Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

Η σιωπή

Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου 2012

Η σιωπή




Δεν υπάρχει κανένας Είμαι εγώ μονάχος και το βιολί της σιωπής
Η σιωπή είναι ένα κρυστάλλινο νερό που κελαρύζει
Στη σιωπή ακούγονται τ’ αργά βήματα κάποιου τρελού
Που πάει κι έρχεται χωρίς κανένα σε κάποιο δωμάτιο.
Έχασα τα δάχτυλά μου σ’ ένα απέραντο πιάνο…
Ένα πιάνο φάντασμα που βρίσκεται στην καρδιά μου
Η σιωπή Η σιωπή! Πιστεύω στη σιωπή
είναι κάποιος άγγελος που ακούει όσα λέει ο Θεός
στη σιωπή ακούγονται να πέφτουν φύλλα φθινοπώρου
ακούγονται κύμματα και φιλιά και ο μάγος του ρολογιού
στην άμαξά του με τις ώρες και τις μεταξένιες ρόδες
σε μια υγρή ακτή από γέλια και πόνο
Μια γλώσσα αγγέλου η νοτισμένη μου καρδιά
απ’ το νερό της σιωπής τραγουδά χωρίς σκοπό κι αιτία
Θέλει να τραγουδήσει το ίδιο που τραγουδούσε ο Θεός
Τα πόδια του Θεού πατάνε σήμερα την πράσινη καρδιά μου


Τ’ απόγευμα που βρέχει μια γυναίκα χωρίς φύλο
Μία γυναίκα από αέρα και γάζα πλανάται Πάω
Κοντά της δεν υπάρχει Βλέπω μόνο τα μάτια της
το στόμα της και τα μαλλιά της Όμως δεν υπάρχει όχι
Δεν υπάρχει κανείς Είμαι εγώ μονάχος Η ψυχή μου είναι ένα μεγάλο δοξάρι
Του βιολιού της σιωπής σ’ έναν ερωτικό ουρανό
Βγαίνω στο παράθυρο… Συνεχίζει να βρέχει Συνεχίζει…
Μία μικρή γυναίκα κλαίει απόψε
με τη θεία νοσταλγία ενός μακρινού πράγματος
Τη νύχτα φτιάχνει η βροχή μιαν ανθισμένη κιθάρα

Σήμερα δεν έχει φεγγάρι… Το φεγγάρι θα το φτιάξω μόλις πεθάνω






Κάρλος Εδμούντο Ντε Ορύ
«Σαράντα Ποίηματα»
Μετάφραση: Κώστας Βραχνός
Εκδόσεις: Ηριδανός



http://www.youtube.com/watch?v=7l-R-2NYc7w

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου