Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος,ο Διάβολος και ο μοναχός

Ο Αββάς Μακάριος όταν κατοικούσε στην Πανέρημο ήταν ο μόνος αναχωρητής σε αυτή, ενώ παρακάτω ήταν άλλη έρημος με περισσοτέρους αδελφούς.
Παρατηρούσε ο γερών την οδό, και βλέπει το Σατανά με μορφή ανθρώπου να περνά δίπλα του καθώς ανέβαινε. Φαινόταν να φορά κεντητό χιτώνα από λίνο διάτρητο και από κάθε τρύπα κρεμόντουσαν φιαλίδια. Και του λέγει ο μεγάλος γέροντας.
-Που πηγαίνεις; Και του είπε.
-Πηγαίνω να υπενθυμίσω τους αδελφούς.
Ο δε γέρων του λέει.

-Και τι σου χρειάζονται αυτά τα φιαλίδια;
Και είπε.

-Φέρνω γεύματα στους αδελφούς.
Και είπε ο γέρων.

-Και όλα αυτά;
Αποκρίθηκε ο Σατανάς.
-Ναι. Εάν δεν αρέσει σε κάποιον το ένα, φέρω το άλλο, Εάν δε ούτε τούτο, του δίνω το άλλο.
Οπωσδήποτε από αυτό κάποιο θα του αρέσει.
Και αφού είπε αυτά έφυγε. Ο δε γέρων εξακολουθούσε να παρατηρεί τους δρόμους, μέχρι που επέστρεψε εκείνος. Και καθώς τον είδε ο γέρων του λέει.

-Να σωθείς.
Αυτός αποκρίθηκε.

-Που μπορώ να σωθώ; Του λέει ο γέρων.

-Γιατί; Αυτός του απαντά.
-Γιατί όλοι μου έγιναν άγριοι και κανένας δεν με ανέχεται.
Του λέει ο γέρων.

-Δεν έχεις λοιπόν εκεί κανένα φίλο;
Αυτός του λέει. Ναι, έχω ένα φίλο και αυτός τουλάχιστον με υπακούει και όταν με βλέπει στρέφεται σαν ανέμη.
Του λέει ο γέρων.

-Και πώς λέγετε ο αδελφός;
Αυτός του απαντά.

-Θεόπεμπτος.
Όταν είπε αυτά έφυγε. Και αφού σηκώθηκε ο αββάς Μακάριος, πηγαίνει στην παρακάτω έρημο.
Και μόλις έμαθαν οι αδελφοί, πήραν βάια και εξήλθαν να τον υποδεχτούν. Και μάλιστα ο καθένας ευπρεπιζόταν, νομίζοντας ότι ο γέρων επρόκειτο να καταλύσει σε αυτόν.
Αυτός όμως ζητούσε να μάθη ποιος ήταν στο όρος που ονομάζονταν Θεόπεμπτος. Και, όταν τον βρήκε, μπήκε στο κελί του. Ο Θεόπεμπτος τον υποδέχτηκε χαρούμενος. Όταν δε άρχισε να εξοικειώνεται μαζί του, λέει ο γέρων.
-Πώς πηγαίνουν τα προβλήματα σου αδελφέ;
Αυτός του είπε.

-Με τις ευχές σας καλά.
Είπε ο γέρων.

-Μήπως σε πολεμούν οι λογισμοί;
Αυτός είπε.

-Για την ώρα καλά είμαι. Γιατί φοβόταν να πει. Του λέει ο γέρων.
-Ιδού πόσα χρόνια είμαι ασκητής και τιμούμε από όλους, κι εμένα το γέροντα ενοχλεί το πνεύμα της πορνείας.
Αποκρίθηκε ο Θεόπεμπτός λέγοντας.

-Πράγματι κι εμένα Αββά.
Ο δε αββάς προφασιζόταν ότι και άλλοι λογισμοί τον πολεμούν, μέχρι να τον κάνει να ομολογήσει. Μετά του λέει.
-Πώς νηστεύεις;

-Μέχρι την ένατη ώρα του λέει.
Του λέει ο γέρων.
-Νήστευε έως το βράδυ, κάνε άσκηση και αποστήθιζε το Ευαγγέλιο και τις άλλες γραφές, και αν σου έλθει λογισμός, μην προσέξεις ποτέ κάτω, αλλά πάντοτε επάνω και αμέσως ο Κύριος θα σε βοηθήσει.
Και αφού σταύρωσε ο γέρων τον αδελφό, πήγε στην δική του έρημο. Και παρατηρώντας πάλι βλέπει τον δαίμονα και του λέει.
-Που πάλι πηγαίνεις; Να υπενθυμίσω τους αδελφούς του λέει. Και έφυγε.
Όταν επέστρεφε του λέει ο άγιος.
-Πως πηγαίνουν οι αδελφοί; Αυτός του λέει.

-Κακώς. Ο δε γέρων του λέει.

-Γιατί; Και απάντησε.

-Είναι όλοι άγριοι, και το μεγαλύτερο κακό είναι ότι και αυτός που είχα φίλο υπάκουο, δεν γνωρίζω πώς, διαστράφηκε και δεν υπακούει, αλλά έγινε αγριότερος από όλους, και ορκίσθηκα να μην ξαναπατήσω  εκεί, παρά μόνο έπειτα από πολύ χρόνο.
Και αφού είπε έτσι, αναχώρησε, αφήνοντας τον γέροντα.
Και ο άγιος εισήλθε στο κελί του.


WWW.PIGIZOIS.GR

Ἅγιος Μακάριος ὁ Μέγας ὁ Αἰγύπτιος ἑορτάζει στὶς 19 Ἰανουαρίου

Ἔλεγαν γιὰ τὸν ἀββᾶ Μακάριο τὸν μεγάλο ὅτι εἶχε γίνει, ὅπως λέει ἡ Γραφή, θεὸς ἐπίγειος. Γιατὶ ὅπως ἀκριβῶς ὁ Θεὸς σκεπάζει τὸν κόσμο, ἔτσι καὶ ὁ ἀββᾶς Μακάριος σκέπαζε τὰ ἐλαττώματα ποὺ ἔβλεπε στοὺς ἄλλους, σὰν νὰ μὴ τὰ ἔβλεπε, καὶ ἐκεῖνα ποὺ ἄκουε σὰν νὰ μὴ τὰ ἄκουε.

Ἔλεγαν γιά τόν Ἀββᾶ Μακάριο τόν Αἰγύπτιο, ὅτι ἀνέβαινε κάποτε ἀπό τήν Σκήτη στό ὄρος τῆς Νητρίας. Καί σάν πλησίασε στόν τόπο, εἶπε στόν μαθητή του:
            -Προχώρα λιγάκι.
            Καί ἐνῶ ἐκεῖνος προχωροῦσε, συναντᾶ ἕναν ἱερέα τῶν εἰδώλων.  Καί τοῦ φώναξε δυνατά ὁ ἀδελφός:
            -Ἔ, δαίμονα, ποῦ τρέχεις;
            Γυρίζει τότε ἐκεῖνος, τόν χτυπᾶ καί τόν ἀφήνει μισοπεθαμένο. Καί σηκώνοντας τό ξύλο, ἔτρεχε.
            Σάν προχώρησε δέ λίγο, τόν συναντᾶ ὁ Ἀββᾶς Μακάριος, καθώς ἔτρεχε.  
            Καί τοῦ λέγει:
            -῾Ο Θεὸς νὰ σὲ εὐλογῆ, ταλαίπωρε ἄνθρωπε!…Εἴθε νά σωθεῖς, εἴθε νά σωθεῖς!
            Ἀπόρησε ἐκεῖνος καί ἦλθε σέ συναίσθηση καί εἶπε:
            -Τί καλό εἶδες σέ μένα ᾿Αββᾶ, καὶ μοῦ εὔχεσαι νὰ σωθῶ;
            Τοῦ λέει ὁ γέροντας:
            –Σὲ βλέπω νὰ μοχθῆς, χωρίς ὅμως νά γνωρίζεις ὅτι μάταια κοπιάζεις.
            Τοῦ λέει ἐκεῖνος: -Κι ἐγώ κατανύχθηκα καὶ γλύκανε ἡ ψυχή μου μέ τό χαιρετισμό σου, καί πληροφορήθηκα ὅτι εἶσαι μέ το μέρος τοῦ Θεοῦ. Ἐνῶ ἕνας ἄλλος κακός μοναχός μέ συνάντησε καί μ’ ἔβρισε. Κι ἐγώ τόν χτύπησα πολύ καί σχεδόν τόν ἄφησα πεθαμένο.
            Κατάλαβε τότε ὁ γέροντας ὅτι πρόκειται γιά τόν μαθητή του. Κι ὁ ἱερέας ἔπιασε τά πόδια του καί τοῦ ἔλεγε:
            -Δέν σ’ ἀφήνω, ἄν δέν μέ κάνεις μοναχό.
            Και  ἦλθαν ἐκεῖ ὅπου βρισκόταν ὁ μαθητής του, τόν φορτώθηκαν καί τόν πῆγαν στήν ἐκκλησία τοῦ ὄρους. Εἶδαν μαζί του τόν ἱερέα οἱ Πατέρες καί ἔμειναν ἄναυδοι. Τόν ἔκαναν μοναχό καί τότε πολλοί ἀπό  τους  Ἕλληνες (εἰδωλολάτρες) ἔγιναν  ἀπ’ αὐτή τήν αἰτία χριστιανοί.  Ἔλεγε στό ἑξῆς ὁ Ἀββᾶς Μακάριος ὅτι ὁ λόγος ὁ κακός καί τούς καλούς τούς κάνει κακούς. Ἐνῶ ὁ λόγος ὁ καλός καί τούς κακούς τούς κάνει καλούς.

Ρώτησαν κάποιοι τόν ἀββά Μακάριο: ‒ Πῶς πρέπει νά προσευχόμαστε; Καί ὁ Γέροντας τούς εἶπε: ‒ Δέν εἶναι ἀνάγκη νά φλυαροῦμε, ἀλλά ν᾽ ἁπλώνουμε τά χέρια μας καί νά λέμε: “Κύριε, ὅπως θέλεις καί ὅπως ξέρεις, ἐλέησέ με!”. Κι ἄν βρισκόμαστε μπροστά σέ πόλεμο (μέ τά πάθη μας), νά λέμε: “Κύριε, βοήθησέ με!”. Κι ἐκεῖνος ξέρει τί μᾶς συμφέρει, καί αὐτό κάνει.

Είπε ο αββάς Μακάριος:«Εάν επιπλήττοντας κάποιον, αισθανθείς μέσα σου να κινείται οργή, ικανοποιείς δικό σου πάθος και δεν σε υποχρεώνει κανείς να χάσεις τον εαυτό σου, για να σώσεις άλλους».

Μην κρίνετε για να μην κριθείτε (Ματθ. 7,1). Αλλά αν είναι αμαρτωλός ο Κύριος θα τον σώσει. Είναι μάλιστα γραμμένο στην Αγία Γραφή: Να προσεύχεστε ο ένας για τον άλλον για να θεραπευθείτε (Ιακ. 5,16)

ΟΙ περισσότεροι ἄνθρωποι θέλουν νὰ κερδίσουν τὴ βασιλεία χωρὶς κόπους καὶ ἱδρώτα, κι ἐνῶ μακαρίζουν τοὺς ἅγιους ἄνδρες καὶ θέλουν τὴν τιμὴ καὶ τὰ χαρίσματά τους, δὲν θέλουν νὰ ἔχουν μερίδιο στοὺς πόνους καὶ τὰ βάσανα ποὺ περνοῦν ἐκεῖνοι. Τὴ βασιλεία τὴ θέλουν ὅλοι, καὶ πόρνες καὶ τελῶνες καὶ κάθε ἄνθρωπος, καὶ γι᾽ αὐτὸ ὑπάρχουν οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ δοκιμασίες, γιὰ νὰ φανερώνεται ποιοί ἀγάπησαν ἀληθινὰ τὸν Κύριό τους καὶ δίκαια νὰ κερδίζουν τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Τὴν 19η Ἰανουαρίου ἑορτάζουν Ὅσιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος ὁ Ἀναχωρητὴς, Ὅσιος Μακάριος, ὁ Ἀλεξανδρεύς, Ἁγία Μάρτυς Εὐφρασία, ἡ ἀνακομιδὴ τοῦ τιμίου λειψάνου τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ὅσιος Μελέτιος ὁ Ὁμολογητής ὁ Γαλησιώτης, Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς Ἐπίσκοπος Ἐφέσου, Ὅσιος Ἀντώνιος ὁ Ἐρημίτης, τοῦ Μαρτκοπί τῆς Γεωργίας, Ὅσιος Κοσμᾶς ὁ Χρυσοστόματος, Ἅγιος Ἀρσένιος Ἀρχιεπίσκοπος Κερκύρας, Μακάριος Ἐπίσκοπος Ἱερισσοῦ, Παῦλος, Γερόντιος, Ἰανουάριος, Σατουρνῖνος, Σακκέσιος, Ἰούλιος, Κάτιος, Πῖος καὶ Γερμανὸς οἱ Μάρτυρες, Θεόδοτος Ἐπίσκοπος Κυρήνειας, Μακάριος ὁ Νηστευτὴς τοῦ Κιέβου, Μακάριος ὁ Διάκονος, Θεόδωρος ὁ διὰ Χριστὸν Σαλός τοῦ Νόβγκοροντ, Μακάριος ὁ Ρωμαῖος τοῦ Νόβγκοροντ Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός,ἐλέησον μᾶς. ᾿Αμήν.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’

Τῆς ἐρήμου πολίτης καὶ ἐν σώματι Ἄγγελος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε Πατὴρ ἡμῶν Μακάριε, νηστείᾳ, ἀγρυπνίᾳ, προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν· δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.