Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Το χαμόγελο του γέρο-κλόουν


Το χαμόγελο του γέρο-κλόουν
 
‘Έτσι σαν το ‘θελε ο μύθος
στέκεται ο κλόουν μοναχός,
κι αφού γιουχάρεται απ’ το πλήθος
κι αφού τελειώνει ο αχός
Δάκρυ ξεβάφει του το χρώμα
και το χαμόγελο απ’ το στόμα.

Στάζει το κόκκινο κραγιόν του
πια δεν τον παίζουν τα παιδιά,
πήγαν τα όνειρα του βρόντου
κι ήρθανε πια τα γηρατειά…
Τέρμα τα πάρτι κι οι εκπλήξεις,
πλέον τα κόμματα είναι στίξεις.

Κι όπως απλώθηκε στη γης
φαρδύς-πλατύς, από τον πόνο
Φέγγαν’ τα μάτια του θαρρείς
κι αποζητούσανε το φόνο.
Κι έτσι απλωμένος, τηλαυγής
κλέβει απ’ το αίμα της πληγής ….
Βάφει το γέλιο του και μόνο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου