Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

ΠΕΡΙ ΣΙΩΠΗΣ

Ένα Ρόδο, η ανατολή της πίκρας.....άνθισε στην σιωπή.....Κόκκινο Ρόδο μην μου μαραθείς....
Πάντα να σκορπάς ευωδιά στις πονεμένες καρδιές.....στα θλιμμένα μάτια....
 








Όσα έγραψα ....γράφτηκαν μέσα στην αδίστακτη σιωπή....κάποτε θα ξυπνήσω, μέσα στην γιορτή.....κάποτε θα ζήσω..έζησα μέσα στη σιωπή....χάρηκα! χάρηκα που πέθανα για να δώσω ζωή......άνθρωπε! μυρίζεις τη Θάλασσα; Κοίτα με! μαζί θα φτάσουμε στην ακρογιαλιά της...
ακόμη κι αν την κρύβουν πτολίεθρα....μας προσμένει....μας περιμένει.....ακούς;;;
King Biscuit Man
(όπου βρεις το Ρόδο είναι Link και σε στέλνει στην αρχή)
Ακολουθούν 25 σιωπηλές σκέψεις που γράφτηκαν στο σκοτάδι

Η Πέτρα
Ανέμελη η θάλασσα μου
Κουρνιάζει στο ακρογιάλι της
Τρίβει την πέτρα της καρδιάς
Ανοίγει πληγές
Που έκρυβε επιμελώς ο βυθός
Πέτρα! Θα γίνεις άμμος
Θα χαθείς
Στους τέσσερις ανέμους
Ξύπνα! Η απουσία σκοτώνει
Ρόδο
Ο Γόρδιος Δεσμός
Γόρδιος δεσμός
Η σιωπή, η αλήθεια
Το Γόρδιο τι κι αν πέθανε
Η αλήθεια ξαναζωντάνεψε
Το ξίφος
Ω! Μακεδόνα!
Ξεσκίζει τους δεσμούς
Ποιο χέρι θα το κρατήσει;
Όταν έχει πεθάνει η θέληση
Ρόδο
Ο Παλιάτσος
Απολιθωμένος!
Με ξέθαψε η πικρή γη
’σπονδο το φως του ήλιου
Δείχνει το ταξίδι μου
Περίοικοι!
Συνοδοιπόροι!
Γείτονες!
Δείτε με
Είμαι το απολίθωμα της σιωπής
Είσθε ο χρόνος που πεθαίνει
Είμαι το δάκρυ που εξαγνίζει την καρδιά σας
Είσθε ο ματωμένος ουρανός που βογκά
Είμαι ο παλιάτσος του τσίρκου σας
Είσθε η τρύπα της ζωής μου
Σας γνέφω! Σας γελώ! Σας ξυπνώ!
Παλιάτσος εγώ
Θεατές εσείς
Ξυπνήστε με αν ονειρευθώ
Ρόδο
Ο Ερχομός
Έρχονται!
Χτυπούν τα πόδια!
Πάνω στην λαίλαπα
Που θέρισε τα νιάτα
Έρχεται!
Περίεργα τα βήματα
Πικρή η ματιά
Δυο μπουκιές ψωμί
Συγχωρέστε με!
Δεν είμαι άξιος να σας τις δώσω
Ναι! Η πείνα θερίζει τον άνθρωπο
Ναι! Η πείνα δεν κοιμάται ορθή
Ναί! Η πείνα είναι αλλιώτικη
Ναι! Η πείναι σκοτώνει την ψυχή μου
Είμαι νηστικός
Μου τελείωσε το ψωμί της θέλησης
Τραβώ τον δρόμο μου
Χωρίς τον επιούσιο άρτο
Που θα θρέψει την ψυχή μου
Καλά να είσαι θάλασσά μου
Ρόδο
Ο Εχθρός
’σπονδε εχθρέ
Τη μέρα που θα με σκοτώσεις
Θυμήσου!
Είμαι άνθρωπος σαν και σένα
Είμαι φίλος σου
Ποτέ σου μην πεθάνεις
Χτύπα με!
Το ξέρω ότι θα με νικήσεις
Μια ημέρα θα αγανακτήσεις
Η αγάπη σκοτώνει
Σιωπά
Όταν οι ματιές κοιτούν
Την χρυσή πύλη
Των τειχών
Της απέραντης καλοσύνης
Ρόδο
Ο Τυρβάζων Χρόνος
’φησε πίσω του ο τυρβάζων χρόνος
Τη ματιά που άδολα με κοιτούσε
Χτύπησε ο χρόνος!
Μάτωσε η λατρεία!
Τα όνειρα
Καταδίκασαν την ματιά
Να ποθεί το γέλιο
Ημέρα! Μην αργείς
Πικρή ημέρα
Σε αγαπώ!
Σε λατρεύω!
Μακάρι να ήσουν στείρα
Να μην γεννάς την αγάπη
Να μην γεννάς τον ήλιο
Έζησα!
Έχω ζήσει!
Μάτωσα!
Έχω ματώσει!
Στην φυλακή της σιωπής
Ξέχασε με ήλιε
Στην αγκαλιά της ερημιάς
Να τραγουδώ:
Είσαι αγνός
Είσαι όμορφος
Ω! άνθρωπε!
Ρόδο
Ο Δρόμος
Γέρνουν τα μισοφέγγαρα
Γκρεμίστηκαν τα τείχη
Οι εικόνες τραγουδούν στην Οικουμένη
Το δόξα εν υψίστοις
Θάνατος στους άπιστους
Μητέρα! Μάνα γη! Μάνα μου!
Ποιος είμαι; Που πάω;
Κοιτώ τη ζωή
Κοιτώ το θαύμα
Κοιτώ τη θάλασσα
Ζω; πεθαίνω;
Γράφω; τραγουδώ;
Πεθαίνω; ζω;
Ρόδο
Η Πίκρα
Έμεινα μόνος στη σιωπή
Κι αυτή ξύπνησε την μοναξιά
Σκύβει η καρδιά μου
Πάνω στην ψυχή μου
Ακουμπά τα όνειρα μου
Με έχτισες!
Που;
Στα θεμέλια που έσκισαν
Τον νου
Και τον κατεδίκασαν
Να ρεμβάζει
Την πίκρα
Ρόδο
Ο Ρεμβασμός
Ένα τραπέζι στο μεταίχμιο
Ξηρά ή θάλασσα;
Θάλασσα!
Οι βάρκες παλεύουν στα ασημένια νερά
Γκρίζα η μέρα
Τρέμουν οι σκιές
Χτυπιέται ο ήλιος στην κλειστή θάλασσα
Nil! Nil εκμυστηρεύεται η κουπαστή
Γράμματα! Αριθμοί!
Τι να πληγώνει άραγε τους αριθμούς;
Τίποτε! Τίποτε!
Τα γράμματα είναι που ματώνουν την καρδιά
Φεύγει κι έρχεται η θάλασσα
Ανήμερος είναι ο πόθος
Ιαβέρειος είναι η σκιά της σκέψης
Δεν χάθηκαν οι χαλκέντερες λέξεις
Γνόφος μέσα στην σιωπή
Ποιος θεός του Αϊβαλιού;
Τις φύτεψε στην θάλασσα!
Χάραξε πορεία σκέψη μου
Τι κι αν είναι κλειστό το πέλαγος
Ανοικτοί είναι οι δρόμοι της σκέψης
Κοίτα καρδιά! Εμπρός! Μπροστά!
Μορφές χορεύουν στα σύννεφα
Μαύρες, σκοτεινές!
Ήμεροι πόθοι, αλαργινοί
Ζήσε! Πόνεσε!
Μην πληγώσεις τον άνθρωπο
Ρόδο
Η Αγάπη της Ψυχής
Ένας κύκλος
’μορφος
Μία χαμένη ψυχή
Από πού αντλεί ζωή;
Φοβάμαι για σένα
Είναι μεσημέρι και λάλησε ο ήλιος
Είναι μέρα κι εσύ τρέμεις
Περπατάς;
Τραγουδάς;
Δρόμος, μονοπάτι, ατραπός.
Μη μου του κύκλους τάραττε!
Σκιά μου εσύ
Ψυχή μου εσύ
Εαυτέ μου εσύ
Μη με αφήνεις
Ξόδεψα τα λόγια μου
Πέθανα στα μαρμαρένια αλώνια
Σκούριασα στους δρόμους
Κάτι μου τραγουδά το αγέρι της θάλασσας
Υπάρχω
Θα το δω……
Ρόδο
Η ’πλυτη Καρδιά
Καρδιά! ’πλυτη καρδιά!
Χτυπάς! Τρέμεις στη σιωπή
Έκλεισες τα όνειρα
Σφικτά τα αγκάλιασες
Καρδιά! Αγνή καρδιά!
Που είναι τα μάτια σου;
Που είναι η ζωή σου;
Κάπου την έχασες
Ρόδο
Η Αγωνία
Λες άνθρωπε;
Να χτυπά η θλίψη με την κούραση;
Που χάθηκε η θάλασσα;
Πέθανε το θαύμα;
Χτυπούν σαν καμπάνες οι γλώσσες
Παράξενα;
Γλώσσες που σιωπηλά κραυγάζουν
Ξύπνησα;
Ακόμη αγωνιώ;
Στους δρόμους τους αχανείς
Ακόμη σωπαίνω;
Στους δρόμους της πίκρας
Μάτια μου!
Φως μου!
Στέρεψαν τα όνειρα
Στα σκαλοπάτια
Στα τετραγωνισμένα βήματα
Είμαι εδώ;
Είμαι εκεί;
Που είσαι;
Ρόδο
Το Εύρημα
Μαζεύτηκαν!
Ήρθαν οι ορδές
Που πήγες;
Που χάθηκες πάλι;
Τι βρήκες;
Τίποτε!
Δυο μέτρα άσφαλτο
Δυο μέτρα χώμα
Ένα λουλούδι
Ένα γιασεμί
Το χτες
Το αύριο
Το σήμερα
Όλα είναι φράγματα
Σπάστα!
Κυνήγα τη σιωπή!
Μίλα!
Ζεις;
Πεθαίνεις;
Ρόδο
Οι Χιλιομετρικές Αποστάσεις
Μάνα γη!
Χιλιομετρικές αποστάσεις
Μηδενίστηκαν εμπρός στον ήλιο
Λάμπεις!
Είσαι θεριό
Ανήμερο
Καημένε Θεοδόσιε
Ήξερες τις αποστάσεις;
Μάντευες τα όνειρα;
Όλα πεθαίνουν στο φως
Όλα σβήνουν στη σιωπή
Τι απέμεινε;
Η υπόγεια δεξαμενή!
Γεμάτη; άδεια;
Με δάκρυα
Με όνειρα
Με προσδοκίες
Όλα χτίστηκαν στην σιωπή των αιώνων
Γκρεμίστηκαν
Λιθοβολίθηκαν
Επέζησαν
Στους χρόνους
Γιατί η αγάπη πληγώνει
Τον άνθρωπο
Τα ένστικτα του
Τη δόλια ματιά του
Ρόδο
Η Αναζήτηση
Με τρόμαξες!
Είστε τρεις και είμαι ένας
Είσθε χιλιάδες και είμαι μόνος
Αντίκρυ με κρατάτε
Μόνο στην σιωπή
Μόνο στην ταραχή
Δεν θέλω να ξορκίσω τη γλώσσα
Είμαι μαρμαρωμένος
Δεμένος
Θόρυβος παντού
Ξυπνά τη λήθη
Επεξεργάζεται τα λόγια
Τι θέλει ο άνθρωπος;
Τι επιζητά;
Να χτυπήσει στο κέντρο του μυαλού
Να γκρεμίσει τα πτολίεθρα του νου
Να ορίσει το λόγο της σιωπής
Κοιτώ τα παράθυρα του ουρανού
Είναι δικά μου;
Είναι κοντά μου;
Μαγεμένα μάτια μου
Μουγκέ ουρανέ
Θολή καρδιά μου
Χτύπα! Χτύπα! Χτύπα!
Ξέρεις να πηδάς τη θάλασσα!
Να σκίζεις τα άπατά της βάθη
Ρόδο
Ο Θάνατος
Ναι! Δεν ματώνει η σκέψη
Δεν πέθανε η θάλασσα
Βουβάθηκε το κύμα της πίκρας
Αγναντεύει η ματιά
Μην σκύβεις
Μην προσκυνάς
Είδωλα εξανδραποδισμένα
Πέθανε!
Ζήσε!
ΠΕΡΗΦΑΝΑ
Χωρίς θορύβους στα αυτιά σου
Ρόδο
Ο Χτύπος της Καρδιάς
Ξημέρωσε!
Ήλιε μου
Σαρδόνια γελώ και πάλι
Μία χαμένη ψυχή
Τέσσερα χαμόγελα
’νθισαν στη σιωπή
Αυτή είναι η αλήθεια, η χαρά
’γνωστος
’σημος
Νεκρός
Και όμως ζεις!
Σπέρνεις, θερίζεις
Όνειρα, αγάπη
Οι άνθρωποι
Οι θνητοί
Τα όνειρα σε κοιτούν
Δεν πέθανες
Χτυπάς ακόμη καρδιά
Χτυπάς ακόμη ζωή
Αγάπα τη ζωή
Αγάπα τη θάλασσα
Μην μιλάς
Ζεις! Ακούς;
Ρόδο
Η Επιστροφή
Ξύπνα! Ζεις στην σιωπή
Και η πέτρα έσφιξε μέσα σου
Τον πόλεμο της θάλασσας
Λύγισε η καρδιά
Εμπρός στα λόγια
Περίοικοι! ’νθρωποι!
Ονειρεμένο πλήρωμα της στιγμής
Μαγεμένοι! Κουρδισμένοι επαίτες
Εμπρός! Εδώ! Εκεί! Πέρα!
Καλή σας ημέρα!
Είπαμε να ταξιδέψουμε
Βάλτε τη σκέψη σας μέσα
Αγκαλιάστε την τιμή
Τόση ώρα! Τόσος χρόνος!
Εμπρός στον αριθμό των προβάτων
Δεν θα λυγίζει η γλώσσα
Ουαί! Μαζί βρεθήκαμε
Μαζί θα πορευθούμε
Μαζί θα ξυπνήσουμε μία ημέρα
Στην κόλαση
Λύπη! Πίκρα!
Αύριο πάλι…..
Ρόδο
Ο Ευτυχισμένος Θνητός
Πηδάς! Ξεπερνάς την απόσταση!
Χαρούμενε θνητέ!
Ευτυχισμένε θνητέ!
Χρωματίστηκαν τα όνειρα σου
Έθρεψε η σκέψη τον κορεσμό
Κλειδώθηκε η πείνα
Λες κι η πείνα του κορμιού
Χτυπά το μυαλό
Χτυπά τη θάλασσα
Χάθηκα στους εφτά ουρανούς
Πέθανα στις εφτά σκέψεις
Αναστήθηκα στους εφτά δρόμους
Είμαι ζωντανός;
Είμαι στη σκέψη των άλλων;
Πέθανα!
Ρόδο
Το Νέι
Το νέι
Πετάχτηκε, πλέει στα κύματα
Στην θάλασσα την κλειστή
Κάπου θα βρει τον δρόμο του
Για τον ωκεανό
Για την καθάρια θάλασσα
Που αγκαλιάζει τα πνευστά όργανα
Αλήθεια! Ναι! Το νέι
Κάποια ημέρα
Κάποια ημέρα που θα ζει στη σιωπή
Θα ηχήσει
Θα ξυπνήσει την καρδιά
Θα αγκαλιάσει τη ψυχή
Θάλασσα! Πάρε το νέι
Δεν είναι δικό μου
Είναι όργανο αγάπης
Πόθους και πάθους
Καθείς στη σειρά του
Το νέι έφυγε, χάθηκε
Το πήρε μακριά η κλειστή θάλασσα
Περιμένω την ημέρα της σιωπής
Περιμένω
Περιμένω
Ρόδο
Το Λεωφορείο ο Πόθος
Στένεψε η νύχτα
Μπήκαν οι διαβάτες στις θέσεις τους
Ανήμερα της γιορτής
Χτύπησαν οι καμπάνες της θλίψης
Ξεθώριασαν τις εικόνες
Κύματα σιωπής
Πλανώνται στο λεωφορείο ο πόθος
Γέμισε με σιωπή
Ύπνε! Χαμένε προφήτη εσύ
Ψυχή! Μάτια μου άγρυπνα
Αγκαλιάστε με!
Σφίξτε με!
Να! Ο Γρανικός ποταμός!
Να! Ο Μέγας Αλέξανδρος!
Ισκεντέρ! Ισκεντέρ!
Πεπαλαιωμένο όνομα
’δοξο πνεύμα
Κουράστηκες από το ταξίδι
Μην κρύβεις τα μάτια σου
Η σιωπή τρέμει τη νυχτιά
Έρεβος το ταξίδι
Θάνατος η ματιά μου
Ρόδο
Η Απονιά
Σκοτάδι!
Ψάχνω να βρω τα γράμματα
Η θάλασσα χάθηκε στην άβυσσο
Σκούρο έγινε το πνεύμα της
Πνίγει την ανάσα
Μαζί ξεκινήσαμε για τη θάλασσα
Έμεινες στον δρόμο
Πεινάς για την αυριανή ημέρα
Έσβησε μήπως το όνειρο;
Μείναν οι σκέψεις μόνες
Να ουρλιάζουν σαν σειρήνες
Που κροταλίζουν με την γλώσσα τους
Τον ρυθμό της απονιάς
Ρόδο
Deniz
Deniz η Θάλασσα
Denizli ο Θαλασσινός
Τι είμαι; Ποιός είμαι;
Ένα πανί που φουσκώνει με τη θλίψη
Μιά καρδιά που χτυπά σαν το κύμα
Στην ακτή πόνου
Deniz! Deniz!
Χαράς ξύπνημα
Σκούριασα στην αλμύρα σου
Στο ακρογιάλι σου
Έσκυψαν και αποκεφαλίστηκαν οι εχθροί
Αναστήθηκαν οι Θαλασσινοί
Deniz! Deniz!
Κάποιος ονειρεύεται τη ζωή
Χτες ήταν σαν σήμερα
Στις δίνες της ψυχής σου
Ζω! ξυπνώ!
Κοιμάμαι! σε θυμάμαι
Είμαι μαζί σου
Είμαι δικός σου
Είμαι Θαλασσινός
Ρόδο
Ο Χαμάλης της Σιωπής
Πολέμησε με άγρια νύχτα
Χτύπα με!
Μέγαιρες οι σιωπή σου
Εμπρός μου το άγνωστο
Τι να σφυροκοπά το νου;
Η καταιγίδα της ανάμνησης!
Θύμιση είναι η μορφή
Τρέμουν τα μάτια μου
Όλα με επεξεργάζονται
Η σιωπή με κοιτά
Η βοή με σκουριάζει
Πέντε-έξι
Να ξυπνήσω;
Θα μείνω μόνος
Να αποκρυπτογραφώ
Τα σήματα
Τα σινιάλα της θλίψης;
Να ζήσει ή να πεθάνει;
Ο χαμάλης της σιωπής!
Ρόδο
Ο Ανεξάρτητος Πόνος
Σκισμένος στα δυο
Καρτερώ τη λύτρωση
Επίγειος, θλιμμένος
Κροταλίζουν οι θόρυβοι των γειτόνων
Πονά η σιωπή της θάλασσας
Τρέμουν τα μάτια
Να χορτάσει η ματιά
Η πείνα να πεθάνει
Ευτυχισμένα πλάσματα
Ονειρικός ο ο θόρυβος
Λες κι όλα χάθηκαν στην σιωπή
Τίποτε δεν βασιλεύει
Μόνον ο χτύπος των ποδιών
Που πηδούν την απόσταση
Τρία μέτρα είναι πολλά
Μετέωρα βήματα
Σαλπίζουν την θάλασσα
Ηχούν στα νερά
Κατακλυσμός
Μέρα! Ήλιε! Θάλασσα!
Εσύ ορίζεις τη θλίψη
Εσύ θολώνεις τα νερά
Αλυχτάς την ημέρα
Χτυπάς στην σιωπή
Αγαπάς την μοναξιά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου