ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΟΣΟ ΠΟΤΕ AΛΛΑ ΣΗΜΕΡA EXOYME ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΗΓΕΤΑΣ; EΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΕΜΠΡΟΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΘΝΙΚΗ  ΕΦΗΜΕΡΙΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΜΑΙΟΥ 1948

Ο ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

Κύριε Διευθυντά,

Εἶναι καιρὸς πλέον νὰ ἀφυπνησθῶμεν καὶ νὰ ἐπιστρατευθῇ κάθε πατριώτης, κάθε ἱκανὸς ἱεροκήρυξ, ἱερατικὸς ἢ πολιτικός, δια νὰ ἐπαναφέρωμεν τοὺς πεπλανημένους ἐν τῷ σκότει,  εἰς ὁδὸν τῆς ἀρετῆς, εἰς τὸν δρόμον ποὺ μᾶς ἐχάραξεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
Εἰς τὸ ἄρθρο σας· «Μία λιποταξία», διὰ  τὸ ὁποῖον σᾶς συγχαίρομεν, ὁ γράφων ἀσχολεῖται μὲ τὸν ἱεροκήρυκα π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ὁ ὁποῖος πιστεύει εἰς τῆν ἀποστολἠν του, δὲν παύει ἀπὸ τοῦ νὰ ἐμψυχώνη τοὺς πάντας, στρατιωτικούς τε καὶ πολιτικούς, νὰ ἐνθαρρύνη τοὺς ἀποθαρρυνομένους καὶ νὰ χύνη βάλσαμον παρηγοριας εἰς  τοὺς τεθλιμμένους.
Ὅλα αὐτὰ ὅμως ἀποτελοῦσι ἕνα μυριοστὸν τῆς ὅλης του δράσεως. Θὰ ἐχρειάζοντο τόμοι ὁλόκληροι διὰ νὰ ἐξιστορήσθῇ ἡ ἀγαθοποιὸς δρᾶσις τοῦ ἱεροκήρυκος κ. Αυγουστίνου Καντιώτη.
Ἔχει τόσην χριστιανικὴν θέρμην, ἔχει τόσην φλόγα, ποὺ παρασύρει στὸ πέρασμα του καὶ τὸν πιὸ ἄθεο. Πειστικὸς, πειστικώτατος, μεταβάλλει τὸν πλέον /αθεον εἰς χριστιανόν, τὸν πιὸ ἄσπλαχνο εἰς φιλεύσπλαγχνο καὶ ἐλεήμονα καὶ τὸν πιὸ κακοῦργον εἰς φιλήσυχον καὶ εἰρηνικὸν ἄνθρωπον.
Ἀκούραστος, ἀεικίνητος, διαρκῶς ὁδεύει. Πότε στὰ σύνορα γιὰ νὰ ἐμψυχώση τοὺςφρουροὺς τῶν συνόρων μας καὶ νὰ παρηγορήση, πότε ἐδῶ, πότε ἐκεῖ, διὰ νὰ κηρύξη τὸν θεῖον λόγον.
Ἀπὸ ὅπου καὶ ἄν ἐπέρασε, ἀπὸ Θεσσαλονίκης μέχρις Ἰωαννίνων καὶ ἀπὸ Λαρίσης μέχρι Πρέσπας ἡ δρᾶσις τοῦ ἱεροκήρυκος αὐτοῦ ἄφησεν ἐποχήν.
Κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς μαύρης σκλαβιᾶς τῆς πείνας καὶ τῆς μεγάλης δυστυχίας, ποὺ οὔτε  αὐτὸ τὸ δύσμοιρο κράτος ἠδύνατο νὰ φανῇ ἀρωγὸν στοὺς  πεινῶντας, ὁ ἱεροκῆρυξ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης διὰ τῶν φλογερῶν κηρυγμάτων του ηδυνήθη να μαλάξῃ τὰς καρδίας καὶ αὐτῶν ἀκόμη τῶν φιλοχρημάτων καὶ νὰ σπεύσουσι νὰ προσφέρωσι οἱ  μὲν πλούσιοι ἐκ περισσεύματός των, οἱ δὲ πτωχοὶ ἐκ τοῦ ὑστερήματὸς των, διὰ νὰ σχηματισθῇ ἡ Ἑστία Καντιώτη, ἡ ὁποία περιέθαλπε καὶ ἐτροφοδότει 8.500 ψυχάς, γέρους, νέους καὶ παιδιά.

Τέτοιο θαῦμα δὲν φανταζόμεθα νὰ  ἔχῃ γίνει οὐδαμοῦ  τῆς Ἑλλάδος. Λέγομεν θαῦμα, διότι δὲν ἦτο δυνατὸν «Ἑστία» μὲ συσσιτοῦντας 8.500 καθ᾽ἡμέραν νὰ  λειτουργήσῃ ἐπὶ δύο καὶ πλέον ἔτη ἄνευ ἀρωγῆς τινος, παρὰ μόνον διὰ τῶν ἐκ τῶν θείων κηρυγμάτων γινομένων  προσφορῶν καὶ δωρεῶν εἰς τρόφιμα παντὸς εἴδους.

Εἰς τὴν «Ἑστίαν» Καντιώτη εὖρον σανίδα σωτηρίας οἱ εἰς τὰς  φυλακὰς κρατούμενοι ἐπὶ τε τῆς ἐποχῆς τῆς γερμανοκρατίας ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῆς τῶν ἐαμιτῶν.

Ποῖος θᾶ ἐφρόντιζε διὰ τοὺς ταλαίπώρους αὐτοὺς κρατουμένους, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχον ποῦ τὴν κεφαλὴν κλῖναι; Ποῖος θὰ τοὺς ἔδιδε ἕνα κομμάτι ξερὸ ψωμί; Κανείς…

Εὐρέθη ὅμως ἡ «Ἑστία» Καντιώτη ἡ ὁποία καθ᾽ἡμέραν ἐφρόντιζε δι᾽ αὐτούς, στέλλουσα τὴν μερίδα των καὶ τὴν θείαν παρηγορίαν.

Ἐκ παραλλήλου δὲν  ἔπαυε νὰ κηρύσσῃ καὶ νὰ τονώσῃ τὸ ἐθνικὸν αἴσθημα. Εἰς ἐποχὴν δὲ τῆς πιὸ στυγνῆς τρομοκρατίας δὲν ἔπαυε νὰ  στηλιτεύῃ, νὰ καυτηριάζῃ τοὺς  ἀντεθνικῶς δρῶντας, μὲ  κίνδυνον τῆς ζωῆς του.

Δι᾽ ὅλην αὐτὴν τὴν ἐξαιρετικὴν δρᾶσιν τοῦ ἱεροκήρυκος, ἐπαίνους καὶ συγχαρητήρια ἀνέμενε  τὸ κοινὸν ν’ ἀκούσῃ καὶ οὐχὶ διωγμούς. Μὰ μήπως δὲν κατεδιώχθη καὶ ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, διότι ἤλεγχε, ἐκαυτηρίαζε καὶ ἐξέπεμπε διὰ τοῦ φραγγελίου τοὺς ἀσεβεῖς; Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὸν ἱεροκήρυκά μας κ. Αὐγουστῖνον Καντιώτην, ὁ ὁποῖος  καταδιώκεταιι, διότι δὲν παύει νὰ λέγῃ  τὴν ἀλήθεια ν ἀδιαφορῶν ποῖος εἶναι ὁ θιγόμενος. Πικρὰ ὅμως ἡ ἀλήθεια… Δὲν ἀνεχόμεθα τὸν ἔλεγχον, δὲν ἀνεχόμεθα συστάσεις… Θέλομεν ἀσυδοσίαν καὶ μόνον ἀσυδοσίαν…

Μὰ τί εἴδους ἱεροκήρυξ θὰ ἦτο, ὁποιοσδήποτε, ἂν ἐκώφευεν ἢ ἐθελοτυφλοῦσε διὰ νὰ φανῇ ἀρεστός; Δὲν θὰ τὸν ἀποκαλούσαμε Φαρισαῖον καὶ ὑποκριτήν;

Ἡμεῖς διαπιστοῦμεν μετὰ βαθυτάτης ὀδύνης μας ὅτι αἰτία εἶναι ὁ φθόνος. Ναί, μόνον ὁ φθόνος καὶ ὁ ἔλεγχος ὅστις γίνεται διὰ κάθε ἐκτριχιασμόν ὁποιουδήποτε ἀπὸ τὸν Θεῖον Λόγον, ἀπὸ τὸν δρόμον τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὸν Νόμον τοῦ Χριστοῦ μας.

Πρέπει νὰ ἀφεθῇ ἐλεύθερος ὁ ἱεροκήρυξ κ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης νὰ συνεχίσῃ τὸ ἔργον του καὶ νὰ μὴ ἀνακόπτουσι τὸν ζῆλον του οὔτε δὲ νὰ προσπαθῶσι νὰ σβέσωσι τὴν θείαν του φλόγα, ποὺ τοῦ ἐχάρισεν ὁ Χριστός μας, διὰ νὰ καθοδηγῇ ὡς φωτεινὸς φάρος τοὺς πλανωμένους ἐν τῷ σκότει.

Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, θὰ κωφεύσῃ εἰς τὰς  κακοβούλους εἰσηγήσεις καὶ θὰ ἀπαλλάσσουσα τοῦτον πάσης κατηγορίας θὰ ἀφήσῃ ἐλεύθερον νὰ κηρύσσῃ τὸν Θεῖον Λόγον, ὁπουδήποτε καὶ χωρὶς φίμωτρα. Διότι ὁ Χριστός μας δὲν θέλει ἀντιπροσώπους του ὑποκριτὰς ἀλλὰ τοιούτους λέγοντας τὴν ἀλήθειαν καὶ μόνον τὴν ἀλήθειαν.

Κοζάνη, 10 Μαΐου 1948

Μετὰ πλείστης τιμῆς

Γ. Παναγιωτίδης, Κ. Κεχαγιάς, Α. Γεωργιάδης, Χαρ. Βλιακόφτης, Ζήνων Κοζανας, Θ. Λολας, Γεωγριος Παφίλης, Γεώργιος Πλιάκης, Ἱωάννης Μελλάς, Ι. Χιονίδης, Ι. Κοζανας, Ναούμ Σκαρκαλάς, Κωνστ. Κούκης, Χ. Χαραλαμπίδης, Εὐάγ. Παναγιωτίδης, Κ. Τζιγερίδης, Κ. Κλώνταρης, Ν. Μάστορας, Μ. Καραδήμος, Η. Βαμβακάς.

 Καὶ ἐκ Γρεβενῶν ἐλάβομεν ἀντίγραφον ὑπομνήματος ἀπευθυνομένου πρὸς τὴν Ἱεραὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐλλάδος καὶ ὑπογραφομενου παρὰ τῶν ἐκπροσώπων διαφόρων σωματείων μεταξύ τῶν ὁποίων τῆς  Κατηχητικῆς Σχολῆς Γρεβενῶν ὁ Αἰμιλιανὸς, τῆς Χ.Ε.Ν. τῆς Χ.Μ.Θ., Χ.Ε.Ε.Ν Καὶ Ε.Κ.Σ. Δι’ αυτῆς παρακαλοῦνται  οἱ ἅγιοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὅπως ἀκυροῦντες προγενεστέραν ἀπόφασιν ἀποδώσουν εἰς τὸν ἄμβωνα τὸν ἱεροκήρυκα Αὐγουστῖνον Καντιώτη.