Alberto Méndez – Τα τυφλά ηλιοτρόπια, εκδ. Πάπυρος, 2008, μτφ. Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, σ. 100, 101, 123 (Los Girasoles Ciegos, 2004).
Η σιωπή είναι ένας χώρος, μια κοιλότητα
όπου καταφεύγουμε για να προφυλαχτούμε αλλά στην ουσία δεν είμαστε ποτέ
ασφαλείς. Η σιωπή δεν τελειώνει, σπάει. Η βασική της ιδιότητα είναι ότι
θρυμματίζεται εύκολα· το αδιόρατο επιθήλιο που την περιβάλλει είναι
διαφανές: αφήνει να περάσουν όλα τα βλέμματα.
Ξαφνικά βρήκε κάποια ομοιότητα ανάμεσα
στη γραφή και τα χάδια, ανάμεσα στις λέξεις και τα συναισθήματα, ανάμεσα
στη μνήμη και τη συνενοχή.
Εξακολουθώ να είμαι ζωντανός. Η γλώσσα
των ονείρων μου μού είναι όλο και πιο κατανοητή. Μιλάω για αγαπόνεια,
όταν θέλω να δείξω τρυφερότητα, ενώ απαλοτέλεια είναι η περίεργη εκείνη
ιδιότητα όλων όσοι μου μιλούν με τρυφερότητα. Λοφότητα, απεστήθος,
ονειρόφανος, υψηλοπολώ είναι λέξεις που χρησιμοποιούν οι 
άνθρωποι
που εμφανίζονται στα όνειρά μου για να μου μιλήσουν για τοπία που
νοσταλγώ και για μέρη που βρίσκονται πέρα από τα κάγκελα. Ονομάζουν κεζβέλ
ό,τι παράγει μουσικούς ήχους και λυκονία το σφύριγμα του ανέμου. Λένε
φραγοναντία για να μιλήσουν για τον ήχο του νερού στα ρυάκια. Μου αρέσει
να μιλάω σε αυτή τη γλώσσα.
άνθρωποι
που εμφανίζονται στα όνειρά μου για να μου μιλήσουν για τοπία που
νοσταλγώ και για μέρη που βρίσκονται πέρα από τα κάγκελα. Ονομάζουν κεζβέλ
ό,τι παράγει μουσικούς ήχους και λυκονία το σφύριγμα του ανέμου. Λένε
φραγοναντία για να μιλήσουν για τον ήχο του νερού στα ρυάκια. Μου αρέσει
να μιλάω σε αυτή τη γλώσσα.
[Οι φωτογραφίες από την βασισμένη στο βιβλίο ταινία του José Luis Cuerda]
03
Μαρ
12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου