Σύγχρονοι ομολογηταί και μάρτυρες

Σύγχρονοι ομολογηταί και μάρτυρες της πίστεως του Χριστού στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρουμανίας

Σύγχρονοι ομολογηταί και μάρτυρες
Της πίστεως του Χριστού
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρουμανίας

Ο πατήρ Ιλαρίων ο Ομολογητής

Γεννήθηκε την 21^η Μαρτίου 1903, σε ένα χωριό του νομού Χουνεντοάρα της Ρουμανίας. Ο πατέρας του ήταν ιερέας. Το 1926 απεφοίτησε από την Θεολογική Σχολή του Σιμπίου. Την 29^η Ιουλίου 1927 χειροτονήθηκε ιερέας. Στις 30 Οκτωβρίου 1939 υποστήριξε την διδακτορική του διατριβή με θέμα Η μετάνοια, θεολογική και ψυχολογική προσέγγιση (η οποία, με την βοήθεια του Θεού, θα μεταφραστεί και στα νέα ελληνικά). Επίσης, έχει γράψει το βιβλίο Προς το Θαβώρ,το καλύτερο έργο της μέχρι τώρα ρουμάνικης Ορθοδοξίας, μια τέλεια ερμηνεία της Φιλοκαλίας. Μιλώντας περί της υψηλής πνευματικότητας του πατρός Ιλαρίωνος, ο μεγαλύτερος Ρουμάνος Ορθόδοξος θεολόγος του εικοστού αιώνα, ο πατήρ Δημήτριος Στανιλοάε έλεγε: ο πατήρ Ιλαρίων μ' έχει ξεπεράσει. το οποίο είναι, σύμφωνα με τον Γέροντα Ιουστίν Πίρβου.

Ήταν καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αράντ από το 1938 ως το 1948. Στις 25 Σεπτεμβρίου 1958 φυλακίστηκε και καταδικάστηκε, μαζί με άλλους 6 ιερείς από το Αράντ, σε 20 χρόνια ποινής. Ήταν κρατούμενος στη Γέρλα και μετά στο Αϊούντ, όπου πέθανε στις 18 Σεπτεμβρίου 1961. Ήταν ενταφιασμένος, χωρίς σταυρό, σ' έναν άγνωστο κοινό τάφο, μαζί με τους άλλους μάρτυρες του ρουμάνικου έθνους στο Αϊούντ.

Ο ηγούμενος Δανιήλ Τούντορ, Το πύρινο άνθος της Ορθοδοξίας

Γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1896 στο Βουκουρέστι. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο σπούδασε στην Ακαδημία Καλλιτεχνίας. Το έτος 1929 ταξίδεψε στο Άγιον Όρος, όπου έζησε για οχτώ μήνες. Ο Θεός τον φύλαξε πολλές φορές από βίαιο θάνατο. Μια φορά, πιλοτάροντας το δικό του αεροπλάνο, γλύτωσε από θάνατο, λέγοντας την νοερά προσευχή, ενώ το αεροπλάνο καταστράφηκε, αυτός δεν έπαθε τίποτε.

Μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, γυρίζοντας στο σπίτι του, έμαθε ότι η γυναίκα του τον είχε εγκαταλείψει. Τότε πήρε την απόφαση να γίνει μοναχός. Πούλησε όλα τα υπάρχοντά του, ανανέωσε την Ιερά Μονή Αντίμ του Βουκουρεστίου κι έγινε μοναχός εκεί. Από το έτος 1945, γύρω στο μοναστήρι μαζεύτηκε μια ομάδα λογίων, η οποία προσπαθούσε να ξαναβρεί, βάσει της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων της Ορθοδοξίας, την αληθινή πνευματικότητα, έχοντας ως κέντρο των προσπαθειών τους την νοερή προσευχή. Ονομαζόταν Το Φλογερό Χαλί. Το 1950 φυλακίστηκε για 5 χρόνια. Μετά πήγε στην Ιερά Μονή Συχάστρια, όπου ο γέρων Κλεόπα τον έκανε ερημίτη και μετά ηγούμενο της Σκήτης Ραράου. Τον Ιούνιο του 1958, μια μέρα χαιρέτησε τους αδελφούς κι έφυγε στο Βουκουρέστι, πληροφορημένος από τον Θεό ότι θα ξαναμπεί στην φυλακή, όπου θα πεθάνει, ομολογώντας τον Χριστό. Καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλακής. Η κύριά του ενοχή, όπως το ομολόγησε στο δικαστήριο ένας ανακριτής, ήταν ότι ήθελε να κάψει τον κομμουνισμό με το Φλογερό του Χαλί.

Μια μέρα, τον χειμώνα, τον έβαλαν, μαζί μ' έναν φίλο του, σε ένα κρατητήριο - το Λευκό ή το Ψυγείο - όπου είχε μείον 30 βαθμούς. Το κρατητήριο δεν είχε παράθυρα, αλλά πολλές ακαθαρσίες στο πάτωμα. Όσοι έμπαιναν εκεί, πέθαιναν από κρύο μετά από το πολύ 3 ημέρες. Ο πατήρ Δανιήλ ξάπλωσε αμέσως, με το πρόσωπο στην βρωμιά, με ανοιγμένα τα χέρια και είπε στον φίλο του - κάτσε επάνω μου, πλάτη με πλάτη, με ανοιγμένα τα χέρια σου και λέγε μόνο αυτό: Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό! Μόλις άρχισαν να λένε και οι δυο αυτό, γέμισε το κρατητήριο από ένα πολύ εκθαμβωτικό φως και από κει και πέρα δεν ήξεραν τι γίνεται άλλο. Ύστερα από 8 ημέρες (χωρίς να έχουν οι δυο κρατούμενοι ούτε νερό, ούτε φαγητό, ύπνο ή ρούχα) ήρθαν οι φρουροί να πάρουν τα πτώματά τους, αλλά αυτοί ήταν ζωντανοί και μια χαρά. Όταν ακούμπησαν τον πατέρα Δανιήλ ήταν θερμός, και ό,τι ήταν γύρω του είχε λιώσει.

Στην φυλακή ήταν από τους λίγους που φορούσε αλυσίδες στα πόδια σε όλη την διάρκεια της φυλάκισής του. Πέθανε μετά από 4 χρόνια χειροδικίας και βασάνων στο Αϊούντ, στις 17 Νοεμβρίου 1962. Δεν γνωρίζεται ο τόπος που ακριβώς βρίσκεται το αγιασμένο σώμα του.

Ο Βαλέριος Γαφένκου, ο άγιος των φυλακών

Ο Βαλέριος γεννήθηκε την 24^η Ιανουαρίου του 1921 στη Βασαραβία. Το φθινόπωρο του 1941 φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλακής. Τότε ήταν φοιτητής στο δεύτερο έτος της Νομικής και Φιλοσοφικής Σχολής του Ιάσιου. Αρρώστησε από φθίση και στάλθηκε το Δεκέμβριο του 1949 στο Τίργου- Όκνα. Εκεί χωρίς καμιά ιατρική περίθαλψη, επιβίωσε, όμως, ακόμα δύο χρόνια. Με πολυάριθμες σωματικές πληγές, οι οποίες πυορροούσαν παντοτινά. Ο Βαλέριος περίμενε τον θάνατό του με μια γαλήνη η οποία μαλάκωσε και τους φύλακες - βασανιστές του. Ήταν άνθρωπος της νοερής προσευχής. Είχε αξιωθεί από τον Θεό να ξέρει την ημέρα του θανάτου του. Ζήτησε να τεθεί ένα σταυρουδάκι στο στόμα του, στην δεξιά πλευρά για ν' αναγνωριστεί σε τυχόν ξέθαμα. Έφυγε στους ουρανούς, ο άγιος των φυλακών, (όπως τον έχουν ονομάσει οι άλλοι φυλακισμένοι) στις 18 Φεβρουαρίου 1952 και ρίχθηκε σ' ένα κοινό, άγνωστο μέχρι στιγμής τάφο.

Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη