Ο άνθρωπος έχει πάρει τόση εξουσία απ'τον Δημιουργό του, ώστε να καταργεί ακόμη και την πανταχού παρουσία Εκείνου. Το Θείο Ον είναι Ελευθερία και αυτό φανερώνει τη Θεϊκότητά Του. Η Θεία Ελευθερία κινήται σε σφαίρες που δεν μπορούμε να συλλάβουμε. Υποστασιάζεται στο πρόσωπο του Λόγου και ίσως να προηγείται της Αγάπης. Κάνει την Αγάπη να Είναι, να Μαρτυρεί, να ανεβαίνει στο Σταυρό, διότι προηγείται η ελευθερία των σταυρωτών. Αυτή την Ελευθερία χάρισε στο κτίσμα Του, σε σημείο που εαν εκείνο θελήσει, να ζει σε ένα τόπο και χρόνο όπου θα είναι απών Εκείνος που έφτιαξε αυτόν τον τόπο και αυτόν το χρόνο. Το όν μπορεί έτσι απλά να εξορίσει από τη ζωή του το Όντος Ον και αυτό είναι ουσιαστικά και το τίμημα της ελευθερίας του. Είναι η ζωή της οδύνης και του πόνου σε έναν χώρο όπου απουσιάζει ο Θεός. Ο ίδιος τόπος, ο ίδιος χώρος και ο ίδιος χρόνος, διαστρέφεται και από παράδεισος γίνεται κόλαση. Κατ' αυτό τον τρόπο, το ον, ο προνομοιούχος Ανθρωπος, ζει την τραγωδία του να είναι ελεύθερος, να ζει δίχως Θεό...
Χρόνης Μούτσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου