Γέροντας Παίσιος της Σίχλα

..........Θα ήθελα να θυμίσω εδώ τη φυσιογνω­μία του γέροντα Παiσιου, της Σίχλα. Είναι πάνω από ογδόντα χρόνων(σ.σ εκοιμήθη το 1990) και σχεδόν τυφλός.
 Εξομολογεί ήμερα καί νύχτα καί κλαίει, μαζί μ' εκείνους πού κλαίνε, κάτω από το πετραχήλι του. Μερικές φορές κοι­μάται με το κεφάλι πάνω στο βιβλίο του καί, ριγώντας για μερικές στιγμές, λέει: « Επανάλαβε, σε παρακαλώ, αυτό πού εί­πες, κοιμήθηκα μια στιγμή».  Το κελλί του βρίσκεται ανάμεσα σε βράχια καί βάρα­θρα. Υπάρχει έκεϊ ένα ξύλινο παρεκκλή­σι, έλατα καϊ ένας πατατόκηπος.

Μια μέ­ρα, ρώτησα πώς συμβαίνει καί ό κήπος είναι τόσο περιποιημένος. Μου είπαν πώς.ό γέροντας Παίσιος όριζε, μερικές φορές ως έπιτίμιο στον έξομολογούμενο: «Πή­γαινε να περιποιηθείς μερικές βραγιές στις πατάτες».  Ένας μεγάλος θεολόγος του ζήτησε να μάθει κάποτε την εμπειρία του από την καρδιακή προσευχή του Ίησού. Ό πατήρ Παίσιος απάντησε: «Δεν την ξέρω, είμαι ανάξιος της, άλλα άκουσα να μιλούν γι' αυτήν άλλοι». Και άρχισε έτσι να μιλά για την προσευχή του Ίησού. Προφανώς, αύτη ήταν ή προσωπική του εμπειρία, πού αποδείχτηκε μια πραγματι­κή μελέτη βαθειάς πνευματικότητας, με τη σύλληψη και το βίωμα ενός αληθινού θεολόγου.
 Μια ζωή σφύζουσα, κρυμμένη κάτω από την παρουσία ενός απλού μονά­χου..

Tης Λυδίας Στανιλοάε