Αὐτὸς ὁ Ρόζος τοῦ ἀφαλοῦ ὅπου ἐκόπηκε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους
3 Σεπτεμβρίου 2006 — George Le Nonce
Αυτό είναι ένα καθυστερημένο κείμενο για τη Greek Gay Lolita, για την οποία πληροφορήθηκα από τον vrypan, τον Allu Fun Marx, τη Ροδιά και τον Οίστρο, ότι έπεσε θύμα μιας ιδιότυπης λογοκρισίας ασκηθείσας από το αυτόκλητο ιστολόγιο Mindblog. Πρόκειται, πληροφορούμαι, για ιστολόγιο ανθολογικού χαρακτήρα που επιθυμεί να συμπεριλάβει τα καλύτερα ελληνικά blogs, με αντάλλαγμα την προβολή του από τα εν λόγω blogs. Το ιστολόγιο Greek Gay Lolita, λοιπόν, το πιο αγαπημένο μου Ελληνικό ιστολόγιο, όπως έχω πολλές φορές δηλώσει, δεν θεωρήθηκε αρκετά καλό για να ανθολογηθεί στο Mindblog, για λόγους τεχνικούς (!), αλλά και επειδή το περιεχόμενο του ιστολογίου είναι, ισχυρίζονται, ακατάλληλο δι’ ανηλίκους!
Ομολογώ ότι δεν είχα προσέξει το εν λόγω ανθολογικό ιστολόγιο ώς σήμερα. Κάποιοι το συγκρίνουν με το monitor και του αποδίδουν προθέσεις ενημερωτικές: ένα προχωρημένο, αξιολογικό reader’s digest των Ελληνικών ιστολογίων. Φυσικά, δεν είναι έτσι. Η δημιουργία του εν λόγω ανθολογίου είναι μία πράξη αφόρητης οίησης και εμετικής τεμπελιάς που μπορεί να συνοψιστεί σε λαϊκές ρήσεις για ξένα κόλλυβα και καλλίπυγες μύγες: θα φτιάξουμε ένα ιστολόγιο σοβαρό και υπεράνω, όπου χωρίς κόπο θα φιλοξενούμε τα καλύτερα (κατά την ιεροεξεταστική μας γνώμη, βεβαίως) ιστολογήματα, και θα διαφημιζόμαστε κιόλας για την “προσφορά” μας στα καλύτερα Ελληνικά ιστολόγια! Υπάρχουν βέβαια και όρια – δεν μπορεί να φιλοξενούμε στον υπεράνω χώρο μας και ιστολόγους που έχουν δημοσιεύσει κάποτε ψωλές και γαμήσια, διότι αυτά είναι πορνό, ενώ εμείς είμαστε κιουρίες.
Η αλήθεια είναι ότι το ιστολόγιο Greek Gay Lolita προκαλεί δέος και αμηχανία. Διαφέρει από όλα τα άλλα ιστολόγια μένοντας πιστό σε μια προσωπική αντίληψη του ιστολογείν, που στη συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί βασικό και απολύτως ειλικρινή τρόπο καλλιτεχνικής έκφρασης. Αντιμέτωπος με έναν καταιγισμό εικόνων, λέξεων και ήχων, ο επισκέπτης καταρχήν αισθάνεται μία δύναμη να τον χτυπά: το ωμό βίομμα Greek Gay Lolita. Λίγο μετά καταλαβαίνει κανείς ότι αυτή η ωμή δύναμη είναι προϊόν επίπονης επεξεργασίας που κατάφερε να φτάσει το στόχο της αναδημιουργίας του προσωπικού βιόμματος του δημιουργού. Η διαδικασία είναι, κατά τη γνώμη μου, ακριβώς η ίδια την οποία παρατηρεί κανείς στην δημιουργία και την πρόσληψη της τέχνης.
Ο ιστολόγος GGL ακολουθεί μία μοναχική πορεία. Φαινομενικά αποκομμένος από τα τεκταινόμενα στον υπόλοιπο κόσμο, ένας διαδικτυακός καλλιτέχνης, που τον φαντάζεται κανείς να οραματίζεται και να δημιουργεί στον υπολογιστή του τα έργα που τακτικά μας κάνει την τιμή να μας προσφέρει, τα οποία, αν και αποτελούν τα μέλη και το αίμα του, εμφανίζονται ως ιστολογήματα – άμεσα, έντονα και εντελώς διαφορετικά από ο,τιδήποτε άλλο συμβαίνει στον ιστολογικό χώρο, καίτοι πολλοί είναι αυτοί που έχουν διδαχθεί από την δεξιοτεχνία του, εμού συμπεριλαμβανομένου.
Το εκπληκτικό, και εξαιρετικά ευχάριστο, είναι ότι τα έργα αυτά, τα οποία θα περίμενε κανείς να αφήνουν παγερά αδιάφορους τους πολλούς (σύμφωνα με τον μανιχαϊσμό ποιοτικού vs. εμπορικού) έχουν τεράστια απήχηση και χαίρουν του θαυμασμού των περισσότερων από αυτούς που περιδιαβάζουν τα ιστολόγια και σχεδόν όλων όσοι ιστολογούν οι ίδιοι, πλην λακεδαιμονίων, βεβαίως. Το έργο του GGL έχει αρκετή από την αναγνώριση που του αξίζει.
Και όμως: οποιαδήποτε στιγμή φαίνεται πως μπορεί μια ομάδα αυτόκλητων βαθμολογητών – ανθολόγων όχι απλώς να απορρίψει αυτό με το οποίο δεν δύναται, διότι δεν έχει ούτε το νού ούτε την ψυχή, να επικοινωνήσει, αλλά και να ανέβει στο βάθρο της και να εκδώσει ετυμηγορία αναλύοντας τους λόγους για τους οποίους δήθεν δεν της επιτρέπεται να συμπεριλάβει το καλύτερο Ελληνικό ιστολόγιο στο patchwork που κατασκευάζει. Τόση δε είναι η βραδύνοια και η ακαλαισθησία των ενόρκων ώστε αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η υποβολή εκ μέρους του GGL του ιστολογίου του στο ανθολόγιό τους είναι μία πράξη ευγένειας και καλοσύνης, πράξη υποστήριξης της προσπάθειάς τους – και πολλά θα είχαν να ωφεληθούν οι ένορκοι εάν πράγματι ο GGL φιλοξενείτο στο ανθολόγιό τους.
Και φυσικά, το ιστολογικό προσωπείο GGL δεν έχει ανάγκη υποστήριξης. Αλλά ο άνθρωπος που το δημιουργεί υπάρχει, φοβάμαι, πιθανότητα να έχει πληγωθεί, για μια φορά ακόμη, από την περιρρέουσα ηλιθιότητα. Γι’ αυτό θέλω να του θυμίσω τη μοναδικότητά του, το θαυμασμό των ιστολόγων, και την αγάπη των φίλων του και όσων είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν.
Και γι’ αυτό θα ήθελα να ζητήσω από τους ιστολόγους που αισθάνονται όπως εγώ, και είμαι βέβαιος ότι είναι πολλοί, να γράψουν και αυτοί κάτι για αυτό το αίσχος. Και να δείξουν στο ανθολόγιο των ενόρκων το δρόμο προς τη μοναξιά που τους αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου