Τετάρτη, 2 Σεπτεμβρίου 2009
Με την πρώτη σταγόνα βροχής...
Με την πρώτη σταγόνα βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι...το δέρμα αλλάζει χρώμα ξανά και αναζητά ένα κομμάτι ύφασμα να το χαιδέυει για να παρηγοριέται που ο ήλιος θα πάψει να το αγκαλιάζει ζεστά. Το μόνο που μένει να θυμίζει καλοκαίρι είναι η άμμος που κυλά μέσα από τις σελίδες του βιβλίου των διακοπών τη στιγμή που παίρνει τη θέση του στη βιβλιοθήκη, οι φωτογραφίες γεμάτες φίλους, χαμόγελα, αγκαλιές, οι πετρούλες που συλλέχτηκαν σαν ανεκτίμητος θησαυρός, ναι κι εκείνη που μοιάζει με καρδιά...τα χέρια μας μπερδεμένα στα βότσαλα...
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές...που να βρεθεί χώρος να κυνηγήσουμε πεφταστέρια..δε βλέπω καλά τον ουρανό ολάκερο από εδώ, είναι πολλές οι κεραίες στην πόλη. Με την πρώτη σταγόνα βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι. Και οι ευχές που δεν πρόλαβα να κάνω; Τα λόγια που δεν πρόλαβα να πώ;
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό προορισμό τους εσένα...και τώρα μόνο σιωπή την ώρα που η πρώτη σταγόνα της βροχής ακουμπά το γιασεμί και η συνάντηση τους ερωτική, λυτρωτική κάνει τον τόπο να μοσκοβολά...Τέλος εποχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου