Τα τρία ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη

Τα τρία ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη

 Κι’ αν ο αγέρας φυσά
Κι’ αν ο αγέρας φυσά δε μας δροσίζει
κι’ ο ίσκιος μένει στενός κάτω απ’ τα κυπαρίσσια
κι’ όλο τριγύρω ανήφοροι στα βουνά
μας βαραίνουν
οι φίλοι που δεν ξέρουν πια πώς να πεθάνουν.
Εδώ τελειώνουν τα έργα
Εδώ τελειώνουν τα έργα της θάλασσας τα έργα της αγάπης
Εκείνοι που κάποτε θα ζήσουν εδώ που τελειώνουμε
αν τύχει και μαυρίσει στη μνήμη τους το αίμα και ξεχειλίσει
ας μη μας ξεχάσουν, τις αδύναμες ψυχές μέσα στ’ ασφοδύλια,
ας γυρίσουν προς το έρεβος τα κεφάλια των θυμάτων:
Εμείς που τίποτε δεν είχαμε θα τους διδάξουμε γαλήνη.
Στο στήθος μου πληγή ανοίγει πάλι
Στο στήθος μου πληγή ανοίγει πάλι
όταν χαμηλώνουν τ’ άστρα και συγγενεύουν με το κορμί μου
όταν πέφτει σιγή κάτω από τα πέλματα των ανθρώπων.
Αυτές οι πέτρες που βουλιάζουν μέσα στα χρόνια ως που θα με παρασύρουν;
Τη θάλασσα τη θάλασσα ποιος θα μπορέσει να την εξαντλήσει;
Βλέπω τα χέρια κάθε αυγή να γνέφουν στο γύπα και στο γεράκι
δεμένη πάνω στο βράχο που έγινε με τον πόνο δικός μου,
Βλέπω τα δέντρα που ανασαίνουν τη μαύρη γαλήνη των πεθαμένων
κι’ έπειτα τα χαμόγελα, που δεν προχωρούν, των αγαλμάτων