Όρεστης Λάσκος.
Ποιητής, ηθοποιός, σκηνοθέτης, Παναθηναϊκός
Διαβάστε για τον ηθοποιό, σκηνοθέτη και
ποιητή Ορέστη Λάσκο, για τη λατρεία που έτρεφε για τον Παναθηναϊκό και
για τον τρόπο που την εκδήλωσε όταν το 1948 το Τριφύλλι νίκησε τη
γαλλική Ρεμς...
Παναθηναϊκός - Ρεμς 2-0
«Ο Ορέστης Λάσκος όρμησε λαχανιασμένος στη σκηνή, άρπαξε το μικρόφωνο και ανήγγειλε την είδηση». (Αθλητική Ηχώ, 28 Ιουνίου 1948)
Ποιητής, σεναριογράφος, σκηνοθέτης. Άνθρωπος των γραμμάτων, του θεάτρου και του κινηματογράφου ο Ορέστης Λάσκος γεννήθηκε το 1907 και πέθανε σαν σήμερα, στις 17 Οκτωβρίου 1992.
Σπούδασε υποκριτική στη Σχολή θεάτρου του Δημήτρη Γαζιάδη, σε ταινία του οποίου κάνει το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο το 1928 («Έρως και Κύματα»). Ακολούθως, ξεκινάει να γράφει σενάρια για κινηματογραφικές ταινίες και το 1932 καταπιάνεται με την ποίηση.
Τα θεατράκια της προπολεμικής Αθήνας, από τα μέσα της δεκαετίας του ’30 μέχρι την Κατοχή, γέμιζαν ασφυκτικά. Πολίτες όλων των κοινωνικών τάξεων συγκεντρώνονταν για να ακούσουν τον Λάσκο να απαγγέλει τα ποιήματά του. Κύρια θεματολογία του ο έρωτας, ο θάνατος, τα ταξίδια, ο χρόνος. Στο θέατρο Αλάμπρα γνώρισε τον μεγάλο του έρωτα. Τον Παναθηναϊκό. Το «θέατρο του Παναθηναϊκού», όταν δεν ανέβαζε παραστάσεις, το χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι του Τριφυλλιού ως λέσχη. Εκεί μέσα διεξήχθησαν μερικές από τις σημαντικότερες Γενικές Συνελεύσεις του Ομίλου που καθόρισαν την μετέπειτα πορεία του.
Ο πόλεμος του ’40 μαράζωσε την Αθήνα. Ό,τι δεν νέκρωσαν οι Γερμανοί, το έκανε το μένος του εμφυλίου που ακολούθησε. Η αθλητική ωστόσο δραστηριότητα του Παναθηναϊκού δεν έπαυσε. Παρά την πείνα, την φτώχια, τους αρρώστους, τις σφαίρες οι άνθρωποι του Τριφυλλιού μπόρεσαν και ανασυντάχθηκαν και ήταν αυτοί που κράτησαν ζωντανό τον αθλητισμό της πρωτεύουσας.
Την ίδια περίοδο τα θέατρα ήταν ο πολιτισμικός χώρος που αφαιρούσε τους πολίτες για λίγες ώρες από τη σκληρότητα του πολέμου. Εκεί είχαν την ευκαιρία να γελάσουν και να προβληματιστούν. Ο Λάσκος είχε αφήσει στην άκρη τα ποιήματα και ανέβαζε στο θέατρο «Αλκαζάρ» παραστάσεις στις οποίες πρωταγωνιστούσε με πολεμική θεματολογία, φανερά επηρεασμένος από το θάνατο του αδελφού του Βασίλη, τελευταίου κυβερνήτη του υποβρυχίου «Κατσώνης».
Μπορεί ο πόλεμος να μείωσε τη διάθεση για έρωτα, όμως η αγάπη για τον Παναθηναϊκό είναι αδύνατο να σβήσει. Έτσι, όταν στις 27 Ιουνίου του 1948 η ομάδα με το Τριφύλλι στη φανέλα νίκησε τη γαλλική Ρεμς, κάθε στεναχώρια ξεχάστηκε προσωρινά και τα χαμόγελα επέστρεψαν. Διαβάστε πώς αντέδρασε ο Ορέστης Λάσκος μόλις πληροφορήθηκε το σπουδαίο κατόρθωμα του Παναθηναϊκού:
«Ένας πρωτότυπα ενθουσιώδης πανηγυρισμός της μεγάλης νίκης του ελληνικού ποδοσφαίρου έγινε στα θέατρα, στα βαριετέ και στα σινεμά, όπου διεκόπησαν αι παραστάσεις για να αναγγελθή το αποτέλεσμα. Αίφνης στο βαριετέ του "Αλκαζάρ" ο Ορέστης Λάσκος ώρμησε λαχανιασμένος στη σκηνή, άρπαξε το μικρόφωνο και ανήγγειλε την είδησι. Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Πανζουρλισμός».
(διαβάστε περισσότερα εδώ για τις εκδηλώσεις στον χώρο του θεάματος μετά τη νίκη)
Όσο τα χρόνια έφευγαν, ο Λάσκος απομακρυνόταν από το θέατρο και την ποίηση, μέχρι να δοθεί ολοκληρωτικά στον κινηματογράφο. Το 1953 ξεκίνησε η συνεργασία του με την Finos Films, με την ταινία «Γκόλφω» και ακολούθησαν μεγάλες επιτυχίες, όπως «Φτωχαδάκια και λεφτάδες», «Η φτώχια θέλει καλοπέραση», «Το έξυπνο πουλί».
Πρώτη του σύζυγος υπήρξε η Στέλλα Γρέκα, ενώ ξαναπαντρεύτηκε το 1960 την Μπεάτα Ασημακοπούλου, στο πλάι της οποίας έζησε μέχρι και το τέλος της ζωής του.
Πράσινος Ασθενής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου