Apurimac & Έλλη Πασπαλά (APURIMAC DO YOU REMEMBER MY LOVE??????)
ΥΓ. Ο Daniel Armando, Αργεντινός που μιλάει ΑΡΙΣΤΑ ελληνικά, είπε στον Θύμιο Καλαμούκη και τη «Ελληνοφρένεια» ότι, μια μέρα, στο σπίτι μιας φίλης του, είδε ένα βιβλίο με τίτλο «Οι 17000 ελληνικές λέξεις στα ισπανικά». Επίσης, είπε ότι, σε ένα ταξίδι του στην Κούβα για διακοπές, αγόρασε πολλά βιβλία για να έχει να διαβάζει. Διαβάζοντας ένα από αυτά που είχε κριτική για τους μεγαλύτερους λογοτέχνες της χώρας, του έκανε εντύπωση ότι οι λέξεις που χρησιμοποιούσε ο συγγραφέας στα πολύ δύσκολα ισπανικά που χρησιμοποιούσε για να εκφράσει τις δύσκολες σκέψεις της κριτικής του, ήταν ελληνικές. Συνδυασμός αυτών των δυο γεγονότων ήταν η έμπνευση για το «Mi ultimo tango en Atenas».
Να πω και μια προσωπική εμπειρία, παρόμοια της οποίας όλοι θα έχουν παρατηρήσει. Κάποτε, στην αρχή της δεκαετίας του ’70, έπαιζα στις μικρές/ερασιτεχνικές ομάδες του Παναθηναϊκού και, ταυτόχρονα, ήμουν φίλος με τον Γιώργο τον Βλάχο. Επειδή, δε, μιλούσα αγγλικά και λίγα ισπανοϊταλικά, έκανα παρέα με τους ξένους παίκτες που ερχόντουσαν στην επαγγελματική ομάδα, αλλά και με τον μακαρίτη τον «Μίστερ», όπως τον φωνάζαμε, Πούσκας, που μου επέτρεπε να μπαίνω και στο πούλμαν της ομάδας (του Γουέμπλευ, έτσι;), πράγμα που απαγορευόταν αυστηρά για τους πάντες, πλην 16άδας και του μακαρίτη γυμναστή, Γαβρίλου Γαζή. Με όλα αυτά θέλω να πω ότι είχα καθημερινή σχέση και νιτερέσα με τους ξένους παίκτες της ομάδας. Αυτό που μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση ήταν ότι, σε αντίθεση με τους Σλάβους και λοιπούς Ευρωπαίους, οι ισπανόφωνοι σε τρεις μήνες συνεννοούνταν, άνετα, και σε ένα χρόνο μιλούσαν καλά ελληνικά. Αιτία ήταν τα παραπάνω περί των 17000 λέξεων στα ισπανικά, αλλά και την δομή της σύνταξης, που είναι παραπλήσια της ελληνικής. Ακούστε, πχ, πώς μιλάει ο Ρότσα και πώς ο Μπάγεβιτς ελληνικά…
«Kyrie,
I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas.
With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy.
This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe.
In parallel, a Panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue.
I emphasize my euharistia to you, Kyrie to the eugenic and generous American Ethnos and to the organizes and protagonists of his Amphictyony and the gastronomic symposia».
Ο λόγος έκανε μεγάλη εντύπωση και ύστερα από δύο χρόνια ο έλληνας ακαδημαϊκός επανέλαβε το εγχείρημα, τον Οκτώβριο του 1959. Ο δεύτερος λόγος είναι εκτενέστερος και χρησιμοποιεί λιγάκι περισσότερες αγγλικές λέξεις:
Kyrie,
it is Zeus’ anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of our economic methods and policies that we should agonize between the Scylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.
It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic, but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, they energize it through their tactics and practices.
Our policies have to be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between political, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been anti-economic.
In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopsonies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists. Numismatic symmetry should not hyper-antagonize economic acme.
A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic. Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and numismatic policies panethnically.
These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic. The history of our didymοus organizations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies.
The genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore, I sympathize, although not without criticism on one or two themes, with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and numismatic policies, although I have some logomachy with them.
I apologize for having tyrannized you with my Hellenic phraseology.
In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie, and the stenographers.
«Mi Ultimo Tango en Atenas»- Apurimac & Έλλη Πασπαλά
Και τα ισπανικά είναι ελληνικά!
Mi ultimo tango en Atenas- «Το τελευταίο μου ταγκό στην Αθήνα»
Στίχοι/Μουσική: Daniel Armando
Armonia neurotica en el microcosmο de la metropoli
cultura narcisista en una monarquia dogmatica
simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosferamelodia simbolo, melodrama y tragedia.
cultura narcisista en una monarquia dogmatica
simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosferamelodia simbolo, melodrama y tragedia.
Orgasmo ideologico del barbarismο a la teoria
politico dislexico en parodia onirica
tirania fantasma, dilema megalomano
de un metabolismο retorico sin tesis ni antitesis.
politico dislexico en parodia onirica
tirania fantasma, dilema megalomano
de un metabolismο retorico sin tesis ni antitesis.
Patriota heroicο, tragicο, sistematico
hipocrecia paranoica sin dialogo esotericο
teatro ironicο, sindicato plasticο
y epicentro de la epidemia, una quimera, una utopia.
hipocrecia paranoica sin dialogo esotericο
teatro ironicο, sindicato plasticο
y epicentro de la epidemia, una quimera, una utopia.
Energia hyperbole, antidotο democraticο
Laberinto critico sin entusiasmo, sin rima
musica epidermica en un pentagrama masoquista
y la simetria toxica de un epilogo necrologico.
Laberinto critico sin entusiasmo, sin rima
musica epidermica en un pentagrama masoquista
y la simetria toxica de un epilogo necrologico.
Hay un oasis aromatico, paralelo, fisiologico
profeta enigmatico, fenomeno cronico y ortodoxo
sin racismos ni extremismos, sin tabues etnicos
en lirica extasis sus praxis
es el melodico y fantastico antropos.
Este mi ultimo tango en Atenas
tango lloron, que corre por mis venas.
profeta enigmatico, fenomeno cronico y ortodoxo
sin racismos ni extremismos, sin tabues etnicos
en lirica extasis sus praxis
es el melodico y fantastico antropos.
Este mi ultimo tango en Atenas
tango lloron, que corre por mis venas.
ΥΓ. Ο Daniel Armando, Αργεντινός που μιλάει ΑΡΙΣΤΑ ελληνικά, είπε στον Θύμιο Καλαμούκη και τη «Ελληνοφρένεια» ότι, μια μέρα, στο σπίτι μιας φίλης του, είδε ένα βιβλίο με τίτλο «Οι 17000 ελληνικές λέξεις στα ισπανικά». Επίσης, είπε ότι, σε ένα ταξίδι του στην Κούβα για διακοπές, αγόρασε πολλά βιβλία για να έχει να διαβάζει. Διαβάζοντας ένα από αυτά που είχε κριτική για τους μεγαλύτερους λογοτέχνες της χώρας, του έκανε εντύπωση ότι οι λέξεις που χρησιμοποιούσε ο συγγραφέας στα πολύ δύσκολα ισπανικά που χρησιμοποιούσε για να εκφράσει τις δύσκολες σκέψεις της κριτικής του, ήταν ελληνικές. Συνδυασμός αυτών των δυο γεγονότων ήταν η έμπνευση για το «Mi ultimo tango en Atenas».
Να πω και μια προσωπική εμπειρία, παρόμοια της οποίας όλοι θα έχουν παρατηρήσει. Κάποτε, στην αρχή της δεκαετίας του ’70, έπαιζα στις μικρές/ερασιτεχνικές ομάδες του Παναθηναϊκού και, ταυτόχρονα, ήμουν φίλος με τον Γιώργο τον Βλάχο. Επειδή, δε, μιλούσα αγγλικά και λίγα ισπανοϊταλικά, έκανα παρέα με τους ξένους παίκτες που ερχόντουσαν στην επαγγελματική ομάδα, αλλά και με τον μακαρίτη τον «Μίστερ», όπως τον φωνάζαμε, Πούσκας, που μου επέτρεπε να μπαίνω και στο πούλμαν της ομάδας (του Γουέμπλευ, έτσι;), πράγμα που απαγορευόταν αυστηρά για τους πάντες, πλην 16άδας και του μακαρίτη γυμναστή, Γαβρίλου Γαζή. Με όλα αυτά θέλω να πω ότι είχα καθημερινή σχέση και νιτερέσα με τους ξένους παίκτες της ομάδας. Αυτό που μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση ήταν ότι, σε αντίθεση με τους Σλάβους και λοιπούς Ευρωπαίους, οι ισπανόφωνοι σε τρεις μήνες συνεννοούνταν, άνετα, και σε ένα χρόνο μιλούσαν καλά ελληνικά. Αιτία ήταν τα παραπάνω περί των 17000 λέξεων στα ισπανικά, αλλά και την δομή της σύνταξης, που είναι παραπλήσια της ελληνικής. Ακούστε, πχ, πώς μιλάει ο Ρότσα και πώς ο Μπάγεβιτς ελληνικά…
&&&&
Ένα παρόμοιο παλιό και δημοφιλές επίτευγμα, αλλά στα αγγλικά:
I always wished to address this Assembly in Greek, but realized
that it would have been indeed «Greek», (: υπαινίσσεται
τον ιδιωματισμό της επικεφαλίδας), to all present in this room. I found
out, however, that I could make my address in Greek which would still be
English to everybody. With your permission, Mr. Chairman, l shall do it
now, using with the exception of articles and prepositions, only Greek
words.«Kyrie,
I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas.
With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy.
This phenomenon is characteristic of our epoch. But, to my thesis, we have the dynamism to program therapeutic practices as a prophylaxis from chaos and catastrophe.
In parallel, a Panethnic unhypocritical economic synergy and harmonization in a democratic climate is basic. I apologize for my eccentric monologue.
I emphasize my euharistia to you, Kyrie to the eugenic and generous American Ethnos and to the organizes and protagonists of his Amphictyony and the gastronomic symposia».
Ο λόγος έκανε μεγάλη εντύπωση και ύστερα από δύο χρόνια ο έλληνας ακαδημαϊκός επανέλαβε το εγχείρημα, τον Οκτώβριο του 1959. Ο δεύτερος λόγος είναι εκτενέστερος και χρησιμοποιεί λιγάκι περισσότερες αγγλικές λέξεις:
Kyrie,
it is Zeus’ anathema on our epoch for the dynamism of our economies and the heresy of our economic methods and policies that we should agonize between the Scylla of numismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.
It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic, but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize numismatic plethora, they energize it through their tactics and practices.
Our policies have to be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between political, strategic and philanthropic scopes. Political magic has always been anti-economic.
In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopsonies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticities, our policies have to be more orthological. But this should not be metamorphosed into plethorophobia, which is endemic among academic economists. Numismatic symmetry should not hyper-antagonize economic acme.
A greater harmonization between the practices of the economic and numismatic archons is basic. Parallel to this, we have to synchronize and harmonize more and more our economic and numismatic policies panethnically.
These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic. The history of our didymοus organizations in this sphere has been didactic and their gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies.
The genesis of the programmed organization will dynamize these policies. Therefore, I sympathize, although not without criticism on one or two themes, with the apostles and the hierarchy of our organs in their zeal to program orthodox economic and numismatic policies, although I have some logomachy with them.
I apologize for having tyrannized you with my Hellenic phraseology.
In my epilogue, I emphasize my eulogy to the philoxenous autochtons of this cosmopolitan metropolis and my encomium to you, Kyrie, and the stenographers.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου