινή και συντριμμένη καρδιά από το πρωί μέχρι το βράδυ και άν είναι δυνατόν και όλη τη νύχτα λέγοντας συνέχεια:
«ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ».
Όθεν σας παρακαλώ, αδελφοί, βιάζετε το νου σας στην ευχή τούτη μέχρι θανάτου. Γιατί το έργο αυτό της προσευχής Απαιτεί Βία Μεγάλη, γιατί το πολεμούν οι δαίμονες Και Στενή Και Θλιμμένη Είναι Η Οδός, που οδηγεί στην αιώνια ζωή και όσοι βιάζονται εισέρχονται, όπως είπε και το αψευδές στόμα του Κυρίου μας.
Και δεύτερον παρακαλώ, αδελφοί,
Μη Ξεκοβετε Την Καρδια Σας Και Το Νου Σας Απο Τον Θεο,
Αλλά προσέχετε να κρατάτε την καρδιά σας καθαρή από κάθε πονηρό λογισμό Επικαλουμενοι Το Ονομα Του Κυριου Ιησου,Έως ότου Φυτευθει Στις Καρδιες Σας Το Σωτηριο Και Παναγιο Ονομα Του Κυριου Ιησου και
Μορφωθεί μέσα σας ο Χριστός.
Τότε θα νιώσετε μέσα στις καρδιές σας τα υπερφυσικά και ουράνια αυτού χαρίσματα και ενεργείας και μη ξεχνάτε ποτέ ότι:
«Η Βασιλεια Των Ουρανων Ανηκει Σε Κεινους Που Βιαζουν Τις Θυρες Της».
Και τρίτην, αδελφοί, παράκληση σας απευθύνω. Μη παύσετε μήτε ν’ αμελήσετε τον κανόνα τούτο της νοεράς προσευχής, γιατί άκουσα να λέγουν οι Πατέρες μας: Εκείνος που αμελεί τον κανόνα τούτον της προσευχής δεν είναι Χριστιανός!
Γιατί ο Χριστιανός
Κι όταν τρώγει
Κι όταν πίνει
Κι όταν κάθεται
Κι όταν εργάζεται
Κι όταν βαδίζει,
Οφείλει Να Κράζει Αδιάκοπα Μέσα Στην Καρδιά Του Το
«ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ».
Κι αυτό ίνα η συνεχής αυτή ενθύμηση του ονόματος του Κυρίου Ιησού κινήσει Σε Πόλεμο Το Δράκοντα, που φωλιάζει στις καρδιές μας.
Και τότε, είτε τα καλά και θεία χαρίσματα είτε τα κακά και τα πάθη, που κρύβονται μέσα μας, θα βρει και θα τα γνωρίσει με τη νοερά Προσευχή, η με αυτήν ασχολούμενη ψυχή.
Και πρώτον μεν θα γνωρίσει κάθε ρυπαρό και πονηρό μολυσμό, δεύτερον δε θα νιώσει τα καλά και θεία χαρίσματα,
Διότι Η Ευχή Θα Καταβάλει Όλη Τη Δύναμη Του Διαβόλου, Που Ενεργεί Μέσα Μας, Και Σιγά-Σιγά Θα Την Εκμηδενίσει!
Το Ονομα Του Κυριου Ιησου Κατερχομενο Στα Βαθη Της Καρδιας Μας
Θα Κατατροπωσει Το Δρακοντα Τον Κρατουντα Τις Νομες Της Καρδιας Μας,
Θα Ελευθερώσει Την Ψυχή Μας από την εξουσία του διαβόλου και θα ζωντανέψει αυτήν, που ήταν νεκρή από την αμαρτία!
Για τούτο συνέχεια να επικαλείσθε το όνομα του Κυρίου Ιησού, μέχρις ότου η καρδιά καταπιεί τον Κύριον, και πάλιν ο Κύριος καταπιεί την καρδιά, κι έτσι η καρδιά και ο Κύριος γίνουν ένα πράγμα.
Αλλά πρέπει να γνωρίζετε ότι δεν μπορείτε να πετύχετε αυτό το έργο σε μιά ή δυό μέρες, Αλλά Χρειάζεται Και Χρόνος Μακρύς Και Αγώνας Πολύς, μέχρις ότου να εξέλθει από την καρδιά ο σατανάς, να εισέλθει δε και να ενοικήσει και κατοικήσει σ’ αυτήν ο Δεσπότης Χριστός!.. Τούτο επιβεβαιώνει και ο Θ. Παύλος γράφοντας:
«Έχετε να πολεμήσετε εχθρούς Όχι Αισθητούς Και Σωματικούς, αλλά Ασώματους Και Αόρατους, Τους Πονηρούς Δαίμονες, Τους Άρχοντες Του Σκοτεινού Τούτου Και Παρερχόμενου Κόσμου».
Ο ίδιος Άγιος λέει για την προσευχή:
«Η Προσευχη, Οταν Την Κανουμε Με Την Καρδια Μας, Οσο Αμαρτωλοι Κι Αν Ειμαστε, Μας Καθαριζει».
Η αγάπη του Θεού είναι πολύ μεγάλη, ενώ εμείς, άν και είμαστε αμαρτωλοί, Δεν Θελουμε Να Δωσουμε Ουτε Λιγη Ωρα Για Ευχαριστιες Στον Θεο, Ανταλλάσσουμε Δε Το Χρόνο Της Προσευχής,
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΑΠ’ ΌΛΟΥΣ,
ΜΕ ΒΙΟΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΩΦΕΛΕΙΣ ΦΡΟΝΤΙΔΕΣ,
ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΜΑΣ. Εξαιτίας αυτού πολλές φορές Παθαίνουμε Ατυχήματα Και Δυστυχήματα,
τα οποία πάλι η αγάπη και η πρόνοια του Θεού Τα Χρησιμοποιεί, για να μας οδηγήσει και να μας διδάξει να στρέψουμε την καρδιά σ’ Εκείνον και να πετύχουμε τη σωτηρία της ψυχής μας.
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 20ον
Ο Άγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης στα διάφορα συγγράμματα του γράφει: «Αυτή δε η στράτα και μέθοδος είναι η παντοτινή προσευχή και η προς τον Θεόν ευχαριστία διότι όποιος συνηθίσει να συνομιλεί με τον Θεό με την προσευχή και να ευχαριστεί Αυτόν πάντοτε, αυτός είναι φανερόν ότι θέλει έχει παντοτινή και διαρκή χαρά στην καρδιά του!»
Αν λοιπόν εσύ, αδελφέ μου, θέλεις να ακουσθείς ευκολότερα από τον Θεό και να λάβεις εκείνο που του ζητάς, αγωνίζου όσο μπορείς με τη νοερά αυτή προσευχή παρακαλώντας τον Θεό μ’ όλο το νου σου και την καρδιά σου να σ’ ελεήσει και να σου δώσει εκείνα, που είναι συμφέροντα για τη σωτηρία σου.
Μάθε και τούτο, ότι Η Νοερά Προσευχή Απαιτεί Περισσότερους Κόπους Από Την Με Το Στόμα Λαλούμενη.
Γι’ αυτό και φθάνει στ’ αυτιά του Κυρίου γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα από τις φωνές του στόματος!.. Για τούτο και ο Κύριος έλεγε στο Μωϋσή, που νοερά μόνο και με την καρδιά του Τον παρακαλούσε για τους Ιουδαίους:
«Τί βοάς προς με»…
Η Προσευχη Ειναι Τοσο Αναγκαια, Οσο Αναγκαια Ειναι Και Η Θεια Χαρις!.. Και άν δεν προηγηθεί η πρώτη, δεν καταφθάνει η δεύτερη. Δεν υπάρχει αμαρτωλός που να προστρέχει στον Θεό με ταπείνωση, θάρρος και καρτερία και να μη ακουσθεί και βαλθεί σε καλή κατάσταση, διότι ο Θεός νομοθέτησε να είναι η προσευχή ένα καθολικό μέσο και όργανο, για να θεραπεύει όλες μας τις ασθένειες και όλα μας τα πάθη και να αξιωθούμε τελικά της Βασιλείας των Ουρανών.
Ο ’Αγ. Ιωάννης ο Καρπάθιος στη Φιλοκαλία λέει:
«Όταν κατά την προσευχή του Ιησού επικαλούμαστε το Άγιον Όνομα Του και
ΛΕΜΕ «ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ»,
Τοτε Σε Καθε Επικληση Η Φωνη Του Θεου Απανταει Μυστικα:
« ΥΙΕ ΜΟΥ, ΑΦΙΕΝΤΑΙ ΣΟΙ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΣΟΥ»!
Και συνεχίζει λέγοντας πως «Όταν λέμε την προσευχή αυτή, τη στιγμή εκείνη δεν διαφέρουμε καθόλου από τους Αγίους, τους Ομολογητές και τους Μάρτυρες»! Και αλλού λέγει: «Πολλούς αγώνες και κόπους πρέπει να καταβάλλουμε στην προσευχή, για να βρούμε την αθόρυβη και γαληνιαία της διανοίας κατάσταση, που είναι ένας άλλος Ουρανός στην καρδιά μας, μέσα στον οποίον κατοικεί ο Δεσπότης Χριστός»! Το ίδιο λεέι και ο Απόστολος: «Δεν γνωρίζετε ότι ο Χριστός κατοικεί μέσα μας; Εκτός και άν είσθε ανάξιοι της θεϊκής Χαράς και δεν γνωρίζετε τούτο».
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 21ον
Ο Ησύχιος για την προσευχή γράφει τα εξής: «Καθώς είναι αδύνατο να ζήσει κανείς χωρίς ψωμί και νερό, έτσι είναι αδύνατο χωρίς την προσευχή του νου και την καθαρότητα της καρδιάς να νιώσει η ψυχή κάτι το πνευματικό ή να πράξει κάτι που ν’ αρέσει στο Θεό ή να ελευθερωθεί από την κατά διάνοια ενεργουμένη αμαρτία και όταν ακόμα την αποφεύγει στην πράξη από το φόβο της κολάσεως». Και ο Ησύχιος ο Πρεσβύτερος συμπληρώνει: «Καθώς είναι αδύνατον άνθρωπος που περπατάει στη γη να μην αναπνέει τον αέρα τούτον, ΈΤΣΙ:
Ειναι Αδυνατο Να Καθαρισουμε Την Καρδια ΜαςΑπο Τους Εμπαθεις Λογισμους Και Να Διωξουμε Απ’ Αυτην Τους Νοητους Εχθρους ΔαιμονεςΧωρις Τη Συχνη Επικληση Του Κυριου Ιησου!
Εκείνος που δεν έχει ευχή καθαρή από πονηρούς λογισμούς, αυτός δεν έχει τα απαιτούμενα όπλα, για να μαστιγώνει με την ευχή και να καταφλέγει τους δαίμονες!
Μεγάλο όντως αγαθό, δοκιμασμένο με την πείρα, παραλάβαμε από τους Πατέρες, Τη Συνεχη Επικληση Του Κυριου Ιησου κατά των δαιμόνων, με την οποία και μόνον όποιος θέλει μπορεί να καθαρίσει την καρδιά του! Και η Αγ. Γραφή επιβεβαιώνει:
«Ισραηλίτες, ετοιμάζεστε, για να επικαλείστε το Όνομα Κυρίου του Θεού» και «Συνεχώς να προσεύχεσθε», και «Χωρίς εμένα τίποτα δεν μπορείτε να κάνετε» και
«Ο μενων εν εμοι Καγω Εν Αυτω, ουτος φερει καρπον πολυν».
Μεγάλο λοιπόν αγαθό είναι η ευχή και όλων των αγαθών περιεκτικόν, διότι καθαρίζει την καρδιά, μέσω της οποίας ο Θεός φανερώνεται στους πιστούς.
Ο Άγ. Γρηγόριος ο Σιναίτης μας δίνει τις πιο κάτω συμβουλές για την ευχή: «Από τους Πατέρες άλλοι μεν ορίζουν να λέμε ολόκληρη την ευχή, δηλαδή «Κυριε Ιησου Χριστε, Υιε Του Θεου, Ελεησον Με»,
Άλλοι Δε Το Μισό, Δηλαδή
«Ιησου, Υιε Του Θεου, Ελεησον Με»που είναι ευκολότερο.
Πρέπει όμως να ξέρουμε ότι κανένας δεν μπορεί να πει Κύριον τον Ιησούν, άν δεν έχει μέσα του το Άγιον Πνεύμα! Και πάλιν άλλοι από τους Πατέρες με το στόμα, άλλοι δε με το νου διδάσκουν να λέγεται η ευχή. Εγώ – λέει ο Άγιος- συνιστώ και με τα δύο, δηλαδή και με το στόμα και με το νου, και τούτο να γίνεται μέχρις ότου με την ενίσχυση του Αγ. Πνεύματος μπορέσει ο νους συνέχεια να εύχεται»
Όσον αφορά Τη Στάση Μας Την Ώρα Της Προσευχής, λέει:
«Να λέμε την ευχή Ή Καθισμένοι Σε Σκαμνί, που είναι και κουραστικό ή στη συνέχεια Στο Στρώμα Του Κρεββατιού Μας για λίγο, που δίνει άνεση. Οφείλει δε διαρκώς να κάθεται, δια τον ειπόντα:
«Κατά την προσευχή να υπομένετε υποφέροντες». Να μη σηκώνεται γρήγορα, από την κούραση που νιώθει στην προσευχή, για να συνηθίσει αδιαλείπτως να λέει την ευχή.
Έτσι με σκυμμένο το κεφάλι και συγκεντρωμένο το νου στην καρδιά να επικαλείσαι τον Κύριο να σε βοηθήσει. Και όταν δοκιμάζει ακόμη πόνους στους ώμους και το κεφάλι να επιμένεις καρτερικά με θέρμη και ζέση καρδιάς!..
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 22ον
Να μη ξεχνάμε ποτέ ότι «Η βασιλεία των Ουρανών ανήκει στους βιαστές και αυτοί την αρπάζουν». Γι’ αυτό η υπομονή και η καρτερία σ’ όλα είναι γεννήτρια των πόνων και του σώματος και της ψυχής. Ας δούμε τώρα τί λέγουν και άλλοι πατέρες.
Ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος: «Καθησε Κατω Μονος Σε Σιωπη. Χαμηλωσε το κεφαλι σου. Κλεισε τα ματια σου. Αναπνεε Ηρεμα Και Φαντασου Οτι Βλεπεις Μεσα Της Καρδιας Σου Τα Βαθη.
Και με το ρυθμο της αναπνοης σου λεγε:
«Κυριε Ιησου Χριστε, Ελεησον Με».
Λέγε την επίκληση αυτή ελαφρά με τα χείλη σου ή καλύτερα με το μυαλό σου. Προσπάθησε να διώχνεις κάθε άλλη σκέψη και με υπομονή και ηρεμία προχώρει επαναλαμβάνοντας την συνεχώς.
Ο Άγ. Γρηγόριος Θεσ/νίκης συνιστώντας τη διδασκαλία της νοεράς προσευχής σ’ όλους τους συνανθρώπους μας, γράφει:
«Δεν χρεωστούμε μόνο, σύμφωνα με τη θέληση του Θεού, να προσευχόμαστε ακατάπαυστα στο Όνομα του Κυρίου Ιησού, αλλά έχουμε υποχρέωση να τη φανερώνουμε και να τη διδάσκουμε στους συνανθρώπους μας, στον καθένα, είτε ρασοφόρος είναι αυτός είτε κοσμικός, εγγράμματος ή αγράμματος, άνδρας ή γυναίκα.
Ακόμα και στα παιδιά πρέπει να τη διδάσκουμε και να εμπνέουμε σ’ όλους ζήλον γι’ αυτού του είδους τη νοερά Προσευχή.
Έτσι εφαρμόζουμε στην πράξη το Γραφικό λόγιον:
«Αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος ως πόλις οχυρά».
Διδάγματα από τους βίους των αγίων: Η ιστορία των βίων των αγίων της Εκκλησίας μας, ιδιαιτέρως εκείνων που κατανάλωσαν τη ζωή τους στην προσευχή- προσευχόμενοι συνεχώς οι ίδιοι, αλλά και διδάσκοντες τους άλλους πως να προσεύχονται- αποτελεί για μας φωτεινότατο οδηγό στο καθήκον της Προσευχής. Παραθέτουμε εδώ διδακτικά αποσπάσματα από τους βίους τριών αγίων μας, του Αγίου Σάββα, του Αγίου Αρσενίου και του Αγίου Αντωνίου.
Α)Ο Θείος Σάββας, όταν έβλεπε κάποιον που εγκατέλειψε τον κόσμον και έγινε μοναχός να έχει μάθει με ακρίβεια τους κανόνες της μοναχικής πολιτείας και να είναι ικανός να επιτηρεί το νου του και νικηφόρα να παλεύει με τους ενάντιους λογισμούς του, τότε μόνον χορηγούσε σ’ αυτόν κελλί στη Λαύρα. Βλέπεις, ότι ο Άγιος τη φυλακή του νου απαιτούσε από τους μαθητές του και τότε μόνον επέτρεπε να μένουν σε ιδιαίτερο κελλί.
Β) Ο θαυμαστός Αρσένιος επιθυμούσε τόσο πολύ τη σιωπή και απεχθανόταν τόσο πολύ την επίδειξη, ώστε σπανίως μιλούσε ακόμη και περί πνευματικών θεμάτων. Έκρυβε δε τον εαυτό του και μάζευε μέσα του το νου κι έτσι εύκολα υψωνόταν προς τον Θεόν αναπτερώνοντας τη διάνοια του.
Γ) Ο Μέγας Αντώνιος πρόσεχε να έχει πάντοτε Νήφουσα Την Καρδιά Του, γι’ αυτό και αξιώθηκε να έχει προορατικό χάρισμα. Γιατί σε προσέχουσα καρδιά ο Θεός εμφανίζεται «ωσάν φωτιά, που καθαρίζει, έπειτα δε σαν φως που λαμπρύνει το νου και θεόμορφον αυτόν απεργάζεται» κατά τον Ιωάννην της Κλίμακος.
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 23ον
Περι Νηψεως Και Προσευχης: Ο λογιώτατος και σοφώτατος υποδιάκονος Δαμασκηνός Στουδίτης έγραψε έναν υπέροχο λόγο για τους Μοναχούς περί Νήψεως Και Προσευχής. Τον μεταφέρουμε όπως έχει:
«Προσευχεσθε Συνεχεια, Χωρίς Οργή Και Σκέψεις Ξένες Προς Την Προσευχή.
Κάθε σκέψη, που χωρίζει από το Θεό, είναι του διαβόλου, ο οποίος, για να ξεγελάσει το νου και να τον απομακρύνει από το Θεό, λέει πολλά στην καρδιά: Και εντολές υπαγορεύει μέσα μας, αλλά και φαντάσματα λογικά και παράλογα δημιουργεί, που, όταν δεν προσέχουμε, μας κατακτούνε.
Γιατί Όλος Ο Αγώνας Του Διαβόλου αποβλέπει σε τούτο:
Να Ξεμοναχιασει, Σαν Προβατο Απο Το Κοπαδι, ΤΟ ΝΟΥ ΜΑΣ Αποχωριζοντας Τον Απο Τον Θεο, Και Να Μας Παρασυρει Στις Κοσμικες Ηδονες.
Γι’ αυτό όλη η προσπάθεια της ψυχής πρέπει να στρέφεται στο:
Να Μη Αποχωριζεται Ουτε Στιγμη Ο Νους Απο Τον Θεο!
Να μη δικαιολογεί και να μη συμφωνεί με τους ακάθαρτους λογισμούς μήτε
Να Προσέχει Σ’ Εκείνα, Που Ο Παντομίμητος Και Δεξιοτέχνης Ζωγράφος Διάβολος Παριστάνει Μέσα Στην Καρδιά Μας Άλλοτε Με Εικόνες, Άλλοτε Με Πρόσωπα, Σχήματα Και Άλλους Τρόπους.
Αφού κάνει αυτά ο διάβολος, χάνεται ύστερα, και ο ταλαίπωρος άνθρωπος, άν και βρίσκεται στο ίδιο μέρος, ζει σε απάτες νομίζοντας πως βρίσκεται σε άλλους τόπους!..
Έχει Την Ψευδαίσθηση Πως Βλέπει Καινούργια Πράγματα, Πως Συνομιλεί Με Διάφορα Πρόσωπα, Πως Εξουσιάζει Πράγματα Που Είναι Όλα Τους Αποτέλεσμα Διαβολικής Πλάνης!..
Επιβάλλεται λοιπόν να προστατεύετε τον εαυτό σας,
Να καθοδηγείτε και να χαλιναγωγείτε το νου σας, αλλά και κάθε σκέψη και κάθε ενέργεια διαβολική
Να Την Κολαζετε Και Τιμωρειτε Με Το Όνομα Του Κυριου Ημων Ιησου Χριστου,που σώζει τον κόσμο από τις αμαρτίες.
Όπου στέκεται το σώμα, εκεί άς βρίσκεται κι ο νους, που, όταν είναι προσηλωμένος στο Θεό, δεν αφήνει τίποτε άλλο να εισχωρήσει στην καρδιά!.. Όταν μάλιστα νιώθεις κάτι σαν μεσότοιχο ή φραγμό μέσα στην καρδιά σου, ομίλει μόνο προς τον Κύριο.
Κι άν κάποτε ο διάβολος σου συναρπάσει το νου, μην αρχίσεις να τον σκέφτεσαι, γιατί η τέτοια συγκατάθεση των λογισμών σου θα υπολογισθεί σε βάρος σου κατά την ημέρα της κρίσεως ενώπιον του Κυρίου, τότε που ο Θεός θα κρίνει όλα τα κρυπτά των ανθρώπων!
Είναι κλειστές οι πόρτες της Βασιλείας σ’ όποιον δεν τα καταφέρνει να δαμάσει σε τούτη τη ζωή τα πάθη του και δεν εκτελεί αγόγγυστα και με φόβο του Θεού τα όσα του παραγγέλλει ο πνευματικός του πατέρας.
Το είπε και ο Κύριος:
« Δεν ηρθα στον κοσμο Για Να Κανω Το Δικο Μου Θελημα,
Αλλα Το Θελημα Του Πατρος, Που Γι’ Αυτον Τον Σκοπο Μ’ Εστειλε Εδω».
Καθε Αρνηση Μας Σε Εγκοσμια Αγαθα, Οταν Υποφερουμε Και Υπομενουμε Για Τον Θεο, Υπολογιζεται Στο Ενεργητικο Μας Κατα Την Ημερα Της Κρισεως Και Γινομαστε Τεκνα Της Αναστασεως Και Της Αιωνιας Ζωης!..
Μακαριος ο ανθρωπος, Που Υπομενει Και Νικαει στις δοκιμασιες των πειρασμων!..
Αυτός θα γίνει ναός του μεγάλου Βασιλέως Χριστού!
Μεσα Του Θα Κατοικησει Ο Κυριος Και Θα Περπατησει Κανοντας Τον Κατοικια Του!
Έχοντας λοιπόν υπόψη τέτοιες επαγγελίες,
Παραιτηθείτε Για Πάντα Από Της Γήινες Απολαύσεις, και δοθείτε στον Κύριο και Θεό μας, γιατί έτσι μονάχα θα σας ευσπλαχνισθεί.
Και μη ζητάτε τίποτε άλλο από τον Κύριο, Παρά Μόνον Έλεοςκατά την ημέρα της δόξας Του. Αρκεί αυτό.
Κι όταν Του το ζητάμε Με Ταπεινή Και Συντριμμένη Καρδιά, να λέτε από τα βάθη της ψυχής σας
Από Το Πρωί Μέχρι Το Βράδυ- Κι Άν Είναι Δυνατό Όλη Τη Νύχτα- Το
«Κυριε Ιησου Χριστε, Υιε Του Θεου, Ελεησον Ημας. Αμην».
Σας παρακαλώ λοιπόν βιασθείτε. Βιασθείτε. Βιασθείτε, ξαναλέγω, Πιέζοντας Το Νου Σας Μέχρι Θανάτου!
Για να πετύχετε αυτόν τον σκοπό
Είναι Ανάγκη Να Στενοχωρηθείτε Και Να Βιασθείτε Πολύ,
Γιατί Είναι Στενός Και Γεμάτος Στενοχώριες Ο Δρόμος Που Οδηγεί Στη Θύρα Της Αιώνιας Ζωής,
ΌΠΟΥ ΜΠΑΙΝΟΥΝ
Μόνον Όσοι Υποφέρουν Βιάζοντας Τον Εαυτό Τους. Μονάχα γι’ αυτούς είναι η Βασιλεία των Ουρανών.
Παρακαλώ λοιπόν μη αποχωρίζεσθε από τον Θεό, μην απομακρύνετε τις καρδιές σας απ’ Αυτόν.
Παραμένετε κοντά Του και προφυλάγετε την καρδιά σας ενθυμούμενοι πάντα τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Αυτον παντα εχετε μεσα σας και τιποτε αλλο,
ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΡΙΖΩΣΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ,
ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΑΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!..
ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΜΗΝ ΠΑΥΣΕΤΕ ΠΟΤΕ ΣΑΣ ΝΑ ΛΕΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΥΤΗ!
Γιατί άκουσα πολλούς από τους Αγίους Πατέρες να λένε:
Τί μοναχός είν’ εκείνος, που έχει παύσει να λέει αυτήν την προσευχή;
Για να είναι άξιος του σχήματος του Οφείλει Είτε Τρώγει Είτε Πίνει Είτε Περπατεί Είτε Διακονεί, να λέει συνεχώς:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με».
Μόνον η θύμηση του Ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού θα σε βοηθήσει να πολεμήσεις τον εχθρό, γιατί η βιαζομένη ψυχή όλα τα έχει ξεχωρίσει με τη βοήθεια της μνήμης του Κυρίου, είτε πονηρά είναι αυτά είτε αγαθά.
Πρωτα Τα Κακα Αποξενωνει Απο Την Καρδια Κι Υστερα Ικετευει Και Κανει Τα Καλα.
Καθήκον της μνήμης είναι να πολεμήσει τον Δράκοντα (δηλ. τον σατανά) και να τον ταπεινώσει.
Ακόμη, της μνήμης δουλειά είναι να ελέγχει την αμαρτία μέσα μας και να την εξουδετερώνει.
Να νικάει κάθε δύναμη του διαβόλου μέσα στην καρδιά μας τσακίζοντας την και ξεριζώνοντας την!
Έτσι ο Κύριος Ιησούς Χριστός, όταν επικαλούμεθα το όνομα Του, κατεβαίνει ως τα βάθη της καρδιάς μας, Για Να Ταπεινώσει Τον Δράκοντα, που βόσκει σ’ αυτήν και να σώσει την ψυχή δίνοντας της ζωή.
Λεγετε Λοιπον Συνεχως Το Όνομα Του Κυριου Ιησου,
Ωσπου Να Καταπιει Η Καρδια Τον Κυριο Και Ο Κυριος Την Καρδια, Και Να Γινουν Τα Δυο Ενα.
Όμως για να γίνει αυτό, δεν είναι αρκετή ούτε μία ημέρα ούτε δύο αλλά πολύς χρόνος και καιρός.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΛΥΣ, ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΕΚΒΛΗΘΕΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ.
Και ο αγώνας αυτός Δεν Θα Είναι Πάλη Προς Αίμα Και Σάρκα, αλλά προς τα πονηρά πνεύματα, όπως λέει η Γραφή.
Όσοι λοιπόν υποτάσσονται και φροντίζουν πάντα να ευχαριστούν τον Κύριον Οφείλουν Να Ταπεινώνουν Πάντοτε Τους Εαυτούς Των Και Να Τους Υποβάλλουν Σε Θλίψεις,
γιατί έτσι μόνο θα μετάσχουν στα αγαθά της μέλλουσας ζωής και της ατελεύτητης ανάπαυσης.
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ, ΠΡΙΝ ΦΑΤΕ, ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ ΜΕ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ,
γιατί ποιός είν’ εκείνος, που θα τολμήσει να γελάσει μπροστά στον Βασιλέα, χωρίς να προκαλέσει την αγανάκτηση Του και να επισύρει την τιμωρία;
Όταν ψάλλετε, να ψάλλετε με ηρεμία και μ’ όλη σας την καρδιά, για να γεύεται και εκείνη τα όσα λέτε και να νιώθετε εκείνα που λέτε ότι αναφέρονται στη δόξα του Χριστού!
Τα λόγια σας να βγαίνουν με θέρμη κι όχι αποχαυνωμένα, για να παίρνουν μέρος στην αγρυπνία το σώμα κι ο νους κι έτσι ολόκληρη η ψυχή να προχωρεί στο δρόμο του Θεού.
Ακόμη και πολυσύνθετα τροπάρια μή ψάλλετε, γιατί υπάρχει φόβος να Παρασυρθείτε Από Τη Μελωδία Τους.
Όποιος θέλει να δει το φως το αληθινό, οφείλει να τηρεί όλα αυτά μέσα στην καρδιά του, Τη Γεμάτη Σαρκικά Πάθη Και Αχρεία Μολύσματα.
Να Απαλλαγεις Απο Καθε Αδυναμια,
Απο Θυμους Και Ταραχες,
Απο Περισπασμους Και Μνησικακιες Και
Μη Κατακρινεις Γενικα Τους Ανθρωπους.
Και πρόσεχε να διατηρείς πάντοτε τη σκέψη σου και το νου σου καθαρά από Σαρκικούς Μολυσμούς.
ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΦΡΟΝΤΙΖΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ:
Πράος, Ταπεινός Και Ήσυχος, Κήρυκας Και Οπαδός Της Ειρήνης, Εγκρατήςστα φαγητά και στα ποτά και για κανένα λόγο να μη λείψει από τα χείλη σου η προσευχή!..
Για όλα αυτά έχε ως αρχή Την Αγάπη, που είναι το κεφάλαιο όλων των αρετών! Με αυτόν τον τρόπο θα κερδίσεις την αείφωτη και ατελεύτητη εκείνη ζωή, για την οποία εύχομαι σ’ όλους σας να την απολαύσετε με τη βοήθεια του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας, του οποίου η δόξα και η δύναμις θα βασιλεύουν πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 24ον
Όλοι οι Άγιοι Πατέρες συμφωνούν ότι μαζί με την προσευχή
Απαραίτητη είναι και η ΠΡΟΣΟΧΗ (=Νήψη).
Όπως όποιος γεννηθεί τυφλός δεν βλέπει το φως του ηλίου,
Έτσι Και Όποιος Δεν Περπατάει Με Το Φως Της Νήψεως
δεν βλέπει σ’ όλο της το μεγαλείο τη Θεϊκή Χάρη ούτε και μπορεί να ελευθερωθεί από τα πονηρά και μισητά έργα και λόγια και έγνοιες.
Αυτος Και Απο Τους Αρχοντες Του Σκοτους Δεν Θα Μπορεσει Να Περασει Ελευθερα Μετα Το Θανατο Του.
Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΦΕΡΝΕΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΓΑΛΗΝΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑκαι, αφού την απαλλάξει Από Ανήσυχους Λογισμούς, την κάνει ν’ αναπνέει πάντοτε τον Κύριο ημών Ιησούν Χριστόν και ικανή να καταπολεμάει τους εχθρούς της. Και όπως είναι αδύνατη η ζωή στη γη χωρίς τροφή, έτσι και χωρίς προφύλαξη, προσοχή και καθαρότητα της καρδιάς δεν μπορεί η ψυχή ν’ αποκτήσει χαρίσματα πνευματικά και ν΄αρέσει στον Θεό.
Άς ξέρουμε και τούτο, ότι :
Εμείς Και Οι Δαίμονες ΜΑΖΙ Κάνουμε Τις Αμαρτίες:
ΟΙ ΑΣΑΡΚΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΠΡΟΞΕΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ, ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΑΣ ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΜΕ.
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΟΜΩΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΑΙΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΦΑΝΙΖΕΙ.
ΑΥΤΗ ΚΟΒΕΙ ΣΑΝ ΜΕ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ :
Την ΠΟΛΥΛΟΓΙΑ,Την ΕΙΡΩΝΕΙΑ,
Τις ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΙΣ και ολες
Τις ταπεινες επιθυμιες,
γιατί δεν ανέχεται ούτε για μια στιγμή να μας αποστερήσει από τη γλυκύτητα της.
Την τελειότητα των Αγ. Πατέρων Δεν Μπορούμε να τη φτάσουμε όλοι μας, γιατί όλοι δεν έχουμε την ίδια προθυμία και δυνατότητα. Για τους τέλειους όλα είναι ευκολοκατόρθωτα.
Αυτοί κατά τον πνευματικό νόμο Σαββάτισαν, δηλ. Δεν Έκαναν Καμμιά Χειρωνακτική Εργασία, Αλλα Ευχαριστιουνταν Μονο Στο Να Μιλουν Με Τον Θεο Τρεφομενοι Με Θεϊκη Τροφη.
Την Προσευχη Αλλοι Πατερες Μας Λενε Να Τη Λεμε Ολοκληρη Και Αλλοι Μιση. Όταν συνεχώς λέμε την ευχή, στην αρχή θα διαπιστώσει η καρδιά μας το κακό που θα φεύγει και μετά το καλό που θα γίνεται κτήμα της.
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑνικάει το δράκοντα που μας σπρώχνει στις αμαρτίες και μας δίνει την αληθινή ζωή!..
Επιμενε Λοιπον Στην Αδιακοπη Επικληση Του Ονοματος Του Κυριου Ιησου, για να καταπιεί η καρδιά σου τον Κύριο και ο Κύριος την καρδιά σου, και να γίνουν τα δύο ένα.
Ξέρε όμως πως το έργο αυτό δεν τελειώνει σε μια και δύο μέρες.
Έχει ανάγκη από πολύ καιρό και μεγάλο αγώνα, για να διωχθεί ο εχθρός από την καρδιά μας και να κατοικήσει στη θέση του ο Κύριος.
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 25ον
Όσο για τους αρχάριους, μπορούν άλλοτε να λένε ολόκληρη την ευχή κι άλλοτε ένα μέρος της, όπως:
«ΙΗΣΟΥ ΜΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ».
Όμως μέσα στην καρδιά μας πάντοτε.
Έτσι πετυχαίνουμε τη θέρμη της καρδιάς και στη συνέχεια τα δάκρυα, με τα οποία η ψυχή δέχεται την ειρήνη των λογισμών.
Τότε αποκτούμε την καθαρότητα του νου και μπορούμε να εξηγούμε τα μυστήρια του Θεού και να καταλαβαίνουμε τις θεϊκές αποκαλύψεις και τα σημεία…
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ Ο ΘΕΪΚΟΣ ΠΟΘΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΙΗΣΟΥΝ.
Ο ΑΡΧΑΡΙΟΣ στην πνευματική ζωή μοιάζει με κείνον που περπατάει νύχτα στο σκοτάδι και Δεν Βλέπει Που Πηγαίνει.
Ο ΜΕΣΑΙΟΣ μοιάζει με κείνον που περπατάει Σε Ξάστερη Νύχτα. Τούτον θαμποφέγγουν τα αστέρια, αλλά πολλές φορές σκοντάφτει και πέφτει από τις πέτρες.
Ο ΤΡΙΤΟΣ μοιάζει με κείνον που περπατάει Με Ολόφωτο Φεγγάρι.
Όσο για τον
ΤΕΛΕΙΟ, αυτός μοιάζει με κείνον που Περπατάει Καταμεσήμερο με τον ήλιο και Βλέπει Καθαρά Και Διακρίνει Τα Εμπόδια Και Δεν Σκοντάφτει.
Ο ΤΕΛΕΙΟΣ με υπερφυσική δύναμη αισθάνεται ελαφρό το σώμα του και φωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα. Γι’ αυτό μερικοί από τους Αγ. Πατέρες :
Περασαν ποταμια και θαλασσες χωρις να βραχουν.
Περπατησαν δρομους μακρινους σε λιγες στιγμες.
Ενω στεκονταν σε προσευχη, το σωμα τους ανεβαινε ψηλα.
Άλλοι μεσα στην καμινο του πυρος δεν καιγονταν.
Γι’ αυτό λοιπόν, αδελφοί μου, επειδή τέτοιας λογής αγαθά βρίσκονται μπροστά μας Να Τα Αποκτήσουμε Σ’ Αυτόν Εδώ Τον Κόσμο, άς μην αμελήσουμε να τα κατακτήσουμε με την πνευματική αυτή εργασία της νοεράς προσευχής.
Κι άν θέλεις να μάθεις τον τρόπο, δεν έχεις παρά Να Μιμηθείς εκείνον που παίζει κιθάρα:
Εκείνος γέρνει το κεφάλι του στο στήθος του και μετά αρχίζει να χτυπάει τις χορδές της με την πένα του..
Έτσι Αναγκάζει Την Κιθάρα Να Βγάζει Μελωδία, Η Οποία Κάνει Τον Κιθαρωδό Να Πηδάει Από Τη Γλυκύτητα Της..
Έτσι κάνε και συ, αδελφέ μου:
Για κιθαρα εχε την Καρδια σου,
Για χορδες τις Αισθησεις σου και
Για πενα τη Διανοια, που με το Λογιστικο κινει την Προσευχη προσεκτικα.
Και επειδή η προσευχή είναι ενθύμηση του Θεού, φέρνει ανείπωτη ηδονή στην ψυχή και μας κάνει να βλέπουμε νοερά το Θείο Φώς.
Αν όμως δεν κλείσουμε τις αισθήσεις του σώματος, δεν μπορούμε να δούμε ν’ αναβλύζει ορμητικά το νερό του Αγ. Πνεύματος, που, όταν κατοικήσει στην ψυχή, γεμίζει εσωτερικά τον άνθρωπο από θεϊκή δροσιά και πνεύμα και εξωτερικά ολόκληρο τον κάνει πύρινο.
Αλλά, κι όταν ο νους Φωτισθεί Και Καθαρισθεί,
Αν Δεν Καταγίνεται Συχνά Με Την Προσευχή,
Αφήνοντας Όλες Τις Φροντίδες Του Κόσμου,
Εύκολα Πάλι Σκοτίζεται.
ΜΟΝΟΝ ΟΠΟΙΟΣ ΤΑΙΡΙΑΞΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ, ΠΡΟΦΥΛΑΓΕΙ ΤΟ ΝΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΗΜΑΤΑ.
Μονον Αυτος Δεν Φοβαται Κροτους Ουτε Βροντες Ουτε Χτυπους Που Προκαλουν Οι Δαιμονες.
Και τούτο, γιατί η ψυχή του πληγώθηκε από το θείο έρωτα του Χριστού, που Τον ακολουθεί σαν αδελφό του.
Τέλος, αδελφέ μου, προσεύχεσαι καλά, όταν μετά την προσευχή ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ:
Παντοτινη Κατανυξη και
Συντριβη της καρδιας κι
ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ.
Κάθε αντίθετο μ’ αυτά είναι ολοφάνερα πλάνη.
Γιατί πρέπει να έχεις υπόψη σου ότι;
Όταν ο νους και η καρδιά Αρχίσουν Να Νιώθουν την παρηγοριά του Αγ. Πνεύματος,
τότε και ο σατανάς προσπαθεί Να Ελκύσει Την Ψυχή Με Κάποια Γλυκοφανή Αίσθηση.
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 26ον
Ο Άγ. Ιω. Χρυσόστομος έγραψε σε κάποιον ηγούμενο περί προσευχής:
«Ν’ αγωνίζεσαι μ’ όλες σου τις δυνάμεις να κρατάς το νου σου στενά δεμένο με τον Θεό.
Ν’ αποφεύγεις Τις Συνομιλίες Με Τους Αισχρούς Λογισμούςκαι όλες τις πονηρές έννοιες, που ο σατανάς μπάζει στην καρδιά μας ξυπνώντας τα πάθη μας και φτιάχνοντας με τη φαντασία διάφορα πρόσωπα.
Σ’ όποιον ο δαίμονας βρει Ανοιχτή Την Πόρτα Της Καρδιάς Του, μπαίνει μέσα και σχηματίζει τις ψυχολέθριες εικόνες του.
Και ενώ βρίσκεται σε τόπο ερημικό, νομίζει ότι ζει και κινείται σε πόλεις και αγορές συνομιλώντας μ’ ανθρώπους και αποφασίζοντας πράγματα, που είναι γεννήματα της πλάνης του σατανά». Και συνεχίζει ο ίδιος:
«Κάθε λογισμός που ξεμακραίνει το νου μας από τον Θεό προέρχεται απ’ το σατανά,
Που Παρακινει Ταχα Να Κανει Καλα Εργα, Ν’ Αγαπαει Τον Πλησιον, Για Να Μας Μακρυνει Απο Τον Θεο. Γι΄αυτό και ο Αγ. Ιάκωβος ο Αδελφόθεος λέει:
«Μακάριος είναι εκείνος που υπομένει τους πειρασμούς, γιατί, όταν βγει νικητής απ’ αυτή τη δοκιμασία, θα λάβει το στεφάνι της ζωής».
Μπορουμε Να Παλεψουμε Νικηφορα Με Την Πονηρια Των Δαιμονων, Οταν Ειμαστε Ταπεινοι, Εγκρατεις, Προσεχουμε (ΝΗΦΟΥΜΕ) Και Προσευχομαστε… Και ο Άγ. Μακάριος γράφει:
Το κυριώτερο και σπουδαιότερο μέλημα κάθε αγωνιστού Χριστιανού είναι να Μπει Στην Καρδιά Του Και Ν’ Αρχίσει Πόλεμο Με Το Σατανά Και Να Τον Βγάλει Από Μέσα Του.
Έτσι αντιπαλεύοντας με τους πονηρούς λογισμούς γίνεται αδιάλλακτος εχθρός του.
Αν όμως προσπαθεί εξωτερικά να φυλάγει μόνο το σώμα του από κάθε φθορά και πορνεία, Ενώ Από Μέσα Του Αμαρτάνει Με Τις Σκέψεις του ενώπιον του Θεού, σε τίποτε δεν ωφελείται κι άν ακόμη μένει παρθένος στο σώμα. «Καθενας Που Βλεπει Λαγνα Μια Γυναικα, Ηδη Την Εμοιχευσε Μεσα Στην Καρδια Του», Ειπε Ο Κυριος.
Υπάρχει πορνεία που γίνεται με το σώμα, όπως και πορνεία που γίνεται με την ψυχή, όταν ενώνεται με το σατανά.
Ξέρε ότι της Θείας Χάριτος οι ενέργειες είναι ευκολοδιάκριτες και φανερές κι ότι ο δαίμονας, όσο κι αν μεταμορφωθεί, δεν μπορεί να πετύχει, γιατί οι ενέργειες της Θείας Χάριτος
Εχουν Ως Αποτελεσμα Την Πραοτητα, Την Ταπεινωση, Την Αποστροφη Απο Τα Εγκοσμια Και Την Απονεκρωση Των Ηδονων Και Των Παθων, Πραγματα Που Μονο Η Θεια Χαρη Μας Χαριζει.
ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΑ ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΜΕΣΑ ΜΑΣ:
ΤΗΝ ΚΟΥΦΟΤΗΤΑ,
ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ,
ΤΗ ΔΕΙΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΚΑΚΙΑ.
Από τα αποτελέσματα μπορείς να καταλάβεις αν το φως που νιώθεις μέσα σου είναι του Θεού ή του σατανά.
Το κρασί στα μάτια μας μοιάζει με το ξύδι. Όμως στο στόμα μας η γεύση τους δείχνει τη διαφορά. Έτσι συμβαίνει και με τη ψυχή: Με τη δική της γεύση ξεχωρίζει πολύ καλά τα χαρίσματα του Αγ. Πνεύματος από τα δημιουργήματα του σατανά.
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 27ον
Ο Νους Μας Μολις Ξεκοπει..
ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ,
Στρεφεται Προς Την Ταιριαστη Σ’ Αυτον Νοερα Τροφη, Δηλαδη Την Αναγνωση Των Θειων Γραφων Και Την Αποκτηση Των Αρετων, Και Ασχολειται Με Τη Νοερα Προσευχη.
Τέχνασμα των φθονερών δαιμόνων είναι:
Να ΚΑΤΑΠΑΥΟΥΝ Προς Καιρόν ΤΟΝ ΝΟΗΤΟ ΠΟΛΕΜΟ.
Μας φθονούν οι παγκάκιστοι για τις ωφέλειες και τις γνώσεις που κερδίζουμε, όταν πλησιάζουμε προς τον Θεό κερδίζοντας τον εναντίον τους πόλεμο.
Γι’ Αυτο ΑΠΟΣΥΡΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣ ΚΑΙΡΟΝ Με Σκοπο Να Μας Καταστησουν ΑΜΕΡΙΜΝΟΥΣ Και Υστερα…
Να Επιπεσουν Ξαφνικα Εναντιον Μας, Για Να Μας Παρασυρουν Σε Καθε Λογης Αμαρτια.
Εμεις Ομως Ας Προσευχομαστε Παντοτινα Με Πολλη Ταπεινωση Συμφωνα Με Το Θελημα Του Κυριου Μας.
Δύο είναι τα φτερά, που μπορούν να υψώσουν τον άνθρωπο πάνω από τη γη: Η Καθαροτητα Και Η Απλοτητα Της Καρδιας.
Πρεπει Να Εισαι Απλος Στις Πραξεις Σου Και Καθαρος Στις Σκεψεις Σου Και Στα Αισθηματα Σου.
Με την καθαρή καρδιά θ’ αναζητάς τον Θεό και με την απλότητα θα τον βρίσκεις και θα τον χαίρεσαι.
Όταν Θα Εχεις Απαλλαγει Απο Τις Εσωτερικες Κακιες Και Η Ψυχη Σου Θα Ειναι Ελευθερη, Ολα Τα Καλα Εργα Θα Σου Ειναι Ευκολα.
Όταν Σκοπος Σου Ειναι Η Ευεργεσια Των Αδελφων Σου Και Η Εκτελεση Του Θειου Θεληματος, Τοτε Η Καρδια Σου Θα Πλημμυριζει Απο Εσωτερικη Χαρα, Που Μονον Η Ελευθερη Απο Παθη Ψυχη Την Χαριζει.
Όταν Η Καρδια Σου Ειναι Καθαρη, Απ’ Ολα Μπορεις Να Ωφελεισαι Και Να Διδασκεσαι.
Σ’ όλα τα δημιουργήματα θα βλέπεις τότε την άπειρη αγαθότητα του Θεού.
Η καθαρή καρδιά περνάει εύκολα τις πύλες του ουρανού!…
Ο άνθρωπος Κρίνει Τα Εξωτερικά Πράγματα Ανάλογα με τις εσωτερικές του διαθέσεις.
Άν Πραγματι Υπαρχει Στον Κοσμο Χαρα, Μονον Ο Αγαθος Ανθρωπος Την Καταλαβαινει.
Κλήρος δε της πονηρής και ακάθαρτης καρδιάς είναι
Η Λύπη Και Η Στενοχώρια.
Η Αγία Συγκλητική λέει: Όπως το πλοίο καταποντίζεται από δυό αιτίες
Ή απ’ έξω, από τα κύματα της θάλασσας
Ή από μέσα εξαιτίας βλάβης της αντλίας του –
Έτσι Και Η Ψυχή:
Βλάπτεται και καταβυθίζεται
Ή απ’ έξω αντιλαμβανόμενη τα πράγματα με τις αισθήσεις της
Ή από μέσα, από τους κακούς λογισμούς και τα πάθη, που βρίσκονται μέσα στην καρδιά. Για τούτο είναι ανάγκη να προφυλάγει ο άνθρωπος Τόσο Τις Αισθήσεις Του από τα ηδονικά και βλαβερά πράγματα Όσο Και Την Καρδιά Του απότους πονηρούς λογισμούς και τα πάθη.
ΜΕΛΕΤΗΜΑ 28ον