Μητροπολιτικό Ψυχόδραμα

 

Σε αυτή τη νέα εκδοτική προσπάθεια, που γεννήθηκε και μεγαλώνει κυρίως στο διαδίκτυο, καλωσορίζουμε το πρώτο θεατρικό έργο της σειράς Βακχικόν ― Πεζά. Πριν μιλήσω για το Dead End: Μητροπολιτικό Ψυχόδραμα σε Τρεις Πράξεις του Ν.Γ. Λυκομήτρου, θα ήθελα να αναφερθώ στις Εκδόσεις Vakxikon.gr, καθώς και στη συμβολή μας στην έκδοση αυτού του θεατρικού κειμένου.

Οι Εκδόσεις Vakxikon.gr εντάσσονται στη διαδικτυακή πλατφόρμα σε εξέλιξη που δημιουργείται με συνέπεια και πολλή δουλειά από την άνοιξη του 2008. Υπό τη σκέπη της Βακχικόν – Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας, πρώτα το περιοδικό, στη συνέχεια το ραδιόφωνο και τώρα οι εκδόσεις αυτές, δημιουργούνται για την καλλιτεχνική και δη λογοτεχνική ενημέρωση του κοινού μέσω του διαδικτύου. Γι’ αυτό, λοιπόν, πρώτιστο μέλημά μας δεν είναι το έντυπο βιβλίο, παρόλο που το στηρίζουμε και μάλιστα το εκδίδουμε, αλλά το ψηφιακό (e-book) το οποίο προωθούμε ευπρεπώς, συνεργαζόμενοι με φερέλπιδες όσο και με καταξιωμένους συγγραφείς, συνάπτοντας στρατηγικές συνεργασίες με δημοφιλείς ελληνικές ψηφιακές πλατφόρμες για το e-book και αντιδρώντας στο εκδοτικό και δημοσιοϋπαλληλικό κατεστημένο του βιβλίου, που μας θέλει εκτός παιχνιδιού προφανώς για να ελέγξει -φευ!- το πιο δημοκρατικό χάος της νέας εποχής: το διαδίκτυο φυσικά.

Με το Dead End: Μητροπολιτικό Ψυχόδραμα σε Τρεις Πράξεις ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή, ως αρχισυντάκτης του περιοδικού Vakxikon.gr, το χειμώνα του 2011. Δημοσιεύτηκε σε δυο μέρη, στα τεύχη 13 και 14 του περιοδικού. Αυτή η δημοσίευση προήλθε και μέσω της γνωριμίας μου με τον ποιητικό λόγο του Ν.Γ. Λυκομήτρου. Όταν λοιπόν ξεκινούσε το ψηφιακό εκδοτικό εγχείρημά μας, θεώρησα ότι δε θα μπορούσε να λείψει το έργο αυτό από τον κατάλογό μας.

Το θεατρικό κείμενο του Ν.Γ. Λυκομήτρου περιγράφει με τραχύ, λαϊκό, σχεδόν πρωτόγονο, συναίσθημα την παθολογία του trafficking, την ενδοοικογενειακή και σίγουρα ευρύτερη υποτίμηση και απαξίωση του καλλιτέχνη, τη ζωώδη συμπεριφορά του σύγχρονου γιάπη ως αποτέλεσμα της εργασίας του και φυσικά το τραγικό αδιέξοδο ενός παράνομου μα ξαφνικού έρωτα. Τέσσερα σοβαρά κοινωνικά θέματα που αξίζουν να βρεθούν και στο φυσικό τους χώρο: το θεατρικό σανίδι.

Νέστορας Πουλάκος
Αθήνα, Σεπτέμβριος 2012

Σωτήριον έτος 2003. Τρεις φίλοι, φοιτητές στο σύνολό τους, συναντιούνται σ’ ένα προάστιο της Αθήνας και προσπαθούν να αποφασίσουν πώς να περάσουν τη βραδιά τους. Ένας από αυτούς, τακτικός θαμώνας των strip clubs της πρωτεύουσας, προτείνει στους άλλους δύο να πάνε σ’ ένα τέτοιο μαγαζί στην παραλιακή. Ο ένας διστάζει καθώς δεν έχει ξαναβρεθεί ποτέ σε τέτοιο χώρο, ενώ ο άλλος είναι πιο ενθουσιώδης. Τελικά, ο πιο διστακτικός εκ των τριών κάμπτεται από τις πιέσεις των φίλων του και αποφασίζει να τους ακολουθήσει. Καθ’ οδόν προς το μαγαζί ακούει τις διηγήσεις του πιο έμπειρου της παρέας, τις οποίες συμπληρώνει με τις δικές του ο έτερος «βετεράνος» της ομάδας. Τα όσα θα διαδραματισθούν εκεί θα στιγματίσουν για πάντα τις ζωές των δύο από τους τρεις, καθώς ο ένας θα συνάψει μετά από λίγο καιρό ερωτική σχέση με μια κοπέλα που χόρευε σ’ ένα άλλο strip club της Αθήνας, ενώ ο άλλος θα αξιοποιήσει αυτή την εμπειρία με διαφορετικό τρόπο…

Απότοκο εκείνης της βραδιάς είναι, εν μέρει, και αυτό το θεατρικό έργο. Ουσιαστικά αποτελεί ένα αμάλγαμα αναμνήσεων από εκείνη τη νύχτα, διηγήσεων από τη σχέση του ενός από τους τρεις φίλους με μια στριπτιζέζ και ενός εύλογου ποσοστού μυθοπλασίας. Με πενιχρά εκφραστικά και δραματουργικά μέσα (ελέω και του νεαρού της ηλικίας), το Dead End: Μητροπολιτικό Ψυχόδραμα σε Τρεις Πράξεις προσπαθεί, έστω και επιδερμικά, να διερευνήσει τα ζητήματα της μετανάστευσης, της εκμετάλλευσης των γυναικών, των σχέσεων των δύο φύλων, της τέχνης και των εκδοτικών κυκλωμάτων. Αξίζει, ίσως, να διαβαστεί ως μια καταγραφή μιας παράλληλης πραγματικότητας που διαδραματίζεται στο περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας. Ένα ακόμη επεισόδιο από τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού…

Υπέρτατος στόχος γι’ αυτό το έργο είναι να «ανέβει» κάποια στιγμή στο σανίδι και να βρει το δρόμο του μέσα στο λαβύρινθο του θεατρικού γίγνεσθαι στην Ελλάδα του σήμερα. Τούτου λεχθέντος, απευθύνω ανοικτή πρό(σ)κληση σε κάθε ενδιαφερόμενο/η για τη μεταφορά αυτού του έργου στη σκηνή. Σχετικές προτάσεις μπορείτε να αποστέλλετε στην ηλεκτρονική διεύθυνση damocleanswordoftime@gmail.com. Στην ανωτέρω διεύθυνση μπορούν να αποστέλλουν τα σχόλια και τις παρατηρήσεις τους και οι αναγνώστες της παρούσας έκδοσης.

Ν.Γ. Λυκομήτρος
Αθήνα, Σεπτέμβριος 2012