Μη θεωρηθεί ότι είμαι εκτός πραγματικότητας
Ότι δεν έχω συναίσθηση της ζοφερής περιρρέουσας  ατμόσφαιρας  στον τόπο μας
που δεν αφήνει κανέναν  ανέγγιχτο.

Είναι η ανάγκη μου να  εστιαστώ μέσα μου
όπου  η ολιγάρκεια ,η αισιοδοξία ,τα όνειρα η ελπίδα
η αγάπη μου για την ζωή και τους ανθρώπους  βρίσκουν καταφύγιο. 

Εκεί καταφεύγω και γω να Τα συναντήσω  όταν τα χρειάζομαι

Να βρεθώ έστω και για λίγο μακριά απ' ό,τι με πονάει, ό,τι με πληγώνει....233886_58 ΑΓΑΠΗ.jpg

Κοντά σε ό,τι αξιώθηκα να νοιώσω ,να  χαρώ ,να ζήσω ,να γνωρίσω .....

``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Έχεις παρέα, καφέ, δρόμο...

O Τομ Γουέιτς πήρε πριν από λίγο καιρό μια συνέντευξη από τον εαυτό του και, μεταξύ άλλων, τον ρώτησε: «Τι σημαίνει παράδεισος για σένα;».

Έκανε μια παύση, έτσι ώστε να ξεχωρίσει η απάντηση από την ερώτηση, κάρφωσε το βλέμμα μακριά - γιατί, το έχει κανείς για σίγουρο ότι ο παράδεισος είναι ρετιρέ και πρέπει να κοιτάμε επάνω;- και είπε: «Παράδεισος είναι εγώ και η γυναίκα μου μαζί, στη Route 66, με μια κανάτα καφέ, μια φτηνή κιθάρα, ένα μαγνητόφωνο από ενεχυροδανειστήριο, σε ένα Μotel 6, και ένα αυτοκίνητο που τσουλάει παρκαρισμένο έξω από την πόρτα». Αυτά είπε ο Τομ και χαμογέλασε φαντάζομαι στον εαυτό του, που λίγο ώς πολύ περίμενε μιαν απάντηση τέτοια.

Ούτε χρυσές επαύλεις ούτε πλουμιστά σύννεφα, ούτε πρώτη θέση στο σόου της Μαντόνα, ούτε καν παγωτό σοκολάτα (τόνους από αυτό) και παγωμένα κοκτέιλ στην πισίνα- όλα αυτά, να ξέρετε, μπορεί κανείς να τα βρει στον δρόμο, σε διάφορα παραδεισένια στοπ, αν θέλει σώνει και καλά να τα βάλει στο μυαλό του.

Αν ο παράδεισος, πάντως, είχε σήμανση, θα έπρεπε να γράφει- συμβολικά- Route 66, ένα δρόμος που, τελικά, δεν έχει σημασία πού βρίσκεται, αν διασχίζει την Αμερική ή αν οδηγεί στο λιμάνι, απλά έχει τη μαγική δύναμη να βγάζει σε όποιον δρόμο θέλει ο καθένας, ακόμη κι αν στρίψεις λάθος, δηλαδή- εξ ου και έχουν γράψει τόσα τραγούδια γι΄ αυτόν. Δεν έχει μεγάλη κίνηση, δεν είναι σύντομος, δεν έχει τις ευκολίες των ευρύχωρων καινούργιων λεωφόρων, δεν περνάει κανένα express από εκεί- γι΄ αυτό δεν τον προτιμά κανείς αν κάπου τον περιμένουν επειγόντως. Τον αποφεύγεις, με άλλα λόγια, αν έχεις κάποιον σκοπό. Στον «παράδεισο» του Τομ Γουέιτς εύκολα μπορείς να κάνεις στροφή επί τόπου, να ακούσεις το ίδιο τραγούδι που έπαιζε πριν και να αλλάξεις το πρόγραμμα αν έτσι σ΄ αρέσει. Έχεις παρέα, έχεις καφέ, έχεις βενζίνη. Κι αν συναντήσεις και τον Τομ να τραγουδάει «Ρlease call me, baby», θα είναι στ΄ αλήθεια καλά εκεί έξω. Και μπορείς να τα ζήσεις, πριν απ΄ τον παράδεισο όλα αυτά.

 Μαρία  Μαρκουλή

ΤΑ ΝΕΑ

``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Καμιά φορά   ας  βλέπουμε  την ζωή μας
και από άλλες    οπτικές γωνίες
μη συμβατές με τα καθιερωμένα.
Οπτικές που  επιτρέπουν μια διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων από την συνήθη.

Που σημαίνει Διαφορετικές επιλογές  στην απλή καθημερινότητα
έως και  ανατροπές  απόψεων  κατεστημένων
ή  Αρχών  με προγούμενο  κοινώς αποδεκτό.

Ευκαιρία για μια,  δεν ξέρω πόσο ανάλαφρη, συζήτηση στον ΠΗΓΑΙΜΟ
που   εμπίπτει και συνηγορεί
στο γενικότερο πνεύμα αυτής της εγγραφής
`````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
"Η ζωή είναι αλλού
Είναι παντού
Όπου σκιρτά και προβάλλει μια αχτίδα των άστρων
Όπου ξεσπά και ελαύνει μια ρανίδα των πόθων
Στις οσμές λουλουδιών και στ' ανέμου τ' αγγίσματα
Στις ωδές των πουλιών π' ανταμώνουν με ποιήματα
Στις πηγές ουρανών και ερώτων"

Τάκης Τσαντήλας


 ``````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Δεν χρειάζεται ούτε στη Route 66 να πάμε ούτε τον Τομ να γνωρίσουμε.Φτάνει να σηκωθούμε το πρωί από το κρεβάτι μας ν' αναπνεύσουμε λίγο αέρα,να δούμε δυο δέντρα,ενα λουλούδι,ένα ρυάκι.μια λίμνη,ένα ποτάμι,λίγο θάλασσα και να ακούσουμε το κελάηδισμα ενός καναρινιού.
Απλά πράγματα χωρίς κόστος και μια καλημέρα σ'έναν άνθρωπο αν πούμε
τότε θα έχουμε σεργιανίσει ολόκληρο τον παράδεισό μας
Αρκεί στην πορεία μας να μη βλάφτουμε τους άλλους,να μην κάνουμε αυτό που δεν θα θέλαμε να μας κάνουν.

http://zeidoron.blogspot.com/