TO ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΝΓΚΟ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

Eντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

Το τελευταίο ταγκό στο Παρίσι

ΚΡΙΤΙΚΗ: ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ

Last Tango in Paris. Γαλλία/Ιταλία, 1972. Σκηνοθεσία: Μπερνάρντο Μπερτολούτσι. Σενάριο: Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, Φράνκο Αρκάλι. Ηθοποιοί: Μάρλον Μπράντο, Μαρία Σνάιντερ, Ζαν-Πιερ Λεό, Μάσιμο Τζιρότι. 136'

****½

Μάρλον Μπράντο και Μαρία Σνάιντερ στο αγέραστο «Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι» Η έλλειψη του έρωτα αλλά και τα αποτελέσματα της θλίψης είναι στο επίκεντρο της θαυμάσιας αυτής, ερωτικής ταινίας (σε επανέκδοση) γύρω από έναν μεσήλικο Αμερικανό, που αναζητεί τη λύτρωση στο σαδομαζοχιστικό σεξ με μια νεαρή Γαλλίδα.
Είναι ευχάριστο να βλέπεις πόσο μεγάλος ηθοποιός παραμένει ο Μάρλον Μπράντο, όποιο ρόλο κι αν ερμηνεύσει. Στην επανέκδοση της θαυμάσιας αυτής, καθαρά ερωτικής, επίμαχης στην εποχή της, ταινίας του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, ο Μπράντο, σε μια από τις πιο συγκρατημένες και ολοκληρωμένες ερμηνείες του, ενσαρκώνει τον μεσήλικο, μοναχικό Αμερικανό, που η γυναίκα του έχει πρόσφατα αυτοκτονήσει. Σε αντίδοτο της θλίψης του, ο ήρωας αναζητεί, σ' ένα απρόσωπο διαμέρισμα του Παρισιού, το απλό, σαδομαζοχιστικό, ασυγκράτητο σεξ στην αγκαλιά μιας νεαρής, χίπι Γαλλιδούλας (Μαρία Σνάιντερ). Ενα σεξ σε όλες τις μορφές του, που στην εποχή του (ειδικά εξαιτίας της περιβόητης σκηνής σοδομισμού με βούτυρο) είχε προκαλέσει διάφορες λογοκρισίες.
Ο Μπερτολούτσι καταγράφει με δυνατά, έντονα χρώματα, την απελπισία, το άγχος και τον εξευτελισμό, στα οποία οδηγείται ο ήρωάς του. Πίσω βέβαια από αυτά υπάρχει το θέμα του έρωτα και της έλλειψής του. Οι σκηνές του σεξ -παρά τη σημερινή ελευθερία της λογοκρισίας- παραμένουν δυνατές, βίαιες και προκλητικές. Ο Μπερτολούτσι τονίζει τη σκοτεινή, εφιαλτική, καταστροφική συχνά, μαζί και μαγική, πλευρά του σεξ, πλευρά που τόσο ανέπτυσσε και στις δικές του ταινίες ο Μπουνιουέλ. Στα συν της ταινίας η ατμοσφαιρική, με τα μουντά χρώματα, φωτογραφία του Βιτόριο Στοράρο και η υποβλητική μουσική του Γκάτο Μπαρμπιέρι, χωρίς να ξεχνάμε τους πίνακες του Φράνσις Μπέικον στους τίτλους της αρχής. Μια ταινία που δείχνει να έχει κερδίσει με το πέρασμα του χρόνου.