«Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΓΕΝΙΚΕΥΘΕΙ...»

 

 18/10/2014

Ἕνα ἀπό τά σημεῖα πού ὁπωσδήποτε θά προηγηθοῦν, ὡς γνωστόν, τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου μας καί τοῦ Ἀντιχρίστου εἶναι ὅπως ἔχουμε πεῖ πολλές φορές καί «Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ». Γράφει συγκεκριμένα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν Β΄ πρός Θεσσαλονικεῖς Ἐπιστολή του:

«Προσέξτε, νά μή σᾶς κοροϊδέψη καί σᾶς ἐξαπατήσῃ κανείς κατά κανένα τρόπον· διότι ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου δέν θά ἔλθῃ, ἐάν προηγουμένως δέν ἔλθῃ ἡ ἀποστασία, ἡ ἀποσκίρτησις πολλῶν ἀπό τήν πίστιν, συνέπεια τῆς σκληρύνσεώς των ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν των καί δέν φανερωθῇ ὁ ἄνθρωπος, ὁ κατ’ ἐξοχήν ἁμαρτωλός καί ὑποκινητής πρός κάθε ἁμαρτίαν, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας, ὁ ἐχθρός καί ἀντίπαλος τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἀληθείας καί ὁ ὁποῖος θά ἐξυψώνῃ τόν ἑαυτόν του καί θά τόν θέτῃ παραπάνω ἀπό κάθε ἄλλον, πού ὀνομάζεται Θεός ἤ ἀπό κάθε ἄλλον πού θά ἀπολαμβάνῃ σεβασμόν καί λατρείαν ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων. Τόσον δέ πολύ θά ἀλαζονευθῇ αὐτός, ὥστε θά καθίσῃ ὡς θεός εἰς τόν ναόν τοῦ Θεοῦ καί θά προσπαθῇ μέ πονηρά καί δόλια τεχνάσματα νά ἀποδείξῃ τόν ἑαυτόν του, ὅτι εἶναι θεός» (Β’ Θεσ. β’, 3-4).

  

Ἀντί ἄλλων λόγων ἰδικῶν μου, γιά νά μήν νομίζουν ἤ λένε κάποιοι, ὅτι μόνον ὁ πατήρ Μάξιμος μιλάει καί γράφει γιά ὅλα αὐτά, σήμερα, θά ἤθελα νά παρουσιάσω στήν ἀγάπη σας, ἕνα παλαιότερο ἄρθρο, πού δημοσιεύθηκε στήν Ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος» καί περιγράφει πολύ πετυχημένα τήν Αποστασία στήν ἐποχή μας, ἐπιβεβαιώνοντας ἐν πολλοῖς, πολλά ἀπ’ ὅσα ἔχουμε πεῖ καί γράψει κατά καιρούς. 

Δεῖτε λοιπόν, τί γράφει καί ὁμολογεῖ ἀπό τό 2006 ἡ ἔγκριτη καί ἀγωνιστική -κατά τά ἄλλα- ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος», γιά τήν ἐποχή πού ζοῦμε καί τήν μεγάλη ἀποστασία.

Τώρα τί ἀκριβῶς συμβαίνει καί ὄχι μόνον δέν μποροῦν νά «δοῦν» τήν πραγματικότητα, ἀλλά καί μέ ἐπικρίνουν κιόλας, οἱ τοῦ Ο.Τ., ἐνῶ ταυτόχρονα ὁμολογοῦν ὅλα αὐτά, ἕνας Θεός ξέρει...

πατήρ Μάξιμος

---

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ:

«ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ.
Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΠΛΕΟΝ ΓΕΝΙΚΕΥΘΕΙ...»!

«...Ὅλα ὅσα συμβαίνουν γύρω μας μαρτυροῦν, χωρίς καμμία ἀμφιβολία, ὅτι ζοῦμε καιρούς ἐσχάτους, καιρούς χαλεπούς καί ἀποκαλυπτικούς. Ἡ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν Θεό καί τό Νόμο Του ἔχει πλέον γενικευθῆ, ἔχει ἀγκαλιάσει ὁλόκληρο τόν χριστιανικό κόσμο καί ἔχει πλέον λάβει κατακλυσμιαῖες διαστάσεις. "Ὥσπερ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε" εἶναι οἱ ἡμέρες μας. Καί πολύ χειρότερες. Διότι ἐπί Νῶε, μπορεῖ οἱ ἄνθρωποι νά εἶχαν γίνει "σάρκες", δέν ἐπαντρεύοντο μεταξύ τους ὅμως οἱ ὁμοφυλόφιλοι, οὔτε υἱοθετοῦσαν παιδιά!

Ἀπό ὅλα τά σημεῖα τῆς γῆς, οἱ εἰδήσεις εἶναι ἄσχημες, ἀπαισιόδοξες, ἀρνητικές. Τά μηνύματα δυσοίωνα. Ἡ ἀνθρωπότητα ψυχορραγεῖ. Μόνον ἀναίσθητες καί πωρωμένες ψυχές δέν ἀκούουν τόν ἐπιθανάτιο ρόγχο της.

Αὐτή ἡ ἀποστασία δέν εἶναι σάν τίς ἄλλες. Οἱ ἄλλες ἦταν μικρές. Αὐτή εἶναι μεγάλη. Οἱ ἄλλες ἦταν τοπικές. Αὐτή εἶναι παγκόσμια. Οἱ ἄλλες (οἱ περισσότερες) ἔγιναν πρό Χριστοῦ, πρίν κηρυχθῆ ἡ ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου στόν κόσμο.

Αὐτή γίνεται μετά Χριστόν, μετά τήν λυτρωτική θυσία τοῦ Θεανθρώπου ἐπάνω στόν Σταυρό.

Πρόκειται γιά τήν μεγαλύτερη μετά Χριστόν ἀποστασία, τά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τῆς ὁποίας πείθουν, ὅτι αὐτή εἶναι ἡ ἀποστασία, γιά τήν ὁποία προφήτευσε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι θά προηγηθῆ τῆς ἐμφανίσεως τοῦ Ἀντιχρίστου καί τῆς Β΄ Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. (Β’ Θεσ. β’, 3)

Ἡ ἀποχριστιανοποίηση τῶν χριστιανικῶν ἐθνῶν, ὁ ἐπάρατος Οἰκουμενισμός, ἡ ἐγκαθίδρυση μίας πανθρησκείας ἤ ὑπερθρησκείας, τήν ὁποίαν ἐπαγγέλλεται ἡ Νέα Ἐποχή, ὁ πανσεξουαλισμός, ὁ γυμνισμός, τά διαζύγια, οἱ ἀμβλώσεις, ἡ πρωτοφανής διαφθορά, εἶναι μερικά μόνο ἀπό τούς δηλητηριώδεις καρπούς, πού κρέμονται ἀπό τό σαπρό τῆς ἀποστασίας αὐτῆς δένδρο.

Τό μυστήριο βέβαια τῆς ἀνομίας ἐνεργεῖται ἤδη ἀπό τήν ἐποχή τῶν Ἀποστόλων (Β’ Θεσ. β’, 7). Στίς ἡμέρες μας, ὅμως, ἀποκορυφώνεται. Οἱ δηλητηριώδεις καρποί κόβονται, τυλίγονται μέ χρυσό περιτύλιγμα καί προσφέρονται μέ θρασύτητα στόν ἐν πολλοῖς ἀνυποψίαστο κόσμο. Καί αὐτός τούς δέχεται, τούς ξετυλίγει καί τούς γεύεται. Ἡ γεύση τους, ὅμως, εἶναι πικρή καί πολλοί τούς ἀποστρέφονται καί τούς πετοῦν. Ἔχουν ἀκόμη κάποια ἀντισώματα. Μπορεῖ νά μή φλογίζονται ἀπό πίστη σήμερα οἱ περισσότερες ψυχές, παραμένει, ὅμως, ἄσβεστη μία σπίθα μέσα τους. Αὐτή τή σπίθα προσπαθοῦν σήμερα νά σβήσουν πολλοί μικροί ἀντίχριστοι, οἱ ὁποῖοι προετοιμάζουν τήν ὁδό γιά τόν ἐρχομό τοῦ μεγάλου Ἀντιχρίστου. Διότι τήν φοβοῦνται. Διότι ἐάν φυσήση κάποιος ἄνεμος, ἡ σπίθα θά δυναμώση, θά γίνη φλόγα καί θά καύση αὐτούς καί τά σκοτεινά σχέδιά τους. Γι’ αὐτό κτυποῦν μέ μανία τίς ἀξίνες τους στή ρίζα.

Γνωρίζουν, ὅτι ἐάν κοπῆ ἡ ρίζα, τό δένδρο τῆς πίστεως θά ξεραθῆ καί θά πέση. Δυναμιτίζουν τό θεμέλιο. Ἐάν τό θεμέλιο ὑποχωρήση, τό οἰκοδόμημα τοῦ χριστιανισμοῦ θά καταρρεύση. Ποία εἶναι ἡ ρίζα; Ποῖο τό θεμέλιο; Εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή καί ἰδιαιτέρως ἡ θεοπνευστία της. Ἐάν ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι θεόπνευστη, ἡ Πίστη μας εἶναι ἀληθινή. Ἐάν δέν εἶναι, τότε "ματαία ἡ πίστις ἡμῶν".

Πῶς θά πληγῆ ἡ θεοπνευστία τῆς Γραφῆς; Μέ τήν διαστρέβλωση τῶν ἱερῶν κειμένων της. Μέ τήν διαστροφή τῶν θείων ἐννοιῶν καί ἀληθειῶν της. Μέ τήν παρερμηνεία τῶν χωρίων της καί τήν ἀμφισβήτηση γεγονότων, πού περιγράφονται σ’ αὐτή. Αὐτό εἶναι κυρίως τό ἔργον τῶν ἀθέων, τῶν ἀπίστων καί τῶν αἱρετικῶν...».