Η αναπηρία, η αποδοχή, η συνύπαρξη!

Νοε8

  Χθες στην επανάληψη τηλεοπτικών εκπομπών, έτυχε να δω και το παρακάτω απόσπασμα. Δε θα μπορούσα να μη γεμίσω με χαρά και συγκίνηση για ένα τόσο όμορφο παράδειγμα ανθρώπινης συνύπαρξης!

  Η κοπέλα στο βίντεο, η Ηλέκτρα περιγράφει με σύντομο αλλά περιεκτικό τρόπο, τις απορίες που σχηματίστηκαν στο μυαλό της σχετικά με το πώς θα μπορεί να «λειτουργεί» στην καθημερινότητα του ένας άνθρωπος με κινητικά προβλήματα.

    Παρόμοιες σκέψεις έχω ακούσει από άτομα διαφορετικών ηλικιών γύρω από το θέμα της αναπηρίας. Η μόνη διαφορά είναι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Ηλέκτρα ήταν «ανοιχτή» στο να γνωρίσει καλύτερα το πώς είναι αυτός ο άνθρωπος. Ξέρω πως δε συμβαίνει με όλους μας αυτό. Πολλοί γονείς και γνωστοί μου έχουν πει, ότι νιώθουν παράξενα και μόνο στη σκέψη ότι θα πρέπει να γνωρίσουν έναν άνθρωπο με ειδικές ανάγκες. Ο κυριότερος προβληματισμός τους είναι ότι δε γνωρίζουν πώς πρέπει να συμπεριφερθούν έτσι ώστε να μη δείξουν οποιαδήποτε παράξενη συμπεριφορά απέναντι στα ίδια τα άτομα.

   Δεν υπάρχει πιο πρακτική συμβουλή εκτός από το «Να είστε ο εαυτός σας!»

  Για αυτό λοιπόν, μη φοβάστε να προσεγγίσετε τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Δεν είναι τόσο «διαφορετικά» όσο νομίζετε. Ζουν και απολαμβάνουν την καθημερινότητα τους με έναν άλλο τρόπο ο οποίος δεν στερείτε από απολαύσεις και ποιότητα. Η ποιότητα εκπίπτει μόνο εκεί που ο κοινωνικός περίγυρος και το φυσικό περιβάλλον προσπαθεί να κάνει εκπτώσεις!

   Πολύ αντιπροσωπευτικό παράδειγμα ο Θανάσης, το παλικάρι που εμφανίστηκε στην εκπομπή και η Ηλέκτρα, μία γυναίκα χωρίς κάποιο πρόβλημα κίνησης η οποία επιβεβαιώνει: «…μέχρι που τον γνώρισα και ότι μπορούμε να ζήσουμε μία ζωή φυσιολογική, κανονική».

   Ο Θανάσης λέει: «…Άγνωστο πιστεύω είναι για το μεγαλύτερο ποσοστό της κοινωνίας. Άγνωστο δεν είναι; Μόνο και μόνο από το τον τρόπο που σε κοιτούν στο δρόμο. Είτε και τα παιδάκια, τα παιδάκια πώς θα μάθουν; Πρέπει να τους πει ο γονιός ότι τη διαφορετικότητα δεν την κοιτάμε επίμονα. Είναι ένας άνθρωπος κι αυτός. Εσύ πας με τα πόδια, αυτός πάει με ρόδες» .

  Αφήστε τα παιδιά σας να συναναστραφούν με όλα τα παιδιά, ελεύθεροι από οίκτο ή και από προκαταλήψεις. Η αποδοχή και η έλλειψη ρατσιστικών συμπεριφορών χτίζεται από μικρή ηλικία και  είναι παιδεία και στάση ζωής.

 Δέσποινα Αυγερινού-Pietrzyk

Eιδική Παιδαγωγός

Μεταπτυχιακό Ειδικής Αγωγής

despina.avgerinou@gmail.com