Η Σιωπή
Να τη φοβάστε τη σιωπή. Γιά κάποιους ανθρώπους η σιωπή κρύβει καταιγίδες.
Σκεφτόμουν ότι τελικα όσο κι αν θελουμε να ξεφύγουμε απ' τις παιδικές μας παραστάσεις, συχνά αποτυγχάνουμε. Αυτά πού είδαμε γύρω μας σαν παιδιά γίνονται πεπρωμένο κι όσο δυνατή να είναι η επιθυμία του "εγώ ποτέ...", κάποτε ακολουθούμε την ίδια πορεία.
Ισως νά 'ναι αλήθεια πως
αν υπάρχει ένα παράθυρο ανοιχτό, έστω μια χαραμάδα, δεν μπορείς να
εμποδίσεις ούτε τον αγέρα, ούτε τις αχτίδες του ήλιου αλλά ούτε και τη
βροχή να μπεί μέσα. Οταν υπάρχει η χαραμάδα υπάρχει πάντα και μια
ελπίδα. Να μη φυσήξει ο αέρας, να μη λάμψει ο ήλιος, να μην πέσει η
βροχή. Ποιός μπορεί να τα εμποδίσει όμως γιά πάντα? Ο αγέρας είναι
μεθυστικός, ο ήλιος ζεσταίνει καρδιές, η βροχή σαρώνει. Αναρωτιόμαστε
ποτέ γιατί φυσάει, γιατί λάμπει ο ήλιος, γιατί βρέχει? Δεν εχει σημασία,
γιατί τελικά εμείς πρέπει να ζήσουμε μαζί τους.
Την βλέπεις
την χαραμάδα αλλά δεν βρίσκεις τρόπο να την κλείσεις. Η ελπίδα μένει
ελπίδα και εσύ δεν μπορείς να κρυφτείς πουθενά από τα στοιχεία της
φύσης.
Ετσι ακριβως και στη ζωή.
Πως να εμποδίσεις τον ξαφνικό έρωτα που στριμώχνεται να περάσει από μιά χαραμάδα ζωής? Αν ποτέ δεν μπόρεσες να ελέγξεις τα συναισθήματά σου, πως θα το κάνεις τώρα!
Πως να εμποδίσεις τον ξαφνικό έρωτα που στριμώχνεται να περάσει από μιά χαραμάδα ζωής? Αν ποτέ δεν μπόρεσες να ελέγξεις τα συναισθήματά σου, πως θα το κάνεις τώρα!
Τι κανείς?
Το ζείς και μετανιώνεις για τις συνέπειες και τους ανθρωπους που
πληγώνεις? Του γυρίζεις την πλάτη και μετανιώνεις που προδωσες τον εαυτό
σου? Αλλά ακόμα και τότε, έχεις πλέον
συνειδητοποιήσει την απόσταση, την χαραμάδα που θα αφήνει τη ζωή πάντα
έκθετει σε ... κινδύνους.
Αποφάσεις! Η
πιό βασανιστική λέξη της ζωής. Γιατί σπάνια παίρνουμε τις σωστές. Ποιά
να'ναι άλλωστε η σωστή? Η απόφαση της καρδιάς ή η απόφαση της λογικής? Η
μιά στοιχίζει στους άλλους η άλλη στοιχίζει σε σένα. Κι εσύ ήρωας δεν υπήρξες ποτέ.
Αποφάσεις που κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει να τις πάρεις. Αποφάσεις που μπορεί να κοστίσουν και ζωές.
Μα πως
γίνεται για δεύτερη φορά το ίδιο λάθος? Δεύτερη φορά, λάθος απόφαση?
Ποιός θα σε δικαιολογήσει? Κανείς! Ο καθένας θα σε κρίνει με τις δικές
του εμπειρίες και αρχές που κατά βάθος, λίγο σε νοιάζει.
Κοντοστέκεσαι
με την ελπίδα να σταματήσει ο αγέρας, να κρυφτεί ο ήλιος, να κοπάσει η
βροχή. Κι αν αυτό δεν γίνει βουτάς μέσα τους κι ότι ήθελε να γίνει.
Αφήνεις τα πάντα πίσω και όπου σε βγάλει.
Σε κάποιους φίλους θα πεις την αλήθεια, άλλοι δεν θα σε ρωτήσουν γιατί φοβούνται ν'ακούσουν κι εσύ, κάποια στιγμή που θα ξεκαθαρίσουν όλα μέσα σου, θα μιλήσεις γι αυτό παρ'όλο το φόβο σου γιά τις αντιδράσεις. Κι όταν βάλεις τις δυό ζωές πάνω στη ζυγαριά, πού θα γέρνει τάχα? Από την μεριά της υποχρέωσης ή από την μεριά της καρδιάς?
Αυτά είδε, τούτες τις μέρες σιωπής η Ginger και ήταν αδύναμη να δώσει ένα χέρι βοήθειας.
Γύρισε το
βλέμμα στους φίλους που ξέρει ότι δεν μπορούν κι αυτοί να δώσουν καν
συμβουλή γιατί τις αποφάσεις τις παίρνουμε μόνοι μας κι εμείς μ'αυτές ζούμε.
Καλή φίλη
πριν από καιρό, είπε ότι ο αντρας της ζωής της, την κρατούσε πάντα
προσεκτικά σ'ενα χρυσό κλουβί γιά να εμποδίσει τα …. στοιχεία της φύσης.
Νομίζω τα κατάφερε καλή μου. Αλή απ'τις ατίθασες καρδιές. Αλή απ΄τους ανθρώπους που νιώθουν φτερό στον άνεμο.
Νομίζω τα κατάφερε καλή μου. Αλή απ'τις ατίθασες καρδιές. Αλή απ΄τους ανθρώπους που νιώθουν φτερό στον άνεμο.
Αλλη πάλι καλή
φίλη μου εκμυστηρεύτηκε ότι πέρασε κι απ'τη δική της ζωή αυτός ο αγέρας
αλλά κατάφερε να του γυρίσει την πλάτη από θάρρος ή από φόβο. Αν όμως
ούτε είσαι θαραλέος ούτε φοβάσαι.....?
Κι οι δυό θ'αναγνωρίσουν τον εαυτό τους στα λογια μου έστω κι αν σιωπούν.
Σας έδειξα απ την αρχή ένα ανοιχτό βιβλίο ζωής. Μοιράστηκα χαρές μαζί σας. Δεν ήταν αναμενόμενο ότι θα μοιραζόμουν τα πάντα?
Αφιερωμένο.........
Και τώρα τα καλά τα νέα. Σήμερα περιμένω την ξαδελφούλα μου απ'την Ελλάδα με τον άντρα της και τον γιόκα της. Θα λυσάξουμε στο γέλιο και τις εκμυστηρεύσεις. Θα κουτσομπολέψουμε τους πάντες, τα πάντα αλλά κυρίως τους εαυτούς μας. Πέντε μέρες που όπως πάντα θα περάσουν σαν αστραπή αλλά η γλύκα που θ'αφήσουν θα κρατήσει πιό πολύ.
Ξέρω ότι κάποιοι από σάς αγαπημένοι μου θα έχετε ανάμικτα αισθήματα πως και αν θα σχολιάσετε αυτή την ανάρτηση. Ξέρω πως μερικοί (που το ξανάκαναν σε κρίσιμες στιγμές) θ'απομακρυνθούν σιωπηλά, άλλοι θα συμφωνήσουν και κάποιοι θ'αποτολμήσουν συμβουλές. Ολα ευπρόσδεκτα και κατανοητά γιατί σας αγαπώ.
Θα επιστρέψω την επόμενη βδομάδα με στιγμιότυπα απ'το όμορφο πενταήμερο που ανυπομονώ να ζήσω.
Σας έδειξα απ την αρχή ένα ανοιχτό βιβλίο ζωής. Μοιράστηκα χαρές μαζί σας. Δεν ήταν αναμενόμενο ότι θα μοιραζόμουν τα πάντα?
Αφιερωμένο.........
Και τώρα τα καλά τα νέα. Σήμερα περιμένω την ξαδελφούλα μου απ'την Ελλάδα με τον άντρα της και τον γιόκα της. Θα λυσάξουμε στο γέλιο και τις εκμυστηρεύσεις. Θα κουτσομπολέψουμε τους πάντες, τα πάντα αλλά κυρίως τους εαυτούς μας. Πέντε μέρες που όπως πάντα θα περάσουν σαν αστραπή αλλά η γλύκα που θ'αφήσουν θα κρατήσει πιό πολύ.
Ξέρω ότι κάποιοι από σάς αγαπημένοι μου θα έχετε ανάμικτα αισθήματα πως και αν θα σχολιάσετε αυτή την ανάρτηση. Ξέρω πως μερικοί (που το ξανάκαναν σε κρίσιμες στιγμές) θ'απομακρυνθούν σιωπηλά, άλλοι θα συμφωνήσουν και κάποιοι θ'αποτολμήσουν συμβουλές. Ολα ευπρόσδεκτα και κατανοητά γιατί σας αγαπώ.
Θα επιστρέψω την επόμενη βδομάδα με στιγμιότυπα απ'το όμορφο πενταήμερο που ανυπομονώ να ζήσω.
Σας φιλώ.................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου