Σε ένα σκοτεινό δωμάτιο…

Σε ένα σκοτεινό δωμάτιο…

…



 Πλέον κάθεται, μόνος.
Είναι στην αγαπημένη της πολυθρόνα με ένα ποτήρι gin με cola και 3 παγάκια. Η δροσιά του φθηνόπωρου έχει ξεκινήσει και τα σύννεφα μισοκρύβουν τα αστέρια. Το λιγοστό φώς που έρχεται από το παράθυρο δίνει σε όλα τα αντικείμενα ένα ασημί χρώμα. Οι σκιές είναι μακριές και απλώνονται στον χώρο. Το θρόισμα των φύλλων συνοδεύει το μονότονο ήχο μιας βρύσης που δεν έκλεισε καλά.
Θα έλεγες ότι όλα είναι εν’τάξη. Η κλειδαριά άθικτη, τα πράγματα στην θέση τους και τα πιάτα καθαρά.
Μόνο αν πρόσεχες το ματωμένο τσεκούρι δίπλα στην πολυθρόνα θα υποψησιαζόσουν κάτι. Είναι ακόμα ζεστό και υγρό.
Χρόνια περίμενε την κατάλληλη στιγμή. Αυτή που θα της γυρνούσα την πλάτη και θα έμενε μόνη. Καρτερικά περιμένοντας, σαν την Πηνελόπη,  να γυρήσω πίσω, να την ξανακούσω. Να ζητήσω την συμβουλή της ώστε να εξασφαλίσω στην οικιακή μου γαλήνη. Αλλά εγώ, σαν τον Οδυσσέα περιπλανόμαι και ψάχνω να βρώ γκόμενες απο νησί σε νησί.
Σε αυτή τη πολυθρόνα επλέκε την επιχειρηματολογία της για κάθε θέμα. Βελονιά – βελονιά έφτιαχνε τα σεμεδάκια της. Την προίκα που φυλούσε για τον ερχομό μου. Ήταν περίφανη για την δουλειά που είχε κάνει.
Πλέον σε αυτή τη πολυτελή πολυθρόνα κάθεται ^αυτός^ και είναι έτοιμος να με συμβουλέψει και να με καθοδηγήσει. Να μου δείξει πως δεν είναι^ αυτός^ παράλογος (τρελό των είπαν οι λογικοί), αλλά έχει μια λογική που πρέπει να βγεί στο φώς.
Αυτό είναι το βήμα του.