Αργύρης Χιόνης, Περί σιωπής λόγος

Αργύρης Χιόνης, Περί σιωπής λόγος

15.05.2009 από vilelmina

μνήμη Γιώργη Μανουσάκη

Η σιωπή είναι το κέλυφος του ήχου. Κλεισμένος μέσα της, ο ήχος τη ραμφίζει, όπως ραμφίζει το πουλί του αυγού το τσόφλι, θέλει κι αυτός να βγει και να πετάξει. Είναι μοιραίο λοιπόν να θρυμματίζεται, κάποια στιγμή, η σιωπή (τέτοια είναι η τάξη των πραγμάτων), για να μπορέσει ο ήχος ν’ ακουστεί. Ωστόσο, αν και θρυμματίζεται, ποτέ δεν αφανίζεται, αλλά, έτσι, κομματιασμένη, μέσα στον ήχο παρεισφρέει και, με παύσεις μαγικές, τον μετατρέπει, από θόρυβο, σε μουσική και ποίηση.*

Υπάρχει βέβαια, και ένα άλλο είδος σιωπής, που δεν κυοφορεί κανέναν ήχο για τούτο και ποτέ δεν θρυμματίζεται. Θαρρώ, δίχως να είμαι θετικός, ότι Θανή τη λένε.

* Το ποίημα, στην αρχική μορφή του, τέλειωνε εδώ. Τη στιγμή όμως που έβαζα την τελική τελεία, μου ήρθανε τα νέα της θανής του Γιώργη Μανουσάκη (9.2.08), εξαίρετου ποιητή, ανθρώπου και φίλου. Έτσι, αυθόρμητα, προστέθηκε η τελευταία παράγραφος, η ανατροπή.

Like

Be the first to like this.

Αναρτήθηκε στις Πατριδογνωσία