Του αρχιμανδρίτου π. Αρενίου Κομπούγια, πνευματικού του Ιερού Ησυχαστηρίου
Παναγίας Γοργοεπηκόου Ναυπάκτου
…῾Ο π. Αὐγουστῖνος εἶχε χιλιάδες χριστιανούς, ποὺ τρέχανε ὅπου πήγαινε, ἀλλὰ διὰ τοὺς ὑψηλὰ ἱσταμένους ἐθεωρεῖτο αὐστηρός, τρελλός, τῶν ἄκρων.
Τὸ πῶς ἔγινε Μητροπολίτης ἦτο ἄνωθεν
θαῦμα. ῎Εγινε ἐπὶ ῾Ιερωνύμου. ᾿Επειδὴ ἤμουν 25 μέρες τότε κοντά του,
ἐνθυμοῦμαι ὅλα τὰ περιστατικά.
῾Ως Μητροπολίτη τὸν πρότεινε ὁ Τρίκκης καὶ Σταγῶν Διονύσιος.
Εἰς μίαν συνεδρίασι μὲ τὸν Ἱερώνυμον, προχείρως ἔγιναν προτάσεις, ποιοί νὰ προαχθοῦν εἰς κενὰς θέσεις. Καθένας εἶπε κάποιον. Ὁ Διονύσιος δὲν ὑπέδειξε κανένα. Τοῦ λέγει ὁ ῾Ιερώνυμος· ―Σύ, ἀδελφέ, δὲν ἔχεις νὰ ὑποδείξῃς κάποιον; ῾Ο Διονύσιος εἶπε· ―Καλοὶ εἶναι οἱ ὑποδειχθέντες, ἀλλὰ ἀφήνετε ἔξω λευκανθέντας στὸν ἀμπελῶνα τοῦ Χριστοῦ. Ὅλοι ἐφώναξαν· ―Ποῖον, ποῖον; Ὁ Διονύσιος εἶπε· ―Τὸν π. Αὐγουστῖνον. Τὸ τί ἔγινε τότε ἐκεῖ μέσα δὲν λέγεται. Ὅλοι ἐφώναζαν· ―Τὸν τρελλόν; Ποτέ! Στὸ διάλυμα τοῦ εἶπε ὁ ῾Ιερώνυμος· ―Ἀδελφέ, ἔβαλες φωτιά. Τοῦ λέγει ὁ Διονύσιος· ―Ἐὰν δὲν κάμῃς τὸν Αὐγουστῖνον, ἀποτύχατε Μακαριώτατε. Πρέπει νὰ γίνῃ διὰ τοὺς ἑξῆς λόγους. Πρῶτον, διότι αὐτὸς μὲν σᾶς πολέμησε μὲ τὸ φυλλάδιον «Σπίθα», ἀλλ’ ἂν ἐσεῖς τὸν κάνετε θὰ φανῆτε ἀνώτερος. Δεύτερον, διότι θὰ τὸν ξεφορτωθῆτε ἀπὸ κοντά σας. Τρίτον, διότι ἔχει χιλάδες ὀπαδούς, τοὺς ὁποίους πλέον θὰ τοὺς ἔχετε στὸ πλευρό σας… Τὸ ἐπῆρε λοιπὸν ἀπόφασιν ὁ ῾Ιερώνυμος καὶ σὲ ἄλλην συνεδρίασιν τοὺς εἶπε· ―Ἐγὼ θὰ τὸν κάμω βοηθὸν ἐπίσκοπον καὶ πρωτοσύγκελλον ᾿Αθηνῶν. Τότε ἄρχισαν νὰ ὑποχωροῦν, καὶ τελικῶς ἐφήφισαν ὅλοι τὸν π. Αὐγουστῖνον. Εἴχαμε ὅμως ἄλλο ἐμπόδιο· τὴν ἐπίμονον ἄρνησιν τοῦ π. Αὐγουστίνου. Τὸν ἐπισκεφθήκαμε ἐγώ καὶ ὁ καθηγητὴς Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν Βασίλειος Δεντάκης· κάναμε μεγάλην προσπάθειαν νὰ δεχθῆ, ὥστε νὰ σταματήσουν οἱ ἀγῶνες στοὺς δρόμους καὶ ν’ ἀκουσθῆ πλέον ἡ φωνή του στὴν ῾Ι. Σύνοδον. Τέλος ἐδέχθη.
Ἐφέτος γίνεται ἐκδήλωσις στὰ 100 ἔτη τοῦ μοναδικοῦ στὰ χρονικὰ ἱεροκήρυκος Μητροπολίτου Φλωρίνης κ.λ.. Εὐχόμεθα καὶ ἄλλοι νὰ βρεθοῦν σὰν καὶ αὐτόν. Καὶ ἐπειδὴ βρίσκεται στὴν δύσιν πλέον, ὅλοι εὐχόμεθα καλὴν ἀντάμωσιν μὲ τὸν ἅγιον, τὸν ἥρωα Μητροπολίτην Αὐγουστῖνον Φλωρίνης κ.λ. κοντὰ στὸν Κύριόν μας ᾿Ιησοῦν Χριστόν.
______________________Εἰς μίαν συνεδρίασι μὲ τὸν Ἱερώνυμον, προχείρως ἔγιναν προτάσεις, ποιοί νὰ προαχθοῦν εἰς κενὰς θέσεις. Καθένας εἶπε κάποιον. Ὁ Διονύσιος δὲν ὑπέδειξε κανένα. Τοῦ λέγει ὁ ῾Ιερώνυμος· ―Σύ, ἀδελφέ, δὲν ἔχεις νὰ ὑποδείξῃς κάποιον; ῾Ο Διονύσιος εἶπε· ―Καλοὶ εἶναι οἱ ὑποδειχθέντες, ἀλλὰ ἀφήνετε ἔξω λευκανθέντας στὸν ἀμπελῶνα τοῦ Χριστοῦ. Ὅλοι ἐφώναξαν· ―Ποῖον, ποῖον; Ὁ Διονύσιος εἶπε· ―Τὸν π. Αὐγουστῖνον. Τὸ τί ἔγινε τότε ἐκεῖ μέσα δὲν λέγεται. Ὅλοι ἐφώναζαν· ―Τὸν τρελλόν; Ποτέ! Στὸ διάλυμα τοῦ εἶπε ὁ ῾Ιερώνυμος· ―Ἀδελφέ, ἔβαλες φωτιά. Τοῦ λέγει ὁ Διονύσιος· ―Ἐὰν δὲν κάμῃς τὸν Αὐγουστῖνον, ἀποτύχατε Μακαριώτατε. Πρέπει νὰ γίνῃ διὰ τοὺς ἑξῆς λόγους. Πρῶτον, διότι αὐτὸς μὲν σᾶς πολέμησε μὲ τὸ φυλλάδιον «Σπίθα», ἀλλ’ ἂν ἐσεῖς τὸν κάνετε θὰ φανῆτε ἀνώτερος. Δεύτερον, διότι θὰ τὸν ξεφορτωθῆτε ἀπὸ κοντά σας. Τρίτον, διότι ἔχει χιλάδες ὀπαδούς, τοὺς ὁποίους πλέον θὰ τοὺς ἔχετε στὸ πλευρό σας… Τὸ ἐπῆρε λοιπὸν ἀπόφασιν ὁ ῾Ιερώνυμος καὶ σὲ ἄλλην συνεδρίασιν τοὺς εἶπε· ―Ἐγὼ θὰ τὸν κάμω βοηθὸν ἐπίσκοπον καὶ πρωτοσύγκελλον ᾿Αθηνῶν. Τότε ἄρχισαν νὰ ὑποχωροῦν, καὶ τελικῶς ἐφήφισαν ὅλοι τὸν π. Αὐγουστῖνον. Εἴχαμε ὅμως ἄλλο ἐμπόδιο· τὴν ἐπίμονον ἄρνησιν τοῦ π. Αὐγουστίνου. Τὸν ἐπισκεφθήκαμε ἐγώ καὶ ὁ καθηγητὴς Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν Βασίλειος Δεντάκης· κάναμε μεγάλην προσπάθειαν νὰ δεχθῆ, ὥστε νὰ σταματήσουν οἱ ἀγῶνες στοὺς δρόμους καὶ ν’ ἀκουσθῆ πλέον ἡ φωνή του στὴν ῾Ι. Σύνοδον. Τέλος ἐδέχθη.
Ἐφέτος γίνεται ἐκδήλωσις στὰ 100 ἔτη τοῦ μοναδικοῦ στὰ χρονικὰ ἱεροκήρυκος Μητροπολίτου Φλωρίνης κ.λ.. Εὐχόμεθα καὶ ἄλλοι νὰ βρεθοῦν σὰν καὶ αὐτόν. Καὶ ἐπειδὴ βρίσκεται στὴν δύσιν πλέον, ὅλοι εὐχόμεθα καλὴν ἀντάμωσιν μὲ τὸν ἅγιον, τὸν ἥρωα Μητροπολίτην Αὐγουστῖνον Φλωρίνης κ.λ. κοντὰ στὸν Κύριόν μας ᾿Ιησοῦν Χριστόν.
ΠΟΙΟΣ ΗΤΟ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΔΥΟΝΙΣΙΟΣ
- ῾Ο Διονύσιος εἶχε κάμει αἰχμάλωτος στὸ Νταχάου τῆς Γερμανίας καὶ
ἐκεῖ εἶχε πολλὴν δρᾶσιν· ἔγραφε δι’ αὐτὸν τὸ περιοδικὸ «Ζωή». Μὲ τὸν
Διονύσιον κάναμε μαζὶ στὴν Ναύπακτο 1,5 χρόνο μὲ ἀρίστην συνεργασίαν,
ἦτο ἅγιος ἄνθρωπος. ῾Ο Διονύσιος ἤθελε νὰ πάει εἰς την Κύπρο και εἶχε
ἐμπόδια. Πῆγε προσωπικὰ στὸν ᾿Αρχιεπίσκοπο ᾿Αθηνῶν Σπυρίδωνα Βλάχον, για
να επέμβει. Ὅταν ἔμαθε ὁ Σπυρίδων ὅτι ἦτο αὐτός, τοῦ ἔδωσε ἄδεια διὰ νὰ
φύγῃ. Πρὸ τῆς ἀρχιερατείας του ἦτο διευθυντὴς ᾿Εκκλησιαστικῆς Σχολῆς
καὶ ῾Ιεροκῆρυξ. Μετὰ δύο ἔτη, τὸ 1951, τὸν ἐπρότειναν Μητροπολίτην
Λήμνου καὶ μετὰ μετετέθη εἰς Τρίκκαλα.
Τον πρότειναν να γίνει Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν τὸ 1967, καὶ αὐτὸς αρνήθηκε και ὑπέδειξε τὸν ῾Ιερώνυμον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου