ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΣΚΟΤΩΜΕΝΟΥ

Πέμπτη, 3 Μαρτίου 2011

Το παράπονο του σκοτωμένου -Ν.Βρεττάκος

Το παράπονο του σκοτωμένου

Με σκότωσαν για ένα τριαντάφυλλο.

Για ένα χαμόγελο με σκότωσαν.

Είδανε μια αυγή
τη θλίψη ενός περιστεριού
να κάθεται πάνω στη στέγη μου.

Είδανε την αγάπη μέσα μου
δε μπόρεσα να την κρύψω.

Την άσπρη αυτή προκήρυξη
την είχε γράψει ο Θεός
όρθιος πάνω στην κούνια μου.

Μ' είχε ορκίσει το δάκρυ
και το ψωμί-
μου βρήκαν
μια ελπίδα μες στον κόρφο μου
κρυμμένη και γι αυτό
με σκότωσαν.

Γι αυτό,
δεν είχε η πούλια βασιλέψει,
ρόδιζε μόλις, όταν
με έστησαν όρθιον.

Ψήλωσα

Ψήλωσα

Ψήλωσα

Σαν μια κολώνα φάνταξα
με λιονταρίσια χαίτη
μπροστά στα είκοσι στόματα
των τουφεκιών.

Με σκότωσαν
για μια "καλημέρα".

Μες στη μνήμη μου αμυδρά
γυρίζει ακόμα ο ήλιος.

Άνοιγα το παράθυρο
και κοιτούσα τον κόσμο.
Γλυκά μου μίλαγε κι εγώ
γλυκά του αποκρινόμουν
με μια καρδιά γιομάτη αηδόνια
και όνειρα.

Μα πέστε μου ,
αφού με δίχως ν'αγαπώ
δε μπορούσα να ζήσω
τι έπρεπε να κάμω;

 Νικηφόρος Βρεττάκος