Μ. Πειραιῶς, Γιατί «τιμᾶ» ὁ Παπισμός τήν ἐπέτειο τῆς Μεταρρύθμισης;

 by hristospanagia5

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 3η Ιουλίου 2017
Τη φετινή χρονιά συμπληρώνονται πεντακόσια χρόνια από τη μεγάλη διάσπαση του παπισμού, η οποία είναι γνωστή ως Μεταρρύθμιση. Το 1517 ο γερμανός παπικός μοναχός Μαρτίνος Λούθηρος αντέδρασε δυναμικά κατά των τερατωδών πρακτικών της παπικής «εκκλησίας», εγκαινιάζοντας έτσι το σαρωτικό κίνημα της Μεταρρύθμισης, ή Διαμαρτύρησης, ή Προτεσταντισμού, όπως είναι καλλίτερα γνωστό, το οποίο συντάραξε συθέμελα το σαθρό παπικό οικοδόμημα και ολόκληρο τον κόσμο.
Μελετώντας αντικειμενικά την ιστορία της συγκεκριμένης αυτής ταραγμένης περιόδου, μπορούμε αβίαστα να δούμε το γεγονός της Μεταρρύθμισης ως την κυοφορούμενη για πέντε αιώνες έκρηξη των παπικών αυθαιρεσιών κατά των λαών της Ευρώπης και αλλαχού.
Απ’ ότι διαβάζουμε έχουν προγραμματισθεί πολλές εκδηλώσεις για να τιμηθεί το σημαντικό αυτό γεγονός. Πριν λίγο καιρό το γνωστό πανεπιστήμιο της Τιβίγγης στη Γερμανία διοργάνωσε εορταστική εκδήλωση, στην οποία πήρε μέρος και οΠαναγιώτατος Οικουμενικό Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος μάλιστα και τιμήθηκε από το εν λόγω προτεσταντικό πνευματικό ίδρυμα με την αναγόρευσή του ως επιτίμου διδάκτορος.
Το περίεργο και άξιο μελέτης είναι πως και η παπική «εκκλησία» τιμά την επέτειο της Μεταρρύθμισης! Το εν Αθήναις ιησουιτικό περιοδικό «ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ»(τ.1105 Μάιος –Ιούνιος 2017) είναι αφιερωμένο στα «500 χρόνια από τη Μεταρρύθμιση του Λουθήρου». Μάλιστα στο εξώφυλλο της πρώτης σελίδας έχει αναρτημένη γκραβούρα στην οποία εικονίζεται ο Λούθηρος να καίει στην πυρά τον αφορισμό του από την παπική «εκκλησία»!
Σε ένα από τα επετειακά άρθρα του περιοδικού έγραψε ο εκδότης και διευθυντής του ιησουίτης «ιερέας» κ. Θεόδωρος Κοντίδης: «Ο κόσμος μας σήμερα δεν θα ήταν όπως είναι χωρίς την εμβληματική μορφή του Λουθήρου και της Μεταρρύθμισης που αυτός ξεκίνησε. Η Μεταρρύθμιση άλλαξε το τοπίο του χριστιανισμού, άλλαξε την ιστορική πορεία της Ευρώπης και του κόσμου. Η επιρροή του Λουθήρου στη θρησκεία και στον πολιτισμό υπήρξε καθοριστική και η κατανόηση αυτής είναι απαραίτητη για να καταλάβουμε την εποχή που ζούμε». Προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε τους«τολμηρούς» αυτούς ισχυρισμούς του παπικού ιησουίτη «κληρικού» και δε μπορούμε να καταλάβουμε αν είναι ένα ξέσπασμα ειλικρίνειας, ή αν κρύβεται κάποια

Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης – Οἰκουμενισμός καί νέα ἐποχή. (μέρος Γ’)

by hristospanagia5

Αρχιμ. Σάββας Αγιορείτης – Οικουμενισμός και νέα εποχή. (μέρος Γ’)
σ.σ. Μία ομιλία που δεν πρέπει να χάσετε.
Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης – Οἰκουμενισμός καί νέα ἐποχή. ( Α’ & Β’μέρος)
Μιλήσαμε για τον δογματικό πλουραλισμό. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα μεγάλο ψέμα της νέας εποχής, που τάχατες δέχεται την ποικιλία, τα πολλά, γιατί ουσιαστικά δεν ανέχεται οποιαδήποτε άλλη άποψη παρ’ ότι θεωρητικά κηρύσσει τον πλουραλισμό. Και εδώ βρίσκουμε ένα κοινό σημείο της νέας εποχής και του οικουμενισμού. Ενώ υποτίθεται ότι κηρύσσουν την ανοχή και οι οικουμενιστές, ότι τους δεχόμαστε όλους και έχουμε αγάπη με όλους, όμως, αν κάποιος τολμήσει να αμφισβητήσει τον οικουμενισμό και τις θέσεις του, αμέσως τον ονομάζουν ‘φανατικό’, ‘ταλιμπάν’, ‘μουτζαχεντίν’ και ό,τι άλλα κοσμητικά επίθετα βρούνε. … Αφού τους δέχεστε όλους, γιατί εμάς μας βρίζετε όταν εμείς σας λέμε αντίθετα από αυτά που λέτε;
Η τακτική που ακολουθούν έναντι των ασκούντων κριτική. Όποιος τους πάει αντίθετα σε πρώτη φάση σπιλώνεται. Του κολλούν τη ρετσινιά του φανατικού ή προσπαθούν να τον γελοιοποιήσουν. Τον παρουσιάζουν σαν γραφικό και τον αποκλείουνε. Εάν συνεχίσει να τους ενοχλεί τότε επιστρατεύουν και άλλα μέσα όπως είναι οι απειλές. Είναι χαρακτηριστικό το ότι το Αμερικανικό Κογκρέσο απαγόρευσε το 2002 κάθε χαρακτηρισμό των άλλων ιδεολογιών και κυρίως θρησκευτικών ομάδων ως αιρετικών. Απαγόρευσε. Δηλαδή δεν μπορείς να πεις ότι ο παπισμός είναι αίρεση, θα σε κυνηγήσει ο νόμος.
Μιλήσαμε για το ψέμα του δογματικού πλουραλισμού, δηλαδή του πλουραλισμού που ανάγεται σε δόγμα. Αυτό όμως που είναι οδυνηρή αλήθεια είναι ο δογματικός μινιμαλισμός. Τι σημαίνει αυτό; Η ελαχιστοποίηση της σημασίας που έχουν τα δόγματα. Και σου λένε, μην μιλάς για δόγματα. Άσε τα δόγματα. Να μιλάμε γι’ αυτά που μας ενώνουν, όχι γι’ αυτά που μας χωρίζουν. Δηλαδή, η ένωση των θρησκειών, σε πρώτη φάση των Χριστιανών και σε δεύτερη όλων των θρησκειών, επιδιώκεται να γίνει επί τη βάσει ενός μίνιμουμ, ενός ελάχιστου δηλαδή κοινών παραδοχών. Δεν πειράζει που οι παπικοί έχουν βάλει το Φιλιόκβε, εν τάξει, εσείς μην το λέτε με το Φιλιόκβε το Πιστεύω, εμείς ας το λέμε το Φιλιόκβε. Εσείς ας λέτε ότι η χάρη είναι άκτιστη, εμείς θα λέμε ότι η χάρη είναι κτιστή, δεν πειράζει. Εεε, μόνο ένα πράγμα θέλουμε .. Ξέρετε αυτό το θέλουνε, όλα τ’ άλλα μας τα χαρίζουνε, ένα πράγμα όμως θέλουνε να τους το αναγνωρίσουμε. Το πρωτείο του πάπα. Ότι ο πάπας είναι πρώτος. Αυτό δεν μας το χαρίζουνε. Αυτό λέει πρέπει να το παραδεχτείτε, ότι είναι πρώτος ο πάπας. Βλέπετε πως πίσω απ’ όλη αυτήν την ιστορία κρύβεται το πάθος της υπερηφάνειας; Το κατ’ εξοχήν πάθος που έχει ο Εωσφόρος και όσοι τον ακολουθούνε.
Όταν όμως μειώσεις και εξαφανίσεις τα δόγματα τότε βέβαια χάνεται το Ευαγγέλιο. Αρνείσαι το Ευαγγέλιο και αρνείσαι την ουσία της Ορθοδοξίας. Οι Πατέρες μας είπαν ότι δύο πράγματα είναι τα σπουδαιότερα για να σωθούμε. Το ένα είναι η πίστη και το άλλο είναι η ζωή και από αυτά τα δύο το σπουδαιότερο είναι η πίστη. Γι’ αυτό και είπε ο Κύριος, όταν θα ‘ρθω στη γη πάλι άραγε θα βρω την πίστη; Την Ορθόδοξη πίστη, την ορθή πίστη. Γι’ αυτό και πάλι μας είπε ο Κύριος, να γίνεσθαι φρόνιμοι όπως οι όφεις και ακέραιοι όπως οι περιστερές. Πού έγκειται η φρονιμάδα του όφεως; Στο ότι φυλάει το κεφάλι του, το βάζει κάτω από μία πέτρα όταν έχει κίνδυνο. Το κεφάλι μας είπανε οι Πατέρες είναι η πίστη. Αυτό πρέπει να το φυλάξουμε πάνω απ’ όλα, την ορθή πίστη, το Πιστεύω δηλαδή. Όποιος βλέπεις να μην δίνει σημασία στο Πιστεύω, στα δόγματα, στην αλήθεια για τον Χριστό, αυτός είναι εχθρός και πρέπει να φυλαχθείς από αυτόν. Και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός αυτό έλεγε, ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται. Εννοούσε την ορθή πίστη για τον Χριστό, γιατί αν δεν έχεις ορθή πίστη για τον Χριστό δεν έχεις τον Χριστό.

Τό ἱστορικό τῆς 6ης παραγράφου τοῦ κειµένου «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί ὁ λοιπός Χριστιανικός κόσµος»

Posted on 1 Αυγούστου 2017 by hristospanagia5

Τό ἱστορικό τῆς 6ης παραγράφου τοῦ κειµένου 

«Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί ὁ λοιπός Χριστιανικός κόσµος» *

Τό κείµενο µέ τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσµον», ὅπως ὑπογράφηκε ἀπό τούς Προκαθηµένους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στήν Γενεύη (Ἰανουάριο 2016), κυρίως οἱ πρῶτες ἑνότητες, ἀπό τήν 1η µέχρι τήν 6η ἑνότητα, ἰδιαιτέρως δέ ἡ τελευταία αὐτή ἑνότητα (6η), ἦταν ἐκεῖνο πού προκάλεσε ἔντονες συζητήσεις στήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο», πού πραγµατοποιήθηκε τόν Ἰούνιο τοῦ 2016 στό Κολυµπάρι τῆς Κρήτης. Οἱ ἑνότητες αὐτές ἀποτελοῦν τό προοίµιο τοῦ κειµένου, πάνω στό ὁποῖο στηρίζεται ἡ ὅλη κατεύθυνσή του.

Στό προοίµιο αὐτό γράφεται ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, θεµελιώνει τήν ἑνότητά της στήν ἵδρυσή της ἀπό τόν Κύριον ἡµῶν Ἰησοῦν Χριστό καί τήν κοινωνία στήν Ἁγία Τριάδα καί τά Μυστήριά της. Ἡ ἑνότητα αὐτή ἐκφράζεται διά τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς καί τῆς πατερικῆς παραδόσεως καί βιώνεται µέχρι σήµερα. Οἱ Οἰκουµενικές Σύνοδοι προέβαλαν τόν ὑφιστάµενο δεσµό µεταξύ τῆς ὀρθῆς πίστεως καί τῆς µυστηριακῆς κοινωνίας καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει εὐθύνη γιά τήν ἑνότητα καί τήν οἰκουµενική της ἀποστολή. Ἔτσι, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καλλιεργοῦσε πάντοτε τόν διάλογο «ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως» «µετά τῶν ἐξ αὐτῆς διεστώτων».

Οἱ διάλογοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας µέ τόν «λοιπόν Χριστιανικόν κόσµον» ἀποβλέπουν στήν ἀπωλεσθεῖσα ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν µέ βάση τήν πίστη τῆς παραδόσεως τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας τῶν ἑπτά Οἰκουµενικῶν Συνόδων.

Ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, κατά τήν ὀντολογική της φύση, εἶναι ἀδύνατον νά διαταραχθῆ. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, κατά τό κείµενο τῶν Προκαθηµένων πού παραπέµφθηκε στήν Σύνοδο πρός συζήτηση, ἀναγνωρίζει …
Διαβάστε τη συνέχεια πατώντας πάνω στο αρχείο που ακολουθεί

Τό ἱστορικό τῆς 6ης παραγράφου τοῦ κειµένου «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί ὁ λοιπός Χριστιανικός κόσµος» (αρχείο pdf) http://www.impantokratoros.gr/BD474C0D.el.aspx

Ἡ ἕνωσις τῶν «Ἐκκλησιῶν»

Τόν τελευταῖον καιρόν γίνεται πολύς λόγος διά τήν ἕνωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν». Εἰς τήν πραγματικότητα πρόκειται περί ἑνώσεως τῶν ἀπεσχισμένων ἀπό τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν ἑτεροδόξων Χριστιανῶν. Δέν ὑπάρχουν πολλαί Ἐκκλησίαι διά νά ἑνωθοῦν.
Μίαν μόνον Ἐκκλησίαν ἵδρυσεν ὁ Θεάνθρωπος Κύριος. Αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας συνέχειαν ἀποτελεῖ ἡ ἁγία μας Ὀρθόδοξος Καθολική (ἐκ τοῦ καθόλου – πλήρης, ἀληθής) Ἐκκλησία. Ἀπό τήν Μίαν αὐτήν Ὀρθόδοξον Καθολικήν Ἐκκλησίαν ἀπεσχίσθη ὁριστικῶς ὁ Πάπας τό 1054, ἕνεκα τῆς ἀρνήσεως τῶν Ὀρθοδόξων νά ὑποταχθοῦν εἰς τάς ἀντιχριστιανικάς ἀξιώσεις του περί πρωτείου ἐξουσίας ἐπί συμπάσης τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἄλλων αἱρέσεών του. Λόγῳ δέ τῶν πολλῶν παρεκτροπῶν τοῦ παπισμοῦ, τό 1517 ἤρχισεν εἰς τήν Δύσιν ὁ ἀγών τῶν Διαμαρτυρομένων (προτεσταντῶν ἤ εὐαγγελικῶν) κατά τοῦ παπισμοῦ, πού ὡδήγησε τούς Δυτικούς Χριστιανούς εἰς πλῆθος διασπάσεων. Σήμερον ὑπάρχουν, ὡς γνωστόν, πολλαί ἑκατοντάδες προτεσταντικῶν ὀμάδων.
Ἡ ἀληθής, λοιπόν, Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν διεσπάσθη, ὥστε νά ὁμιλῶμεν περί ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν. Ἀντιθέτως συνεχίζει παρά τούς διωγμούς καί τάς ἀτελείας τῶν μελῶν της νά κρατῇ καί νά κηρύττῃ τό ἴδιον Εὐαγγέλιον καί τήν ἰδίαν πίστιν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων Πατέρων. Ὥστε μόνον καταχρηστικῶς ἠμποροῦμεν νά ὁμιλῶμεν περί ἑνώσεως τῶν «Ἐκκλησιῶν». Ἀπό Ὀρθοδόξου ἀπόψεως καί κατ’ ἀκρίβειαν μόνον περί ἐπανενώσεως τῶν ἀποσχισθέντων ἀπό τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἑτεροδόξων, πού συνειδητῶς ἤ ἀσυνειδήτως εὑρίσκονται εἰς τήν πλάνην ἤ την αἵρεσιν, εἶναι δυνατόν νά ὁμιλῶμεν.
Ὅποιος πιστεύει ἀδιστάκτως ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι ἡ μόνη Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ ἱεροῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, δέν πρέπει νά ὁμιλῇ περί ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀλλ’ ἐπανόδου τῶν ἑτεροδόξων εἰς τήν ἀληθῆ Ἐκκλησίαν.
Δυστυχῶς ὅμως εἰς τό θέμα αὐτό ὑπάρχει σήμερον πολλή σύγχυσις, εἴτε λόγῳ ἀγνοίας εἴτε λόγῳ ὀλιγοπιστίας. Δι’ αὐτό ἀκούομεν συχνά, ἀκόμη και ἀπό ἐπίσημα χείλη, ὅτι μεταξύ τῶν ὀρθοδόξων καί τῶν ἑτεροδόξων δέν ὑπάρχουν διαφοραί, ὅτι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία ἀποτελεῖται ἀπό ὅλας τάς «ἐκκλησίας», ὀρθοδόξους καί μή, ἐφ’ ὅσον καμμία ἱστορική ἐκκλησία δέν δύναται νά ἰσχυρισθῇ ὅτι ἔχει ἀκεραίαν τήν ἀλήθειαν, καί ὅτι πρέπει πάσῃ θυσίᾳ νά γίνῃ ἡ ἕνωσις μέ τούς ἑτεροδόξους, καί μάλιστα νά κοινωνήσωμεν ἀπό τό ἴδιον Ἅγιον Ποτήριον. Ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά ἀποτελοῦν σοβαράν ἐκτροπήν ἀπό τήν πίστιν τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων και συνιστοῦν αἵρεσιν, διότι θίγουν τά θεμέλια τῆς Πίστεως.

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: Ὁ οἰκουμενισμός εἶναι μία προδοσία τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὁ πιό γνήσιος πρόδρομος τοῦ ἐρχομένου Ἀντιχρίστου.

Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)
Απόσπασμα ομιλίας που εκφωνήθηκε στις 03/02 του 1985.
Στην Ευρώπη σιγά-σιγά παραθεωρήθηκε, ένεκα των λαθών αυτών (σ.σ. των παπικών), η Θεανθρωπίνη φύσις του Ιησού Χριστού. Αυτό βέβαια ήταν ένα φαινόμενο σαν ένας νέο-αρειανισμός, δηλαδή δεν εδέχοντο την Θεότητα του Ιησού Χριστού. Έβλεπαν πλέον τον Ιησούν Χριστόν ένα απλό ανθρώπινο πρόσωπο. Θυμηθείτε αυτό το κινηματογραφικόν έργον που είχε έρθει πριν από μερικά χρόνια και έγινε τόση φασαρία, ‘Ιησούς Χριστός σούπερσταρ’.
Πως παρουσίαζε τον Ιησούν Χριστόν -βέβαια δεν το είδα- κατά μαρτυρίες; Απλόν άνθρωπον. Το Θείο στοιχείο έλειπε. Βλέπετε, αυτό είναι ένας νέο-αρειανισμός. Πού στηρίζεται; Ότι δεχόμεθα τον Χριστόν ένα πρόσωπο που το εντάσσουμε μέσα σε έναν ουμανισμόν, σε έναν ανθρωπισμόν. Τίποτε άλλο. Δεν είναι το Θεανθρώπινον Πρόσωπον δηλαδή που ήρθε, ο Υιός του Θεού, ο αιώνιος Θεός, να μας σώσει αφού ενηνθρώπησεν.
Ταυτόχρονα με την ανάπτυξη της επιστήμης και της φιλοσοφίας άρχισε μια αληθινή υποτίμησις, ένας υποβιβασμός του Χριστιανικού πνεύματος σε ουμανιστικό, ανθρωπιστικό επειδή -προσέξτε αυτό το σημείο- επειδή τόσο η επιστήμη όσο και η φιλοσοφία κινήθηκαν επάνω στην σχετικοκρατίαν. Προσέξτε παρακαλώ αυτό. Στην σχετικοκρατίαν. Τι είναι αυτή η σχετικοκρατία; Δεν θέλω να σας κουράσω αλλά πρέπει να σας τα πω. Όταν ο φιλόσοφος λέγει: αυτό το πράγμα είναι σχετικό σε σχέση με κάτι άλλο δηλαδή, δεν είναι απόλυτο. Μία αξία είναι σχετική δεν είναι απόλυτη. Ένα φαινόμενον ακόμη -στην επιστήμη τώρα- είναι σχετικό δεν είναι απόλυτο. Αν ζυγίσω αυτό στον ισημερινό ζυγίζει τόσο, αν το ζυγίσω στον Βόρειο Πόλο ζυγίζει τόσο, συνεπώς το φαινόμενον είναι σχετικόν.

Νικόλαος Σωτηρόπουλος: Ὄντως παναίρεση ὁ Οἰκουμενισμός

 

Μεγαλόσχημοι κληρικοί και άλλοι οίκουμενιστές δηλώνουν, ότι ο Οικουμενισμός δεν είναι αίρεση. Ναι, λέγουμε και εμείς, ο Οικουμενισμός δεν είναι αίρεση, μία δηλαδή αίρεση, αλλά συνονθύλευμα αιρέσεων, παναίρεση, όπως τον χαρακτήρισε νεώτερος Πατήρ της Εκκλησίας, ο Ιουστίνος Πόποβιτς, και όπως φρονούν όλοι οι νουν Χριστού και Ορθοδοξίας έχοντες κληρικοί και λαϊκοί.

Απόδειξη της θλιβερής αλήθειας, ότι ο Οικουμενισμός είναι παναίρεσι, είναι η περιβόητη Εγκύκλιος του 1920 του Οικουμενικού Πατριαρχείου.Συμφώνως προς την περιβόητη αυτή Εγκύκλιο οι αιρετικές «Ομολογίες της Δύσεως” είναι αδελφές Εκκλησίες! Απόδειξη της θλιβερής αλήθειας, ότι ο Οικουμενισμός είναι παναίρεση,είναι το περιβόητο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» (Π.Σ.Ε.). Και το όνομα αυτού του Συμβουλίου είναι αιρετικό λόγω του πληθυντικού Εκκλησιών, πολλών Εκκλησιών, ενώ ο Χριστός δεν ίδρυσε πολλές, αλλά μία Εκκλησία, αυτή πού κατέχει την ορθή πίστη, την ορθή διδασκαλία.

Απόδειξη του ότι ό Οικουμενισμός είναι παναίρεση, είναι πρόσφατη δήλωση του Οικουμενικού Πατριάρχη ενώπιον του Γενικού Γραμματέως του ΟΗΕ, ότι αγωνίζεται για την ένωση των Εκκλησιών, όπως εκείνος αγωνίζεται για την ένωση των λαών και Εθνών («Ο.Τ.» 27-11-2009). Απόδειξη του ότι ό Οικουμενισμός είναι παναίρεση, είναι δήλωση οικουμενιστού καθηγητού της Θεολογίας, ότι οι Παπικοί, οι Προτεστάντες, οι Αγγλικανοί κ.λπ. δεν είναι αιρετικοί.

Απόδειξη του ότι ό Οικουμενισμός είναι παναίρεση, είναι αιρετικές δηλώσεις και εκδηλώσεις πολλών ημετέρων οικουμενιστών, ρασοφόρων και μη. Εκτός άλλων εκδηλώσεων ημέτεροι οικουμενισταί προβαίνουν και σε συμπροσευχές και συλλείτουργα με αιρετικούς, σαν να μην είναι αιρετικοί, αλλ’ Ορθόδοξοι.Ισοπέδωση της Ορθοδοξίας με τις αιρέσεις. Όντως παναίρεση ό Οικουμενισμός.

https://niksothropoulos.wordpress.com/2015/10/04/a-1013/

Τά ὄργανα τοῦ Ἀντιχρίστου στήν Ἐκκλησία, ἡ τρίτη διαθήκη καί ὁ ἔσχατος πειρασμός.

Ας έχουν υπόψιν τους αυτήν την ομιλία του μακαριστού πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου οι οικουμενιστές, μετα-πατεριστές και οι διάφοροι νεωτεριστές. Να καταλάβουν ποιανού όργανα είναι και να επιστρέψουν στην αγκαλιά της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού.

Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)

Η ομιλία έγινε προ 35 ετών στις 21-11 του 1982.

***

Ο Αντίχριστος θα κηρύξει αγαπητοί μου την έλευση νέας εποχής εις την γην, η οποία θα διαδεχθεί την Χριστιανικήν εποχή, δημιουργώντας ίσως μια τρίτη διαθήκη. Έχουμε την Παλαιά Διαθήκη, έχουμε την Καινή Διαθήκη και θα δημιουργήσει μία τρίτη διαθήκη.

Αυτό το κακόδοξον δόγμα περί τρίτης διαθήκης είναι παλαιόν και το αναφέρει ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Όμως μην σας κάνει εντύπωση αυτό, δεν είναι τίποτε άλλο παρά αυτό που ήδη ζούμε.

Ακούστε περί τίνος πρόκειται, ποια είναι αυτή η τρίτη διαθήκη.

Είναι η καλλιεργουμένη κατά κόρον στις ημέρες μας αντίληψις περί απηρχαιώσεως του Χριστιανισμού που υποστηρίζουν κοσμικοί κύκλοι, κοσμικοί άνθρωποι και οικουμενιστικοί κύκλοι.
Όταν σας λέγουν ότι ο Χριστιανισμός πάλιωσε, εχρεοκόπησε, ότι πλέον δεν έχει τίποτα να μας προσφέρει και να μας μιλήσει, ότι ο Χριστιανισμός δεν έχει πλέον ισχύ, είναι απηρχαιωμένος, μια καινούρια κατάσταση πρέπει να δημιουργήσουμε. Αυτό στην πραγματικότητα είναι η τρίτη διαθήκη. Υπάρχει λοιπόν αυτή η κατάστασις.

Εξάλου τι είναι αυτό που λέγει ο Δανιήλ ο Προφήτης;

καί ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιρούς καί νόμον

Αλλοιώσαι νόμον, να αλλοιώσει τον νόμον. Είναι η τρίτη διαθήκη.

Οι Πατέρες και οι Άγιοι της Εκκλησίας θα θεωρούνται ξεπερασμένοι.

Σας είπα με μελαγχολικό τρόπο, μήπως ο Αντίχριστος κάθεται και σε Χριστιανικούς Ναούς; Το αναφέρει αγαπητοί μου ο Ιερός Χρυσόστομος αυτό, αλλά με ποιαν έννοια; Όχι με την έννοια ότι θα καθίσει τότε ο Αντίχριστος, αφού λέγει ο Άγιος Κύριλλος, μη γένοιτο, τέτοιο πράγμα όχι, αλλά με την έννοια των υπηρετών του Αντιχρίστου. Όταν υπάρχουνε οικουμενισταί κληρικοί, ή μασονίζοντες ή μασόνοι, ή αιρετικοί: -ορθόδοξοι, που είναι κρυμμένοι, δεν φαίνονται-,μα είτε Πατριάρχαι είναι αυτοί, είτε επίσκοποι είναι, είτε αρχιμανδρίται, πρεσβύτεροι, διάκονοι, ό,τι είναι, και οι άνθρωποι αυτοί λέγουν πράγματα αιρετικά, όπως επί παραδείγματι:

–Οι Ιεροί Κανόνες είναι ξεπερασμένοι.

Οἱ πνευματικές θεωρίες (Ἁγίου Ἰγνατίου Μπριατσιανίνωφ)

Οι άγιοι Δημήτριος του Ροστώφ και Τύχων του Βορονέζ ασκούντο σε πνευματικές θεωρίες:

• σε άγιες σκέψεις γύρω από την ενσάρκωση του Θεού Λόγου, την επίγεια ζωή Του, τα φρικτά και σωτήρια πάθη Του, την ένδοξο Ανάστασή Του και Ανάληψή Του.
• σε σκέψεις γύρω από τον άνθρωπο, τον προορισμό του, την πτώση του, την αναγέννησή του από τον Λυτρωτή, και γύρω από όλα τα βαθειά μυστήρια του Χριστιανισμού.

α. Οι πνευματικές θεωρίες είναι επικίνδυνες
Τις ιερές αυτές σκέψεις, ο όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός, καθώς και άλλοι ασκητικοί συγγραφείς, τις κατατάσσει στις πνευματικές θεωρίες, και στην κατηγορία των θεωριών τις προσδιορίζει στον τέταρτο βαθμό.
Πνευματική θεωρία είναι η θέα κάποιου μυστηρίου και φανερώνεται στον ασκητή, όπως το βλέπομε στα έργα του οσίου Πέτρου, ανάλογα με την κάθαρσή του και με την μετάνοια του.
Η μετάνοια έχει δικά της στάδια. Και οι πνευματικές θεωρίες δικούς τους βαθμούς. Τα μυστήρια του χριστιανισμού αποκαλύπτονται στον ασκητή βαθμιαία, ανάλογα με την πνευματική του κατάσταση. Οι πνευματικές θεωρίες, ή ευσεβείς σκέψεις, των αγίων Δημητρίου και Τύχωνος, εκφράζουν την πνευματική τους κατάσταση.
Όποιος επιθυμεί να ασκηθή σε πνευματικές θεωρίες, ας διαβάζει τα συγγράμματά τους και τότε στις θεωρίες του δεν θα κινδυνεύει να πέσει σε πλάνη και θα του είναι πολύ ωφέλιμες στην ψυχή.
Μα, προσοχή! Εάν ο ασκητής δεν έχει καθαρθή με την μετάνοια και δεν έχει ακριβή γνώση της Πίστεως, η θεωρία θα τον ζημιώσει. Ο αληθινός ασκητής δεν επιτρέπει ποτέ στον εαυτό του ισχυρόγνωμες σκέψεις, που σίγουρα είναι καρπός πλάνης και γι’ αυτό φέρνουν επιβλαβή αποτελέσματα πλάνης και τον οδηγούν στον γκρεμό, στην πτώση.
Οι άγιοι είχαν μάθει πολύ καλά, με ακρίβεια ακόμη και στις λεπτομέρειες, την Ορθόδοξη θεολογία. Και γι’ αυτό, μπόρεσαν με την άγια τους ζωή, να ανέβουν στο ύψος της χριστιανικής τελειότητας. Η πνευματική θεωρία ήταν γι’ αυτούς κάτι το φυσικό. Μα δεν είναι καθόλου φυσικό για τον «ασκητή», που δεν έχει ούτε την στοιχειώδη γνώση της θεολογίας και δεν έχει καθαρθή με την μετάνοια. Γι’ αυτό οι άγιοι Πατέρες απαγόρευαν στους αρχαρίους και γενικά ατούς μοναχούς, που δεν είχαν προετοιμασθή με την μελέτη και με τον κατάλληλο τρόπο ζωής, να ασχολούνται με την «θεωρία».
Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος λέγει: «Δογμάτων βυθός, βαθύς νους δε ησυχαστού άλλεται ουκ ακινδύνως εν αυτοίς. Ουκ ασφαλές μετ’ εσθήτος νήχεσθαι ουδέ πάθος έχοντα, θεολογίας άπτεσθαι» (Λόγος ΚΖ’, 9).
Με άλλα λόγια:
«Τα δόγματα είναι πολύ βαθειές έννοιες. Είναι σαν ένας ανεξερεύνητος θαλάσσιος βυθός σαν ένας βαθύς βυθός. Ο νους του ησυχαστού «βουτάει» συνεχώς σ’ αυτόν τον βυθό. Μα αυτό δεν είναι κάτι το ακίνδυνο. Όπως δεν μπορείς να το έχεις σίγουρο ότι θα γλυτώσεις, άμα κολυμπάς ντυμένος, έτσι δεν πρέπει να ελπίζεις και ότι θα πάς καλά, αν παρ’ ότι εξακολουθείς να έχεις κάποιο πάθος, τολμάς και ασχολείσαι με την θεολογία».
Αυτά τα λόγια είναι προειδοποίηση για τους ησυχαστές. Και ησυχαστές επιτρέπεται να γίνωνται μόνο οι δόκιμοι, οι πεπειραμένοι μοναχοί.