Δεν ήτανε ξημέρωμα
William Adolphus Knell, The Shipwreck, 1856
δεν ήταν βράδυασμα
William Adolphus Knell, The Shipwreck, 1856
Μόνο μας τύλιγε η ομίχλη από παντού
μας πάγωνε το αγιάζι
— κι οι ναύτες όλοι πάνω στο κατάρτι —
Τότε απ΄ το πλήθος κάποιοι ρίξαν τη φωνή•
«Έπηξε η θάλασσα, μαρμάρωσε
σκαμπανεβάζουμε στη μέση του πελάγου».
«Όχι, τούτη η υπόγεια κίνηση
τούτο το σκαμπανέβασμα είναι ρούφουλας».
Ποιος μίλησε έτσι; «Πλέουμε στ΄ ανοιχτά!»
Κι άξαφνα κάποιοι• «Βυθιζόμαστε!
Χτυπήσαμε πάνω σε ξέρα!…»
Αλλά, φωνές πιο δυνατές• «Φάνηκε πέρα νέα γη!…»
σκεπάζαν έναν ψίθυρο που έβγαινε μέσα από την καταχνιά•
«Δεν έχει γη… πλέουμε πάνω σε παγόβουνα
προς το άγνωστο!»
Φωστιέρη Α., Νιάρχου Θ., 1997, Έλληνες Ποιητές για τη θάλασσα, Αθήνα, Εκδ. Καστανιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου