Yπαγορεύω-Υπαγορεύεις..

Yπαγορεύω-Υπαγορεύεις..

Ήρθα και σου υπαγορεύω.
Ακόμη δεν ήρθα  αγορεύω!
Βεβαίως κατά τη συνήθειά μου.
Κι αφού το περιμένεις το εκπληρώνω.
Οι αγορεύσεις, συχνά είναι εξαγορεύσεις.
Πάρε χαρτί πολύ απ αυτό που γίνεται  κορδόνι, πάρε κονδυλοφόρο απ αυτόν που δεν τελειώνει,
 κι άρχισε να γράφεις.
Μπορείς να πεις και τα δικά σου ανάμεσα, δεν σου απαγορεύω..
Σου υπαγορεύω.
Κι εσύ καλύπτεις με τη σκιά του καπέλου σου τις σκιές των γραμμάτων σου.
Σεβόμενη το πρωτόκολλο, αγορεύω... και γράφεις, καταγράφεις, περιγράφεις αλλά ότι συνοφρυώνει τα τοξωτά γεφύρια σου και ρίχνει σκιά στις λίμνες από κάτω, με μονοκοντυλιά το διαγράφεις.
Εγώ υπαγορεύω, εσύ γράφεις, αλλά δουλειά σου είναι επίσης να με ..διακόπτεις!
Όπου βάζεις τελεία, είμαι υποχρεωμένη να σταματώ. Κι όπου σταματώ θα κάθομαι στο πεζούλι να ξαποσταίνω, αφού στρώνω ολόγυρα τα πλουμιστά μεταξωτά.
Όπου βάζεις κεφαλαίο, αναγκάζομαι να σηκωθώ όρθια και να περπατήσω στητή.
Καμιά φορά νομίζεις ότι υπαγορεύεις, όπως ακριβώς και στη ζωή, αλλά σου υπαγορεύουν.
Αλλά και τότε κάτι μπορείς να κάνεις με τις λέξεις.
Κάτι μπορείς να κάνεις με τα χέρια σου. Κάτι με τα πόδια σου.
Μπορείς να  κάνεις τις λέξεις ν αντέχουν, να κάνεις τις λέξεις να χορεύουν,
Χορεύω!

Προφητεία αυτοεκπληρούμενη.
Λες εκείνο που φοβάμαι οτι θα πεις.

Η Συνείδησή μου είσαι Συ, και χωρίς τη σκιά μου πουθενά δεν πάω.