news.... good news!!?
'Οχι νέα, καλά νέα! Κάπως έτσι μεταφράζεται.....
Λέω "κάπως", γιατί, στη γλώσσα μας, ούτε κατά διάνοια
δεν στέκει, δεν ευσταθεί, κάτι τέτοιο..... τελευταία!
Το αντίθετο θάλεγα....;
'Ετσι ακριβώς! Μια απο τα ίδια, κάθε μέρα!
- Τί νέα; Ρωτάς το γείτονα....
- Τίποτα.... τα ίδια! Μ΄ένα κατσουφιασμένο βλέμμα, μια
συσσωρευμένη αηδία στην έκφραση... σαν να πέρασε
οδοστρωτήρας πάνω του και επέζησε...!
Θέλεις να πείς.... Να, εδώ τόχεις, πως ας είναι κι έτσι!
Μην γίνουν χειρότερα, σκέφτεσαι. Μπααα ανεβοκατεβαίνει
το κεφάλι, σαν κάτι σκυλάκια(οι πιο παλιοί, σαν και μένα)
θα τα θυμάστε, κουκλάκια στο πίσω μέρος των αυτοκινήτων!
Ανεβοκατεβαίνει..... σε λακκούβες, σε εφοριακά σοκ, σε
Δημοσιοηλεκτρικά φιάσκα, σε χαράτσια ξαφνικά κι απότομα!
Και θέλεις να βγάλεις ένα χαμόγελο, ένα αστείο να εκστομίσεις,
ένα χορατό χαζό ας πούμε.... και πάλι, μένεις, εννέωρος!
'Αστο για άλλη ώρα....
Κι έχω μαζεμένα, σωρό, μπορεί αύριο, μεθαύριο....
Σαν το εκκρεμές, πάνε κι έρχονται, οι σκέψεις, τα κουράγια,
η διάθεση, ο συλλογισμός....
'Ετσι κρεμμάμενοι, στο πουθενά!
Να μην είσαι σίγουρος για τίποτα, για ποτέ!
Το μαρτύριο της σταγόνας, και στα χειρότερα.... Λίγο λίγο το
φαρμάκι μας το προσφέρουν!
Δώσε κεφαλικό φόρο στο κράτος, θα σου βάλουμε και κάτι για
μας στη ΔΕΗ, θα σου κόψουμε και τα δώρα(τί να τα κάνεις τώρα?..),
θα σου κόψουμε κι απο το μισθό, κι απ΄τις συντάξεις(γέρος και
ολιγαρκής, είσαι...), και κάτι έξτρα επιδόματα και μετά τον πωπό!
Καλά, τον τελευταίο, μας το φωνάζουν κάθε μέρα, κάθε ώρα....
Καθαρά ζωγραφισμένο και με μια μούντζα για σημαία!
Και όλοι μας, κρυφά και φανερά, ψαχνόμαστε....!
Είναι εκεί.... βρίσκεται στη θέση του;
Δεν είναι αστείο, είναι ολοζώντανη η μαύρη πραγματικότητα!
Πιο μαύρη κι απ΄τα κλειστά καταστήματα, που απεικονίζουν τη
ζοφερή πραγματικότητα! Κι απ΄τα κόκκινα κέρματα, που
αυξάνονται στο πορτοφόλι μας...
'Εχουν αποδυναμωθεί τα μπράτσα μας και δεν αντέχουν τα πανό
και τα λάβαρα.... έχουν εξασθενήσει το πείσμα, η οργή, ο θυμός
και μένουμε αποσβολωμένοι στις θέσεις μας!
Περιμένουμε.....
Περιμένουμε..... τους άλλους, κάποιους να ξεκινήσουν....
Ο φόβος έγινε σκιά "αόρατη" και μας σκεπάζει!
Δεν φοβάσαι....;
Χαχα... και γιατί ακουμπάς το χέρι σου πίσω, να δείς αν είναι
στη θέση του...!
Δυστυχώς, και στον εαυτό μου να τα λέω, πάλι αλήθεια είναι!
Αύριο ξεφουρνίζω καλύτερα..........................
Καλημέρα!
Δευτέρα, 26 Σεπτεμβρίου 2011
Σαν ξένη............
'Απειρες στιγμές, ίσως και μόνιμα.....
έμοιαζε πως δεν πατούσε πάνω στη γη!
'Ηταν το δικό της μυστικό,
γλυκό, ξεκούραστο - σαν αεράκι δρόσιζε -
στη σκέψη της έδινε φτερά!
Γλίστραγε μ΄ένα χαμόγελο
στις συνθήκες, τις οριοθετημένες καταστάσεις
πάνω στη σφαίρα.......
'Εβγαζε γλώσσα (υποθετική) στους άγραφους
νόμους και τα έθιμα που δεν καταλάβαινε τις ρίζες τους!
Στριφογύριζε στα "πανηγύρια", σαν ξωτικό απ΄άλλη γη!
Κανονική γυναίκα ήταν,
μ΄ένα διαχρονικό άρωμα,
μια περιπαιχτική διάθεση πάντα
της άφηνε τυπωμένα χρώματα παιδικότητας...!
Δεν ήξερε τί πίστευε.....
πιθανόν δεν πίστευε, καθόλου, ή μπορεί να
πίστευε πάρα πολύ!
Κι η πίστη αυτή,
καθαρογραμμένη στον καμβά της ζωής,
της έδινε ξεχωριστή αύρα....
Πινελιά απ΄άλλους ουρανούς,
απο αξίες παρελθούσες,
χρωματιστοί κρίκοι,
άφηνε να κυλήσουν
σε αλυσοδεμένα πόδια
και να φαίνεται η ελπίδα
κομμάτι του κόσμου....!
Τον κήπο της γέμιζε τριαντάφυλλα, καθημερινά ...
'Ομως, κι εκεί, φύτρωναν αγριόχορτα και το
χειρότερο αγκάθια "επικίνδυνα"!
Ενστικτωδώς επέμενε να τα εξαφανίζει,
έσπαγε ένα ένα τα ξερά,
απαλλοτρίωνε τα βλαβερά
με μια απίστευτη χαρά, κονκάρδα στο βλέμμα!
Χωρίς βιασύνη, περίμενε....
Γνώριζε, σίγουρα, πως ο χρόνος θάρθει
απο μόνος του!
Κι άφηνε δρομάκια καθαρά,
την ξώπορτα μισάνοιχτη
και το κλειδί στην τσέπη!
Μα, ο αδυσώπητος, συνήθιζε ν΄αργεί....
κάπου, σ΄άλλες αυλές, σουλατσάριζε,
ξεχνιόταν.....
Ωραία!
Προλαβαίνει να φυτέψει μαργαρίτες φεγγαρένιες, ξανά!
Να βάλει στην κορνίζα
με ασπρόμαυρα φουστάνια,
τα περασμένα.....
Σαν να μην είναι απο δω,
σαν ξένη ανάμεσα σε γνωστούς!
Αναλλοίωτη τέμπερα,
στα μάγουλα απαλά,
το λαιμό ρυάκι
φωτεινές ακτίνες στα ακροδάχτυλα....
Ο καθρέφτης, σήμερα,
περίεργα αντανακλά.......!
Μυσταγωγία
Ξέφυγε χρυσό φτερό,
σκόνη γίνεται των αστεριών.
Αν μ΄ακολουθείς
ροδόνερο ρίχνω στις σκέψεις,
κρυφά να γίνουν όνειρα της μέρας!!
Εγώ σαν ξένη....
ΚΑΛΗΜΕΡΑ....
ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ!
...
* 'Ηρθε αυθόρμητα, το τραγούδι, και μπήκε...
Κυριακή, 25 Σεπτεμβρίου 2011
Φθινοπωρινή σαγήνη!
Χάνεσαι..........
'Ωριμα μεστά
μεσ΄τα χωράφια που σκάλισες
και όργωσες, μήνες της άνοιξης.
Μέρες λιαστές χαμογέλασες,
παιχνίδι στον ήλιο και ζήλεψε!
Το φουστάνι σου γέμισε..
χρυσάφι απ΄το ψωμί που ζύμωσες,
διαμάντια σταγόνες με το ποτιστήρι της αυλής,
τριαντάφυλλα και γιασεμιά φυλαγμένα
στο σεντούκι με τη μυρωδάτη πούδρα σου... δες!
Χάνεσαι....
με τα πιο απαλά πατήματα,
στα φύλλα που σκορπάει ο αγέρας.
Στο διάδρομο της αλλαγής, χάνεσαι....
Με τα βραχιόλια χρυσάνθεμα,
κατιφέδες στο λαιμό,
πνιγμένη, προχωράς, στη δεύτερη αυγή...!
Σ΄ένα μπουκάλι κλείνω
μεθυστικό άρωμα,
απ΄το νέκταρ των αμπελιών σου...
Στην υγειά σου.... πάντα!
Στην υγειά μας, πίνω....
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
'Ομορφη Κυριακή....
Παρασκευή, 23 Σεπτεμβρίου 2011
Το νησί στη λίμνη
Θεέ μου, Αφροδίτη, Ερμή,
προστάτη των κλεφτών,
Δώστε μου, σας παρακαλώ πολύ,
εν ώρα ανάγκης, ένα μικρό καπνοπωλείο,
Με τα γυαλιστερά κουτάκια
Με τα γυαλιστερά κουτάκια
στιβαγμένα τακτικά στα ράφια
Και τον ανάριο, μυρωδάτο καπνό
Και τον ανάριο, μυρωδάτο καπνό
και το σέρτικο
Και τον ξανθό Βιρτζίνια
Και τον ξανθό Βιρτζίνια
σκόρπιο κάτω από τις γυαλιστερές,
γυάλινες βιτρίνες,
Και μια όχι και τόσο λιγδιασμένη ζυγαριά
Και τα τσουλάκια να μπουκέρνουν
Και μια όχι και τόσο λιγδιασμένη ζυγαριά
Και τα τσουλάκια να μπουκέρνουν
για καναδυό κουβέντες του ποδαριού,
Να πούνε την παρόλα τους και να σιάξουν λίγο τα μαλλιά τους.
Θεέ μου, Αφροδίτη, Ερμή, προστάτη των κλεφτών,
Δανείστε μου ένα μικρό καπνοπωλείο
Να πούνε την παρόλα τους και να σιάξουν λίγο τα μαλλιά τους.
Θεέ μου, Αφροδίτη, Ερμή, προστάτη των κλεφτών,
Δανείστε μου ένα μικρό καπνοπωλείο
ή στρώστε με σε κάποιο, τέλος πάντων, επάγγελμα
Μακριά από το κερατένιο τούτο
Μακριά από το κερατένιο τούτο
επάγγελμα του λογοτέχνη
που πρέπει να' χεις πάντα τα μυαλά σου τετρακόσια.
'Εζρα Πάουντ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!
Τετάρτη, 21 Σεπτεμβρίου 2011
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ...................
'Εβρεξε χτες, αναμενόμενη και αναζωογονητική βροχή!
Κατέβαιναν τα ρολά, μην μπεί το νερό, αν και....
για λίγο δεν προλάβαμε, κάποια βιβλία δροσίστηκαν!
Ομπρελίτσες ξεμύτισαν κι αυτές....
Χαλάκια στην είσοδο, σταγόνες έγιναν λιμνούλα στο
μπαλκόνι!
Κάποιοι, μαζεύουν ρανίδες απ΄το τζάμι και τις κάνουν
στίχους και τραγούδι!
Μετά απο καιρό έβαλα τις ειδήσεις....
Θα φουντάρουμε, θα φτωχύνουμε, θα γδυθούμε ή
θα μας γδύσουν!
Πόσο ωραίος μοιάζει ο καιρός, μετά απ΄αυτά....!
'Ακουσα για αυτοκτονίες, αυξάνουσες τελευταία... και
στην Κρήτη, πριν απο λίγο, μου μετέφεραν.. ήταν τόσο
νέος! Κρίμα...πόσο κρίμα!
Πότε πρόλαβε να του φορτώσουν, τόσα στην πλάτη του;
Γιατί, αναλογίζομαι!
Αν, λέμε ΑΝ, έστω κι ένας που του περνάει έστω και
ξώφαλτσα αυτή η ιδέα, και διαβάζει τις γραμμούλες μου...
ας σκεφτεί ακόμα καθαρότερα....!
Τη ζωή μας δεν την ακυρώνουμε χάριν των "άλλων" ποτέ!
Γιατί.... χρεωνόμαστε στο βάθρο των κουτών και των δειλών,
αυτόματα!
Μια αναθεώρηση, ακόμα, δεν βλάπτει!
Το ταξίδι είναι μαγικό... απο στεριά κι απο θάλασσα...
και μας περιμένει, κάθε στιγμή.....
Τα ναύλα, έτσι κι αλλιώς, δανεικά απο τα μέλλοντα, είναι!
Χαμόγελο για ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
Δευτέρα, 19 Σεπτεμβρίου 2011
Τη δουλειά μας, εμείς!
Εν αναμονή, λοιπόν, της πολυθρύλητης χρεωκοπίας!
Δεν ξέρω αν, περιμένουμε καμπάνες ηχηρές, να κουνηθούμε...
Να ξεσηκωθούμε ή έστω να κινηθούμε, λιγάκι, ως άνθρωποι,
με νεύρα, ψυχή και ζωή!
Μάλλον, κάτι, περιμένουμε.... Δεν εξηγείται αλλιώς!
Η εκνευριστική αφωνία, η τελματώδης ήσυχη μονοτονία της
καθημερινότητας...
'Ερχονται χαράτσια, απ΄το πουθενά ή καλύτερα απο τους
γνωστούς προστάτες μας και τα παλληκάρια τους!
Πού να τα βάλεις.... πού να τα βάλεις...! Ξέρω, μην πείς, αυτό
που σκέφτηκες...
Στρίμωξέ τα, μαζί με τους υπόλοιπους λογαριασμούς, ίσως
να γίνουν ντοκουμέντα! Βλακείες σκέφτομαι... Φλύαρες
σκέψεις και ικασίες, ροκανίζουν τον πολύτιμο χρόνο μου!
Αντί να δημιουργήσω κάτι.... να φυτέψω τριανταφυλλιές, να
σκαλίσω τα χρυσάνθεμα, εποχή που είναι!
Ακολουθώ την τακτική των καρεκλοκένταυρων, των φτηνών
και ανούσιων βολεψάκηδων, των κολλημένων πολιτικάντηδων!
Απεταξάτο των σατανάδων!
Σήμερα.... τώρα!
'Οχι, απ΄την άλλη Δευτέρα!
Κι όσο τα τρωκτικά θα ροκανίζουν.... σιδερένα ψήγματα θα
γεμίζω τους μεζέδες τους! Και να δείς πως θα γίνουν οι
οδοντοστοιχίες τους..... Χοχο φαφούτικα ζιζάνια!!
Παραχαράκτες, είναι!
Και θυμώνεις.....
Ναί, βέβαια, θυμώνεις...
Και πώς αλλιώς να κάνεις;
Όταν βάφεις προσεκτικά τα όνειρα, τα σχέδια ζωής,
βουτώντας το πινέλο στα χρώματα που άξια ελπίζεις,
πιστεύεις, γνωρίζεις, πως αντέχουν γερά στο χρόνο...
Περιμένεις, στο κάδρο να δείς το πρόσωπό σου, με
μια στάλα χαράς, ένα αδιόρατο χαμόγελο τουλάχιστον!
Και τρυπώνουν, ακόμα και κεί....
στα ημερήσια όνειρα και νυχτώνουν τις στιγμές μας!
Ξημέρωσε, ο ήλιος φάνηκε να χαμογελά....!
Μην τσιμπάς!
Τη δουλειά μας, εμείς!
Κάποιοι άλλοι, ας ξημεροβραδιάζονται στα σκοτεινά
χωράφια τους..... λάσπη θα θερίσουν!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ.....
Καλή βδομάδα!
Παρασκευή, 16 Σεπτεμβρίου 2011
Η τροφή π΄ανασταίνει..... φωτίζεται απο εκεί!
Στο πατρικό μου σπίτι, όπου μεγάλωσα,
οι τοίχοι του ήταν πέτρινοι γεροί, φτιαγμένοι
απ΄τα χεράκια του παππού... λίγο μετά το
κάψιμο απο τους Ιταλούς!
Κι έτσι τα παράθυρα, έχουν περβάζι φαρδύ
σαν τραπεζάκι, εσωτερικά. Σ΄ένα απ΄αυτά,
ακουμπώντας συνήθιζα να γράφω, να διαβάζω,
να ονειρεύομαι και να περιφέρομαι οπτικά
στο τοπίο, μοναδικό, μιας γωνιάς των Αγράφων..
Κι άνοιγαν οι ορίζοντες διάπλατα.... το μυαλό
ταξίδευε με ελευθέρας! Εκεί, απέναντι απ΄το
μουρμουρητό του ποταμού, στις σκιές απ΄τις
λεύκες, τις καρυδιές, τις ιτιές, τα πλατάνια...
τα πατήματα των περαστικών επισκεπτών και
οδοιπόρων του δρόμου της δικής του ιστορίας...!
'Επαιρνε φως η ψυχή και φτερά να πετά,
απ΄τις "υποσχέσεις" των αποδημητικών, τέτοια
εποχή.... απ΄τον ερχομό τους, ταχυδρόμοι και
αγγελιοφόροι μαζί, της άνοιξης στη γη!
Και το φως, παρέμεινε.... βαθειά χαραγμένο να
φωτίζει, απ΄το μονοπάτι που περπάταγε ο
τσαλαπετεινός και χάραζε πορεία ένας λύκος
μια Χειμωνιάτικη χιονισμένη αυγή!
Για να "ξεκλειδώνει" τα γκρίζα και δύσκολα
καλντερίμια, π΄ανεβαίνει καμμιά φορά η ζωή...
Τα σκοτεινά σοκκάκια ενός άλλου κόσμου,
που υποκύπτει, αναγκαστικά και αναντίρρητα,
στο χαμόγελο που κατεβαίνει πηγαίο, ορμητικό,
αυθάδικο.... απο εκεί ψηλά...!
Αν ένας πίνακας πολύτιμος, αξίζει χρυσάφια,
μα δεν αγοράζεται και το σπουδαιότερο ούτε
σκέψη να πουληθεί, τον κουβαλάω επάνω μου!
Χρόνια πολλά περασμένα.....
Χρόνια αμήχανα και άχρωμα.....
Χρόνια χαρούμενα.....
Χρόνια κουραστικά και πονεμένα....
Χρόνια δημιουργίας και ταξιδιών....
Και όλα φορτωμένα στο σακκίδιο της πλάτης μου...!
Κι αν ακόμα τα ομορφότερα, που λέμε,
περάσαν.... το σίγουρο είναι, πως
γευτήκαμε την τροφή που ανασταίνει
ελπίδες ...!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ σε όλους.....
Δευτέρα, 12 Σεπτεμβρίου 2011
Μα ούτε ένα μικρό βοτσαλάκι!
Δε μ΄αρέσει να χάνω αμαχητί.....
Δε βολεύομαι να μένω απαθής θεατής........
Δεν αντέχω, με τίποτα, την αδικία....
Ούτε να με ξεγελούν και να με περιγελούν!
Κι όμως, σήμερα, στο ξεκίνημα μιας άλλης
σχολικής χρονιάς, νοιώθω φορτωμένη με όλα
τα παραπάνω!
Τελειώνει η μικρή μου τη σχολική διαδρομή της
ως μαθήτρια Λυκείου.
Ανάμεικτα συναισθήματα, ομολογώ....
Παλεύω να γράψω δυό αράδες, μα ο θυμός
ανασταλτικός παράγοντας!
Βάζω τον εαυτό μου στο σκαμνί και του τα
ψέλνω κανονικά!
Δεν έκανα αρκετά, απ΄όσα μπορούσα εννοείται...
Συμβιβάστηκα κι ας ανακατεύτηκα στις συλλογικές
προσπάθειες των γονιών, δώδεκα χρόνια συναπτά!
Ανέχτηκα τις άχαρες άχρωμες "απρόσωπες" αίθουσες,
που μοιάζουν με στρατώνες....κι όμως, εκεί μέσα,
ετρέφετο η αισθητική των παιδιών μας!
Τις καγκελόφρακτες σχολικές αυλές
κι όμως εκεί θεμελιωνόταν η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της νέας
γενιάς!
Την ομοειδή καλλιέργεια προσωπικότητας,
κατά κόρον, απο εκπαιδευτικούς με άριστα πτυχία,
προφανώς αρκετοί, με ελάχιστη ψυχολογική
εκπαίδευση όμως!
Τις αναγκαστικές παρελάσεις....
Τις υποκινούμενες καταλήψεις....
Τις αγχωτικές πολυήμερες εκδρομές....!
Κι έγινε στάσιμη λίμνη,
μοιάζει με έλος....
και δεν είχα το σθένος να ρίξω ένα μικρό
βοτσαλάκι!
'Ισα ίσα να κουνηθούν τα νερά,
να φανεί πως ζούμε βρε αδερφέ!
Προλαβαίνω.... ;
Προλαβαίνω!
Χμμμ θα τα τυπώσω σε φωτοτυπίες!
Οποίο εύρημα....
Φτού μας άχρηστοι!
Καλή δύναμη μαθητές και δάσκαλοι!
Ελπίζω να ξαναοργώσετε το ξεραμένο
χωράφι της εκπαίδευσης.....
γιατί η Παιδεία χρειάζεται ψωμί!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
Κυριακή, 11 Σεπτεμβρίου 2011
Μέσα Σεπτέμβρη....!
Καταμεσής του πρώτου Φθινοπωρινού μήνα!
Κοίτα πώς περνάει ο καιρός!
Αλλά.... άσε δεν κοιτάζω, γιατί άμα καλοκοιτάξω
δε θα μ΄αρέσει!
Μου΄φυγε και η χτεσινή συλλογιστική....
Και αφήνομαι στην αλήθεια του καθρέφτη, που
είναι στραμμένος στη φύση ολόγυρα!
Δες ομορφιές στο φουστάνι του...!
Και σιγοψιθυριστά(μη μας ακούσουν) μια ιδέα μου...
που εντυπώθηκε τελευταία απο την περίεργη
διαίσθηση - η οποία σημειωτέον, ποτέ δεν λανθάνει -
πως κάτι καλό θα έχουμε, στους επόμενους μήνες!
Σε δυό, τρείς, δέκα.... δεν έχει σημασία, κάτι μου λέει
πως άμα δουλέψουμε με πείσμα, τ΄αμπέλι θα βγάλει
ζουμερούς καρπούς και οίνον εκλεκτόν θα γευτούμε!
Τώρα πού βρήκα την ασιοδοξία μου, τη σιγουριά και
την θρασύτατη πρόβλεψη, θα σκεφτείτε...!
Ακριβώς δε μπορώ να εξηγήσω.....
Μπορεί και να ακούω έντονα τους παλμούς της γης...
ή να αφουγκράζομαι, σαν μαγισσούλα, τα μελλούμενα..!
Χοχο... δε φοβάμαι την όποια ειρωνική διάθεση...
ξύπνησα αλλιώς..................
ΚΑΛΗΜΕΡΑ....
ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ!
* 'Ολα θα τελειώσουν μετά απο μας....!
Σάββατο, 10 Σεπτεμβρίου 2011
Να σου δώσω μια να σπάσεις,
αχ βρε κόσμε γυάλινε!
'Εκοψα λίγο τα μαλλιά μου,
πάνω απ΄τους ώμους μου,
έτσι όπως ήμουν παιδί!
'Ομορφα είναι και μ΄αρέσουν....
μα ο καθρέφτης(μου λέει) δεν είμαι....!
Δε βαριέσαι, τον προσπερνώ...
Καλά ήταν όλα,
και τα λίγα και τα περισσότερα
και τα στραβά και οι βαθμολογίες στη ζωή!
Μα.... Ξέρω Δεν πρέπει να λέγεται το "μα",
αλλά η ίδια η ζωή το φέρνει στην ξώπορτα!
Μπορεί και στο παγκάκι που ξαποσταίνεις...
'Η στην άκρη το ποτάμι, πάνω στις άσπρες πέτρες
που χαράζονταν όνειρα και σχέδια χωρίς κορνίζα!
Κάπου εκεί, στο περίγραμμα, δεν υπολογίστηκε
ο χρόνος........
Που μου χαρίστηκε και τον αγάπησα, ομολογώ!
Μα, θα το πω, ξέρω καλά πως....
σ΄ένα χρόνο απο τώρα, αλλιώς θα σκέφτομαι και.....
μελαγχολώ προκαταβολικά!
Ε, μάνα είμαι κι εγώ....
Ξεσπάω στο ημερολόγιο της σελίδας μου,
αυτό είναι μόνο....
Φιλιά στην παρεούλα του ΠΑΘ.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου