Η κουλτούρα της διαφορετικότητας

Η κουλτούρα της διαφορετικότητας

08 Οκτ 2009

Ποζάρει με τον αέρα   της όμορφης  γυναίκας.
Όπως και να εμφανιστεί ντυμένη ,ή ,γυμνή αρέσει.!

Όπου και να παρουσιαστεί, προκαλεί το ενδιαφέρον των ανδρών  και τον στόχο των γυναικών. Είναι ένα από τα χιλιάδες πρότυπα ομορφιάς  της εποχής μας. Ένα καθιερωμένο  δείγμα  κοινής  αποδοχής  γένους θηλυκού.

Ένα από τα  παράλογα που κατάφερε  (?) ο άνθρωπος  είναι  να κατασκευάσει  πρότυπα  ζωής.
Να τυποποιήσει  την ομορφιά  και την αρμονία.
Να κατηγοριοποιήσει  τα πλάσματα   στον πλανήτη  Γη  σε  ωραία  ή άσχημα.
Αποδεκτά  ή απορριπτέα, φυσιολογικά ή  μη ,  με εντελώς διαφορετικά κριτήρια από εκείνα  που   η   Φύση   εφαρμόζει   για όλα τα όντα  στο Σύμπαν ,που δεν είναι άλλα από:

 Την  μοναδικότητα του  καθ' ενός.  Την  αρμονία  και την   ισορροπία  μεταξύ  διαφορετικών  υπάρξεων.
Το έμφυτο  της  Αγάπης   ,της  Συντροφικότητας   , το  ένστικτο  της αυτοσυντήρησης και  της αναπαραγωγής. 

Αυτή η εκ  διαμέτρου  διαφορετική   αντίληψη μεταξύ ανθρώπου και  Φύσης περί ομορφιάς, αρμονίας,φυσιολογικότητας,διαμόρφωσε και την κουλτούρα της διαφορετικότητας στις κοινωνίες  μας .
Αυτή η διαφοροποίηση  δοκιμάζει καθημερινά την ζωή μας  και διακρίνει  τους ανθρώπους σε ωραίους ή άσχημους, σε  χρήσιμους ή άχρηστους, σε φυσιολογικούς ή υπολειπόμενους , σε αξιόλογους  ή αμελητέους,  σε αποδεκτούς ή απορριπτέους.
Σε γεννημένους  άρχοντες   ή  πληβείους
Το πολύ καλογραμμένο κείμενο που ακολουθεί ,αποκαλύπτει ανάγλυφα  την κουλτούρα της  Διαφοροποίησης σε σχέση με την διαφορετικότητα των ανθρώπων της Ελληνικής Κοινωνίας.

````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````

Υπάρχουν θέματα επίκαιρα, θέματα διαχρονικά και θέματα που δεν θα έπρεπε να τίθενται καν ως τέτοια, γιατί είναι αυτονόητα.
Οι μετανάστες μάς ενδιαφέρουν όταν συζητιέται η δημιουργία χώρων συγκέντρωσής τους, οι οργισμένοι νέοι μάς απασχολούν όταν βγαίνουν σε πορείες και ούτω καθεξής.

Υπάρχει όμως ένα θέμα που δεν ανακύπτει και θα υπάρχει πάντα, αλλά το αφήνουμε πίσω μας, γιατί ντρεπόμαστε που δεν το έχουμε αγγίξει με σοβαρότητα ποτέ. Το θέμα της ελεύθερης και ισότιμης πρόσβασης των ατόμων με αναπηρίες - ιδιαίτερα όσων πάσχουν από κινητικά προβλήματα. Αυτοί οι άνθρωποι είμαστε εμείς. Όλοι εμείς, ανεξάρτητα από οποιονδήποτε κοινωνικό/εθνικό/σεξουαλικό προσδιορισμό. Είμαστε εμείς μετά από ένα σοβαρό ατύχημα, έναν άτυχο τοκετό ή μια βαριά ασθένεια. Και εμείς, σαν να μην έφταναν όλα τα προβλήματα που έχουμε, τον πόνο, την ψυχική και ηθική δοκιμασία, τη δική μας και των συγγενών μας, δεν μπορούμε καν να απολαύσουμε ούτε την ελευθερία της κίνησης.

Στην Ελλάδα λοιπόν αποφασίσαμε να εφαρμόσουμε την αρχή της ισότητας, κατηγοριοποιώντας τους ανθρώπους σε άτομα με ειδικές ανάγκες, άγαμες μητέρες, ασθενείς, ομοφυλόφιλους κ.λπ. κ.λπ. Δημιουργήσαμε έτσι μια κουλτούρα της διαφοροποίησης, όχι της διαφορετικότητας, της διαφορετικής δηλαδή μεταχείρισης εκ των υστέρων. Δεν μάθαμε ποτέ να είμαστε διαφορετικοί, μόνο διδαχτήκαμε την αποδοχή τού να είναι κάποιος διαφορετικός.

Ας  ελπίσουμε τουλάχιστον ότι, σε πενήντα χρόνια από τώρα, οι διεκδικήσεις των ατόμων με ειδικές ανάγκες θα έχουν εκπληρωθεί, η κουλτούρα μας θα έχει αλλάξει και ο όρος ΑΜΕΑ (άτομα με ειδικές ανάγκες), θα έχει εξαλειφθεί. Γιατί όλοι μας έχουμε ανάγκες, απλώς διαφορετικές.

 Αποσπάσματα  από http://www.avgi.gr/16.7.2009
ΕΛΕΝΑ  ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ-Δικηγόρος