Βιβλία : "Η νοσταλγία των δράκων", του Δημοσθένη Κούρτοβικ

Παρασκευή, 20 Μαρτίου 2009

Βιβλία : "Η νοσταλγία των δράκων", του Δημοσθένη Κούρτοβικ

Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο ένας συγγραφέας να επιδιώκει, πέρα από την κεντρική ιστορία, που αφηγείται, να προβάλει και μια σειρά προβληματισμών για διάφορα ζητήματα, με σκοπό να κεντρίσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη αλλά και να ξεφύγει από την μονοκόμματη συγγραφή ενός θέματος. Αποτέλεσμα είναι, συνήθως, μια πολυεπίπεδη ιστορία, όπου δημιουργεί περισσότερα ερεθίσματα στον αναγνώστη αλλά και δίνει τη δυνατότητα στο συγγραφέα να αναπτύξει τους προβληματισμούς του για διάφορα θέματα παράλληλα με το κεντρικό θέμα.

Ο γνωστός βιβλιοκριτικός και συγγραφέας Δημοσθένης Κούρτοβικ στο βιβλίο του "Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΩΝ ΔΡΑΚΩΝ" (Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ) δείχνει να ακολουθεί τη γραμμή αυτή. Η ιστορία είναι ένα θρίλερ, όπου άγνωστοι κλέβουν την αρχαιότερη μούμια του κόσμου από το υποτυπώδες Μουσείο Προϊστορίας των Αθηνών. Υπεύθυνος θεωρείται ο προϊστάμενος του Μουσείου αυτού, ο Ίων Δρακάς, ανθρωπολόγος και παλαιός αντιστασιακός, ο οποίος ζει απομονωμένος από τον κόσμο. Η επιθυμία του να αναζητήσει τη χαμένη μούμια θα τον οδηγήσει σε ένα ταξίδι ανά την Ευρώπη με τη συνοδεία της υπαστυνόμου Ανδρομάχης Κουτρουμπά, η οποία, όλως τυχαίως, είναι η κόρη του βασανιστή του Δρακά επί χούντας. Το ταξίδι αυτό θα αποκαλύψει τα αίτια την κλοπής της μούμιας αλλά και θα συμβάλει στην αυτογνωσία του Δρακά, ενώ διάφορες μυστικές οργανώσεις βρίσκονται στο κατόπι των δύο ηρώων, αναζητώντας και αυτές τη μούμια ή προσπαθώντας να τους αποτρέψουν από την αναζήτησή τους.

Παράλληλα με την ιστορία αυτή, ο συγγραφέας αναπτύσσει τους προβληματισμούς του για ποικίλα θέματα, όπως τη θέση της Ελλάδος στη διεθνή σκηνή (αποκαλυπτική η αντιμετώπιση του Δρακά από τους επιστήμονες συναδέλφους του σε ένα διεθνές συνέδριο στο Βερολίνο), τις συνέπειες της κατάρρευσης των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού και, κυρίως, την έκφραση του Κακού και το δικαίωμα στην αναζήτηση της γνώσης και τα τυχόν όρια και οι στρεβλώσεις αυτού.

Η αλήθεια είναι, ότι ο κ. Κούρτοβικ χειρίζεται αριστοτεχνικά την ελληνική γλώσσα και γνωρίζει να εντείνει την αγωνία, καθώς προχωράει η πλοκή του έργου, παρουσιάζοντας, παράλληλα, τις έγνοιές του για τα παραπάνω ζητήματα. Οι αποκαλύψεις για την ιδιότητα της μούμιας αλλά και το ποιόν και τους σκοπούς των απαγωγέων της αλλά και εκείνων, που την αναζητούν, έρχονται κλιμακωτά και κουρντίζουν τον αναγνώστη να συνεχίσει την ανάγνωση.

Ωστόσο, το βιβλίο έχει κάποιες αδυναμίες. Κατ' αρχάς, δύσκολα γίνεται πιστευτός ο έρωτας της όμορφης, αν κρίνουμε από τις περιγραφές, Ανδρομάχης Κουτρουμπά για τον περίπου εβδομηντάρη Ίωνα Δρακά. Ο ίδιος ο έρωτας της Κουτρουμπά μοιάζει αρκετά στερεότυπος ( η όμορφη κοπέλα ερωτεύεται ένα μυαλωμένο ώριμο άνδρα, ο οποίος, όμως, είναι αλλού προσανατολισμένος), ενώ προς το τέλος η παρουσία των δύο πρωταγωνιστών στη σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο πόλεμο πρώην Γιουγκοσλαβία μοιάζει επιεικώς ξεκάρφωτη και δείχνει περισσότερο να εξυπηρετεί τους εν γένει προβληματισμούς του συγγραφέα παρά την υπόθεση του βιβλίου.

Χωρίς να επιθυμώ να μειώσω την αξία του εν λόγω πονήματος, υπήρχαν στιγμές κατά την ανάγνωση του έργου, όπου ένοιωθα, πως ο συγγραφέας έδειχνε να προτάσσει περισσότερο τις αναζητήσεις του και έβαζε τους ήρωές του να τις αναλύουν και λιγότερο την ίδια την υπόθεση. Δεν αντιλέγω, ότι σε ένα φιλοσοφικό θρίλερ, όπως αυτό, οι ποικίλες ανησυχίες του συγγραφέας βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθούν, πλην, όμως, θεωρώ, ότι αυτό θα πρέπει να γίνεται ισομερώς και όχι εις βάρος της υπόθεσης, όπως ένοιωσα, ότι γινόταν σε ορισμένες στιγμές.

Έστω και έτσι, πάντως, το βιβλίο παραμένει άκρως ενδιαφέρον και προσφέρεται για αρκετές απολαυστικές αναγνώσεις, δεδομένης και της γερής πένας του συγγραφέως.

Αναρτήθηκε από περιούσιος στις 11:56 π.μ.